Spring naar inhoud

Posts tagged ‘1998’

8 mrt

Blair Athol 1998, Berry Bros & Rudd

Blair Athol, ook dat is weer even geleden. Een distilleerderij die aan de poort van de Highlands ligt, in Pitlochry. Niet echt gekend als single malt, toch niet in officiële bottelingen – alhoewel er onlangs een Manager’s Choice is uitgebracht – maar des te meer als leverancier van malt voor de Bell’s blends, één van de populairste blends in het Verenigd Koninkrijk.

 

Blair Athol 1998/2009, 46%, Berry Bros & Rudd, cask 2157
De neus start lichte granig (ontbijtgranen, muesli) en vermengt zich met een aangename fruitigheid. Wit fruit à la appels en peren. Het geheel is fris, ik heb ook eucalyptus, net als hooi en zachte honing. Aangename neus. Ook de smaak is fris, levendig en romig. Herbal, kruidenthees. Ook hier de granen, de honing en het fruit. Eerder citrus (mandarijn) nu. Lichte woodsmoke? Meer en meer kruiden. Gember, peper. Middellange finish, met een mooi evenwicht tussen fruit en kruiden. Zeker niet slecht. 84/100

3 sep

1 reactie

Laphroaig 1998, Jean Boyer

Vandaag proef ik een 10-jarige Laphroaig van Jean Boyer, gebotteld op 43% en dus ideaal om naast de officiële 10y te zetten.

 
Laphroaig 1998/2008, 43%, Jean Boyer, Best Casks, 1300 bottles
Zoet-zilte geur met zachte rook erdoorheen. Ik heb fudge, vanille, citrus en snoepgoed genoteerd. Een licht florale toets niet te vergeten. De smaak is rokerig, ziltig (zeewier, oesters, zout…), fruitig (citrus) en ook hier licht floraal. Gesuikerde infusiethee. Drop. Lange afdronk, rokerig met ook hier drop. Zoute drop. In vergelijking met de OB is deze steviger, ondanks hetzelfde alcoholpercentage en ook wat complxer. Lekkere Laphroaig zonder super te zijn evenwel. 85/100

25 aug

Laphroaig ‘Philo Raga’ 1998, Daily Dram

De Philo Raga past in het rijtje Hag Rap Oil en de lichtjes geweldige Aloha Grip. Een vierde anagram diende niet meer gezocht te worden, het concept werd immers begraven en een nieuwe Laphroaig mag bij de jongens van The Nectar weer gewoon Laphroaig heten.


Laphroaig ‘Philo Raga’ 11y 1998/2009, 57.5%, Daily Dram, The Nectar
Veel rook en assen op de neus, samen met de schil van witte pompelmoezen, citroen, donkere chocolade, hazelnoten en medicinale toetsen. Rokerig en bitter zijn de hoofdkenmerken. Met water komt er wat zilt bij, maar wordt vooral de rook versterkt. Invasief en droog in de mond met veel rook, gele appels, zilt, munt, noten, zoethout en peper naar het einde. Lange, assige afdronk met teer, zilt en citroen. Niet slecht, verre van, maar te veel assen, te scherp, te agressief om in de buurt van de Aloha Grip te komen. Dit is eerder een Laffie in de stijl van de nieuwe OB’s 10y CS. 84/100

12 jul

1 reactie

Highland Park 1998, Dewar Rattray

Na de verrassende Mortlach en de net iets minder verrassende Tullibardine, proef ik vandaag nog een nieuwe van Dewar Rattray, een Highland Park 1998 op bourbonvat, dit jaar op 11-jarige leeftijd gebotteld. Morgen een Arran.
Highland Park mout een deel van de gebruikte gerst zelf en droogt het met turf uit de buurt, welke het dan vermengt met ongeturfde malt van het vasteland.

