Spring naar inhoud

Posts tagged ‘Glenrothes’

6 feb

Glenrothes Select Reserve

De Select Reserve is een creatie van John Ramsey, ‘malt master’ bij Glenrothes, en bevat whisky van verschillende jaargangen (maar gemiddeld zal dit niet al te oud zijn) en van verschillende vattypes.

 

Glenrothes ‘Select Reserve’, 43%, OB +/-2013
Frisse, florale en kruidige geur, vermengd met vanille en zachte fruittonen. Ik denk daarbij vooral aan citrus, appels en abrikoos. En ook aan gele rozijnen. Daarna doemen warme croissants op. Een zondagochtend bij de bakker. Heide heb ik ook nog (dat florale karakter dus). Het geheel is licht en komt vrij jong over, maar het is best aangenaam om ruiken. Sprankelende smaak op tonen van granen, kruiden (zoethout, nootmuskaat en gember), vanille, heide en fruit. Dat fruit is nu volledig op citrus gericht. Mandarijn, pompelmoes, limoen. Wat lichte eik op de achtergrond. Geen al te lange, tintelende afdronk op citrus en kruiden. Deze Glenrothes is duidelijk nog jong, maar best genietbaar. 80/100

21 dec

Glenrothes 40y 1969, Duncan Taylor for Germany

De combinatie Glenrothes – 1969 heeft me nog nooit ontgoocheld. Integendeel, het was telkens smullen geblazen. Maar deze van Duncan Taylor voor de Duitse markt spant toch wel de kroon.

 

Glenrothes 40y 1969/2010, 45.5%, Duncan Taylor, Rare Auld for Germany, cask 12884, 101 bottles
Wow, wat ruikt dit heerlijk. Dit is rijk, aromatisch en smeuïg. Ik noteer bijenwas, honing, vanille, veel fruit (zoals perzik, ananas, banaan, meloen en kokos), zachte kruiden (kaneel, gekonfijte gember, peperkoek), oud leder, mos, varens, oude meubels… Zachte rook van het hout. Of is het tabaksrook? Geroosterde en gekarameliseerde noten. Ondersteunende, sappige eik. Ik noteer dus heel veel. Erg complex en expressief. Gewoonweg heerlijk. Op de tong is deze Glenrothes zijdezacht en boterig. En nog even fruitig en zoet als op de neus. Honing, vanille, ananas, kokos, perzik, sappige appels, lychee… dat alles vermengd met kruiden, eik, noten, leder, tabak en opnieuw het mos en de varens (en aarde). Alles perfect gebalanceerd en verweven. Lange afdronk die even rijk en romig blijft als de rest, met een subtiele rokerigheid als extraatje. Sublieme whisky, van het beste wat de jongste jaren gebotteld is. 93/100

17 dec

Glenrothes 25y 1988, Archives

Dit is de tweede Glenrothes onder het Archives label, de eerste kon me niet helemaal overtuigen. Deze misschien wel. Alhoewel, nu ik er op let, dit is hetzelfde vatnummer. Dezelfde whisky dus, maar een kleine twee jaar langer gerijpt.

 

Glenrothes 25y 1988/2013, 53%, Archives, Whiskybase, refill sherry hogshead #7318, 213 bottles
Opnieuw weinig sherry te bespeuren in deze whisky, alhoewel hij wel wat expressiever is dan de vorige. Zoeter vooral. Ik had in de 2012 citrusfruit, hier ook nog (pompelmoes met suiker), maar wat opvalt is banaan. Nog wat groene banaan. Rode appels ook. Daarna planten en natte takken. Vanille. Kaarsvet en leder. Nog wat later krijgt het een fris kantje met munt, eucalyptus en gember, en komen er noten bij. Een beetje hooi ook nog. Niet alleen expressiever dan de 2012, het is ook complexer. Het mondgevoel is licht prikkelend en fris. Hier wel volop citrus, in de vorm van mandarijn en pompelmoes, samen met appels (iets van cider). Het grassige blijft aanwezig, net als het kruidige. Gember, zachte peper, munt, eucalyptus en zoethout. Meer eik dan op de neus. Middellange, frisse, licht zoete afdronk. Toch wel een stap vooruit t.o.v. de vorige botteling. 86/100

11 sep

Glenrothes 1969/2010, MacPhail’s Collection

1969 lijkt me hét topjaar van Glenrothes te zijn. Maar het kan ook zijn dat ik andere jaargangen nog niet voldoende geëxploreerd heb.

