Spring naar inhoud

Posts tagged ‘56.3%’

26 jun

Brora 30 2005

Samen met de 2004 worden de 2005 en de 2006 als de beste jaarlijkse releases beschouwd. Alhoewel ik vind dat ook de recentste twee (2011 & 2012) kunnen meedingen, net als de eerste (2002), waar ik behoorlijk wild van ben. Vandaag de 2005, morgen de 2006, met de 2004 als eikingspunt.

 

Brora 30 YO, 56.3%, OB 2005Brora 30y, 56.3%, OB 2005, 3000 bottles
Bingo! De zoet-zure turfgeur van Brora ’72 met al z’n boerderijtoestanden. Nat hooi, stallen, mest, natte hond… en een stevige portie zoete turf. Daarachter gaat er heel wat fruit schuil. Mandarijn, limoen, bloedappelsien, de citrusvariant dus, alhoewel ik ook een beetje banaan en mango ruik. Ha, winegums nu, love it. Een zachte kruidigheid op tonen van kaneel, nootmuskaat en peper. Houtskool. Lichte tonen van gerookt vlees. Eucalyptus nu ook, wat voor een frisse toets zorgt. Mooie, ronde eik en oud (geboend) leder. Bijenwas. Met water groeit de ‘farmyness’, wat de complexiteit niet helemaal ten goede komt. Complex is hij ook op de tong. Zoete turf, veel fruit, best wat kruiden (pittig en fris), mooi waxy, even mooi farmy (veel hooi), dezelfde ronde eik, het gerookt vlees… dat alles aangevuld met marsepein, honing en chocolade. En na enige tijd ook een beetje zilt en jodium. Simpelweg subliem. Nu ook mosterd… dat blijft maar komen. Erg lange, rijke en geconcentreerde afdronk.
Ik weet niet of bovenstaande bevindingen het duidelijk maken, maar ik vind deze (nog) complexer en gelaagder dan de 2004, iets minder puur-farmy wel, iets minder Brora 1972 pur sang. Ik kan onmogelijk uitmaken welke ik de beste vind, het éne moment de 2004, het ander de 2005, een beetje naar gelang waar ik zin in heb. De strijd tussen beide eindigt onbeslist. Dus ook 95/100

30 mei

Benrinnes 24y 1972, Signatory

Benrinnes, zo één van die behoorlijk onbekende distilleerderijen. Het is ook nog maar de vijfde die ik hier bespreek. De vorige vier scoorden maar matig, dit is een kanon. Bedankt om deze te delen Bert!

 

Benrinnes 24 YO 1972, 56.3%, Signatory, cask 9602Benrinnes 24y 1972/1997, 56.3%, Signatory, cask 9602, 394 bottles
Zalige sherryneus. Erg rijk en vol. Noten, gekarameliseerde appels, warme cake, kersen, aardbeien met suiker, tabak, hooi, drop… en dat blijft maar komen, en dat blijft maar evolueren. Daarna gaat de geur de tropische kant op. Mango, meloen, papaja. Prachtig vind ik dit. Bruine suiker. En dan iets wat ik nog maar zelden in whisky heb geroken: geroosterde sesamzaadjes. Gomasio, iemand? Ja, ook dat beetje zout zit er in. Het geheel wordt ondersteund door sappige eik. Wat een ontdekking! De smaak houdt dit niveau niet helemaal aan, maar ook hier blijft het toch genieten. Appelsienen en kersen op een bedje, of zeg maar bed) van kruiden. Hoestsiroop. Karamel. En een licht vegetale toets. Veel eik en ook okkernoten, welke maken dat het naar het einde toe vrij droog en een beetje bitter wordt. Krachtig en explosief. De afdronk is redelijk lang en licht drogend, met koffie en munt als extra. Zou het kunnen dat 15 jaar flesrijping zo z’n meerwaarde heeft? De vraag stellen, is ze beantwoorden. 91/100

27 feb

Arran 16y 1996, Malts of Scotland

En ook Malts of Scotland brengt nieuwe whisky’s op de markt. Na een release die zich op Islay concentreerde, krijgen we nu een beetje van alles op ons bord. Het pronkstuk is een bijzondere Teaninich 1973, maar beginnen doe ik iets bescheidener met een Arran 1996.

