Spring naar inhoud

Posts tagged ‘43%’

6 feb

Glenrothes Select Reserve

De Select Reserve is een creatie van John Ramsey, ‘malt master’ bij Glenrothes, en bevat whisky van verschillende jaargangen (maar gemiddeld zal dit niet al te oud zijn) en van verschillende vattypes.

 

Glenrothes ‘Select Reserve’, 43%, OB +/-2013
Frisse, florale en kruidige geur, vermengd met vanille en zachte fruittonen. Ik denk daarbij vooral aan citrus, appels en abrikoos. En ook aan gele rozijnen. Daarna doemen warme croissants op. Een zondagochtend bij de bakker. Heide heb ik ook nog (dat florale karakter dus). Het geheel is licht en komt vrij jong over, maar het is best aangenaam om ruiken. Sprankelende smaak op tonen van granen, kruiden (zoethout, nootmuskaat en gember), vanille, heide en fruit. Dat fruit is nu volledig op citrus gericht. Mandarijn, pompelmoes, limoen. Wat lichte eik op de achtergrond. Geen al te lange, tintelende afdronk op citrus en kruiden. Deze Glenrothes is duidelijk nog jong, maar best genietbaar. 80/100

11 sep

Glenrothes 1969/2010, MacPhail’s Collection

1969 lijkt me hét topjaar van Glenrothes te zijn. Maar het kan ook zijn dat ik andere jaargangen nog niet voldoende geëxploreerd heb.

 

Glenrothes 1969/2010, 43%, G&M MacPhail’s CollectionGlenrothes 1969/2010, 43%, G&M, MacPhail’s Collection, sherry cask
Zachte, zoete sherry op tonen van geboende meubels, oud leder, gekonfijt fruit, appelsienen, nougat, melkchocolade, praliné, zachte karamel en marsepein. Best wat zoete associaties dus. Mooie tonen van tabak en rook van het hout. Na enige tijd doemen er ook woudvruchten op. Bramen en bosbessen. Zo goed als geen kruiden, wat ik op de smaak wel heb. Nootmuskaat, zoethout en peper. Ook de eik is prominenter aanwezig. Maar ook hier strijden vooral de zoete en fruitige elementen om de aandacht. Karamel, chocolade, praliné. Frambozen, confituur van bramen, siroop van peren en appels. De tabak wil van geen wijken weten. Zacht, boterig mondgevoel, naar het einde toe licht drogend. Middellange, verwarmende en niet al te complexe afdronk. Vooral de neus is geweldig. Glenrothes 1969, dat liegt nooit. 90/100

22 aug

Balblair 1969, G&M Rare Vintage

Vandaag een Balblair uit de Rare Vintage reeks van Gordon & MacPhail. Voor Balblair zou 1969 dus een zeldzaam jaar moeten zijn.

 

Balblair 1969/2008, 43%, G&M Rare VintageBalblair 1969/2008, 43%, G&M Rare Vintage
Mooie, ronde, zoete neus. Vanille, nougat, marsepein, cake… frangipane. Heide en hooi, en ook een hint van leder. Best wat kruiden (kaneel en nootmuskaat) en eik, die voor de nodige body zorgen. Niet zo veel fruit, buiten kruisbessen en meloen. Rook van het hout. Op de smaak meer eik dan in de geur, maar het geheel blijft gebalanceerd. De vanille, de cake, de kruisbessen en het leder zorgen voor het nodige tegengewicht. Middellange afdronk die de balans mooi doortrekt. Had dit iets complexer verwacht, maar dat hoeft geen minpunt te zijn. Lekkere drink-away whisky. 85/100

19 aug

Glenury Royal 37y 1973, The Whisky Agency & The Nectar

1973 blijkt een geweldig jaar te zijn geweest voor Glenury Royal, één van de drie distilleerderijen die ‘Royal’ voor of na z’n naam mag plaatsen (naast Brackla en Lochnagar). The Whisky Agency bracht in 2010 een heerlijke 1973 op de markt, in 2011 volgde een tweede botteling, samen met The Nectar. Waar hij nog te koop is, betaal je er een 250 euro voor.