 

Glenrothes 1969/2010, 43%, G&M MacPhail’s CollectionGlenrothes 1969/2010, 43%, G&M, MacPhail’s Collection, sherry cask
Zachte, zoete sherry op tonen van geboende meubels, oud leder, gekonfijt fruit, appelsienen, nougat, melkchocolade, praliné, zachte karamel en marsepein. Best wat zoete associaties dus. Mooie tonen van tabak en rook van het hout. Na enige tijd doemen er ook woudvruchten op. Bramen en bosbessen. Zo goed als geen kruiden, wat ik op de smaak wel heb. Nootmuskaat, zoethout en peper. Ook de eik is prominenter aanwezig. Maar ook hier strijden vooral de zoete en fruitige elementen om de aandacht. Karamel, chocolade, praliné. Frambozen, confituur van bramen, siroop van peren en appels. De tabak wil van geen wijken weten. Zacht, boterig mondgevoel, naar het einde toe licht drogend. Middellange, verwarmende en niet al te complexe afdronk. Vooral de neus is geweldig. Glenrothes 1969, dat liegt nooit. 90/100

16 okt

Glenrothes 1969, Duncan Taylor Lonach

Ik heb al een aantal geweldig lekkere Glenrothes 1969 geproefd, maar op een botteling van Scotch Malt Whisky Society twee en een half jaar geleden na, heb ik er hier nog geen besproken. Deze botteling van Duncan Taylor onder hun Lonach label (vattings van enkele vaten waaronder ook sommige met een alcoholpercentage onder 40%) komt hier dan ook als geroepen.

 

Glenrothes 39y 1969/2008, 42.7%, Duncan Taylor, Lonach
Zalige neus. O ja. Erg fruitig, erg aromatisch. Rijpe sinaas, ananas, banaan, mango, rijpe kruisbessen, lychee… tropical! Een beetje eik, maar dan ook maar een beetje. Best wat vanille, geboend leder en zachte kruiden (kaneel, gember). Zacht, romig op de tong en zowel fruitig als kruidig, maar het fruit wint het op de duur wel. Sinaas en ananas vallen op. Qua kruiden noteer ik kaneel en nootmuskaat. Vanille. Eik ja, maar ook hier op de achtergrond, net zoals een hint van rook (van het hout). Iets licht floraals. Niet erg complex maar o zo drinkbaar. Middellange afdronk op het fruit en de kruiden van de smaak en hoegenaamd geen eik. Op de smaak en in de afdronk mist hij wel de puch die sommige bottelingen onder hun Rare Auld of Peerless labels wel hebben, maar dit speelt in de zelfde topklasse. 91/100

3 aug

1 reactie

Glenrothes 23y 1988, Archives

Nummer drie in het rijtje nieuwe Archives bottelingen is een Glenrothes 1988. Deze kost net als de Jura (zelfde vintage) 85 euro. Waar de distilleerderij ligt, kan je afleiden uit de naam, in het dal (glen) van de rivier Burn of Rothes, ten zuiden van de plaats Rothes.

 

Glenrothes 23y 1988/2012, 53.4%, Archives, refill sherry hogshead #7318, 80 bottles
Lichte kleur voor 23 jaar op sherryvat gerijpt te hebben. Weinig actief vat waarschijnlijjk. In ieder geval is er niet erg veel van de sherry te merken in de neus van deze whisky. Wel vanille (jawel) en veel citrusfruit: pompelmoes en gezoete citroen (halvemaanvormige snoepjes van bij de bakker). Wat granen ook, dille en gedroogd gras. Niet veel meer. Weinig boeiend en ‘jong’. De smaak is iets voller en vertoont toch lichte sherryinvloeden: gedroogde abrikozen en dadels. Naast de citrus en iets van cider. Suikerspin. En dan een hele resem kruiden: onder andere gember, peper en opnieuw de dille. Best wat eik naar het einde ook. De afdronk is niet erg lang, op peper en witte pompelmoes. De smaak biedt meer en is ook gewoon beter dan de neus, maar ook daar is het nog geen hoogvlieger. 83/100

10 mei

Een heerlijke oude Glenrothes

Glenrothes is een distilleerderij die ik pas na enkele jaren whisky proeven echt heb leren kennen en leren appreciëren. Zeker distillaten van eind jaren zestig, begin jaren zeventig kunnen ongelooflijk lekker zijn. Een bewijs hiervan is deze 1970 van Duncan Taylor.