 
Highland Park 11y 1998/2010, 46%, Dewar Rattray, cask 5789, 317 bts
Ola, deze neus is lekker! Veel zoet fruit vermengd met zachte, zoete turf. I love that. Het fruit is echt om van te smullen. Ik heb sinaasappelconfituur, ananas, peer, citroenschil… Redelijk wat mineralen ook, natte stenen en kalk, met daarnaast nog wat vanille, honing, gras en bloesems. En turf dus, meer turf dan ik verwachtte bij een Highland Park. Elegant en perfect gebalanceerd die neus. De smaak is vol en prikkelend met ook hier veel fruit, net als de vanille en de zoete turf. En de grassige toets. Een tikkeltje hars, wat citroen en gember maken het plaatje af. Redelijk lange afdronk op fruit, iets meer hout dan op de smaak, kruiden en diezelfde aangename turf. Prijs/kwaliteit een topper. 87/100

14 mei

Twee Arrans

Vandaag zet ik twee Arrans naast elkaar, de vorige batch van de officiële 12y en de Farina’s Lore van Daily Dram.

 
Arran 12y, 46%, OB 2008
Zachte sherrytonen in de neus. Karamel, koffie, tabak. Chocolade. Noten. Praliné. Wit fruit ook, peer vooral. Best lekker. Smaak: vanille, appels en hout zijn zowat de dominantste associaties. Droge afdronk met karamel en noten. Geslaagde (en betere) opvolger van de 10 jarige. 80/100
 
Arran ‘Farina’s Lore’ 10y 1998/2009, 59.1%, Daily Dram, The Nectar
Jonge en zachte sherry op de neus met kirsch-associaties. Kersen, maar ook ander rood fruit zoals aardbeien. Een beetje rubber en kruiden vervolledigen het plaatje. Stevige smaak, fruitig (rood fruit, ook hier), kruidig en licht bitter, zonder echt onaangenaam te zijn. Sterke thee. Een beetje water toevoegen geeft meer fruit en gedroogd gras. Middellange, droge en kruidige afdronk. Gember. Vlot drinkbare Arran. 81/100

19 mrt

Glengoyne 1998, Malts of Scotland, cask 1132

Malts of Scotland blijft maar Glengoynes bottelen. Vat 1133 proefde ik al eerder, maar ook de andere zustervaten, 1130 & 1131 werden recent door hen gebotteld.

 
Glengoyne 11y 1998/2010, 55.2%, Malts of Scotland, cask 1132, 295 bottles – Highland
Vette, vuile sherry op de neus met perensiroop, sojasaus, balsamico, noten, gedroogd fruit… studentenhaver dus. Geen sulfer, gelukkig. Wel iets zurigs. Rode bessen? Ja, en de balsamico natuurlijk. Op de tong is hij me te wrang, zoals ik al vreesde. Erg sterke English Breakfast thee en veel propolis. Dat laatste is goed om al gorgelend keelpijn tegen te gaan, hier is het ronduit storend. Ok, ik dien volledigheidshalve ook de bittere chocolade, de vijgen, dadels en het hout te vermelden, maar die maken het er toch niet aangenamer op. Laat er ons water bijhalen, kwestie van ‘m een faire tweede kans te geven. Mmm, ja, dat help toch wat. De neus geeft wat meer fruit (bosvruchten) en eucalyptus. De smaak krijgt meer hout en kruiden. Kruidnagel, nootmuskaat en ook hier de eucalyptus die opduikt. Blijft toch erg droog, net zoals de afdronk. De neus kan me nog boeien, de smaak niet. Vat 1133 vond ik er net over, bij deze is het duidelijker. OK, water maakt het geheel toegankelijker, maar mijn ding werd het nooit. 77/100

