Spring naar inhoud

Posts tagged ‘15yo’

18 aug

Twee geweldige 15-jarige Longmorns 1990

Laat ons vandaag twee Longmorns 1990 naast elkaar zetten die reeds veelvuldig bejubeld zijn. Het betreft enderzijds vaten 30111 & 30112 van Berry Bros en anderzijds vat 30091 van Speciality Drinks, gebotteld in hun Single Malts of Scotland reeks. Beide whisky’s werden in 2005 op de markt gebracht.

 

Longmorn 15y 1990/2005, 46%, Berry Bros & Rudd, casks 30111-30112
Die neus is zalig. Veel fruit, zoet en sappig fruit. Ik denk aan peer, banaan, meloen, druiven, limoen en nog heel wat andere soorten. Dit succulent fruit gaat vergezeld van rook, bijenwas en honing. Zachte karamel (vanille fudge?) dien ik nog te vermelden, alsook mokka. Gianduia-chocolade! Daarna komen er bloemen opzetten… zalig. Erg complex, doet me denken aan (veel oudere) Clynelish. Op de tong heb ik gelijkaardige aroma’s. Fruit (pompelmoes, limoen), honing, florale elementen en karamel. Daarna wordt hij wat droog: noten, sterke thee, hout… Spijtig. Lichte zilt en nog lichtere turf. Bitter-fruitige afdronk met witte pompelmoes, hout en kruiden. Louter op basis van de neus zou ik ‘m 93 scoren, omwille van de licht storende bitterheid in de smaak en afdronk valt het eindoordeel iets lager uit. 91/100

 

Longmorn 15y 1990/2005, 60.4%, Single Malts of Scotland (TWE), cask 30091, 129 bottles
De neus is zoeter dan die van de Berry Bros, wat minder fruitig en natuurlijk ook een pak krachtiger. Het fruit is hier perzik en abrikoos, evoluerend naar banaan en ananas. Geconfijte ananas. Veel vanille, wat hout en gesuikerde amandelen. Latte Macciato (met veel suiker), kandij, munt… ook deze neus is om van te smullen! Complexe, zoete smaak en verdacht drinkbaar op dit percentage. Wit fruit (meloen, peer), mokka, peper, nootmuskaat, hout (maar hier stoort dit niet). Met wat water worden de zoete en fruitige tonen nog versterkt. De afdronk is lang en kruidig. De neus van de Berry Bros vond ik beter, qua smaak prefereer ik de SMoS. Globaal genomen zijn ze evenwaardig, geen reden dus om deze anders te scoren. 91/100

19 jul

Twee Highlanders van A.D. Rattray

De volgende samples die ik uit het rijtje nieuwe Dewar Rattray bottelingen plukte zijn twee Highlanders, een Balblair en een Aberfeldy.

 
Balblair 19y 1991/2010, 46%, Dewar Rattray, cask 1016, 335 bttls
De inhoud van bourbonvat 1016 kreeg nog een finishing mee op sherryvat, en het resultaat mag er wezen. Erg lekkere, fruitige neus. Zuur-zoet fruit à la kruisbessen en rode bessen met wat suiker erover. Appels. Pink Ladies (ik heb het dus over appels). Evolueert naar mineralige en florale tonen. Een tuin vol bloemen na een hevige zomerse regenbui. Ja, ook de aarde. Dan ook wat melkchocolade, praliné, koffie verkeerd… de sherry laat zich (een beetje) gelden. De smaak is romig, zoet en fruitig. Peren, krieken, melkchocolade, aardbeienconfituur. Daarna komen er kruiden bovendrijven. Kruidnagel, nootmuskaat, zoethout en gember. En hij is – gezien het alcoholpercentage – ook nog eens geweldig vlot drinkbaar. Middellange afdronk op sinaas, zoethout en een beetje hout. Een schot in de roos. 88/100
 
