Spring naar inhoud

Posts tagged ‘17yo’

9 dec

De Glendronach’s single cask 2010

Vandaag en de komende dagen maak ik – eindelijk – tijd voor de nieuwe single casks van Glendronach. Zullen achtereenvolgens aan bod komen: de 1993, de 1991, de 1990, de 1989, de 1978, de 1972, de 1971 en de ‘Cask in a Van’ botteling. De meeste van deze whisky’s rijpten op olorosovat, sommige op Pedro Ximenez. Zonet proefde ik de twee jongste, de 1993 oloroso en de 1991 PX. Zij aan zij, met nogal uitéénlopende bevindingen.

 

Glendronach 17y 1993/2010, 60.5%, OB, oloroso cask #529, 627 bts.
De neus start erg zoet op stroop en verbande karamel, gaat over naar vegetale tonen (oxo, bouillon, consommé) en noten, om langzaam te verglijden richting rubber en lichte sulfer. Me no like. Op de smaak heb ik die sulfer niet zo, maar echt lekker vind ik ‘m hier ook niet. De start is eveneens zoet (perensiroop), om snel plaats te maken voor kruiden. Paprika, kruidnagel, peper… Dan komt er wat gedroogd fruit door, pruimen en dadels, maar het droge gaat overheersen. Hout, de kruiden en bittere chocolade zorgen daarvoor. Misschien dat het beter wordt met wat water, is per slot van rekening een botteling op meer dan 60%. Mmm, er komt meer fruit door. Rode bessen, zonder suiker uiteraard. Droge, kruidige finish. Een whisky waar je je moet doorworstelen, niet echt mijn profiel. 72/100

 

Glendronach 18y 1991/2010, 51.7%, OB, Pedro Ximenez cask #3182, 633 bts.
Ha, dit is al een pak beter. Een heel ander profiel. Veel minder scherp, en fruitiger. De sherry is op de neus zacht, zoet en fruitig. Qua associaties heb ik geconfijt fruit (zoet dus, doet me wat denken van die gesuikerde halve appelsienschijfjes van bij de bakker), acaciahoning, kamille, munt en nootmuskaat. Niet supercomplex maar wel erg aangenaam om ruiken. De smaak is vol en verwarmend, licht drogend en kruidig. Drinkt evenwel veel vlotter dan de 1993. Naast de lichte houtinvloed en de kruiden (anijs, kruidbagel) ook best wat fruit. Kersen, vijgen. Hier is water trouwens niet van doen. Middellange, kruidige finale met zoete kersen die het bittere counteren. Zomaar eventjes 12 punten meer dan de 1993, maar dat ligt zowel aan de kwaliteiten van deze (vooral de neus vind ik erg lekker) als aan de zwakte van de andere. 84/100

9 nov

Bruichladdich 17y, Moon import

De eerste sample vanop het Lindores Whisky Fest die ik kraak, is een oude (of wat had je gedacht) 17-jarige Bruichladdich, Moon import, geïmporteerd in Italië dus, ergens rond 1980. Begin jaren zestig distillaat inderdaad. Sample van Giovanni Guiliani.

 
Bruichladdich 17y, 43%, OB, Moon import, Italy +/- 1980, 75cl
De neus is erg clean, fris en olieachtig. Lijnzaadolie. Mineralen. Granen. Wat zilt ook, net als zeelucht en daarna fruit: peer, meloen, ananas… heel zachte assen. Ook de smaak is clean en olieachtig, op granen, suikerspin, mineralen (steentjes in je mond) en zilt. Gele appels. Een klein beetje turf. Middellange, zoet en zilte finish. Niet geweldig complex, maar zo’n fles is leeg voor je het beseft, kapt binnen als limonade (maar geef mij dan toch maar dit). 87/100

14 aug

3 Reacties

Auchentoshan 17y, Bordeaux finish

Deze 17-jarige Auchentoshan was de eerste die een wijn-finish meekreeg. Alhoewel we hier evengoed over double maturing zouden kunnen spreken, de whisky rijpte immers acht jaar op bourbon en daarna negen jaar op Bordeauxvaten van de gekende ‘appellation’ St. Julien.

