Spring naar inhoud

Posts tagged ‘Dewar Rattray’

apr 6

Bowmore 14y 1991, A. Dewar Rattray

Vandaag een whisky waar hier en daar behoorlijk wild wordt over gedaan. Zo één van die verborgen schatten, whisky’s die wat aan de aandacht zijn ontsnapt, tussen de mazen van het (inter)net zijn geglipt, maar pareltjes blijken te zijn. Bedankt voor de sample Johan.

 

Bowmore 14 YO 1991/2005, 59.6%, A. Dewar Rattray, sherry butt #2054Bowmore 14y 1991/2005, 59.6%, A. Dewar Rattray, sherry butt #2054, 575 bottles
Indrukwekkend massieve neus. Een bom. Sherry en turf die beiden om ter luidst om de aandacht roepen zonder dat één van beide de ander overstemt. Geweldig vind ik dit. Ik ruik getoaste eik, abrikozentaart, romige chocolade, tabak, oud leder, koffie, peperkoek, stroperige karamel, zoute drop, oesters, toast met sinaasconfituur en nog heel wat meer. Zelfs farmy tonen. Natte hond, lichte mest (de geur van een koeienstal). Wat een sensatie! Verdacht drinkbaar op zo goed als 60%. Maar niet minder een bom dan op de neus. Dik en vettig. Turfrook en tabak vallen eerst op, waarna de smaak een vegetaal kantje krijgt. Tabaksbladeren vooral. En rubber. Teer. Chewy. Onderliggend sappige eik. En daarna komt het fruit langzaamaan naar boven: pruimen (big time) en bittere appelsienen. Water versterkt het fruit en is op de smaak dus een meerwaarde (op de neus komen met water de boerderijtoestanden meer naar voor – oké, ook daar een meerwaarde dus). Kruiden? Bwa ja, zoethout en peper. Karamel ook (stroperig). Ansjovis. Gezouten karamel eigenlijk. Uniek. En zo’n afdronk waar maar geen einde aan lijkt te komen. Ongelooflijk geconcentreerd, met de turfrook, de kruiden en de gezouten karamel die het langst blijven hangen. Blij dat ik dit beest heb kunnen ontdekken. En kunnen temmen. 91/100

aug 6

Macduff 21y 1990, A. Dewar Rattray

A. Dewar Rattray heeft een wel een zeer groot aantal bottelingen uitgebracht. De meeste daarvan waren gewoon lekker tot zeer lekker, maar er is er toch één die uit de band wil springen.

 

Macduff 21y 1990/2011, 59.4%, A. Dewar Rattray, Bourbon Hogshead #1424, 262 bottles
Mmm, de neus neemt geen al te geweldige start. Veel granen vermengd met karton, natte kranten en nat hout. Daaronder ontwaar ik enkel wat honing en gele appels, maar daar moet ik al moeite voor doen. Spijtig genoeg is de smaak niet veel beter. Integendeel. Bierbeslag, gist, granen… vrolijk wordt ik daar niet van. Alcoholisch. Opnieuw gele appels. Cider misschien ja. Peper naar het einde, maar dat is gewoon de alcohol die spreekt. De afdronk is lang. Te lang. Ik kan niet zeggen dat er fouten in deze whisky zitten, maar dat brengt ‘m nog niet in de buurt van wat ik lekker zou kunnen noemen. Duffe Macduff. 72/100

mei 7

Cooley 10y 2000, A. Dewar Rattray

Let’s go Irish again. De Ierse distilleerderij Cooley brengt met Kilbeggan, Greenore, Connemara en Tyrconnell enkele bekende labels op de markt, maar onafhankelijke bottelingen verschijnen meestal onder de naam Cooley (of onder een andere naam zoals Drunken Angel of varianten). Waar Connemara bv. typisch een geturfde whisky is en Tyrconnell niet, kunnen onafhankelijke Cooley bottelingen dus het één of het ander zijn.