Aberfeldy 15y 1994/2009, 57.3%, Dewar Rattray, cask 4007, 290 bttls
Dit is een bourbonvat zonder finish. Ook de neus van deze is goed seg! Anders, maar even sterk. Veel noten. Hazelnoten vooral en ook wat amandelen. Fruit (rijpe ananas, rijpe appelsien), Eau de Cologne (maar niets storends, verre van), leder, oude meubelen. Je zou denken dat ook deze een sherryfinish heeft gehad. Stevige en mondvullende smaak op opgelegde peren, noten, marespein en behoorlijk wat kruiden. Een aangename zurigheid en lichte taninnes. Die taninnes verdwijnen in de lange, zoete en fruitige afdronk. De neus kan het niveau van de Balblair aan, op de tong doet hij (een beetje) onder. 86/100

11 jul

1 reactie

Allt-A-Bhainne

Allt-A-Bhainne is een distilleerderij die hier nog niet aan bod is gekomen. De reden is simpel, de productie van deze distilleerderij gaat zo goed als volledig naar de blenders, het aanbod aan single malt is dus zeer beperkt. Allt-A-Bhainne is daarenboven ook een jonge distilleerderij, opgericht in 1975, in 1989 verder uitgebreid door Chivas.

 
Allt-A-Bhainne 1992/2007, 43%, Scott’s Selection ‘Private Cellar’
Cleane, granige neus. Muesli, havermoutpap, brood, mash. Aardappelpuree. Licht stoffig met notes van champignons en aarde. Gedroogd gras. Wat munt. Niet echt boeiend te noemen. Olieachtig mondgevoel op tonen van karamel en granen. Maltig. Geroosterd brood, toast. Een beetje fruit (peer, pruim) en ook hier een grassige ondertoon. Eerder korte, matige afdronk. Foutloze maar saaie whisky. Ideaal voor blends, inderdaad. 74/100

8 jun

Greenore 15y ‘Small batch’

Van de Greenore, een single grain whisky, hebben we al twee batchen van de 8y gehad, tijd dat ik ook eens de 15y proef.

 
Greenore 15y ‘Small batch’, 43%, OB 2009, single grain
Frisse neus op fruit en zoets. Ik denk aan meloenen, kruisbessen en vanille. Eucalyptus ook, en granen. Licht etherisch. Wordt hoe langer hoe zoeter. Suikerspin. De smaak is redelijk droog op hout en kruiden. Gember, zoethout. Wat fruit (sinaas), vanille en graan erdoorheen. Bitterzoete afdronk, niet al te lang. Hij mist een beetje punch maar ik kan ‘m best wel appreciëren. Bert Bruyneel is behoorlijk zot van dit profiel, ik toch iets minder. 80/100

1 jun

Wild West Whiskyfest 2010, editie II

Volgend weekend vindt de tweede editie van het onvolprezen Wild West Whiskyfest van Bert Bruyneel en de zijnen (V.C.W.C) plaats. De eerste editie was meteen een schot in de roos vond ik, dus ook dit jaar zullen we richting Kortrijk bollen. Mijn ervaring was dat dit festival zowel nieuwelingen als meer ervaren liefhebbers kon bekoren en dus een goede mix bood tussen standaardbottelingen en het zeldzamere werk. Ik ga er van uit dat het dit jaar niet anders zal zijn.
Als Bert z’n ‘experiment’ nog eens uit de kast haalt – en ik meende van hem begrepen te hebben dat dit effectief het geval zou zijn – zeker doen. Je proeft dezelfde whisky waarvan speciaal voor deze gelegenheid een deel niet koud-gefilterd noch gekleurd werd, een deel niet koud-gefilterd en wel gekleurd, nog een deel koud-gefilterd en niet gekleurd en tenslotte een deel dat zowel koud-gefilterd als bijgekleurd werd. Opmerkelijk (en voor mij confronterend) om te zien wat het effect is en wat je zelf nu het beste vindt.
Soit, het festival gaat dus door op beide weekenddagen, 5 en 6 juni en dit telkens van 13u tot 18u. Plaats van het gebeuren is het meetingcenter in Kortrijk Xpo. Een schare aan distilleerders, bottelaars, importeurs, winkels en verenigingen stellen ten toon en ten proef. Allen daarheen! Voor mee info en last minute bestellen van kaarten, klik hier.
 