 
Auchentoshan 17y, 51%, OB 2008, Bordeaux finish, 3600 bottles
Zoete, florale en fruitige geur met associaties van sinaas, karamel, hazelnoten en kruiden. Een aangename zurigheid ook. Zachte, romige smaak met vanille, verbrande karamel, koffie, hazelnoten, nootmuskaat en wat eucalyptus. De wijn doemt pas op in de afdronk. Rood fruit, kruiden en noten. Niet slecht, zeker niet. 81/100

20 jun

3 Reacties

Bunnahabhain 1992, Malts of Scotland

De voorlaatste Malts of Scotland is een Bunnahabhain gedistilleerd op 25 mei 1992 en in april dit jaar gebotteld. Het vat met nummer 1419 is een sherryvat.

 
Bunnahabhain 17y 1992/2010, 54.4%, MoS, cask 1419, 603 bottles
Ah, dit is lekkere sherry zie, heel wat anders dan die Ballindalloch. Bitterzoete neus met associaties van geroosterde en gesuikerde amandelen, kandijsuiker, lichte zilt, sinaas, schoensmeer, gedroogde vijgen, Campari, gember, espresso, enzovoort enzoverder. Een aangename stoffigheid. Oude boeken, sigaren, rook van het hout. Lekker! Op de tong is hij olieachtig en romig, met ook hier bitterzoet als kernwoord. Fruit (bessen vooral), kandij, praliné, noten, tamme kastanjes, zoethout, wat munt, evolueert richting hars. Middellange, droge afdronk met zoethout en honing. Bitter en zoet dus. En wat meer is, mevrouw Onversneden vindt dit lekker… Dit is de eerste keer dat ze een whisky die ik haar voorschotel lekker vindt. Zowaar een mijlpaal. Of een bedreiging. 86/100

1 mei

5 Reacties

Glen Scotia 1992 Malts of Scotland

Dit is nog maar mijn tweede Glen Scotia, mijn tweede 1992 ook. Die Jack Wieber viel me al redelijk mee, benieuwd wat deze geeft.

 
Glen Scotia 1992/2010, 53.3%, Malts of Scotland, sherry cask #429, 199 bottles
Prominente sherryneus op koffie, rubber, verbrande cake, crème (tres) brûlée, hooi… best aangenaam. Ho, wacht ‘s, wat is dat? Een minder aangenaam trekje. Karton? Ja, karton verdorie. En oude boeken. Natte kranten. Stof. Klei. Vreemde neus met een bizarre twist. Smaak: punchy! Eucalyptus, hooi, hout, Irish coffee, bittere chocolade, kaneel, kruidnagel, zoethout, een beetje zout, gepofte kastanjes… en dan ook hier die onaangename kant van karton, kranten en stof. De afdronk is redelijk lang op noten en zilt. Speciale whisky die zo z’n momenten heeft, maar die me vooral stevig in verwarring bracht. Ben in m’n beoordeling tussen 85 en 70 geslingerd. Met stip de minste van de drie nieuwe Malts of Scotland. 76/100

4 mrt

Een rijtje Japaners II

Vandaag schrijf ik mijn bevindingen uit van de volgende twee whisky’s de we maandag proefden, een Hanyu en een Hibiki.