 

Cooley 10y 2000/2011, 46%, A. Dewar Rattray, barrel #3240, 262 bottles
In de geur van deze Cooley is alvast amper turfrook te bespeuren, maar des te meer florale en fruitige aroma’s. Gras, boterbloemen, andere weide- en veldbloemen, pompelmoes, citroen en gele appels. Ha, ook wat banaan. Naast al deze frisse sensaties best wat honing en vanille. Groene thee duikt ook nog op. Fris. Romig en zacht op de tong, grassig en zoet. Citroensnoepjes. Ananas (in blik). Lichte, ondersteunende eik. Lijnzaadolie in de verte. En toch iets heel licht rokerigs. Eerder van het hout. Naar het einde toe pompelmoes en kruiden, het laat je mond licht bitter achter. Middellange, droge afdronk op citrus en kruiden. Een aangename en vlotdrinkbare lentewhisky. De mensen van Cooley kunnen whisky maken, maar dat wisten we al langer. 84/100

mei 1

Craigellachie 20y 1991, A. Dewar Rattray

Schotlandreizigers die in Craigellachie belanden, moeten zeker ook de Speyside Cooperage en z’n visitor centre bezoeken, eigenlijk interessanter en zeker unieker dan de distilleerderij. Jaarlijks worden er een 100.000 vaten vervaardigd, opnieuw geassambleerd. Ook het Craigellachie Hotel is een aanrader, net als de Macallan distillery die ook in Craigellachie ligt. Eigenlijk moet je ooit eens in Craigellachie geweest zijn, maar de gelijknamige distilleerderij is misschien nog het minst interessant.

 

Craigellachie 20y 1991/2011, 59.5%, A. Dewar Rattray, first fill bourbon #6921, 240 bottles
Wat bizarre maar ver van ongename neus. Geroosterde granen, smoutebollen en goed doorbakken frieten (no kidding). Gedroogde bloemen ook, wat al minder ongewoon is, net als groene appels, zoethout en gras. Wel, ik kan hier best van genieten, alhoewel ik deze combinatie niet elke dag ruik. Geen frieten op de smaak, alhoewel deze wel olieachtig is. En erg krachtig (60%, wat wil je). Zonder water is de smaak floraal (de gedroogde bloemen, gedroogd gras), zoet (honing), kruidig (peper, gember) en granig. Met water komt er wat fruit om de hoek kijken (appels, pompelmoes en kokos) en komt er ook eik bij. Naar het einde en in de afdronk wordt het wel droog en licht bitter. De afdronk is niet erg lang en kruidig. Bijzondere whisky, maar op de smaak (ook met water) net iets te bitter om hoger te scoren. 82/100

apr 19

Caol Ila 18y 1993, A. Dewar Rattray

Lekkere Caol Ila kan je zo goed als blind kopen. Caol Ila is maar zelden slecht of matig. Daarenboven blijft het aanbod aan bottelingen groot. Maar Caol Ila van begin jaren negentig op sherryvat, dat is volgens mij wel vrij uitzonderlijk. Ik proef een 1993 die rijpte op een sherry butt en die enkele maanden geleden door A. Dewar Rattray werd gebotteld.

 

Caol Ila 18y 1993/2011, 56.7%, A. Dewar Rattray, sherry butt #11145, 584 bottles
Frisse, mineralige en zoete neus. Dat frisse en mineralige uit zich in natte stenen, natte aarde en dennennaalden. Het zoete in karamel en sinaas. De schil van sinaas. Kaarsvet nog, net als motorolie. En onder dat alles turf natuurlijk. Zoete turf. Het coastal karakter zit goed verstopt, er is maar een klein beetje zilt waar te nemen. Droog mondgevoel met de zeste (sinaas) die samen met de turf en eik de toon zetten. Hier wel meer zilt dan op de neus. De sherry voert nog karamel en koffie aan. Naar het einde toe doemen ook kruiden op en krijgt de karamel een verbrand smaakje. Lange, droge afdronk. Water toevoegen? Niet doen! Nee, echt niet, zonder water had ik hoegenaamd geen sulfer, met water zowel op de neus als op de smaak. Weliswaar maar een beetje, maar zelfs een beetje is al snel te veel. Moeilijk om te scoren. Ik startte aan 87 maar heb er tot driemaal toe een punt afgetrokken, helemaal bekoren kon hij me uiteindelijk toch niet. 84/100

mrt 9

Cask Islay

Vandaag een vatted malt van A. Dewar Rattray, de Cask Islay, vatting 1. Cask Islay is een nieuw label van deze bottelaar en ofschoon deze eerste batch een vatted of blended malt is, bevat de botteling toch vooral whisky van één distilleerderij.