Dit gezegd zijnde, tijd voor whisky. Meer bepaald voor de Green Label van Johnny Walker, de tweede keer trouwens dat ik deze bespreek. De vorige was de 2007 batch.

 
Johnnie Walker 15y ‘Green Label’, 43%, OB 2009
Zoete neus op karamel, sinaas, cake en geconfijt fruit. Frisse bloemen ook. En wat turf die er subtiel doorheen priemt. Na wat staan ook een lichte kruidigheid (nootmuskaat). De romige smaak is best pittig met zoet en kruidig als dominante tonen. Qua zoets heb ik honing en sinaas opgeschreven. Qua kruiden denk ik aan peper en nootmuskaat. Een beetje zilt ook, net zoals de subtiele turf van de neus. Relatief lange afdronk op kruiden en geroosterde noten. Beter dan de vorige batch (2007). 82/100

31 mei

Tomatin 15y, maal twee

Vandaag twee vijftienjarige Tomatins, de meest recente die ik twee weken geleden proefde en een oude, gebotteld midden jaren tachtig door Sestante, die ik vandaag proef. Twee extremen eigenlijk.

 
Tomatin 15y, 43%, OB 2009
De neus start zoet, mierzoet. Turkish delight, honing en zoethout. Ananas ook, gras en veel granen. Havermout, boekweit, dat soort granigheid. Tot dusver geen vuiltje aan de lucht, maar dan komt het. De neus krijgt na enige tijd een wel erg vieze twist. Nat karton? Mmm, eerder iets zurigs. Zweet. Ja, zweet, dat is het. En niet je eigen zweet, maar dat van een ander. Yekkie inderdaad. Op de smaak is hij bitter en niet geweldig lekker. Wat ik er kan uithalen is veel graan, wat nootmuskaat, vanille en sinaas, maar ik moet er moeite voor doen. De afdronk is middellang en droog met bittere tonen. 84 op Whiskyfun? Mmm, toch heel wat minder op Onversneden. 69/100
 
Tomatin 15y, 59.2%, Sestante, bottled +/- 1985, 75 cl
Woow, dit is in geen jaren te vergelijken met de vorige… wat een schitterende Tomatin! Zacht, zoet en vooral zeer fruitig. Tropical! Wat nog allemaal? Laat me het kort houden en hier gewoon van genieten. Honing, crême brûlée, zoethout en een perfecte hoeveelheid hout, mooi er doorheen verweven. Daar moeten jullie het maar mee doen. 91/100

21 apr

Een super Dufftown

Dufftown is misschien niet de meest sexy distilleerderij, maar ook daar werden af en toe pareltjes geproduceerd en gerijpt. Deze 1985 van Wilson & Morgan is daar een excellent voorbeeld van.

 
Dufftown 15y 1985/2001, 56.8%, Wilson & Morgan, cask 16028
Sterke neus op bitterzoete sherrytonen. Karamel, hout, rozijnen, pruimen, zoethout, tabak, cappuccino. Njummie! Dit wordt mooi voortgezet in de smaak. Koffie verkeerd, hout, geconfijt fruit en donkere chocolade… maar zonder ooit bitter of te droog te worden. Lange, biterzoete afdronk. Zeer geslaagde Dufftown op sherryvat. 88/100

16 mrt

Rosebank 15y

Rosebank 15y, 50%, OB bottled 1980’s – Lowland
Scherpe, maltige en etherische neus, met gedroogd gras, granen, hars en kruiden. Na enige tijd komt er een klein beetje honing, ananas en bloemen door, wat de scherpe kantjes wat verzacht. Ook op de smaak toont ie zich scherp en zonder al te veel franjes. Droog en licht bitter met associaties van kruideninfusie, kruisbessen, pompelmoes, en zoethout. Erg recht-voor-de-raap. Eerder korte en lekker-bittere afdronk. Verre van slecht hoor, maar ik kan me voorstellen dat sommigen op dit smaakprofiel afknappen. 83/100

5 mrt

Een rijtje Japanners III

Het laatste deel van onze Japantasting werd gevormd door een Yoichi, een Hakushu en een beruchte Karuizawa.