 

Glenury Royal 37 YO 1973/2011, 43%, The Whisky Agency & The NectarGlenury Royal 37y 1973/2011, 43%, The Whisky Agency & The Nectar, bourbon hogshead, 146 bottles
Warme, ronde, romige, zoete geur. Hij start op tonen van cake, warme abrikozentaart, honing en vanillefudge. En de geweldige tarte tatin. Hij gaat verder op kruiden zoals kaneel en nootmuskaat. Daarachter schuilt heel lichte rook en sappige eik. Verfijnd en elegant profiel. Heerlijk. Zachte, rijke smaak, zalig zoet en fruitig. Perziken, abrikozen en appelsienen vallen op. De kaneel keert weer, net als de nootmuskaat, de honing en de eik. Met ook hier de lichte rokerigheid. Wat zeste (van de appelsienen). Het geheel is vrij licht, wat het nog wat extra drinkbaar maakt. De afdronk is daardoor misschien niet geweldig lang, maar wel lekker. Mooi drogend op eik en pompelmoes. Een whisky die het moet hebben van z’n elegantie en drinkbaarheid, eerder dan van kracht of complexiteit. 90/100

10 jan

Bunnahabhain 1963

Vandaag een oude Bunnahabhain, ééntje van 1963, in de typische groene, gedrongen fles. Dat is een botteling van 1997. Er is ook een veertigjarige 1963, gebotteld voor het Feis Ile 2003.

 

Bunnahabhain 1963, 43%, OB 1997Bunnahabhain 1963, 43%, OB 1997, green dumpy
Een neus die zeer mooi evolueert van wat gesloten en stoffig (champignons zelfs) naar expressief op tonen van exotisch fruit (meloen, papaya, mango, perzik), gember, kandijsuiker, koffie en lichte turf. Ook lichte zee-associaties zoals zilt en zeewier. En een heerlijke ‘waxyness’. Mooi rond, complex en aromatisch. De smaak is licht, doet wat een slappe thee denken. Maar dat klinkt te negatief. Laat me het op subtiel houden. Subtiele toetsen dus van gember, kaneel, bijenwas, zilt, turfrook en fruit. Eerder rood fruit zoals aardbeien en rode bessen, maar ook perzik opniew. Zachte eik. Mist toch wel een beetje body. Ondanks deze lichte body toch nog een redelijk lange afdronk op zilt, gember en turf. Super neus, maar een iets te slappe smaak om een score in de negentig te verantwoorden. Nee, het is geen Auld Acquaintance. 89/100

3 jan

Glenglassaugh 12y

De feestdagen zijn achter de rug, nu dus terug met beide voeten op de grond. Niet leuk misschien voor de whisky die nu volgt. Alhoewel, dat valt best wel mee.
Deze standaard Glenglassaugh kan je nog voor een 150 euro kopen, o.a. via The Whisky Exchange. Dat zal indertijd een pak goedkoper zijn geweest.

 

Glenglassaugh 12Glenglassaugh 12y, 43%, OB mid 1990’s
Zachte, lichte en frisse neus op tonen van vanille, noten, kaarsvet en een beetje fruit. Niet veel, maar het is er wel. Ik denk dan vooral aan abrikozen en appelsienen. Aangenaam zonder meer. De smaak is redelijk droog op granen, eik, noten, chocolade en ook wel wat abrikoos. Licht zilt naar het einde toe. Mist body en complexiteit. Nog relatief lange, droge afdronk. Dankzij de neus toch nog 80/100

9 nov

Lochside 1991/2008, Connoisseurs Choice

Lochside 1981 kent iedereen ondertussen wel, maar ook de andere jaren werd daar gedistilleerd natuurlijk. Zo ook in 1991, een vintage waarvan Gordon & MacPhail blijkbaar een groot deel heeft opgekocht. Deze botteling van 2008 is één van de vele 1991’ers van hun hand.