 

Cask Islay ‘Vatting no 1’, 46%, A. Dewar Rattray 2011, blended malt
Zeer bleek van kleur, wat doet vermoeden dat het jonge whisky is. Het feit dat geen leeftijd wordt vermeld, ondersteunt deze these alleen maar. Hij ruikt trouwens ook erg jong. Prikkelende, medicinale turfrook en teer, gevolgd door nat hooi en mest. Maar niet zoet zoals meestal als het woord ‘farmy’ opduikt, nogal scherp hier. Hoe langer hoe meer duidelijke tonen van gerookte heilbot (big time), besprenkeld met citroen. Iets van geroosterde noten op de achtergrond. Nogal springerig allemaal, verschillende associaties die om de beurt om de aandacht roepen. Frisse smaak op rook (beetje assig) en citroen, granen, honing, gezouten boter, teer, zeewier en opnieuw vis. Opmerkelijk die vis. De afdronk dooft snel uit, rook en gerookte vis blijven hangen. Bwa, al bij al is dit best genietbaar hoor, alhoewel ik dit geen ‘ronde’ whisky kan noemen, daarvoor is extra rijping nodig, zowel op de neus als op de smaak gaat ie nogal ongecontroleerd eerst de éne en dan de andere richting uit. En welke distilleerderij drukt z’n stempel op deze whisky? Mmm, altijd gevaarlijk dat gokken. Maar ben toch geneigd richting Laphroaig te gaan. 80/100

feb 20

Auchentoshan 20y 1990, A. Dewar Rattray

Zoals julie wel weten wordt Auchentoshan driemaal gedistilleerd. Een verklaring hiervoor kan (let wel ‘kan’) gevonden worden in het feit dat de distilleerderij rond 1825 opgericht werd door Ieren die de hongersnood in hun thuisland ontvluchtten. In Ierland wordt er traditioneel driemaal gedistilleerd.

 

Auchentoshan 20y 1990/2011, 55.9%, A. Dewar Rattray, bourbon cask 17287, 273 bottles
De neus start op zoete en granige tonen (vers gemaakt muesli met ahornsiroop), maar deze worden snel vervoegd door grassige. Nat gras, maar ook natter bladeren en even natte grond. Honing ook, maar het is de ahorn- (esdoorn-) siroop die luider om de aandacht roept. Wat appelsap ook (vers geperst, niet van dat tetragedoe). Zacht en olieachtig mondgevoel, licht prikkelend. Ik heb hier zowel fruit (mandarijn en pompelmoes) als drogere aroma’s: noten, eik, granen, een beetje hars, kruiden. Delicaat en subtiel, maar wordt een beetje bitter naar het einde. De afdronk is vrij lang en bitter. Voor mijn smaak wat té bitter om de tachtig te halen. 78/100

feb 13

3 Reacties

Laphroaig 14y 1997, A. Dewar Rattray

Na lange tijd in familiehanden te zijn gebleven, ging Laphroaig in 1954 over in de handen van Bessie Williamson, die jarenlang als secretaresse werkte op de distilleerderij. Zij erfde Laphroaig omdat er geen rechtstreekse erfgenamen van de Johnston-familie waren en werd zo de eerste vrouwelijke distillery manager op Islay en waarschijnlijk de eerste in gans Schotland. Ze bleef Laphroaig beheren tot aan haar pensioen in 1972. Vandaag is de distilleerderij eigendom van Fortune Brands.


 
Laphroaig 14y 1997/2011, 56.5%, A. Dewar Rattray, Bourbon Hogshead #3327, 252 bottles
Geen overdreven assigheid in de neus, wel mooie rook (zowel turf als smeulend haardvuur), vermengd met vanille, citrus en granen. Pas daarna komt de zee opzetten, met zilt, zeewier en jodium. Ook op de smaak gaat de rook niet domineren, maar treedt hij wel meer op de voorgrond dan op de neus. Toch laat hij genoeg ruimte voor vanille en citrus. Zoet-zuur. Lekker zoet-zuur. Het zilt zit ook hier, net als wat peper. Gerookte heilbot en oesters. Deze laatste dus besprenkenld met citroen, peper en zout. Redelijke lange afdronk op turfrook, citrus en zilt. Een typische, klassieke jonge Laphroaig. En dus opnieuw meer dan gewoon lekker. 87/100

feb 6

Tomintoul 44y 1967, A. Dewar Rattray

Tomintoul is een recente distilleerderij, het werd gebouwd in 1964. Tien jaar later werd de capaciteit verdubbeld, het moment ook dat hun eerste single malt op de mark kwam.

