Spring naar inhoud

Posts tagged ‘50%’

4 jan

Port Ellen 25y 1979, Old Malt Cask

Port Ellen van eind jaren zeventig heeft over het algemeen een ander profiel dan dat van begin jaren tachtig. Het is minder mineralig, minder ‘zesty’, minder scherp en clean, eerder ronder. Maar daarom niet beter of slechter. Gewoon anders.

 

Port Ellen 25y 1979/2005, 50%, DL OMC, cask 2016, 425 bottles
Mooie, zachte en zoete neus op appelsien, chocolade (orangettes), citroensnoepjes, vanille en cake. Altijd met zoete turfrook en zilt op de achtergrond. Ook de geur van teer en rubber. En zeewier. Zelfs een lichte medicinaliteit. Verband. Mercurochroom. Een lichte florale toets komt ook om de hoek kijken. Best complex. Hetzelfde patroon op de smaak: zoete elementen, citrusfruit, turf en zilt. Associaties van kandijsuiker en vanille, chocolade en cake, mandarijn en citroen, gezouten nootjes en drop, turf en (een beetje) rubber. Lichte, dragende eik. En maar weinig kruiden, enkel een beetje peper. Stevig en dik mondgevoel. Lange afdronk, rokerig en zoet. Ja, Port Ellen 1979, dit is opnieuw een beetje anders dan wat we de laatste jaren gewoon zijn van 1982/1983. Maar dus zeker niet beter of slechter. 91/100

18 sep

Tormore 14y 1998, G&M for The Whisky Mercenary

Jürgen – Whisky Mercenary – Vromans verblijdt ons met een nieuwe worp. Een Tormore 1998. Tormore, geen evidente keuze. Vanaf zaterdag (21 september) te koop, voor een 65 euro als ik me niet vergis.

 

Tormore 14 YO 1998/2013, 50%, Gordon & MacPhail Exclusive for The Whisky Mercenary, cask 1586Tormore 14y 1998/2013, 50%, G&M Exclusive for The Whisky Mercenary, first fill bourbon barrel #1586, 277 bottles
Cleane neus, grassig en zoet. Doet me van ver aan een weide in de lente denken. Allerlei grassen en weidebloemen. Het zoete karakter wordt bepaald door honing en vanille. Lichte granen. Een beetje fruit ook wel. Niet exuberant, maar toch. Bananen, nog een beetje groen en kruisbessen. Zelfs een klein beetje rabarberspijs. Wordt beter met de tijd, de geur gaat van matig naar best oké. Het grassige brengt me nu meer bij de geur van heide. De smaak zet dit patroon verder. Honing en heide, gevolgd door fruit. Ho maar, dat fruit wordt zelfs groots. Veel expressiever nu dan op de neus. Bananen, ananas uit blik, mandarijn, lychee en meloen. Kruiden tekenen ook present. Zachte peper, zoethout, wat nootmuskaat. In de verte een klein beetje mosterd. De afdronk is middellang, clean, prikkelend en complex. Fruitig, zoet en kruidig, steeds dat grassige karakter behoudend. Complexe en zeker op de smaak erg boeiende whisky. Ik hou wel van dat honing/heide/fruit profiel. Jürgen blijft z’n vaatjes vinden, alhoewel ik me kan voorstellen dat het er niet gemakkelijker op wordt. Lange leve de immense stock van Gordon & MacPhail. 88/100

3 jun

Glen Highland Class, Malts of Scotland

De nieuwe aanwinst in de Glen Classes van Malts of Scotland is deze Glen Highland Class. Hij vult het rijtje aan van de Glen First Class, de Glen Peat Class, de Glen Speyside Class en de Glen Grain Class.

 

Glen Highland Class Malts of ScotlandGlen Highland Class 1999/2013, 50%, Malts of Scotland, batch 1, 999 bottles
Zachte, romige sherryneus op tonen van zowel gedroogd als gestoofd fruit. Onder de eerste categorie vallen pruimen, abrikozen, rozijnen en vijgen. Onder de tweede braambessen (confituur) en een beetje cassis. Melkchocolade, praliné en zachte karamel zorgen voor het romig karakter. Je neus in een doos pralines. Na enige tijd ruik ik ook wat appelsienen. En de sherry laat zich verder nog kennen door tabak, koffie en zoethout aan te slepen. Romig op de tong, mooi balancerend tussen zoete en drogere elementen. Gedroogde vruchten, appelsien, karamel, gezoete koffie, kruiden (peper, zoethout) en zachte eik. Zeer toegankelijke sherry zonder ook maar één scherp kantje. Middellange afdronk, blijft erg zacht. De perfecte instap-whisky voor sherryliefhebbers. A ja, sommigen beweren dat dit Glengoyne is. 84/100

2 mei

Glenlivet Alpha

The Glenlivet AlphaThe Glenlivet Alpha is volgens de aankondiging ‘the next big thing in the whisky industry’. Nu ja, we weten wat te denken van dit soort turbotaal. De vraag is of dit meer is dan een marketing gimmick. Dat gaan we zo dadelijk ontdekken, maar eerst wat achtergrond. Nu ja, veel kan er niet over gezegd worden. Het betreft een whisky op 50%, en dat is alles wat we ervan mogen weten. De fles vermeldt geen leeftijd, geen jaartal, geen vattype of vatnummer, enkel nog dat er 3350 flessen van zijn gebotteld. Het is een whisky om totaal onbevooroordeeld te ontdekken. Hij wordt op dinsdag 7 mei gelanceerd met een adviesprijs van 90 euro. Meer info over de whisky en tasting notes zullen pas zes weken na lancering bekend gemaakt worden.

