Spring naar inhoud

Posts tagged ‘58.4%’

23 jan

Port Ellen 24y 1983, The Whisky Agency ‘Butterflies’

Vandaag één van de beste Port Ellens die ik de laatste tijd heb kunnen proeven, een 1983, enkele jaren geleden gebotteld door The Whisky Agency. Bedankt voor de sample André!

 

Port Ellen 24y 1983/2007, 58.4%, The Whisky Agency ‘Butterflies’, refill sherry wood, 240 bottles
Dit sherryvat was actiever dan het gemiddelde sherryvat waar Port Ellen op rijpte. De turf en het zilt worden stevig ondersteund door zaken zoals koffie, tabak, leder, zoethout, appelsienen, abrikozen, gekonfijt fruit, appel- en perensiroop, chocolade… je merkt het, het geheel is behoorlijk zoet. Geweldig vind ik dit. Sherry turf en zilt in perfecte harmonie. Rubber? Misschien, maar dan de ‘goede’ variant en ver op de achtergrond. Op de tong is dit een stevig beestje, en rokerig dan op de neus. Turfrook hand in hand met kruiden, zilt en zoete associaties. Qua kruiden hebben we het over gember, zoethout, peper en nootmuskaat. Voor het zoets zorgen peperkoek (opvallend), gekonfijt fruit, drop, marsepein, appelsienen, kersen en pruimencompot. Rubber opnieuw, maar ook hier alles behalve storend. Vol, rond en krachtig mondgevoel. Alle smaken mooi geïntegreerd. Erg lange, zoete en zilte afdronk. Een beest, ik zei het al, maar dan wel een perfect getemd beest. 92/100

22 apr

Brora 32y 1970, DL Platinum Selection

Onversneden is zo stilaan Lindoresgewijze een oord van decadentie aan het worden. Dringend tijd om weer even back to basics te gaan, kwestie van de balans terug wat in evenwicht te trekken. Maar nu nog even niet.

 

Brora 32 YO 1970, 58.4%, Douglas Laing Platinum Selection, 297 bottlesBrora 32y 1970/2002, 58.4%, DL Platinum Selection, 297 bottles
Ronduit schitterende neus van de zee. Hij start wat bedeesd, maar vertoont dan veel maritieme elementen zoals zilt, jodium, zeewier, gerookte vis, oesters… op een achtergrond van zoete turfrook en aardse tonen (wortels, natte aarde). Er sluimert ook wat fruit door, fruit zoals rode (zoete) appels en zelfs wat banaan en mango. Amandelspijs en nougat vallen er qua zoete associaties te noteren. Maar hoe langer ik hier mee bezig ben, hoe meer zaken ik opmerk. Lijnzaadolie bijvoorbeeld, net als bijenwas, en ook zoethout en tijm. Oude boeken. Vreselijk complex is dit. Doet me wat aan de recentste OB’s denken (de 32y en de 35y). Niet erg ‘farmy’, dit is veel subtieler en eleganter. Op de smaak is dit minstens even goed. Minstens. Neigt een beetje naar oude Port Ellen op een weinig actief sherryvat. Maar dan nog beter eigenlijk. Erg maritiem dus (zie hierboven), maar ook prachtig rokerig en zoet. En fruitig. En waxy. En kruidig. En, vooral, alles perfect verweven. Op de smaak komt de boerderij iets meer naar voor. Nat hooi, natte hond. De marsepein keert terug. Net als de lijnzaadolie. Het fruit is hier minder appel dan wel citrusfruit. Pompelmoes, mandarijn. Het rokerige karakter is hier oude turf. Ik bedoel dan de turf die je ook wel tegenkomt in oude Ardbeg of oude Laphroaig (ja, zelfs met het licht medicinale kantje). Lange, erg lange afdronk. Zilt, rokerig, peperig en zoet. Het fruit is hier zo goed als verdwenen. Is dat een minpunt? Nah, dit is een whisky waar ik wel heel weinig op kan aanmerken. Absouut topspul. Oude Brora, wat wil je? Bedankt Dominiek om ook deze beauty open te trekken. 94/100

25 okt

Karuizawa 1967 & Mark Lanegan

Twee legendes vandaag. Ik proef de Karuizawa 1967 voor La Maison du Whisky & The Whisky Exchange en luister ondertussen naar Bubblegum, de klassieker van Mark Lanegan.

Mark Lanegan werd bekend als frontman van The Screaming Trees, een Amerikaanse grunge-band, opgericht in 1985 en gesplit in 1996. Na deze split wierpen de leden zich op eigen projecten, waarbij Lanegan veruit het succesvolst was. Hij werkte o.a. samen met Kurt Cobain (nog ten tijde van de Screaming Trees), de Queens of the Stone Age, Isobel Campbell (Ballad of the Broken Seas) en Greg Dulli van Afghan Whigs (onder de naam The Gutter Twins).
Lanegan heeft een unieke stem. Hees, ruw en doorrookt. Z’n muziek leunt nog een beetje aan bij de grunge, maar vermengt ook invloeden van rock, blues en punk.
In 1990 bracht hij met The Winding Sheet een eerste solo-album uit, maar doorbreken deed hij pas in 2004 met Bubblegum, z’n vijfde soloplaat. Nu ja, doorbreken, z’n muziek leent zich niet tot echt commercieel succes, maar het album werd door de critici wel lovend onthaalt en het vond toch z’n weg naar een iets breder publiek. Op Bubblegum werkt Lanegan samen met een schare artisten zoals P.J. Harvey, Josh Homme, Nick Oliveri, The Afghan Whigs, Queens of the Stone Age en nog een pak anderen.
De nummers op Bubblegum gaan van rustig en breekbaar (Come to me, Out of Nowhere) tot luid, rauw en explosief (Sideways in Reverse, Driving Death Valley Blues). Ik vind het een geweldige plaat.

