Spring naar inhoud

Posts tagged ‘1975’

28 jan

Karuizawa 35y 1975 for Whisky Live Paris

Een zeer gunstige wind (bedankt Lars!) bracht een sample van deze Karuizawa naar huize Onversneden. Karuizawa van midden jaren zeventig, dat is hopen dat er geen sulfer om de hoek komt kijken.

 

Karuizawa 35y 1975/2010, 61.8%, OB for Whisky Live Paris, sherry butt #6736
Nope, geen sulfer. Wel veel noten (hazelnoten vooral, maar ook amandelen), dadels, vijgen en rozijnen. Geconcentreerde studentenhaver. Daarna ook sappiger fruit: pruimen, abrikozen, perzik, kersen en mandarijn. Onderliggend best wat eik en geroosterd vlees. Stevig geroosterd. Balsamico, dat is lang geleden… zeker dat ik dat nog eens zo duidelijk geroken heb. Zalig. Kweeperen vallen er na enige tijd ook te ontwaren. En meer en meer kruiden. Munt en kaneel vallen op. Groots en complex deze geur. Het goede nieuws is dat de smaak niet veel onder doet. De 62% alcohol laten zich gelden, maar laten de aroma’s volop hun werk doen. Hier is geen water nodig. Ik heb vrij veel fruit, zowel gedroogd (abrikozen, pruimen, vijgen) als gestoofd (appelsienenconfituur en aardbeienconfituur). En zelf wat verse ananas. Ik heb kruiden (peper, nootmuskaat, munt, kaneel). Ik heb opnieuw balsamico. Ik heb eik. En ook het geroosterde vlees keert terug. Oud leder. Het mondgevoel is droog en dik. Hij eindigt in een wel erg lange, droge afdronk op kruiden, eik en fruit. Een beest van een whisky, zoals wel vaker bij Karuizawa, maar met voldoende aroma’s om je een ganse avond te entertainen. 91/100

14 sep

Longmorn 35y 1975, The Nectar of the Daily Drams

Longmorn 1975 of 1976, daar grijp ik graag naar terug. Zeker nu we na de Malts of Scotland het waarschijnlijk zowat gehad hebben wat Longmorn uit deze periode betreft. Wat trouwens ook voor andere iconische vintages betreft, denk maar aan Caperdonich 1972, Tomatin 1976, Lochside 1981, Clynelish 1982, Benriach 1976, enzomeer. Ligt het beste echt achter ons?

 

Longmorn 35 YO 1975/2011, 50.8%, The Nectar of the Daily DramsLongmorn 35y 1975/2011, 50.8%, The Nectar of the Daily Drams
De verwachte aromatische neus, waar zoet fruit, honing en kruiden hand in hand gaan. Wat het fruit betreft, gaan we richting de tropen. Veel ananas, papaja, appelsienen en rijpe kruisbessen. Perziken en sappige rode appels ook. Wat de kruiden betreft, denk ik aan gember, peper en eucalyptus. Dat alles op een bedje van zachte eik, hooi en boenwas. Deze laatste elementen geven het geheel extra diepte, extra gelaagdheid. En wat ook hoe langer hoe meer op de voorgrond treedt, is een florale toets. Weidebloemen zoals boterbloemen. Stevig mondgevoel, gedomineerd door het fruit en de kruiden. In perfecte harmonie. Rode appels, perziken, ananas, appelsien… Peper, gember en nootmuskaat. Honing, bijenwas en eik vullen aan. Een licht zilte toets. Naar het einde toe een mooi bitter kantje in de vorm van witte pompelmoes. Lange, fruitige afdronk ondersteund door de kruiden en de eik. Ha, oude Longmorn… 91/100

6 jul

1 reactie

Een schitterende Convalmore…

…die indertijd een kleine 100 euro kostte verdorie. Dat wordt veilingen in de gaten houden. Zeker omdat Convalmore van dit niveau echt uitzonderlijk is.