 

Glenlivet AlphaThe Glenlivet ‘Alpha’, 50%, OB 2013, 3350 bottles
Wel, ik heb goed nieuws, ik vind de neus alvast verrassend lekker. Licht granig maar vooral erg fruitig. Peren, rode sappige appels, rijpe kruisbessen, witte perziken en ook lichte tonen van ananas. Vanille, butterscotch en gele rozijnen maken het zoet en rond. Eik, potloodslijpsel en kruiden geven het extra diepte. Best wat zoethout, maar ook een beetje gember en anijs. En daar houdt het niet bij op, hij gaat na enige tijd de florale richting uit. Heide, hooi en gedroogde bloemen. Echt mooi deze neus. Romige en rijke smaak waarin de eik en de kruiden aan de éne kant in balans zijn met de fruitige en zoete elementen aan de andere. In deze laatste categorie vallen appelmoes, cake, vanille en citroentaart te noteren. In het kruidencompartiment noteer ik onder andere zoethout en gember. Een beetje drop. Licht prikkelend mondgevoel. Middellange afdronk op verse eik, honing en kruiden. Op de smaak lijkt me dit jonger dan op de neus, maar in z’n geheel lijkt me dit geen heel jonge whisky te zijn. Het zou om een mix van jonge en oudere whisky kunnen gaan, alhoewel we hier ook te maken kunnen hebben met geweldig cask management. Benieuwd naar het verdict. 86/100

30 jan

1 reactie

Nog Bere

Maar dus niet alleen Arran, ook Bruichladdich heeft experimenten gevoerd met de Bere gerst. Het zaad komt van dezelfde producent, maar de Bruichladdich Bere werd niet op Orkney maar op Islay zelf gekweekt, meer bepaald op de Kynagarry Farm, op velden die de namen Achaba en Achfad dragen. Bijzonder aan deze velden is dat er gedurende meer dan een eeuw niets op geoogst is geweest, en dat ze dus volledig chemicaliën-vrij waren. Het verwerken van de gerst verliep naar het schijnt wel een stuk moeilijker dan bij de modernere variëteiten. Zowel het oogsten als het bewerken was hard labeur, maar de grist zou geconcentreerder en rijker zijn. De Bruichladdich Bere is met een 40 euro goedkoper dan de Arran, maar hij is wel twee jaar jonger.

 

Bruichladdich Bere Barley 2006/2012, 50%, OB, Kynagarry FarmBruichladdich ‘Bere Barley’ 2006/2012, 50%, OB Kynagarry Farm, Achaba & Achfad Fields, 7650 bottles
Zoeter dan de Arran, meer vanille, meer kandij en meer fruit. Fruitsap. Sap van peren en van appels. Ingedikt sap bijna (wat stroperig). De granen zijn even zeer aanwezig, eigenlijk nog prominenter. Muesli, havermout. Maar het is alles behalve ééntonig. Het profiel is wel minder prikkelend, hier ontbreken de tuinkruiden, het is allemaal wat ronder. Alhoewel er wel een floraal kantje aan is. Wat ik ook opmerk, zijn noten, gras en hooi. Waar dat bij de Arran naar stro neigde, heb ik hier nat hooi. Ook dit is meer dan gewoon genietbaar. Rond, vol en intens op de tong, startend op granen en vanille. En veel suiker. Suikerspin. Frosties. Merengue. Witte pompelmoes met griessuiker. De peren en de gele appels keren terug. En ook de noten (hazelnoten en cashewnoten). De kruiden groeien. Lichte eik (minder dan in de Arran). Zelfs een beetje boenwas. Maar ook vooral granen. Zoete en prikkelende granen. Middellange afdronk op granen, citrus en kandij. Uniek. Heel dicht bij het graan (en daardoor doet hij minder aan whisky dan wel aan andere graandistillaten zoals jenever denken) maar alles behalve een saaie bedoening. Integendeel, ik vind dit most entertaining. Complex en lekker. Je merkt trouwens dat beide whisky’s familie van elkaar zijn, ze delen dezelfde bijzondere elementen, maar toch zijn het twee verschillende profielen. Na lang wikken en wegen, kom ik tot de conclusie dat ze wat mij betreft elkaar waard zijn. Anders, maar evenwaardig. 86/100

21 dec

3 Reacties

Brora 29y 1971/2001 Old Malt Cask

Compenseren dus. En wel met één van de beste Brora’s die ik dronk, en dat zijn er ondertussen toch al wel enkele. Bij mijn weten bestaan er drie 1971’ers die op 29-jarige leeftijd onder het Old Malt Cask label gebotteld zijn: twee bourbonvaten gebotteld in 2000, één op 210 en één op 274 flessen, en één sherryvat gebotteld in 2001 op 258 flessen. Na de twee bourbonvaten proef ik nu dus het sherryvat, een sample van bij The Duch Connection op Spirits in the Sky begin vorige maand.