En dan onze Karuizawa 1967. Een cultfles. In 2009 gebotteld voor zowel La Maison du Whisky als voor The Whisky Exchange ter gelegenheid van z’n tienjarig bestaan. Bij verschijnen al niet gekoop, maar vandaag moet je op veilingen op 1200 euro rekenen, en mogelijks meer. Dat is 10 euro per slokje.

 

Karuizawa 42y 1967/2009, 58.4%, OB for LMdW and for TWE 10th Anniversary, cask 6426
Hola, wat een overweldigend heerlijke neus is dit! Anders dan recentere bottelingen, de sherry is ‘ouder’, minder scherp, ronder, meer belegen. Oude, sappige eik, oud leder, oude meubels, sigarendoosje, tabak, koffie, munt, anijs, hoestsiroop… Dan ook zoet fruit. Pruimentaart, aardbeienconfituur, bramen, kersen. Boenwas, chocolade en ahornsiroop, wat het smeuïg maakt. Mos en varens (het bos). Complex, elegant en fris. Ronduit subliem. Stevig op de tong, mondvullend. Nu ja, bijna 60% na 42 jaar rijpen… ze doen hun spirit daar duidelijk op een hoger alcoholpercentage op vat. Prachtige, ronde eik, die alle andere sensaties draagt en ondersteunt. Droog, maar nooit drogend. Er zijn voldoende zoetere en fruitige elementen. Chocolade, tabak, oud leder, rozijnen, noten (studentenhaver), munt en zoethout. Geen koffie, eerder thee. Hars. Qua fruit denk ik aan kersen, bramen en pruimen. Enorm rijk en alles perfect in balans. Zeer lange, droge afdronk. Mooi kruidig, met een wel zeer aangename toets chocolade. Ik ben niet zo’n grote Karuizawa-fan, maar dit is hemelse whisky. 94/100

10 feb

Drie geweldig lekkere Japanners

Hakushu 12y, 43%, OB 2007 – Japan – 84/100
Hakushu – spreek uit ‘haksjoe’ – is één van de distilleerderijen onder de Suntory vlag. Deze 12 jarige whisky heeft een lekkere, zoete en fruitige neus. Vanille, honing, kruisbessen… Ook de smaak is behoorlijk zoet (vanille), maar ook kruidig en eindigt in mooie turf. Middellange, droge afdronk. Ja, die Jappen kunnen whisky stoken.
 
Yamazaki 1990/2008, 61%, OB 2008, cask ON70646, 506 bottles – Japan – 88/100
Laat het duidelijk zijn, vat ON70646 was een sherryvat. Als de kleur nog niet doorslaggevend was, neemt de geur en de smaak alle twijfel weg. Neus met veel hout, koffie, tabak en donkere chocolade. Met water zoeter. Karamel, rozijnen en noten krijgen we dan. Ook smaak is een pak toegankelijker met water. Fruit, rood fruit vooral, maar ook tabak, koffie en andere typische sherry associaties die we ook in de neus aantroffen. Glühwein! Lange, droge en peperige finish. Top sherry!
 
Hanyu 22y 1986/2008, 58.4%, Closed Distilleries, cask 2812, 305 bottles – Japan – 90/100
De Hanyu distilleerderij, gelegen in de buurt van Tokyo, werd opgericht in 1946 en sloot z’n deuren in 2004. Erg lekkere, fruitige neus. Karamel ook, en hout. Kruiden. Hint van rook. Elegant en complex! Ook de smaak is meer dan ok. Weer veel fruit, hout, peper. Geen water nodig. Mooie, lange afdronk. Wreed lekkere Hanyu.

6 nov

Een straat Caol Ila

Na het Samaroli geweld terug met beide voeten op de grond.
 
Caol Ila 18y, 43%, OB 2004 – Islay – 83/100
Zachtere neus dan de 12y. Redelijk complex. Kruidig, bourbon, fruit. Minder turf dan verwacht. Maar wel genoeg voor mij. Smaak is droog. Lichtjes zoet. Drop, zoethout. Vanille ook. Lange, maar weinig uitgesproken afdronk. Erg lekker, maar mocht wat krachtiger.
 
Caol Ila NAS Natural Cask Strength, 58.4%, OB bottled for the Feis Ile Festival 2007, distillery only, 2000 bottles – Islay – 82/100
Fles gebotteld naar aanleiding van het Feis Ile festival 2007 en enkel beschikbaar in de distilleerderij. Meegebracht door een clublid. Typische neus voor een jonge geturfde whisky, veel new spirit. Koekjes ook (maar welke?), cake. Scherpe smaak met veel citrus en turf, maar wel lekker. Met water komt peper vrij. Redelijk lange afdronk op scherpe turf.
 
Caol Ila 11y 1994/2005, 43%, Signatory, casks 10894 & 10895, 753 bottles – Islay – 78/100
Beetje tegenvallende Caol Ila, geen verdere notities, resulterend in een score van 78.
 
Caol Ila 25y 1979/2004, 50%, DL OMC, cask 1355, 266 bottles – Islay – 83/100
Lichte rook in de neus, maar ook veel fruit (appel, peer) en iets bloemigs. Zilt ook. Zeewier. Zachte, fruitige smaak met zilt, beetje turf en zoethout. Lange afdronk op turf en beetje peper. Lekker, alhoewel ik van een oude Caol Ila nog een ietsje meer verwacht had.