 

Arran 16 YO 1996/2013, 56.3%, Malts of Scotland, sherry hogshead #MoS13002Arran 16y 1996/2013, 56.3%, Malts of Scotland, sherry hogshead #MoS13002, 249 bottles
De neus heeft tijd nodig voordat hij zich bloot geeft. Initieel heb ik lichte granen, een beetje honing en een florale toets. Na een tijdje wordt dat florale verdiept in planten en natte bladeren. Er komt appelsap bij, kruisbessen en vanille. En een aangename mineraliteit. Kalk. Een fris en clean profiel dat ik best kan appreciëren. Op de smaak laat hij zich sneller kennen. Veel kruiden zoals peper, gember en nootmuskaat. De schil van appels, een beetje citrus en ter compensatie van deze prikkelende elementen heb ik kandijsuiker. De kruiden brengen ook wat eik mee. En groene thee. Sterke groene thee. Krachtig op de tong, wat drogend. Met water komt de kandijsuiker meer naar voor, eerder dan het verwachte fruit. Koffie nu ook. Niet slecht, maar ik vind ‘m beter op de neus. Geen al te lange afdronk. Vooral de kruiden blijven hangen, maar ook nog wat kandij. De neus verdient zeker een hogere score.
84/100

22 dec

1 reactie

De nieuwe Brora

Brora 25y 2008, 56.3%, OB, 7th release, 3000 bottles – Highland – 91/100
De nieuwe Brora is dus een 25 jarige, maar dat wisten we al. Deze is erg zacht en subtiel. Is wel typisch Brora: farmy, honing, lichte rook, fruit (appel, peer), kruiden, wat ziltig… maar het is allemaal wat minder direct dan de 30-jarigen. Mijn vrees dat deze me zwaar zou tegenvallen (gedaan met de jaren zeventig Brora), blijkt volledig ongegrond, hij is echt lekker. Ok, hij kan niet typen aan de pareltjes uit dat decennium, maar heeft toch nog genoeg Brora-karakter om mij te bekoren. Ofwel is dit enkel begin jaren tachtig distillaat en dan zitten er toch nog enkele geturfde batches bij (zie ook de Brora 18y 1981/1999 OMC). Ofwel zit er nog eind jaren zeventig Brora tussen. In ieder geval, het is weerom smullen.

30 sep

Nieuwe Brora

Zondag kreeg ik een mailtje binnen met een aanbod de nieuwe officiële Brora te reserveren, een 25 jarige (Brora 25y, 56.3%, release 2008, 3000 bottles). Het betreft dus de zevende jaarlijkse release. De eerste release (2002) tot en met de zesde (2007) waren telkens 30 jarige whisky’s, alhoewel deze bottelingen ongetwijfeld ook oudere whisky bevatte. Maar nu dus een 25 jarige verdorie. Verdorie, want dat wil zeggen dat de jongens van Diageo stilaan door hun jaren ’70 stock zitten, een 25 jarige bevat immers whisky van – de toch wel mindere – jaren ’80. Wat niet wil zeggen dat álles wat Brora begin jaren tachtig distilleerde (Brora sloot z’n deuren in 1983) van mindere kwaliteit was – er bestaan erg lekkere bottelingen uit die periode, bv. de 18 jarige Old Malt Cask 1981/1999 – maar whisky zoals ze die daar tussen 1970 en 1977 stookte, dat komt nooit meer terug vrees ik. Dus, ondanks de prijzen, toch maar een voorraadje inslaan is de boodschap.

Serge Valentin heeft de nieuwe Brora trouwens al geproefd en blijkbaar ook goed bevonden (“It is to be wondered if they didn’t sort of ‘dope’ this one with one or two casks of older spirit”).