Bowmore 14y 1991, A. Dewar Rattray
Vandaag een whisky waar hier en daar behoorlijk wild wordt over gedaan. Zo één van die verborgen schatten, whisky’s die wat aan de aandacht zijn ontsnapt, tussen de mazen van het (inter)net zijn geglipt, maar pareltjes blijken te zijn. Bedankt voor de sample Johan.
Bowmore 14y 1991/2005, 59.6%, A. Dewar Rattray, sherry butt #2054, 575 bottles
Indrukwekkend massieve neus. Een bom. Sherry en turf die beiden om ter luidst om de aandacht roepen zonder dat één van beide de ander overstemt. Geweldig vind ik dit. Ik ruik getoaste eik, abrikozentaart, romige chocolade, tabak, oud leder, koffie, peperkoek, stroperige karamel, zoute drop, oesters, toast met sinaasconfituur en nog heel wat meer. Zelfs farmy tonen. Natte hond, lichte mest (de geur van een koeienstal). Wat een sensatie! Verdacht drinkbaar op zo goed als 60%. Maar niet minder een bom dan op de neus. Dik en vettig. Turfrook en tabak vallen eerst op, waarna de smaak een vegetaal kantje krijgt. Tabaksbladeren vooral. En rubber. Teer. Chewy. Onderliggend sappige eik. En daarna komt het fruit langzaamaan naar boven: pruimen (big time) en bittere appelsienen. Water versterkt het fruit en is op de smaak dus een meerwaarde (op de neus komen met water de boerderijtoestanden meer naar voor – oké, ook daar een meerwaarde dus). Kruiden? Bwa ja, zoethout en peper. Karamel ook (stroperig). Ansjovis. Gezouten karamel eigenlijk. Uniek. En zo’n afdronk waar maar geen einde aan lijkt te komen. Ongelooflijk geconcentreerd, met de turfrook, de kruiden en de gezouten karamel die het langst blijven hangen. Blij dat ik dit beest heb kunnen ontdekken. En kunnen temmen. 91/100