Glen Garioch 13y Fino, Samaroli
Ik sluit het rijtje af met een whisky die mij simpelweg van de sokken blaast. Eén van de Glen Gariochs die Samaroli gebotteld heeft. Niet de meest gekende über-cult 8y 1971, maar een 13y (ook al zo jong) die rijpte op een finovat en in de tweede helft van de jaren tachtig op flessen werd getrokken. Aanschouw!
Glen Garioch 13y, 57%, Samaroli, +/- 1988, Fino sherry, 75cl
Eén van de mooiste turfneuzen die ik ooit al gehad heb. Krachtig, intens, expressief, complex, vol, rond, en nog een pak andere adjectieven. De turf is zoet en medicinaal (jodium, mercurochroom) en wordt vergezeld van zilt, gedroogde bloemen, noten, de heerlijke lapsang souchong thee en hoe langer hoe meer fruit. Sinaas, citroen en meloen vallen op. En niet te vergeten van een sublieme ‘farmy’ toets. De boerderij met al z’n stallen, nat hooi, mest (dat geweldige zoetzure) en de obligate natte hond. En dan proeven. Jawel, één van de mooiste turfsmaken die ik ooit al gehad heb. Krachtig, intens, expressief, complex, vol, rond, en nog een pak andere adjectieven. Erg dik, stroperig mondgevoel. Grootse turf, zalig farmy, licht kruidig (zoethout, munt, drop), smeuïg waxy (schoensmeer, kaarsvet), mooi zoet en fruitig (citroen en limoen). De okkernoten van de fino ontbreken niet, ik heb ook pollen, en ook een subtiele mineraliteit valt te ontwaren. Wat een ongelooflijk heerlijk goedje! En dan die afdronk… man, man. Dat doet verdorie niet veel onder voor de 8y 1971 van Samaroli. Wat zeg ik, dat kan er naast gaan staan. Denk ik toch, zou ze effectief eens naast elkaar moeten (kunnen) zetten. 96/100
Klei? Vers gemaaid gras ook wel. Daarna kruiden (peperkoek met gember, bieslook, munt), met geleidelijk aan het fruit dat komt opzetten. Witte pompelmoes, mandarijn en limoen. Eens dat fruit er is, gaat het niet meer weg, zeker als je er wat water bij doet, treedt de citrus zelfs op de voorgrond. Maar deze neus blijft heerlijk schommelen tussen de verschillende sensaties (klassieke en dus veel minder klassieke), zonder ook maar één moment te vervelen. Integendeel, dit is verdomd lekker! Op de tong ontpopt hij zich als een stevige en kruidige whisky die doet vermoeden dat hij wel wat water kan gebruiken. Pas op, dit is ook erg genietbaar zonder. Kruiden (veel gember – ja, ik denk weer aan de peperkoek met gember, in België bij mijn weten spijtig genoeg niet te vinden, in Nederland daarentegen bij manier van spreken op elke hoek van de straat) en (citrus)fruit in perfecte harmonie. Heel lichte rook ook, net als noten. Met water wat zilt en honing. Limoen en mandarijn, en door het toevoegen van water zelfs wat lychees. Je merkt dat ik op de smaak minder vreemde associaties heb, maar hij is hier zeker even geweldig als op de neus. De afdronk is lang op citrus, kruiden en zilt. Een whisky met een hoek af, een beetje zoals ook de 
Onversneden 