 

Brora 29y 1971/2001, 50%, DL Old Malt Cask, sherry cask, 258 bottles
Muahaha, dit vind ik goed zie! Ronduit sublieme neus, typisch Brora 1971 (anders dan 1972, niet zo ‘farmy’, meer ‘coastal’ en cleaner), aangevuld met het beste wat een sherryvat aan een whisky kan toevoegen. Ik denk in de eerste plaats aan vers fruit (sinaas, ananas, roze pompelmoes), maar ook aan noten en gedroogd fruit. Zachte rook van een kampvuur, vermengd met zeelucht en nat hooi (een beetje farmy, toch wel). Prachtige aanzet op de smaak, stevig, droog, zilt, zoet en kruidig. Zoute drop, zachte karamel, kandijsuiker, peper, gekonfijte gember, sinaas, roze pompelmoes, rook (ook hier niet zo zeer turfrook, eerder van een houtvuur), lapsang souchong, gerookte heilbot,… let op de puntjes. Complex, met een perfecte balans. Genieten in overdrive. Erg lange afdronk, fruitig, kruidig en zilt. Voor mij nog beter dan de twee andere 1971’ers die onder het Old Malt Cask label gebotteld werden. De rest van de fles was spijtig genoeg al door één of andere onverlaat voor m’n neus weggegraaid. 94/100

10 nov

2 Reacties

Lagavulin 1988, Moon Import

Deze Lagavulin werd geschonken tijdens de ‘Happy Masterclass’ op Spirits in the Sky vorig weekend. Het moet daar naar het schijnt een zeer gezellige boel zijn geweest, met Bert Bruyneel, Mario Groteklaes en Paul Dejong die ten dans speelden. Ik was spijtig genoeg van dienst. Bij Bert en Michiel van de Dutch Connection zag ik echter diezelfde Lagavulin staan. Here we go:

 

Lagavulin 1988/1998, 50%, Moon Import, Horea Solaris, 1300 bottles
Prachtige, elegante en cleane neus die het niet zozeer moet hebben van zware turf maar van subtielere tonen. Tonen van gele appels, citrus, aardbeien, bramen, wat zilt, zwarte thee, rietsuiker, natte bladeren, natte stenen… en natuurlijk toch ook wel wat turf, maar eerder als één van de vele elementen. Complex en vooral zalig om ruiken. Al even mooi en clean op de smaak. Misschien minder complex dan de neus, maar wat maakt dat uit, als het zo leker is als hier? De gele appels en de citrus van op de neus heb ik terug, aangevuld met aardbeiconfituur en suikerspin (best zoet ja), en cleane turf. De afdronk borduurt hier op verder, met nog wat extra kruiden. Tien jaar oud? Wow! 92/100

13 sep

3 Reacties

Four of a kind!

Laphroaig 10y, 40%, OB 2007 – Islay – 81/100
Neus van zoete turf, rook, zilt en citrus. Ook smaak is redelijk zoet, met turf en kruiden. Cayennepeper? Naast de 2004 botteling gezet die ik thuis had openstaan. Deze vind ik een ietsje minder.
 
Laphroaig 16y 1992/2009, 50%, DL OMC, cask 4825, 691 bottles – Islay – 81/100
Herkenbare Laphroaigh neus. Zoet, ziltig ook, maar minder complex dan ik gewoon ben van Laphroaig. Smaak is wat droog, met turf, teer en wat zoets. Niet slecht hoor, maar te weining complex dus in vergelijking met andere Laffies van die leeftijd en distillatiejaar.
 
Laphroaig ‘Aloha Grip’ 16y 1992/2008, 58%, Daily Dram, The Nectar, 180 bottles – Islay – 91/100
Oh, dit is heerlijk! Zalige, zoete turf in neus en smaak. Vanille, beetje citrus, beetje zilt… Erg lange afdronk, mooie balans tussen zoet en zilt. Moest nog een uur rijden nadat ik deze dronk, maar bij thuiskomst had ik nog steeds de smaak ik m’n mond. Schitterende Laphroaig en weerom een knappe vatselectie van Mario Groteklaes.
 
Laphroaig 18y 1989/2008, 53.7%, SMWS 29.66 ‘Maritime and sweet’, 542 bottles – Islay – 89/100
Aangename neus op zilt en rook (kampvuur, gerookt spek), met karamel en wat koffie erdoorheen. Sherry? Rubber, euh ja dus. Ook in de mond erg lekker. Stevig, zoet, zilt en rokerig. Gerookte zalm (grappig: vlees in de neus en vis in de smaak). Nog: zoethout, koffie en kruiden. Lange, rokerige afdronk. Eén van die vele lekkere Laphroaigs van eind jaren tachtig, begin jaren negentig.