 
Hanyu 1990/2007, 55.5%, Number One Drinks, cask 9511, 374 bottles, Japanese oak – Japan
Hanyu is niet lang actief geweest, in 2000 stopte het met distilleren. Deze Hanyu werd gefinished in Japanese Oak (Quercus Mongolica), wat vrij uniek is. Dit zou moeten resulteren in de geur van sandalwood. De neus heeft in ieder geval wat tijd nodig om zich vrij te geven. Maar dan kreeg ik associaties van peer, pompelmoes, geroosterde noten, iets floraals en inderdaad wat sandalwood, maar dat was louter omdat ik er op lette. Op de smaak kan ie zeker enkele lekjes water gebruiken. Dan is hij zoet met citrus, zoete appels en vanille. De afdronk is vrij droog en kruidig. Niet slecht maar ook niet wauw. 79/100
 
Hibiki 17y, 43%, OB 2009 – Japan
Hier zou vooral Hakushu en Yamazaki single malt in zitten en natuurlijk wat grain. Deze 17 jarige Hibiki is gefinished op vaten waar pruimenlikeur op gerijpt heeft. Klinkt gek maar smaakt alles behalve gek. Frisse, fruitge neus op appel, perzik, graan, bloemen, perensiroop en zacht hout. Geen pruimen. Van hetzelfde laken een broek wat de smaak betreft, fris en fruitig dus. Karamel ook en een zachte kruidigheid. Mooie balans, zoals bijna altijd bij Japanse whisky. Warme, lichte drogende afdronk. Ik was al fan van de 12y, maar ook deze 17y kan ik erg appreciëren. 84/100

3 mrt

Een rijtje Japaners I

月曜日は8日本語ウイスキーの側面がある置く. Voor de enkelingen die dit niet begrijpen, we hebben maandag dus acht Japanse whisky’s naast elkaar gezet. De selectie vertegenwoordigde een mooie doorsnede van wat Japan aan whisky te bieden heeft. Vandaag en de komende dagen lees je hier een verslagje van. In het Nederlands, voor het gemak.

 
Black Nikka 8y, 37%, OB 2007, Blend – Japan
Als apertitief dronken we een blend, ééntje op 37%. In Japan mag whisky whisky heten als het een alcoholpercentage heeft van minimum 37%. Dit is geen geweldige blend, je kan dit niet vergelijken met de Hibiki’s bijvoorbeeld. De neus is nog redelijk fris met granen en een (klein) beetje fruit. Abrikozen, vanille en een hint van gedroogd gras. De smaak is erg vlak, wat zoet (suiker, karamel) en granig maar zonder uitgesproken elementen. Mooie balans zou je kunnen zeggen, maar zou niet weten van welke smaken. Korte, droge en vooral saaie finish. OK, dit is beter dan een aantal Schotse blends, maar het woord lekker is hier toch verre van op z’n plaats. 62/100
 
Taketsuru 17y, 43%, OB Nikka 2008, Pure Malt – Japan
Dan speelt dit meteen enkele klassen hoger. Dit label is genoemd naar Masataka Taketsuru, de stichter van de Nikka distilleerderij. Zoete neus met citrus (sinaas vooral), appelmoes, hout, karamel, rozijnen en tabak. Subtiele rook. Dominiek dacht aan een Highland Park. Balsamico had ik ook nog. De smaak is stevig en gaat verder op de citrus en hout en voegt nog een lekkere kruidigheid toe. Iets geroosterd ook. Droge, bitterzoete afdronk met een heel kruidenbouquet. Lekker spul en een aangename kennismaking met deze brand. 82/100
 
Yamazaki 12y, 43%, OB Suntory 2009 – Japan
Ik vond dat de recente 10Y al een mooie vooruitgang had geboekt t.o.v. oudere batches, de 12y had ik nog niet geproefd. De neus van deze fris, fruitig en bloemig. Ik heb appels, banaan, bessen opgeschreven. Vanille en bloesems. Ook de smaak is frivool, licht en fruitig. Appelsap, banaan, een beetje kruiden en zoethout. Middellange, zoet-fruitige finish met lichte peper die boven komt drijven. Niet super complex maar erg drinkbaar, zeker op een terrasje. Niet in deze tijd van het jaar evenwel. 80/100