 

Convalmore 30 YO 1975/2006, 46%, Dun Bheagan, cask 3758Convalmore 30y 1975/2006, 46%, Dun Bheagan, cask 3758, 264 bottles
Zeer aangename romige, waxy neus. Dit barst echt van bijenwas, kaarsvet, schoensmeer… Die wastoestanden worden gevolgd door associaties van versgebakken brood, warme croissants, melkchocolade en praliné. Smeuig en romig allemaal. Geweldig. Er valt ook fruit te ontwaren. The orange kind. Abrikozen en perziken. Achterliggend ook wat ‘bos’: natte bladeren, varens, takken… Een subtiele rokerigheid, eerder tabaksrook en heide. Lichte kruiden. Oude Highland stijl, wat ik alleen maar kan toejuichen. En nog goed nieuws: dat profiel zet zich gezwind verder op de smaak. Waxy! Bijenwas, pollen, honing, we zitten duidelijk bij de imker. Nougat maakt het nog wat zoeter. De subtiele rook blijft voor een meerwaarde zorgen. Het fruit van de neus wordt vergezeld van appelsienen. Eik, wat ik in de geur zo goed als niet had, maakt hier wel z’n opwachting, samen met noten en een beetje peper. Peper en zout moet dat zijn. Lange afdronk, zilt, kruidig en zoet. Dit kan met sprekend gemak naast de beste (oude) Clynelish gaan staan. Convalmore? Wat een ontdekking! 92/100

28 nov

4 Reacties

Bunnahabhain 35y 1976, The Whisky Mercenary

Laat ons maar meteen de derde en laatste botteling van The Whisky Mercenary (leuk label trouwens) in de ether gooien. Ik proefde ze alle drie naast elkaar en hield het beste voor het laatste. Een Bunnahabhain 1975, waar je een zeer correcte 145 euro voor dient neer te tellen.

 

Bunnahabhain 35y 1976/2012, 48.8%, The Whisky Mercenary, 80 bottles
Heerlijke neus op een geweldige combinatie van kruiden en banaan. Frisse kruiden zoals munt en tijm, maar ook peterselie. Doet me in zeker opzicht wat aan oude high-end rum denken. Very high-end. Maar dit biedt nog wat meer. Rozijnen (op rum, welja), opgelegde peren, rijpe kruisbessen, maar dus vooral banaan wat het fruitcompartiment betreft. Noten, met een nadruk op amandelen. Amandelspijs, marsepein. Boter. Gezouten boter. Zachte eik en een erg lekkere grassigheid die voor diepgang zorgt. Complex, diep en rijk. Ook de smaak is dat. Een smaak die prikkelend start op zilt, peper en zoethout, gevolgd door het fruit, zoals daar zijn: sinaas, banaan en pompelmoes. Onderliggende eik en okkernoten. En hooi. Mooi droog. Groene thee ook. Balsamico? Een beetje. Lange afdronk, bitterzoet op tonen van drop, eik en – wat had je gedacht – banaan. Is dit een sherryvat? Waarschijnlijk, alhoewel de kleur dat helemaal niet verraadt. Zo ja, geen actief vat in ieder geval. Fino? Dat zou wel eens kunnen. 145 euro? Voor 35-jaar oude whisky? Voor 35-jaar oude whisky van dit niveau? All right! Ik hoop dat Jürgen beseft dat hij de lat voor zichzelf wel erg hoog heeft gelegd met zijn eerste bottelingen. Nu ja, wij klagen niet. 91/100

2 nov

Glenlossie 35y 1975, The Whisky Agency

In 1971 werd vlak naast Glenlossie een nieuwe distilleerderij gebouwd, Mannochmore. Beide distilleerderijen produceren vooral whisky voor de blenders. Bij Glenlossie gaat amper 0,5% van de productie naar single malt.

 

Glenlossie 35y 1975/2010, 49.3%, The Whisky Agency ‘Anatomy’, with THE M.I.K.E., bourbon hogshead
Frisse, florale neus op gras, bloemen, vanille, houtschilfers, limoen, pompelmoes en yoghurt. Daarachter gaat er boenwas en leder schuil. Net als natte bladeren en mos. Zeer mooie, aromatische neus, erg lekker om ruiken. Ook de smaak is fris. Niet echt rond, eerder wat springerig. Floraal en fruitig. Citrusfruit vooral en ook wat gele appels. Het gras en de bloemen, maar ook munt en gember. Honing en zachte eik. Lange en al even frisse afdronk op citroen en munt. Erg lekker en beter dan de 1975 die The Whisky Agency in de Grotesque Crocs reeks bottelde. 89/100

25 aug

1 reactie

Banff 32y 1975, Old Malt Cask

De Banff distilleerderij ligt in het noorden van de Speyside regio, een goeie kilometer buiten het centrum van het stadje Banff. Of beter gezegd lag, na de sluiting in 1983 verwoestte een brand in 1991 immers de overblijvende gebouwen.