26 jan

Twee Ardbegs

Ardbeg Almost There 1998, 54.1%, OB 2007 – Islay
De derde stap naar de nieuwe 10y, gedistilleerd in 1998 (heropening distilleerderij). Eerste (Very Young) en tweede (Still Very Young) heb ik niet geproefd, maar ik kan me voorstellen dat deze wat minder ruw is. Toch is het een echte turf-bom. Behoorlijk medicinaal in de neus met veel zee associaties. Zeewier en zilt. Houtskool. Granen. Onrijpe peren. Minder fruitig dan de 10 jarige die ik heb staan. Ook in de smaak is weinig fruit te detecteren. Wel véél turf en kruiden. Terugkerende rook. Lange turf-afdronk met de peper. Ontbeert wat complexiteit, maar wat extra rijping kan wonderen doen. 82/100
 
Ardbeg 20y 1978, 43%, OB 1998 – Islay
Erg zachte Ardbeg. Waar zit de turf? Neus van granen, beetje fruit en in de verte heel lichte rook. Licht zoete, vettige en fruitige smaak. Redelijk korte en fruitige afdronk met op het eind lichte rook. Erg atypisch allemaal, maar best lekker. 85/100

10 jan

1 reactie

Nog twee Malts of Scotland

Glenglassaugh 25y 1984/2009, 54.7%, Malts of Scotland, cask 186, 213 bottles – Speyside
Zachte neus waarbij het fruit en het hout om beurten strijden om de aandacht. Het hout wint evenwel, de balans is zeker niet perfect. Qua fruit denk ik aan abrikozen, perzikken en pruimen. Gedroogde pruimen. Dadels ook. Karamel en cake geven het een zoete touch. Met enkele druppels water komt het zoete meer op de voorgrond. Kaarsvet? Ja, en ook heel wat kruiden na enige tijd. Zachte rook. Zoet en bitter domineren op de tong. Karamel, hout, kruiden en gedroogd fruit. Bittere chocolade. Middellange, kruidige afdronk die toch vrij snel uitdroogt, ondanks het beetje water dat ik toevoegde. 84/100
 
Glengoyne 11y 1998/2009, 55.9%, Malts of Scotland, cask 1133, 321 bottles – Highland
Zustervat van vat 1130, dat de hemel ingeprezen is. Op de neus stevige sherry met associaties van espresso, gedroogd fruit (rozijnen in de eerste plaats maar ook abrikozen en vijgen), noten, hout, verbrande cake, verbrande karamel en tabak. Sulfer? Misschien, vaag in ieder geval. Heavy! Hetzelfde geldt voor de smaak. Zware sherry. Bitterzoet en drogend, op okkernoten, geconfijt fruit, zoethout en bittere chocolade. Rauwe kastanjes ook. Eerder lange, droge en bittere finish met terugkerende kruiden. Sherryheads gaan dit geweldig lekkere whisky vinden, voor mij was ie er net over, net. 85/100

31 dec

Tijd voor de jaarlijkse opkuis in m’n samples

Ik heb nog tientalle samples staan (van festivals, tastings, whiskysamples.eu, sample swaps…) en heb me voorgenomen die de rest van de winter weg te werken. Een beetje zoals de jaarlijkse lenteschoonmaak, maar dan plezanter. De komende weken en maanden volgen dus af en toe wat losse flodders. Beginnen doe ik met de Clynelish Manager’s Dram die ik gisteren dronk. Vandaag en morgen zullen er ongetwijfeld andere alcoholen mijn ingewanden beroeren.

 
Clynelish 17y Manager’s Dram, 61.8%, OB 1998, sherry cask – Highland
Deze Clynelish is écht lekker, en met water zo mogelijk nog beter. Het water ontketent de fruitigheid in de neus. Zonder water heb je ook al fruit (citrus, appels), samen met bijenwas, mineralen, noten en kruiden. Met water slaat het fruit om in de exotische variant (heb ik niet zo vaak bij Clynelish), nog meer bijenwas, honing, turf, zoethout. Fantastisch gewoon, ook op de smaak (verdund). Die is fruitig (sinaas, pompelmoes), waxy, ziltig, rokerig en wat kruidig (gember?). Erg complex. Lange afdronk op kruiden, fruit en terugkerende turf. 93/100

Nieuwere berichten »