Spring naar inhoud

Posts tagged ‘Dez Mona’

2 apr

Een nieuwe Dez Mona en een oude Craigellachie

Dez Mona heeft met Hilfe Kommt eind vorig jaar een nieuwe plaat uitgebracht. Hun vorig album, Moments Of Dejection Or Despondency was wat mij betreft één van de beste Belgische albums ever. Maar ook deze is sterk. Misschien niet helemaal het niveau van Moments maar er staan toch weer enkele juweeltjes van songs op. Ik denk aan nummers à la Beyond Redemption, Carry On, Get out of Here, In the Yard en Jack’s Hat.
Dez Mona, toch wel van het boeiendste wat de Belgische muziekscène heden ten dage te bieden heeft als je ’t mij vraagt. Ik beluister hun nieuwe nog een keer, vandaag in het gezelschap van een oude Craigellachie. Eéntje uit 1962, in 1987 gebotteld door Moncreiffe.

 
Craigellachie – Glenlivet 25y 1962, 46%, Moncreiffe & Co for Meregalli ’87
Een Craigellachie, dat is weer even geleden. 23 jaar geleden op flessen getrokken, dat zou wel eens wat old bottle toestanden kunnen opleveren. En inderdaad, in de neus oude kleren (een koffer op zolder met oude kledij van één of andere overleden groottante), oude boeken, de geur van een antiquariaat, antiekwas, zilverpoets. Dit alles vermengd met gedroogd fruit, zoethout en noten. Lekkere hoor! De smaak is zoet (honing) en kruidig. Het zoethout, wat peper en nootmuskaat ontwaar ik. Wat grassing ook wel. Licht mineralig. Redelijk lange, krudige afdronk. Ongetwijfeld niet meer hetzelfde als bij botteling, maar misschien wel beter. 87/100

22 nov

Dez Mona & Bunnahabhain

Nu de jongens van Dez Mona met Hilfe Kommt een nieuwe plaat hebben uitgebracht, grijp ik graag nog eens terug naar het vorige, Moments of Dejection and Despondency (ja, pak dat woordenboek maar vast). Voor mij is dit één van de beste Belgische platen ever. Arid Song, Forgive My Tears, Red Light, The Guy… stuk voor stuk pareltjes. De muziek is een mix van pop, jazz, tango en klassiek (eclectisch inderdaad), de dramatische zang van Gregory Frateur snijdt door merg en been.
Frateur – ook achtergrondzanger bij Daan en in 2005 genomineerd voor de Zamu awards in de categorie Beste Zanger – richtte zes jaar geleden samen met bassist Nicolas Rombouts Dez Mona op. De naam van de groep verwijst naar Desdemona, het personage uit Othello van Shakespeare.
Zij waren de eerste groep die optrad in de Ancien Belgique zonder een plaat uitgebracht te hebben, weliswaar als voorpramma bij Zita Swoon en Mauro. Het debuutalbum Pursued Sinners verscheen in 2005 en kwam tot stand in samenwerking met trompettist Sam Vloemans en accordeonist Roel Van Camp van DAAU. In de aanloop naar hun tweede plaat Moments of Dejection and Despondency (op het Radical Duke label) werd de band versterkt met Bram Weijters op piano, Steven Cassiers op drums (beide uit de jazzwereld) en Roel Van Camp op accordeon. Vorige maand verscheen dan hun derde, Hilfe Kommt. Naast albums maken en optreden, verzorgen ze ook performances bij theaterstukken, live soundtracks, modeshows, enz..
De muziek van Dez Mona zou je kunnen omschrijven als een kruising tussen Anthony & The Johnsons, John Cale en Tom Waits… niet toevallig drie van m’n favorieten.

Ja, dit is genieten, er gaat niet veel boven luisteren naar deze ‘moments’. Of toch wel, luisteren naar deze plaat met een lekkere whisky in de hand. Een oude Bunnhabhain bijvoorbeeld.

 
Bunnahabhain 31y 1976/2008, 47.3%, Duncan Taylor for Falster, Denmark – Islay – 88/100
Deze whisky werd vorig jaar gebotteld voor Falster, een Deens hotel. Spectaculair metalen label. Heel lekkere neus met karamel, appel, peer, kruisbessen (stekebezen!), cake… Smaak: opnieuw in de roos. Het witte fruit mooi verweven met kruiden en lichte rook. Lange, kruidige afdronk. Zalige Bunna.