 

Banff 32y 1975/2008, 48.7%, DL Old Malt Cask, cask 3971, 164 bottles
Frisse neus op tuinkruiden, mineralen (natte stenen) en heide, snel gevolgd door fruit. Wit fruit (appel, peer), daarna perzik en gele pruimen. Kaarsvet ook wel. Net als wat zilt. En een aangename florale toets. Subtiele rook. Ook de smaak is fris en clean: mineralen, gras, hooi, munt, harde peren vooral en wat vanille. De klassieke mosterd-en-dille combinatie ontbreekt niet. Okkernoten. Eik, en niet zo’n beetje, maar nooit uitdrogend. Bijenwas en kaarsvet. Lange afdronk op tuinkruiden, mosterd, okkernoten en een heel klein beetje rook. Tja, Banff van de jaren zeventig, ik ben fan. 90/100

18 jun

1 reactie

Banff 36y 1975, Malts of Scotland

De geschiedenis van Banff laat zich lezen als een opéénvolging van vernielingen en heropbouwingen. Het werd opgericht in 1824 als Mill of Banff, om daarna z’n naam te wijzigen in Inverboyndie. Na een sluiting werd het heropgebouwd in de buurt van de originele site. Nadien werd de distilleerderij vernield in 1877 door een grote brand, in 1941 door een bombardement, in 1953 door een explosie en tenslotte een laatste keer in 1991, toen opnieuw door een brand de overblijvende gebouwen – waar na de sluiting in 1983 geen activiteit meer was – eraan gingen.
Deze pas gebottelde 1975 van Malts of Scotland kost 189 euro, als je ‘m nog ergens vindt tenminste. Hype is nog zacht uitgedrukt.

 

Banff 36y 1975/2012, 43.8%, Malts of Scotland, Bourbon Barrel #MoS12015, 165 bottles
Subtiele neus die wat onderdrukt van start gaat en dan heel geleidelijkaan omslaat in erg aromatisch. Hij begint op olie (motorolie), noten, nat hooi en kruiden. Heel wat kruiden, maar vooral andere soorten dan je gewoonlijk in whisky aantreft. Ik denk aan dille, venkel, munt en mosterd. Onderliggend romige waxy tonen: bijenwas en vooral kaarsvet. Dan wat vanille en pas nadien het fruit. Ananas, sinaas, limoen en een hint van kokos. Op dat fruit moet je dus even wachten, maar je geduld wordt beloond. En het is nog niet gedaan, nu krijg ik ook nog leder en gerookt vlees. Schitterende evolutie. Ha, naast het natte hooi ook wat stalgeur, het geheel krijgt dus een farmy kantje. Prachtig! Eik? Wel ja, dat zit er toch ook (een beetje) in, onderliggend en ondersteunend. Man, wat een boeiende neus… En dan de smaak: ook hier neem je best een beetje tijd voor, maar dan: al even rijk en complex. Waar begin ik? Bij de vanille en honing bijvoorbeeld. Of bij de prominente kruidigheid (de mosterd en de dille van op de neus, plus nootmuskaat en zoethout). Vervolgens bijenwas, sappige eik en lichte tabaksrook. Het fruit groeit ook hier: sinaas, citroen en perzik. En ook hier is het daarmee nog niet gedaan. Melkchocolade, noten en hooi ontbreken niet op het appel. Perfect gebalanceerd allemaal, elegant en vol. Fruitiger en expressiever dan andere Banffs uit deze periode. Lange, zachte, zoete en kruidige afdronk. Indrukwekkende whisky. Cult in the making. En nu weet ik ook waarom deze whisky uitverkocht was alvorens hij in de winkel lag. Na de 1971 van de Dead Whisky Society, opnieuw een Banff die me compleet van m’n sokken blaast. Voor mij met stip de beste botteling uit de reeks. 93/100