 

Tomintoul 44y 1967/2011, 46.4%, A. Dewar Rattray, bourbon cask 5405, 138 bottles
All right, dit is een toppertje! Zalige, delicate maar rijke neus die zich heel geleidelijk ontvouwt. Als hij volledig open gekomen is, krijg je veel fruit en honing, en maar een heel klein beetje hout. Het fruit vertaalt zich in zoete appels, abrikozen, sinaas en zelfs een beetje tropisch fruit (lychee?). Naast dit fruit heb ik dus honing maar ook marsepein en warme appelmoes, mooie zoete aroma’s. De eik houdt zich op de achtergrond. Een lichte kruidigheid (kaneel, nootmuskaat) en groene thee vervolledigen. Zacht en elegant op de tong, met fruit en kruiden als dominerende aroma’s. De eik laat zich hier iets meer gelden dan in de geur. In de kruidenafdeling noteer ik peper, gember en nootmuskaat, bij het fruit is dat dan appelsien en mandarijn. Ook wat zeste. En misschien een beetje zout. Water? Vergeet het. Middellange, licht drogende afdronk op de kruiden en het (citrus)fruit van de smaak. I like. 90/100

jan 31

1 reactie

Blair Athol 25y 1986, A. Dewar Rattray for Whiskyhuis & The Hebridean Whisky Society

Vandaag een whisky waar ik op heb zitten wroeten. Ruiken aan het sampleflesje overtuigde me niet helemaal en ook toen ik ‘m uiteindelijk in m’n glas goot, was m’n eerste indruk niet geweldig. Maar met ‘m tijd te geven en te laten ademen, kwam hij open, er voltrok zich een mooie transformatie.
Het betreft dus de whisky die Jurgen Van De Wiele selecteerde voor z’n shop en voor z’n Hebridean Whisky Society.

 

Blair Athol 25y 1986/2011, 53.5%, A. Dewar Rattray for Whiskyhuis and The Hebridean Whisky Society, bourbon cask #20076, rum finished, 115 bottles
De neus start vrij gesloten, ik heb enkel lichte florale toetsen en een beetje graan (muesli). Maar zoals gezegd, de whisky tijd geven doet wonderen. Er komt zoet fruit naar de voorgrond. Sappige rode appels, peren en appelsiensap. Daarna ook rozijnen en banaan (de rum die z’n sporen achterlaat?) en wat kruiden (the herbal kind). Vers gemaaid gras. Ja, dat gaat van gesloten naar fris en fruitig. Op de smaak heeft de rum echt wel z’n werk gedaan: banaan, kokos, rozijnen (op rum dus) en veel kruiden vallen op. Daarna ook sinaas. Kandijsuiker maakt het wat zoet. Naar het einde krijg ik nog tonen van zoethout, gember en paprika. Behoorlijk lange afdronk op kandij, bittere sinaas en kruiden. Tja, een whisky die je de tijd moet geven, anders gaat ie volledig aan je voorbij. Maar het wachten loont. 86/100

jan 27

Linkwood 21y 1989, A. Dewar Rattray

De volgende in het rijtje nieuwe bottelingen van A. Dewar Rattray is een Linkwood 1989. Te koop voor een kleine 80 euro. Ik denk dat dit m’n derde Linkwood 1989 is, na de 12y van Gordon & MacPhail en de 20y van Malts of Scotland.

 

Linkwood 21y 1989/2011, 55.8%, A. Dewar Rattray, sherry butt #7322, 522 bottles
Erg mooie neus die zoet en kruidig start, om daarna over te gaan in fruitige tonen. De kruiden vinden we in de afdeling van de tuinkruiden, samen met allerlei planten en gras. Bladeren, varens en aarde ook. Wat het zoete betreft, denk ik vooral aan honing, maar ook aan kandijsuiker. Het fruit dat in tweede instantie naar boven komt, is gedroogd fruit (rozijnen en pruimen). Heerlijke bijenwas en geboend leder zorgen voor een smeuïge toets. De honing groeit en het gras neigt op de duur meer naar nat hooi. Ja ja, farmy. Ook de smaak is meer dan gewoon aangenaam. Stevig, maar niks scherps. Vol en rond. Romig en zoet. Zoete appels, rijpe kruisbessen, honing, een beetje nougat en suiker. Melkchocolade ook. Daarna zet er zich een beetje eik door, gevolgd door de bijhorende kruiden. Kaneel, kruidnagel en anijs. Middellange, grassige en zoete finish. Complexe en verrassend lekkere whisky. 88/100