 

Glenrothes 35y 1970/2006, 43.5%, Duncan Taylor, cask 10574, 162 bottles
Zeer fruitige neus met honing, allerlei geroosterde tonen, vernis en kruiden. Dat fruit is echt groots: perzik, ananas, banaan, mango, meloen… best tropisch dus. Ook de kruiden zijn divers: nootmuskaat, kaneel, zoethout, eucalyptus… Dat geroosterde karakter slaat zowel op noten als op toast. Eik ook, maar lichte tonen. Boter noteer ik nog. Best krachtig op de tong en qua smaak mooi in het verlengde van de neus. Veel fruit, eik (zoals wel vaker bij oudere whisky’s meer dan op de neus), noten, honing, kruiden. Het fruit is hier minder tropisch en meer citrussig. Sinaas, pompelmoes. Licht bitter. Vanille ook nog. Mokka? Minder expressief dan de neus, ook zoals wel vaker bij oudere whisky’s, maar nog steeds wreed lekker. Behoorlijk lange afdronk, fruitig en kruidig, met groene thee als extra. En wat droger dan de smaak. Heerlijke whisky, die uiteindelijk nog een puntje verloor in het tweede deel van de smaak en afdronk. Het is echter maar één puntje. Mierenziften. Of was het muggenneuken? 91/100

5 mrt

Glenrothes 13y 1998, G&M Reserve for Maltclan

Maltclan is een whiskyclub uit Halle en net zoals andere clubs werden ook zij geconfronteerd met de onweerstaandbare drang om een eigen whisky de bottelen. Bij hen viel de keuze op een Glenrothes 1998 van Gordon & MacPhail. Te koop aan 55 euro, maar ik heb begrepen dat de Maltclanners bijna door hun voorraad heen zijn.

 

Glenrothes 13y 1998/2012, 56.4%, Gordon & MacPhail Reserve for Maltclan, bourbon cask #11383, 231 bottles
Mmm, lekkere en levendige neus, waarbij geel het trefwoord lijkt te zijn. De eerste associaties die in me opkomen, hebben immers een gele kleur: geel fruit (gele appels, gele pruimen, abrikozen), vanille en gele bloemen (paardenbloemen, boterbloemen enzo). Honing ook, hooi en amandelen. Dat laatste neigt naar marsepein. Onderliggend een klein beetje eik en zelfs wat rook van het hout. Nog iets? Wel ja, een zoete granigheid. En wacht eens, is dat leder? Niet normaal voor een whisky op deze leeftijd, maar inderdaad wat leder in de verte. Erg complex, zeker voor z’n leeftijd. Een neus waar ik enorm van kan genieten. Ook in de mond is hij levendig, prikkelend zelfs. Dansend op je tong. Hetzelfde gele fruit en dezelfde florale aroma’s, maar hier met meer eik en een stevige portie kruiden (de alcohol doet z’n werk): gember (enorm) en zoethout vallen het meest op. Kandijsuiker en honing zorgen ervoor dat de balans niet te veel naar het droge trekt. Water? Eh, vergeten. Nooit behoefte aan gehad. Niet zo complex als de neus en misschien iets minder expressief, maar nog steeds zeer aangenaam. Ook in de afdronk trouwens, die is best lang, en het zijn vooral kruiden en honing die hier de dienst uitmaken. Volgens mij hebben ze de heren van Maltclan in het zak gezet, ze dachten een dertienjarige whisky te kopen maar hebben een twintigjarige gekregen. In ieder geval, een uitzonderlijk vatje. Knappe selectie! 88/100

23 jun

1 reactie

Speyside Class, Malts of Scotland

Eén van de nieuwe zogenaamde ‘steady crackers’ van Malts of Scotland (scherp geprijsde kwaliteitsmalts) is de Glen Speyside Class, een vatting van achtienjaar oude Glenrothes, gerijpt op bourbonvaten.