 

Lochside 1991/2008, 43%, Gordon & MacPhail Connoisseurs Choice, bourbon barrels
Frisse, mineralige geur. Natte stenen, natte gazon, de geur na een zomerse regenbui. Pas daarna zet het fruit zich door. Roze pompelmoes, limoen en mandarijn. Citrus dus. Maar ook ananas na enige tijd. Honing en nougat maken het zoet. En een beetje zout maakt het… eh, zout. Een beetje dus. Op de smaak wordt dit patroon verdergezet. Veel pompelmoes en mandarijn, maar ook het mineralige en het grassige komen terug. Vanille. Misschien wat noten en groene thee als extra. Met de eik erbij maakt dit dat het naar het einde vrij droog wordt, maar nooit storend. De afdronk is niet echt lang en mooi drogend. Witte pompelmoes, bittere sinaas, eik en peper. Verfijnde, elegante whisky. Wordt 1991 met tien jaar extra rijping het nieuwe 1981? Time will tell. 86/100

4 okt

Glendronach 8y 43% Ruffino import

Vandaag een Glendronach 8 ‘green dumpy’. Eigenlijk bestaan er vele versies van deze groene, gedrongen fles Glendronach 8y. Je hebt er op 40%, op 43% en 45.4%. En de meeste zijn op z’n minst best genietbaar. Ook deze.

 

Glendronach 8y ‘Single Malt’, 43%, OB 1970’s, Ruffino Pontassieve (Firenze) 75cl
Gedempt fruit op de neus. Ik bedoel dat ik fruit ruik, maar niet al te expressief. Peer, ananas, mango (vrij tropisch dus), maar licht. Ook wat tuinkruiden, granen, gedroogde bloemen en gras. Best lekker om ruiken, maar ik mis een beetje power. De smaak heeft dat wel, omwille van de eik vermoed ik. En kruiden zoals kaneel en zoethout. Het fruit blijft ook wel aanwezig, in de vorm van zachte cassis en rode bessen, net als het grassige. Middellange afdronk op kruiden en wegdeemsterend fruit. Misschien wat minder dan de botteling op 45.4%. Op 45.4% is er trouwens ook een erg lekkere ‘Pure Malt’ gebotteld, enkele jaren voor de ‘Single Malt’. 87/100

29 sep

Tomatin 25y early 1990’s

Een Tomatin uit de oude doos. Gebotteld aan het begin van de jaren negentig, dat is dus distillaat van midden tot eind jaren zestig. Benieuwd wat dat vandaag geeft.

 

Tomatin 25y, 43% OB early 1990’s
Mmm, alvast redelijk wat fruit op de neus, niet zo complex en krachtig als de geweldige 1976’ers, maar toch. Rijpe kruisbessen, perziken, sinaas, daarna evoluerend naar tropische toestanden zoals ananas en papaya. Nice. Cider ook, en heel lichte rook. Absoluut niet complex, maar erg genietbaar. Op de smaak is het niet veel anders: fruit, fruit, fruit. De citrus en de tropische variant (kiwi, ananas, papaya). Vrij licht, met nog wat honing en kruiden. Munt, linde. Misschien een heel klein beetje gember ook. De afdronk houdt het midden tussen kort en lang en is net als rest meer dan gewoon lekker. Complexloze oude fruitige Tomatin. 87/100

8 sep

Glendronach 25y 1968

Laat ons nog eens een legendarische botteling uit de kast halen. Deze Glendronach is van hetzelde jaar (1968) en is gebotteld op dezelfde leeftijd (25 jaar) als de al even legendarische bottelingen voor Air Nippon. Maar het is geen single cask.
750ml, wat wil zeggen dat hij gebotteld werd voor de Amerikaanse markt. Een deel van de flessen vond in 1993 z’n weg naar de States, een ander deel bleek gedurene een tiental jaren ‘verloren’. Ze werden echter bij het terugvinden in nieuwe tubes gestoken en ook op de markt gebracht. Het hoeft geen betoog dat deze flessen in een mum van tijd de deur uit waren.

