Rosebank 20y 1990, Silver Seal
Begin 2009 werd een vreemd bericht over Rosebank de wereld ingestuurd. Er werd gemeld dat de uitrusting van de distilleerderij gestolen was. Het vreemde is dat Rosebank in 2002 definitief verkocht werd aan de British Waterways Board met de bedoeling de gebouwen om te vormen tot appartementen en kantoorruimte. Het lijkt weinig waarschijnlijk dat de gebouwen zeven jaar later nog vol distilleermateriaal zouden staan. Maar de aandacht was wel weer even op de brand Rosebank getrokken. Slimme communicatie?
Vandaag een 1990 (de helft van de Rosebanks die de laatste jaren uitkomen zijn volgens mij van dat jaar) van Silver Seal.
Rosebank 20y 1990/2011, 56.7%, Silver Seal, Sestante Collection
Erg aangename en aromatische neus die op twee benen hinkt: een zoet en een fris, kruidig been. Tuinkruiden. Associaties die in me opkomen zijn zoethout, drop, munt, linde, dille en groene thee. Hij evolueert richting mineralige toetsen (natte stenen enzo), noten, iets van groene bananen en pas in laatste instantie de veel eerder verwachte citroenen en limoenen. Complex? Ja, maar het is vooral de knappe evolutie die me opvalt. Romig, smeuïg mondgevoel. Het zoete valt op, harde (en ook wel minder harde) citroensnoepjes. Honing. Kandijsuiker. Daarachter de tuinkruiden (zie neus + gember) en hooi. En het fruit natuurlijk, maar ook hier laat dit zich pas na enige tijd zien. Limoen, witte pompelmoes en citroen. Middellange afdronk met opnieuw een knappe balans tussen zuur (citrus) en zoet (suiker), maar ook hier wat hooi als extraatje. Rosebank 1990 zoals Rosebank 1990 is, maar dan beter. Eh, ik wil maar zeggen dat ik dit bangelijk lekker vind. 90/100
Onversneden 