jan 16

Glen Elgin 26y 1984, A. Dewar Rattray

Het grootste deel van de productie van Glen Elgin wordt gebruikt in de Whitehorse blend. Af en toe verschijnt er ook een single malt op de markt. Het voorbije jaar lag de nadruk op 1984. Zo bracht ook A. Dewar Rattray een distillaat van dat jaar uit. Te koop voor een 85 euro.

 

Glen Elgin 26y 1984/2011, 48.7%, A. Dewar Rattray, bourbon hogshead #2861, 252 bts.
De geur start op olie en gras. Niet zozeer vers gemaaid maar eerder gedroogd gras, richting hooi. Dat evolueert dan verder naar nat hooi. In de verte zelfs wat mest (voor alle duidelijkheid, dat is een plus). Honing en perzik maakt het wat zoet, noten (amandelen – marsepein), kaneel en zoethout zorgen voor de nodige ondersteuning. Wat hier ook opvalt is lichte rook. Geen turf echter, wel haardvuur. Vol en olieachtig mondgevoel, zoet en erg grassig. Veel honing opnieuw, pompelmoes, amandelen, getemde eik en kruiden. Hier eerder tuinkruiden. Malt (iets van Ovomaltine). Middellange afdronk, aangenaam bitter, met veel granen, citrus en een snuifje peper. Puur, erg rechttoe rechtaan, een whisky zonder streken. 86/100

jan 11

Glenlossie 18y 1992, A. Dewar Rattray

Glenlossie is in 1876 opgericht door John Duff, de toenmalige eigenaar van Glendronach. Die meneer Duff was best een bezig baasje, zo stichtte hij ook nog Longmorn en ontwierp plannen voor Benriach. Vandaag een 1992 van A. Dewar Rattray, die je je kan aanschaffen voor 65 euro.

 

Glenlossie 18y 1992/2011, 56.1%, A. Dewar Rattray, bourbon cask 3441, 244 bottles
Aangename en frisse neus, grassig en waxy. Bij dat grassige denk ik aan vers gemaaid gras en weidebloemen, bij dat waxy aan kaarsvet. Olijfolie ook en vanille. Pas nadien zet er zich fruit door: mandarijn, appel en limoen. En maakt de vanille plaats voor honing. Levendige, mooi evoluerende neus. Prikkelend op de tong, eerst vrij droog (eik en thee), daarna plaatsmakend voor honing (best veel) en citrusfruit (limoen en citroen, licht zuur). Opnieuw het grassige, hier vergezeld van mineralen. Zoeter met water. Eerder lange en droge afdronk met heel wat citroen. Lekkere, levendige en ‘jonge’ whisky die zeker op de smaak wat water kan gebruiken. 85/100

jan 4

Bowmore 12y 1998, A. Dewar Rattray

Vandaag een Bowmore 1998 van Dewar Rattray, te koop aan minder dan 60 euro. We weten al langer dat Bowmore de zepige jaren tachtig achter zich heeft gelaten, we hebben schitterende dingen kunnen proeven uit 1993, 1994 en 1995, maar ook distillaten uit de tweede helft van de jaren negentig blijken dus vaak erg lekker te zijn.

 

Bowmore 12y 1998/2011, 62.8%, A. Dewar Rattray, sherry butt #800167 (part), 271 bottles
Stevig rokerige neus (en dus niet ‘a touch of smoke and peat’ zoals de officiële tasting notes suggereren), vermengd met zee-elementen, mineralen en mooie sherrytonen. Dat vertaalt zich in associaties van turfrook, zilt, jodium, wat rubber, noten, leder, sinaas en natte stenen. Bij die sinaas denk ik vooral aan de schil ervan (zeste). Met water (want niet onlogisch aan dit alcoholpercentage) zelfs wat ‘farmy’ (nat hooi en natte hond). Mooi! Hij is zonder water natuurlijk erg krachtig en prikkelend op de tong, olieachtig ook. Opnieuw rook, maar minder dan op de neus, zilt, citrus (eerder citroen hier) en een groot aandeel sherry. Noten, leder en kruiden (zoethout valt op). Met water zoeter (vanille), meer citroen, en ook nog meer zilt. Lange afdronk, rokerig en zilt. Bowmore uit een sterke periode heb ik zo de indruk. 87/100