14 feb

4 Reacties

Archives

Het onvolprezen Whiskybase is een indrukwekkende database met intussen meer dan 30.000 verschillende bottelingen, maar het is ook heel wat meer dan dat. Zo kan je er opinies en indrukken over bepaalde whisky’s kwijt, kan je deze vergelijken met de meningen van anderen, kan je whisky’s die je geproefd hebt scoren, kan je er je collectie virtueel tentoonstellen en nog heel wat meer. Samen met de Malt Maniacs Monitor consulteer ik Whiskybase bijna dagelijks, als ik eens wat tijd over heb, moet ik er me maar ’s wat actiever mee gaan bezighouden.
In ieder geval, de mensen achter Whisybase hebben hun activiteiten nog wat uitgebreid, zo bottelen ze nu ook eigen whisky’s onder het Archives label. In de Whiskybase shop kan je deze kopen. Na de zogenaamde Inaugural Release, ziet nu de First Release het levenslicht. Laat ons beginnen met de Glen Grant 1975.

 

Glen Grant 36y 1975/2012, 46.6%, Archives, bourbon hogshead #5476, 81 bottles
Zeer mooie, volle, smeuïge, aromatische neus. Vooreerst veel fruit: sinaas, roze pompelmoes, aardbeien, ananas en meloen. Licht tropisch dus. Daarnaast zoete tonen (honing en gekonfijte gember), kruidige (die gember dus, maar ook nootmuskaat) en florale (gedroogde bloemen). Erg complex, want hij gaat verder op hooi, lichte tabak, oud, geboend leder en antiekwas. En dat alles wordt dan nog eens onderbouwd door sappige, belegen eik. Heerlijk om ruiken, gaat qua geurprofiel (een beetje) richting Caperdonich 1972. Oké, genoeg over de neus, tijd om te proeven. Romig, zacht mondgevoel en opnieuw zeer fruitig: sinaas, banaan, aardbeien, perzik, ananas, meloen… Naast het fruit honing, meer eik dan op de neus (maar nog steeds rond en sappig) en ook meer kruiden: peper, gember, kaneel. Aangenaam drogend naar het einde en in de middellange afdronk. Prachtig op de neus, mooi op de smaak. Knappe selectie. 89/100

18 jan

Bunnahabhain 36y 1975, The Nectar of the Daily Drams

Bunnahabhain is één van de weinige distilleerderijen die gedurende het grootste deel van z’n geschiedenis eigendom is gebleven van dezelfde groep, nl. de Highlands Distillers Group. Gebouwd tussen 1881 en 1893, kwam het in 1887 in handen van de groep en bleef dat tot 2003, toen de groep Bunnahabhain verkocht aan Burn Steward Distillers, dat op z’n beurt overgenomen werd door CL Financial.

 

Bunnahabhain 36y 1975/2011, 58%, The Nectar of the Daily Drams, joint bottling with LMdW, fino sherry, 258 bts.
Aangename neus, maar wat aan de droge kant. Wat niet abnormaal is natuurlijk, de fino zal z’n werk gedaan hebben. De associaties waar ik aan denk, zijn grassig (hooi), noten, natte bladeren, aarde (natte aarde), een beetje boenwas en dadels. Met water treedt er fruit op de voorgrond. Rode appels en sinaas vallen me dan op. Ook de smaak is droog, maar complexer dan de neus. Okkernoten, natte bladeren, mos en zoethout als start, in lijn met de neus dus. Daarna gevolgd door balsamico en zilt, en door heel wat fruit. Sinaas, bramen, kersen, bosbessen… Lange, droge afdronk met toch voldoende fruit om het lekker te houden. Op de neus vond ik ‘m niet super, misschien wat te weinig aromatisch, op de smaak won hij enkele punten, vooral dankzij de extra complexiteit en de prominentere aanwezigheid van het fruit. 87/100

14 dec

Glenlossie 36y 1975, Liquid Sun

Ik proefde al de Glenlossie 1975 van The Whisky Agency, in hun ‘Grotesque Crocs’ reeks, vandaag proef ik een 1975 van hetzelfde huis, maar dan gebotteld onder het Liquid Sun label. Een sherryvat trouwens, waar de andere een bourbonvat was. Deze kost net als de Crocs een kleine 200 euro.