 

Glendronach 25y 1968, 43%, OB 1993, 750ml
O ja, oude belegen sherryneus, geweldig vind ik dat. Een beetje in de stijl van oude Macallan. Net als deze laatste is deze ook licht geturfd. De sherry vertaalt zich in oud leder, pas geboende meubelen, tabaksdoosjes, pruimencompot, vijgen, rozijnen op rum, koffie en belegen eik. Maar als je even wacht, krijg je naast de gedroogde vruchten ook meer sappig fruit, waarbij ik vooral aan frambozen en sinaas denk. Fris. Ook een heerlijke kruidigheid roept om de aandacht. Curry en zoethout. Geweldig is dit. Zacht op de tong (tja, het is maar 43% natuurlijk), maar toch erg dik en vol. Echt een rijke smaak, barstend van de aroma’s: chocolade, praliné, koffie, tabak, oud leder, gekarameliseerde appels, gele rozijnen, zoethout, opnieuw dat geweldig toefje rook, sappige eik…. pfff, hier geef ik het op, complex is nog zacht uitgedrukt. Zeer lange afdronk, perfect in lijn met de smaak. Wreed lekker dus. Samen met één of andere 1972 is dit voor mij de beste Glendronach die ik al kon proeven. Indrukwekkende whisky. 93/100

22 jun

Caperdonich 1972/2010, Connoisseurs Choice

Ik blijf vandaag bij het Connoisseurs Choice label, en wel met een Caperdonich 1972. O yes! Het zou echter een wat ander profiel kunnen worden dan dat ik gewoon ben bij Caperdonich ’72… first fill sherry, erg donkere kleur, een sherrybom?

 

Caperdonich 1972/2010, 43%, G&M Connoisseurs Choice, first fill sherry butt
Stevige en volle sherryneus op sappige eik, noten (amandelen, cashew- en hazelnoten), rozijnen, pruimen, wat tabak, koffie, sinaas en kruidnagel. Ook licht florale aroma’s, bloemen en bloesems. Naast het gedroogd fruit en de sinaas toch minder fruit dan verwacht. Maar so far so good. Op de smaak is hij wel erg droog. Zware eik, tabak, gedroogde vijgen, veel kruiden (peper, zoethout, kruidnagel), ook veel noten, karamel, bittere chocolade… enkel voor de fanatieke sherry heads. Best lange, kruidige afdronk, maar ook hier voor mij wat te droog. Weer zo’n whisky die het pleit op de smaak verliest omwille van de té zware sherry. Van de neus kan ik echter erg genieten. 85/100

19 jun

Strathisla 25y G&M

In 1950 kon Chivas Brothers Strathisla – dat toen nog Milton Distillery heette – opkopen voor 71.000 Pond, wat ook in die tijd een koopje was. Omwille van betrokkenheid bij frauduleuse transacties werd de toenmalige eigenaar George Pomery immers veroordeeld voor belastingontduiking en werd de distilleerderij failliet verklaard en openbaar verkocht. Chivas hapte toe en veranderde de naam in Strathisla, de naam waaronder de distilleerderij eind negentiende eeuw opereerde.
Vandaag de 25y van Gordon & MacPhail, die in tegenstelling tot vorige batchen niet op 40 maar op 43% werd gebotteld.