 

Glen Speyside Class 18y, 50%, Malts of Scotland ‘Steady Crackers’
Aangename, zachte en zoete neus. Honing. Lichte grassige tonen zoals hooi en heide. Geroosterde kastanjes, net als geroosterde noten. Een mooie granigheid. Appelmoes ook en daarna praliné. Al even aangenaam mondgevoel. Romig, zacht en zoet. Honing, melkchocolade, gevolgd door fruitige en florale toetsen. Kweepeer en allerlei confituren. Kirsch. Suikerspin. Fris. Ha, zelfs een klein beetje rook van het hout op het einde. Prikkelende, middellange afdronk op het florale en het fruitige van de smaak met ook hier zeer lichte rook. Nice! Meer dan correcte instapmalt, je krijgt hier echt wel waar voor je geld. 84/100

5 dec

1 reactie

Twee Scotch Malt Whisky Society bottelingen

Ik geraak maar niet door m’n samples (luxeprobleem, I know). Mijn oog viel op twee whisky’s van de Scotch Malt Whisky Society, S.M.W.S. voor de vrienden: een oude Glenrothes en een jongere Glenmorangie. Omdat Glenmorangie niet toelaat dat z’n naam wordt gebruikt bij onafhankelijke bottelingen, is dit wel vrij unieke whisky.

 
Glenrothes 27y 1980/2008, 51.7%, SMWS 30.52 ‘Christmassy sophistication’
De neus is lekker zoet en fruitig. Rozijnen, geconfijt fruit enzo. Denk aan… juist ja, Christmas cake. Een beetje kruiden heb ik ook, net als koffie en sigaren. De smaak is licht bitter, maar zeer aangenaam bitter. Hij start kruidig, gaat over in fruit (pruimen), koffielikeur, menthol. De middellange afdronk gaat hierop door. Erg lekkere Glenrothes. 87/100
 
Glenmorangie 14y 1995/2009, 56.2%, SMWS 125.20 ‘Trap door to another world’, 291 bottles
Frisse en fruitige neus. Wit fruit. Appel, peer, perzik. Honing. Beetje hout. Ook in de smaak een mooie verwevenheid van fruit en hout. Korte, droge maar lekkere afdronk. Aangename en vlot drinkende Glenmorangie. 82/100

28 sep

Glenrothes 1979, OB 1994

De Glenrothes die ik vandaag proef, werd gedistilleerd op 3 augustus 1979 en ‘goedgekeurd’ voor bottelen op 5 oktober 1993. Dat laatste gebeurde uiteindelijk pas in 1994, in de karakteristieke in karton verpakte bolle flessen.

 
Glenrothes 1979, 43%, OB 1994
Subtiele, delicate en rijke neus. Zeer fruitig en wat floraal (gedroogde bloemen) met honing en zachte turf erdoorheen. Knap! Het fruit waar ik aan denk, zijn zoete druiven, rijpe (rode) kruisbessen, warme appelmoes, rozijnen op rum, kaneel… ja, dit gaat richting appelstrudel. Zalig lekker die neus. De smaak is romig, zacht, zoet-fruitig en ook kruidig, kruidiger dan de neus. Kaneel, nootmuskaat en zoethout. Vooral veel zoethout. Honing ook, sinaas, gedroogde abrikoos en een tikkeltje turf. Vrij lange, kruidige en licht drogende afdronk met wat zoets ter compensatie. Geweldige Glenrothes. Bedankt Ruben! 90/100

28 jan

1 reactie

Glenrothes 29y 1969, SMWS

Terug van een onvergetelijk tripje naar de imposante whiskykelder van Mara (Limburg, Duitsland), schrijf ik vandaag mijn notes uit van een zalige Glenrothes die ik enkele weken geleden proefde.

 
Glenrothes 29y 1969/1999, 49.8%, SMWS 30.26 – Speyside
Dit is een erg lekkere en complexe Glenrothes. Heel fruitige neus met waxy en kruidige toetsen erdoorheen. Honing. Ook in de smaak mooie verwevenheid van fruit (peer vooral) en kruiden. Gember? Peper sowieso. Aangename bitterheid. Lange, droge afdronk met lichte fruittoetsen. Veruit mijn beste Glenrothes tot op heden. 90/100