 

Glenlossie 36y 1975/2011, 48.3%, Liquid Sun, refill sherry hogshead, 132 bottles
Erg elegante en subtiele neus. Niet onmiddellijk whan-bam of super-expressief, de aromas nemen hun tijd om zich bloot te geven. Wat sinaas, wat noten, wat kruidnagel, wat zoethout, wat munt, wat eik, wat tabak, wat leder… subtiel, ik zei het al, delicaat bijna. Maar na wat wachten treden de geuren meer op de voorgrond en krijgt het geheel zelfs iets licht ‘farmy’ (je weet wel, de boerderij-associaties van mest en nat hooi en zo). Erg lekker om ruiken. En al even lekker om te proeven. Vol en romig mondgevoel, start minder delicaat dan de neus, meteen erg aromatisch. Kruidig en fruitig. Zoethout en kruidnagel, mandarijn en sinaas. Ook de noten kom ik opnieuw tegen, net als het leder en wat koffie. Een klein beetje rook zelfs. Geen turf, eerder rook van het hout. Eik? Ja, maar op de achtergrond. Lange afdronk, mooi in het verlengde van de smaak, maar vooral het zoethout valt op. Zeer lekkere whisky, en beter dan de ‘Grotesque Crocs’ als je ’t mij vraagt. 90/100

5 nov

1 reactie

Glenlossie 35y 1975, The Whisky Agency

Ik heb tot op heden nog maar één Glenlossie besproken, een 1988 van The Clydesdale die mij maar matig kon bekoren. Maar aangezien de bottelingen van The Whisky Agency over het algemeen van hoog niveau zijn, zou dat vandaag wel eens anders kunnen zijn.
Let op, er bestaat nog een andere Glenlossie 1975 van The Whisky Agency, op 49.3%, maar dat is een botteling van 2010.

 

Glenlossie 35y 1975/2011, 52%, The Whisky Agency ‘Grotesque Crocs’, bourbon hogshead, 212 bottles
Zachte neus die start op florale toetsen, ik denk aan weidebloemen en hooi, gevolgd door een beetje fruit (limoen), zonder dat dit laatste erg expressief is. Integendeel, het is eerder onderdrukt. Onderdrukt door de geur van kranten, bosgrond en houtzaagsel. Vanille en honing geven het geheel een wat zoete toets. Meer fruitigheid op de smaak, vooral citrusfruit. Ah, ook wat peer. Onderliggend granen, honing en zachte eik. Evoluerend naar grassige tonen. Naar het einde en in de middellange afdronk tuinkruiden. Licht en fris mondgevoel. Subtiele Glenlossie die me een beetje moeite kostte. 86/100

14 okt

Littlemill 18y 1975, Signatory

Morgen Lindores Whiskyfest in zeer aangenaam gezelschap, menselijk en vloeibaar. Vandaag een Littlemill 1975 van Signatory.
Littlemill werd ‘gemotbald’ in 1994. En vermits de gebouwen stilaan verwerden tot een ruïne, mag men deze sluiting als redelijk defintief beschouwen. De brand op 4 september 2004 – waarschijnlijk aangestoken – maakt een eventuele heropening nog minder waarschijnlijk.

 
Littlemill 18 YO 1975/1993, 55.8%, Signatory, cask 2144
Littlemill 18y 1975/1993, 55.8%, Signatory, cask 2144, 225 bottles
De neus neemt een wat stoffige start. Oude kleerkast, al lang niet meer geopend. Weinig fruit, alhoewel er na enige tijd wel wat pompelmoes doorkomt. Wat zoets ook, ik denk aan nougat. Maar veel meer kan ik er niet uithalen. Of ja, wat vegetale toetsen toch. Ook de smaak is niet bijzonder aromatisch noch expressief. Wel stevig, met smaken van zoethout, appelsap, pompelmoes en wat peper. Middellange, eerder kruidige afdronk. Verre van slecht, maar nogal simpel, niet erg boeiend te noemen. 80/100

4 okt

Longmorn 36y 1975, Malts of Scotland

Vandaag nog een Malts of Scotland, de op één na laatste in mijn rijtje van de nieuwe release, een Longmorn 1975 die rijpte op bourbonvat. Ook hier moeten we vaststellen dat het niet de eerste Longmorn 1975/1976 is die deze dagen op de markt komt. Maar anderzijds is het natuurlijk een profiel waar er niet genoeg van gebotteld kan worden.