 

Strathisla 25y, 43%, Gordon & MacPhail +/- 2010
Mooie en zachte sherryneus: sinaas, bramen en rijpe kersen qua fruit, melkchocolade en kandijsuiker qua zoets en zoethout en nootmuskaat qua kruiden. Sappige eik en leder als ondersteuning. Ah, ik mag de rozijnen op rum niet vergeten. De balans zit goed. Ook op de smaak, daar komt de eik misschien iets meer naar voor, maar het houdt zich al bij al gedeisd. Krijgen vrij spel: leder, sinaas, rozijnen, gedroogde pruimen, tabak, koffie, peper en gerookte vlees. Vol en stevig mondgevoel. Best lange, warme afdronk. Lekkere, ronde en volle Strathisla, waar ik weinig op kan aanmerken maar waar ik ook geen ‘wow’-gevoel bij heb. 85/100

27 mei

Glenglassaugh 22y 1974, Hart Brothers

Glenglassaugh werd opgericht in 1875, maar diende tijdens z’n bestaan de deuren meermaals te sluiten. Een laatste maal gebeurde dat in 1986, waarna het er sterk naar uit zag dat dat definitief was. In november 2008 echter werd de productie terug opgestart door de nieuwe eigenaars, de Scaent groep.

 

Glenglassaugh 22y 1974/1997, 43%, Hart Brothers, Finest Collection
Florale en fruitige neus, met onderliggend graan en rook. Bloemen, gras, planten, tuinkruiden en citrus vallen op. Daarna volgen in willekeurige volgorde vanille, bijenwas en amandelen. En dus rook, lichte rook, wat hier echt we leen meerwaarde is. Het mondgevoel is olieachtig, de smaak is delicaat en vrij complex. Enerzijds is hij zoet (ik denk aan marsepein, karamel en honing), anderzijds fruitig (citrus opnieuw), maar ook kruidig (nootmuskaat en peper), waxy en zilt. Best lange afdronk, met hier de zoete en kruidige sensaties die blijven hangen. Erg lekkere Glenglassaugh, waarbij 1974 toch een goed jaar blijkt te zijn. Binnenkort volgt hier een andere 1974, nog lekkerder dan deze. 89/100

4 mei

Macallan 25y Anniversary Malt

Vandaag één van de vele ‘anniversary’ bottelingen van Macallan. In tegensteling tot andere vermeldt deze geen distillatiejaar, maar is hij ergens rond de eeuwwisseling gebotteld. Whisky van de jaren zeventig dus.

 

Macallan 25y ‘Anniversary Malt’, 43%, OB +/- 2000
Njummie, heerlijk zoete en kruidige neus. Honing, kandijsiroop, zoethout en kruidnagel vallen op. Maar er is ook fruit: kersen, zwarte bessen, bramen… Wat balsamico ook. En daaronder mooie eik en lichte rook van het hout. Zeer mooi. Niet zo complex als bv. de 1964, maar wel erg lekker. Het mondgevoel is romig maar ook stevig (toch voor z’n 43%) en de smaak is net als de neus zoet en kruidig. Het zoete (ik denk aan siroop, kersen, rijpe sinaas, balsamicocrème, chocolade…) houdt gelijke tred met het bittere (de kruiden, de eik). En ook hier is er die rook van het hout. Lange droge afdronk waar ook nog wat sinaas en stroop doorpriemt. Niet geweldig complex, maar wat maakt het uit? Ik kan hier erg van genieten. 91/100

7 apr

Glen Garioch 8y, Lemar Import

De Glen Garioch 8y for Lemar (Italiaanse importeur) is een whisky die een bepaalde reputatie heeft verworven bij liefhebbers van eh… lekkere whisky. Het betreft een botteling van eind jaren zeventig, dus whisky van 1970 en omstreken. Het is met dit soort oude flessen niet altijd duidelijk wat de invloed is van de zogenaamde flessenrijping en wat de initiële kwaliteiten van de whisky waren. Het kan best zijn dat deze whisky dertig jaar geleden helemaal niet bijzonder was. Eens zien of hij dit vandaag wel is.