1 mrt

Bruichladdich 17y 1992, Sherry Edition 2

Bruichladdich 17y 1992/2009 ‘Sherry Edition 2 – Fino’, 46%, OB 2009, fino sherry finish, 6000 bottles – Islay
Na 15 jaar bourbonvat nog 2 jaar op sherry fino gerijpt. De neus is vrij droog en geeft lichte rook, meloen, amandelen, karamel, munt en gras. De smaak is zacht en boterig en geeft citrus, chocolade, tabak en kruiden. De afdronk is best lang, zacht en kruidig, noten doemen op. Gewoon lekkere whisky, maar ook niet meer dan dat. 80/100

9 jan

Mortlach 17y 1990, Van Wees

Mortlach 17y 1990/2008, 46%, Van Wees, The Ultimate, sherry, cask 5959 – Speyside
Zachte, lichte neus. Beetje zoet, beetje fruit. Abrikoos. Lichte rook ook. Sherry-touch. Allemaal erg licht dus. Niet slecht hoor, maar mist kracht. De smaak is beter (vaker is het omgekeerd), lekkere sherry: droog, wat bittere karamel, beetje rubber. Droge, zacht-bittere afdronk. Aangename whisky, maar ook niet meer dan dat. 78/100

31 dec

Tijd voor de jaarlijkse opkuis in m’n samples

Ik heb nog tientalle samples staan (van festivals, tastings, whiskysamples.eu, sample swaps…) en heb me voorgenomen die de rest van de winter weg te werken. Een beetje zoals de jaarlijkse lenteschoonmaak, maar dan plezanter. De komende weken en maanden volgen dus af en toe wat losse flodders. Beginnen doe ik met de Clynelish Manager’s Dram die ik gisteren dronk. Vandaag en morgen zullen er ongetwijfeld andere alcoholen mijn ingewanden beroeren.

 
Clynelish 17y Manager’s Dram, 61.8%, OB 1998, sherry cask – Highland
Deze Clynelish is écht lekker, en met water zo mogelijk nog beter. Het water ontketent de fruitigheid in de neus. Zonder water heb je ook al fruit (citrus, appels), samen met bijenwas, mineralen, noten en kruiden. Met water slaat het fruit om in de exotische variant (heb ik niet zo vaak bij Clynelish), nog meer bijenwas, honing, turf, zoethout. Fantastisch gewoon, ook op de smaak (verdund). Die is fruitig (sinaas, pompelmoes), waxy, ziltig, rokerig en wat kruidig (gember?). Erg complex. Lange afdronk op kruiden, fruit en terugkerende turf. 93/100

9 dec

Twee koninklijke whisky’s

Er zijn drie distilleerderijen die het predikaat ‘Royal’ in hun naam hebben dragen: Royal Brackla, Royal Lochnagar en Glenury Royal. Dat doet me er aan denken dat ik dringend eens iets van deze laatste moet proeven.

 
Royal Brackla 17y 1970/1987, 63.9%, G&M for Ristorante Gloria (Intertrade), 279 bottles – Highland
Straffe toebak! Zonder water komt er door de alcohol maar weinig door. Malt, granen, niet veel meer. Met water krijg ik sinaas, rijpe sinaas, op het rotte af. Lichte waxy en zelfs farmy notes ook, wat ik dan weer wel kan appreciëren, alhoewel het geheel toch wat ondermaats blijft. Beetje old bottle effect (oude, stoffige boeken) en na een tijdje nat karton. Geen al te geweldige neus. Ook de smaak kan me maar matig bekoren. De granen, het karton, ook hier duikt het op. Karamel en hout ook wel. Afdronk? Vrij kort en droog met wat zoethout en granen. Een tegenvaller toch. 68/100
 
Royal Lochnagar 23y 1984/2008, 50%, DL Old Malt Cask, cask 4205, 295 bottles – Highland
Zoete neus met karamel en honing. Sinaas. Ook smaak is zoet met de honing en de karamel, en wordt lichtjes bitter (drogend) naar het einde. Droge afdronk. Helemaal niet slecht deze Lochnagar. 83/100

Nieuwere berichten »