 

Longmorn 36y 1975/2011, 46.4%, Malts of Scotland, bourbon hogshead #3977, 122 bottles
Aangename neus, fruitig en zoet. Ananas uit blik, harde appels en peren. Veel vanille en wat honing. Een klein beetje eik, en lichte tonen van gedroogd gras. Niet echt complex deze neus, wel lekker om ruiken. Zacht en romig op de tong, ook hier niet al te veel houtinvloeden. Nougat, vanille, tuinkruiden (gezoete kruidenthees), het gedroogde gras opnieuw, en wat tropisch fruit erdoorheen. Middellange afdronk, fruit en kruidig. Mist wat complexiteit om hoger te scoren. Lekker, absoluut, maar anderzijds niet de beste Longmorn uit deze periode. 88/100

1 jun

7 Reacties

Benriach 35y 1975, Asta Morris

De voorlaatste feest-dram was een cultwhisky, de laatste is een cultwhisky in wording, neem dat van mij aan. We besluiten het ‘1000’ feest met een nagelnieuwe Benriach 1975 voor het bijna even nieuwe Asta Morris label. Ik proefde deze whisky reeds meerdere malen: afzonderlijk, naast een ook erg lekkere 1978 voor Asta Morris, naast andere Benriachs 1975, naast de legendarische 1976 (cask 3557) voor La Maison du Whisky, gisteren in een moord-line-up op de Weedram Masters – waarover later meer… en telkenmale doorstond hij de test. Met brio. Vanaf heden te koop bij menig whiskyhandel voor een 250 euro.

 

Benriach 35y 1975/2011, 51%, OB for Asta Morris, cask 7227, 236 bts.
De neus start op een sublieme fruitigheid, zowel tuinfruit – ik denk hier aan appels en kruisbessen – als tropisch fruit: passievrucht, mango en ananas, en ook roze pompelmoes, met een beetje kristalsuiker. Succulent! Hij gaat verder op honing, heide, rozenbottel, hooi en eik. Zachte eik die het al schitterende geheel nog extra karakter, extra punch geeft. Proeven. De whisky blijft niet braaf op de tong liggen, maar verkent meteen alle hoeken van de mond. Hij is krachtig, romig en meteen full-blown tropisch. Meloen vooral, papaya en ook wat passievrucht. De roze pompelmoes hebben we opnieuw. Net als de zachte eik van de neus, kandij en een subtiele kruidigheid. Big! Lange, heerlijke afdronk waar het tropisch fruit van geen wijken wil weten. Indrukwekkend. Echt indrukwekkend. 95/100
 
Petje af Bert!

23 apr

1 reactie

Balmenach 1975, Connoisseurs Choice

Van Balmenach wordt weleens gezegd dat het een typische blenderswhisky is en dat hun zeldzame single malts niet veel soeps zijn. Ik proefde tot op heden twee Balmenachs, een 1983 en een 1973 die ik respectievelijk 82 en 85 scoorde, voorwaar toch niet slecht? En weet je wat, vandaag wordt het nog beter. Ruben bezorgde mij een sample van een volgens hem heerlijke 1975 van Gordon & MacPhail, waarvoor dank Ruben.
Weetje: je vindt onafhankelijke Balmenach bottelingen ook soms onder de naam Deerstalker. Ook de namen Balminoch of Cromdale werden gebruikt.

 

Balmenach 1975/2007, 43%, G&M Connoisseurs Choice, first fill sherry
Zeer mooie, bitterzoete sherryneus. Geroosterde noten, kandijsuiker (en -siroop), rozijnen, gebakken banaan (op de barbeque), appelsien, belegen eik, de geur van een bos in de herfst, het vallen van de bladeren. Misschien een heel klein beetje rook op de achtergrond, rook van het hout. Acaciahoning ook, gefrituurde peterselie, kaneel en gekonfijte gember. Iets licht waxy. Volle, romige smaak met veel gedroogd fruit en noten, maar ook citrus (oké, de sinaas weer), karamel, koffie (zwart), tabak. Eik, en een aangename kruidigheid. Lange afdronk op gedroogd fruit, honing en kruiden. 88/100