dec 27

Bunnahabhain 19y 1991, A. Dewar Rattray

Een andere nieuwe botteling van Dewar Rattray is een Bunnahabahin 1991, gerijpt op sherry butt, die je je kan aanschaffen voor een goeie 70 euro.
Net zoals zoveel andere distilleerderijen is Bunnahabhain een tijd lang gesloten geweest, maar in tegensteling tot meerdere lotgenoten werd de productie in 1983 opnieuw opgestart i.p.v. dat de deuren definitief gesloten werden.

 

Bunnahabhain 19y 1991/2011, 54.3%, A. Dewar Rattray, sherry butt #5447, 328 bottles
Zachte sherryneus op tonen van geroosterde noten, gedroogde vijgen, tabak, koffie en sinaas. Er zit ook een waxy kantje aan, net als een rokerig. Mooi! De smaak gaat verder op deze aroma’s: sinaas, koffie, vijgen, geroosterde noten, tabak en rook (van het hout). Maar ook karamel en rozijnen, vervolledigd door eik (maar niet erg veel) en een aantal kruiden zoals zoethout en kaneel. Eerder lange afdronk op kruiden en zoete tonen zoals honing en kandijsuiker. Knappe en vlotdrinkbare Bunnahabhain, die alle sensaties mooi in balans heeft. 86/100

dec 9

Glen Spey 33y 1977, A. Dewar Rattray

Een andere nieuwe Rattray is een Glen Spey 1977. Glen Spey is een wat obscure distilleerderij, gelegen in de buurt van Rothes, Speyside. Z’n geschiedenis gaat terug tot 1884, het jaar dat James Stuart, toenmalig licentiehouder van Macallan, besloot een oude molen om te bouwen tot een distilleerderij. De productie werd op gestart in 1885.

 

Glen Spey 33y 1977/2011, 47%, A. Dewar Rattray, bourbon hogshead #3659, 121 bottles
Ronde en frisse neus op zoete en kruidige tonen. Tuinkruiden en planten. Voor het zoets zorgen honing, vanille en druivensap. Nog meer fruit in de vorm van meloen, ananas en rabarber. Gedroogd gras, zoethout, anijs, mineralen en licht verbande toast, met onderliggend een beetje eik. Erg mooie, elegante neus. Ook op de tong is dit een erg elegante whisky, rond en romig, Honing, vanille en fruit (appel, ananas en sinaas) vermengd met veel kruiden. Zoethout, anijs en peper zijn de eerste waar ik aan denk. Hooi, ook hier, net als de eik en nog wat hars naar het einde toe. Middellange afdronk op kruiden en amandelen. Fris, levendig en ‘groen’ (het gras, de planten), proeft helemaal niet als een 33-jaar oude whisky. Maar wel lekker, absoluut. En met z’n 120 euro ook erg betaalbaar voor die leeftijd. 89/100

dec 8

Mortlach 16y 1995, A. Dewar Rattray

Vandaag nog een whisky uit de nieuwe lichting van A. Dewar Rattray, een Mortlach 1995 deze keer. Het is onduidelijk wanneer Mortlach opgericht is, het kreeg in ieder geval een licentie in 1823 en is de oudste distilleerderij uit de Dufftown regio (Glenfiddich is de tweede oudste).

 

Mortlach 16y 1995/2011, 51.1%, A. Dewar Rattray, bourbon cask #2436, 282 bottles
Mmm, lekkere neus. Fris en aromatisch, zoet en fruitig. Honing, citrus (citroen en mandarijn), van die harde citroensnoepjes. Zoete, rode appels ook, net als kruisbessen en wat graan. Misschien een klein beetje eik, zeker niet veel. Wat wel naar voor komt zijn mineralen. Natte stenen en metalige toetsen. O ja, gepoetste metalen, duidelijk. Zacht en romig mondgevoel, met ook hier het citrusfruit en de honing die eerst opvallen. Vergezeld van perzik. En gevolgd door kruiden (peper, nootmuskaat en zoethout), hooi en kandijsuiker. Licht drogend. Niet het niveau van de neus, maar het blijft best lekker. Middellange afdronk, aangenaam droog op een zoete kruidigheid. Mortlach 1995, ik had hier eerlijk gezegd niet veel van verwacht, ik moet toegeven dat deze whisky (zeker op de neus) me aangenaam verrast heeft. 84/100