 

Glen Garioch 8y, 43%, OB end 1970’s, Lemar Import, Italy
Nu, de neus is in ieder geval nog erg fris na meer dan dertig jaar op fles. Dat frisse vertaalt zich in munt, eucalyptus en gras. Weide. En de bijhorende bloemen. Granen ook, hars en daarna bijenwas. Lichte rook en chocolade vullen aan. Elegante neus. De smaak is een stuk scherper en wat droog. Hars, kruiden, groene thee en lichte rook. Nooit te droog of te scherp echter, integendeel, dat was vooral de eerste impressie, hij wordt zachter met de tijd. Lange, verwarmende afdronk. Zowel op neus als op smaak een zeer aangename whisky, zeker als je ‘m wat tijd geeft, maar helemaal beantwoorden aan mijn verwachtingen doet hij toch niet, deze waren net iets te hoog gespannen. 88/100

3 mrt

Bunnahabhain 12y, old bottling

95% van de productie van Bunnahabhain gaat naar blends, waarvan Black Bottle en Famous Grouse de bekendste zijn. Vandaag echter een single malt, de standaard 12, maar dan een oude botteling (van ergens rond 1980).

 

Bunnahabhain 12y, 43%, OB +/- 1980, 75cl
Subtiele neus op tonen van boter, honing, granen, praliné en bijenwas. Delicaat allemaal, maar zeer aangenaam om ruiken. En best complex, want nu komen er metalige tonen bij (misschien licht Old Bottle Effect), zilt en vooral fruit. Ik denk daarbij onder andere aan perzik, ananas en aardbeien. Nice! Zachte fruitige smaak. Een hele waaier aan fruit eigenlijk: ananas, kokos, banaan, perzik, appel. Zoete tonen ook zoals daar zijn: nougat en marsepein, met daaronder was en een klein beetje turf. Niet geweldig complex, minder dan de neus in ieder geval, maar zeer genietbaar. Eerder korte afdronk op honing en fruit. Moeilijk te vergelijken met recentere batchen, was de spirit gewoon anders of speelt hier toch enige rijping op de fles mee? 87/100

29 feb

Bowmore 21y 1973

Oude Bowmore, why not. Vandaag een officiële 1973, een vatting van twee sherryvaten, gebotteld in 1994.

 

Bowmore 21y 1973, 43%, OB 1994, sherry casks 5173 & 5174
Lichte, wat onderdrukte neus. Eentje die tijd nodig heeft. Maar dan krijg je, jawel, tropisch fruit. Niet explosief, maar toch, het is er. Banaan, meloen en mango. En hoe langer hoe meer citroen. Samen met bijenwas, zilt, karamel en koffie-verkeerd. Zelfs een klein beetje farmy tonen. Zeer mooi allemaal, maar licht, zelfs wat vluchtig bij wijlen. Geen, of zo goed als geen turf trouwens. Iets wat ik op de smaak wel heb. Niet veel echter. Naast allerlei citrusfruit (minder tropisch hier, wel mandarijn en sinaas bv.), zilt, eik en kruiden. Maar ook hier ontbreekt wat ‘body’. Hij blijft wel lang hangen, vooral op zilte aroma’s, maar er is ook nog wat citrusfruit. Als ik m’n review overloop, lees ik allemaal geweldige aroma’s en denk ik aan een score van 92 of meer. Maar daarvoor is hij niet expressief genoeg, het is te veel werken, te veel zoeken. Maar bon, het is en blijft een zeer lekkere Bowmore. 90/100

18 feb

Isle of Jura 1966, MacKillop’s Choice

1966 is voor Isle of Jura blijkbaar hetzelfde wat dat jaar voor Ben Nevis of Glenburgie is, een cultjaar. Wat ik al dronk aan Jura 1966 gaat voor mij van zeer lekker tot ronduit indrukwekkend. Laat het duidelijk zijn dat mijn verwachtingen zeer hoog gespannen zijn.