14 apr

Braes of Glenlivet / Braeval

Een distilleerderij die hier nog niet aan bod is gekomen, is Braes of Glenlivet. Hoog tijd om hier verandering in te brengen. Braes of Glenlivet, gelegen tussen Tomintoul en Tamnavulin, is een vrij recente distilleerderij, opgericht in 1973. Het wijzigde z’n naam in 1995 in Braeval. De toenmalige eigenaar Seagram’s had ook The Glenlivet in portefeuille en wilde af van het achtervoegsel ‘Glenlivet’. Kwestie van consequent te zijn in hun niet-aflatende strijd het gebruik van de naam Glenlivet exclusief te bepreken tot The Glenlivet. ‘Braes’ betekent heuvelrug, Braes of Glenlivet kan men dan vertalen als de heuvelrug in de vallei van de Livet. Veruit het grootste deel van de productie ging en gaat nog steeds naar de blendingindustrie, voornamelijk de blends in bezit van de groep (Chivas o.a.).

 

Braes of Glenlivet 1975/2006, 43%, G&M Connoisseurs Choice
De neus van deze whisky is erg grassing. Hooi, granen, bloemen. Gedroogde bloemen eerder, alhoewel dat niet echt mijn winkel is. Potpourri? Een beetje kruiden toch ook. Fruit? Ja, citrus misschien, maar dat zit goed weggestopt. Na enige tijd krijgt iets vlezigs. Ham. Kan me niet boeien. De smaak is mondvullend en droog, vooral op kruiden en hout. Ik denk voor de rest aan noten, rozijnen, vijgen en vanille. Ook hier vooral saai. De afdronk is vrij kort en droog. Mmm, hier was misschien toch beter mee geblend. 73/100

6 apr

Televoting – het vervolg

Hieronder het vervolg van de Fulldram ‘Televoting Tasting’. De eerste twee whisky’s had ik al eens geproefd, maar dat vond ik niet erg, de andere twee waren nieuw voor mij.

 
Glen Elgin 31y 1975/2007, 46%, Berry’s Own Selection (Berry Bros.), casks 5167/5170
Erg fruitige neus op peer en witte perzik, honing en lychees uit blik. Niet echt complex te noemen maar vlot drinkbaar. Wat kruiden op het einde. Behoorlijk lange, fruitige en licht kruidige afdronk. Ik schreef vorige keer al ‘njammie’, dat kan ik hier alleen maar herhalen. 87/100
 
Glenlivet 37y 1972/2009, 56.8%, The Perfect Dram (TWA), 141 bts.
Mijn notes indertijd: Levendige, frisse neus. Ik heb zowel zoete tonen (vanille, zoethout), fruitige tonen (gestoofd fruit) en maltige (granen). Zachte houttoetsen erdoorheen. Na een tijdje bloemen ook. Mooie evolutie. Stevig op de tong met fruit uit de tuin, noten, wat hout en vers gemaaid gras. Beetje kruiden. Die kruidigheid komt terug in de licht drogende afdronk.
Die ‘mooie evolutie’ op de neus mag ‘prachtige evolutie’ worden, en het woord ‘complex’ mag toegevoegd worden. Echt een beauty. 90/100
 
Tomatin 34y 1976/2010, 51%, The Nectar of the Daily Drams, sherry butt
Dit was een whisky die moest groeien, wat misschien aan de line-up lag, het was ook niet evident om na de Glenlivet te komen. De neus van deze laatste was aromatischer, maar na enige tijd toonde ook deze zich een schitterende whisky. De start was dus wat gedempt, daarna riep het fruit om aandacht. Banaan, perzik, en ook een beetje tropische varianten. Veel honing, en herbal tonen. Fris. Op de smaak meer tropisch fruit, zeker naar het einde en in de afdronk. Gekookt fruit ook en meer kruiden dan op de neus. Misschien wat eik, maar op de achtergrond. Lange, fruitige (tropisch dus vooral) afdronk. Bij deze vond ik de smaak beter dan de neus, maar dat zegt meer over de geweldige smaak dan over die neus. In de eindrangschikking haalde deze het voor mij erg nipt van de Glenlivet. 91/100
 