dec 3

Tullibardine 21y 1990, A. Dewar Rattray

In 1995 sloot Tullibardine de deuren, om in december 2003 onder de nieuwe eigenaars de productie te hervatten. Begin 2011 werd een eerste whisky op de markt gebracht die na de heropening werd gestookt, de Tullibardine Aged Oak Edition. Maar vandaag proef ik een distillaat van voor de sluiting, recent gebotteld door A.D. Rattray.

 

Tullibardine 21y 1990/2011, 46%, A. Dewar Rattray, bourbon hogshead #6100, 234 bottles
Zoete en granige neus op ontbijtgranen, honing, kaarsvet, olijfolie, leder en natte wol. Iets geparfumeerds ook, maar zeker niet onaangenaam. Aarde, natte bladeren en gras noteer ik ook nog. Zachte smaak op zoete tonen (suikerspin), kruidige (zoethout, peper) en grassige. Ook hier olijfolie. Zachte, middellange afdronk op zoete en kruidige tonen. Verre van slecht, deze Tullibardine. 82/100

dec 2

Clynelish 15y 1995, A. Dewar Rattray

Ook A. Dewar Rattray brengt deze dagen een hele reeks nieuwe bottelingen op de markt. Gedurende de komende weken zal je hier dan ook regematig een fles besproken zien. Beginnen doe ik redelijk gericht met een Clynelish 1995.

 

Clynelish 15y 1995/2011, 55.3%, A. Dewar Rattray, sherry butt #8657 (part), 330 bottles
Mooie, elegante sherryneus op gekarameliseerde appeltjes uit de oven, warme aardbeienconfituur, ananas in blik, koffie, melkchodolade en vanillepudding. Daarna krijg ik kruiden: peper, curry, tandoori. En daaronder nat hooi, en ook de obligate bijenwas ontbreekt niet. Met water groeit de was en krijgt het geheel zelfs iets licht farmy. Mondvullend en prikkelend op de tong. De eerste associaties die in me opkomen zijn eau de vie (inderdaad wel wat alcoholish), sinaas, honing, hooi, gezouten boter en zoethout. Mosterd ook. Eik, noten en een beetje hars maken het wat drogend. Hier niet veel was meer te bespeuren. Toch wat scherp en droog in de mond, wat je met een beetje water onder controle krijgt, meer fruit en honing. Lange, drogende afdronk op sinaas en zilt. Lekkere whisky met een erg aangename neus. 85/100

aug 26

Strathmill 35y 1976, A.D. Rattray

Ha, Strathmill! Nog nooit geproefd denk ik, in ieder geval de eerste keer dat hij hier aan bod komt. Een typische blenderswhisky, buiten een botteling onder het Flora & Fauna label en recent een Manager’s Choice (1996) ken ik geen officiële bottelingen. Maar vandaag dus mijn eerste Strahmill, en wel een 1976 gebotteld door A. Dewar Rattray.

 

Strathmill 35y 1976/2011, 44%, A.D. Rattray, bourbon cask #1125, 179 bottles
Lekkere, frisse en fruitige neus. Start op sappige en zoete rode appels, peren en bloemen van de weide. Dan tonen van boter (veel boter, melkerijboter), gedroogd gras, varens en honing. Onderliggend een beetje eik, zachte kruiden (kaneel en gember) en kokos. Erg genietbare neus. Ruikt evenwel bijlange geen 35 jaar. Zacht en elegant in de mond, met het fruit en de honing van de neus, maar hier wel meer eik, wat hars en kruiden. Peper, gember, zoethout. Amandelen ook. Deze laatste elementen maken het geheel wel wat droog, waardoor het zoete en het fruitige in de verdrukking raken (hier laat het vat zich duidelijk meer gelden). Middellange, volle en licht bittere afdronk. Heerlijk op de neus, een beetje te droog op de smaak om negentig punten te halen. Maar naast de neus is de sterkte van deze whisky ook wel z’n prijs, een goeie 120 euro voor een 35 jaar oude whisky, dat zie je niet zo vaak meer. 88/100

« Oudere berichten