 

Isle of Jura 33y 1966/2000, 43%, MacKillop’s Choice, cask 1870
Mooie, ronde geur op tonen van amandelen, zachte karamel, rijpe (rode) kruisbessen, braambessen en cassis. Natte bladeren, mos, zachte eik en zoethout. Best wat zilt ook. Zoute drop. Een klein beetje balsamico heb ik nog, net als oud leder. Een beetje rook rondt het geheel af. Erg aangenaam om ruiken, laat dat duidelijk zijn. Zachte, romige smaak op vanillefudge, hazelnoten, zilt, allerlei bessen, eik en turfrook. Meer turfrook dan op de neus. Pas in tweede instantie zetten er zich kruiden door: peper, zoethout en gember. Heerlijk. De afdronk is niet geweldig lang, met vooral nog kruiden en een beetje rook die blijven hangen, het fruit neemt snel de benen. Misschien niet de beste Jura 1966 (de twee Signatory’s – 10th anniversary en dumpy – en de Samaroli zijn nóg beter), maar zoveel scheelt het nu ook weer niet. Prachtige whisky. 92/100

27 nov

Royal Lochnagar ‘Selected Reserve’, 75cl

De Royal Lochnagar Selected Reserve is een botteling zonder leeftijd en daarom op het eerste zicht de instapmalt van de distilleerderij. Maar als je naar de prijs kijkt (een kleine 120 euro voor de recentste batch), weet je dat deze botteling toch wel enkele trapjes hoger staat dan de standaard 12y. Hij bevat whisky van allerlei leeftijden maar vooral ouder dan twintigjaar. De batch die ik vandaag proef, een botteling van vóór 1992 (want 75 en geen 70cl) heeft daarenboven door de jaren heen een mooie reputatie opgebouwd. Een sample van bij de Dutch Connection op Spirits in the Sky.

 

Royal Lochnagar ‘Selected Reserve’, 43%, OB bottled before 1992, 75cl
De neus start wat gesloten, beetje stoffig, om daarna plaats te maken voor fruit (meloen, zoete appels en ananas in blik) en zachte sherrytonen. Vers gebakken cake, geroosterde noten, café au lait, confituur en stroop. Nat hooi ook en heide. Zachte, elegante smaak op de aroma’s van de neus (de cake, de ananas, de geroosterde noten), met een extra kruidgheid (gember) en een toefje turfrook. De afdronk is niet erg lang te noemen maar ook hier is dit een meer dan aangename whisky. Blij deze eens geproefd te hebben. 87/100

10 sep

1 reactie

Balvenie 86° proof, pear shaped bottle

Morgen trek ik nog eens voor een weekje richting Schotland, de Highlands en Orkney. Op het programma staan o.a. Dalmore, Clynelish/Brora, Pulteney en Highland Park. Echt wel iets om naar uit te kijken. Vandaag proef ik dan ook enkele whisky’s waarvan ik mijn bevindingen de komende dagen zal publiceren. Ik heb hier o.a. nog nieuw werk van Malts of Scotland staan, enkele Liquid Suns (het nieuwe label van The Whisky Agency) en een unieke primeur. Maar beginnen doe ik met een oude Balvenie.

 

86 proof en toch maar 43%? Wel ja, het gaat hier om een botteling voor de Amerikaanse markt, alwaar men een ander ‘proof’ stelsel heeft dan in Europa. In de VS is het aantal graden proof gewoon het dubbele van het alcoholpercentage hier. Deze botteling is daarna ingevoerd in Italië.

 
The Balvenie 86° proof, 43%, pear shape bottled, 1970’s, Italian import, Genova
Zachte en lichte neus op honing, kweeperengelei, tuinkruiden, kruidenthees (met honing, inderdaad), een licht florale toets, maar ook karton. Nat karton, wat hier niet echt een meerwaarde genoemd kan worden. De smaak is romig en iets voller dan de neus, maar blijft vrij ‘plat’, vlak. Kruidenthee (eerder slappe kruidenthee dus), honing, vanille, puree, cake. Een klein beetje rook in de verte. De afdronk is redelijk lang, op… ja, slappe kruidenthee met honing. Echt slecht is dit niet, maar deze whisky proeft een stuk lichter, platter dan 43%. 76/100

« Oudere berichten