Port Ellen 27y 1983/2010, 56%, Malts of Scotland, refill sherry, cask MoS66, 322 bottles
De neus van deze Port Ellen is erg clean en fris, zilt en zesty. De schil van citrusfruit. Mineralen. Zoethout. En turf natuurlijk, maar niet overweldigend. Wat medicinaal. Typisch zonder heel complex te zijn, en ook zoals wel vaker een erg inactief sherryvat. Ook op de smaak proeft dit niet als 27 jaar oude whisky. Prikkelend, zesty, rokerig, zilt… Noten? Citroen. Lange, rokerige en zilte afdronk. Erg lekkere, frisse, ‘jonge’ Port Ellen en vlotjes in mijn top drie van de avond. 90/100
 
De top drie van de groep was:

  1. Tomatin
  2. Glen Elgin
  3. Port Ellen

13 mrt

Glentauchers 35y 1975, The Whisky Agency

Glentauchers? Die hebben we hier zelfs nog niet gehad. Glentauchers, dat je trouwens uitspreekt als glentóchers, is één van die vele distilleerderijen die opgericht werd tijdens de whisky-boom eind negentiende eeuw, meer bepaald in 1898. Het ligt midden in Speyside en is eigendom van Pernod Ricard. Als single malt is het erg zeldzaam, het is immers een typische blenderswhisky (o.a. hoofdbestanddeel voor Ballentine’s en Teacher’s). Let op, het is niet omdat een whisky erg goed is als single malt, dat het automatisch ook goed is voor blending. Integendeel, vaak zijn het whisky’s die mager scoren als single malt die het populairste zijn om te blenden. En omgekeerd.

 

Glentauchers 35y 1975/2010, 47.3%, The Perfect Dram (TWA), bourbon, 189 bottles
Oude Speyside neus op vanille, bijenwas, belegen hout, hooi en fruit. Limoen en mandarijn. Erg lekker. De smaak is dat ook. Dik, romig, mondvullend. Aangenaam bitter met zoete elementen die mooi counteren. Pompelmoes, zoethout, noten en kruiden. Wat zilt zelfs. De afdronk is niet bijzonder lang, wel aangenaam bitter, erg aangenaam. Meer dan leuke kennismaking met Glentauchers. Maar de reputatie van de bottelaar kennende, is de kans groot dat dit geen ‘gemiddelde’ botteling van de distilleerderij is. 87/100

15 jan

Benriach 34y 1975 for The Whisky Agency

Ah, oude Benriach… smeuïge, zoete fruitigheid! Een profiel dat me wel ligt om het eufemistisch uit te drukken. Er zijn hier al een handvol 1976’ers en 1968’ers de revue gepasseerd, vandaag een 1975 voor The Whisky Agency. We weten dat Carsten z’n bottelingen wel weet te kiezen, dit kan alleen maar genieten worden…

 

Benriach 34y 1975/2010, 50.6%, OB for The Whisky Agency, cask 3061, bourbon hogshead, 348 bts.
Zoals te verwachten heb ik meteen veel fruit op de neus. Tropisch fruit à la meloen, passievrucht, ananas en ook mandarijn en roze pompelmoes. Wat honing zorgt voor een zoete toets, gember en peper voor een kruidige. Op de achtergrond een klein beetje turf, niet zoveel als in de 1976 for the Nectar maar wel aanwezig, wat ik bij andere 1976’s niet had. Die neus is om van te smullen, zonder erg complex te zijn. Ook de smaak is dat niet. Hij is romig, zoet en fruitig. De lichte rokerigheid is hier zo goed als verdwenen. Het tropisch fruit, de citrus, de honing en de lichte kruidigheid zijn wel nog aanwezig. Lange afdronk, perfect in het verlengde van de smaak, op dezelfde associaties. Héérlijk! 91/100

2 dec

Littlemill 1975

Littlemill zou met stichtingsjaar 1772 de oudste distilleerderij van Schotland zijn. Ze is echter niet meer actief, want in 1994 de deuren gesloten.

 

Littlemill 1975, 40%, OB 1999
Lekkere neus, zoet en fruitig. Wat hout erdoorheen, mooi in balans met de rest. In de mond is deze Littlemill zacht en wat plakkerig (stroperig) met veel fruit (ik heb onder andere perzik en meloen), perensiroop, kandijsiroop, daarna ook wat sinaas en een lichte kruidigheid op het einde. Zoete afdronk. Niet echt complex maar zeker ook niet slecht. Bijlange na niet het niveau van onze Fulldram botteling echter! 83/100

« Oudere berichten