 
Yoichi 15y, 45%, OB Nikka 2009 – Japan
De klemtoon bij de uitspraak ligt op de eerste ‘i’ en niet op de ‘o’. Zachte, zoete neus met noten, vanille, hout, pompelmoes, kruiden en wat tabak. Romig en olie-achting op de tong met veel zoet, gestoofd fruit (appelmoes, confituur enzo), een klein beetje turf, noten en kruiden. Gember en nootmuskaat schreef ik op. Behoorlijk lange afdronk op kruiden en noten. Complexe en subtiele whisky en – hoeft het gezegd – perfect gebalanceerd. Voor mij de winnaar van de avond. 87/100
 
Hakushu 16y 1992, 57.1%, SMWS 120.6 ‘Lean back smiling’, 170 bottles – Japan
De neus start redelijk scherp op hout, hars, vernis, zoethout en bittere karamel, maar evolueert meer en meer naar zoete tonen. De karamel wordt zachter en er komt fruit bovendrijven. Woudvruchten? Appel-kaneel. Dan doemt het bittere terug op. Een neus die je tijd moet geven, hij verandert voortdurend in het glas, met het bittere en het zoete die om beurten strijden om de aandacht. De smaak is aangenaam bitterzoet op hout, vanille, kruiden, gedroogde abrikozen, vijgen en rozijnen, en vloeit mooi over in de middellange finish. Lekkere Jap! En dan maar smily lean backen… 86/100
 

Tot slot dronken we nog de Wait La Mazurka, een whisky die hier reeds de revue passeerde. Ik vond deze Karuizawa indertijd lekker, maar niet zo stunning als anderen. Na maandag dien ik dit lichtjes bij te stellen, “niet zo stunning” wordt “bijlange niet zo stunning”. Qua sherry is dit er toch over voor mijn smaak. Maar het dient gezegd dat ik er deze keer geen water had bijgedaan, terwijl bij de eerste keer proeven dat beetje water – vooral op de smaak – toch wel een verschil uitmaakte. Ik laat m’n oorspronkelijke score dus maar onveranderd wegens geen correcte vergelijking, maar als ik ‘m zou aanpassen zou het zuidwaards zijn.

 
De globale top 3 van de avond zag er zo uit:

  1. Hakushu 1992 SMWS
  2. Hibiki 17y
  3. Yoichi 15y

25 feb

2 Reacties

En nog twee nieuwe OB’s

Twee betere als je ’t mij vraagt.
 
Glenmorangie 10y ‘Original’, 40%, OB 2009 – Highland
Neus: fruit, zijnde appel, peer en perzik. Cake. Rozijnen. Appelstrüdel. Beetje munt, eucalyptus. Redelijk complex. Smaak: ook hier veel fruit. Groene appels vooral. Noten, en naar het einde toe kruiden. Nootmuskaat. Aangename fruitige en kruidige finish. Een duidelijke vooruitgang ten opzichte van vorige batches. 81/100
 
Glenlivet ‘French Oak Reserve’ 15y, 40%, OB 2009 – Speyside
Neus: sappige peer, njummie! Puur perensap. Stroop. Geconfijt fruit. Iets waxy ook. Smaak: de peren weer. Maar ook banaan. En vanille. Amandelspijs. Franchipane. Middellange, fruitige en zoete finish. Knap! 84/100

17 jan

6 Reacties

Goldlys 1994 ‘Limousin Cask’

Vrijdagavond ben ik effe bij Bert Bruyneel gepasseerd. Nu ja, ‘effe’… na wat Bert me in de kraag goot, zou huiswaards rijden wel héél onverantwoord zijn geweest, dat ‘effe’ werd dus al gauw een etmaal. We proefden veel en vooral fantastisch spul, Bert toonde zich een geweldige gastheer moet ik zeggen. Ik kom hier volgende week zeker nog op terug, maar eerst wil ik even tijd maken voor de Goldlys 1994 Limousin Cask, een whisky waar Bert op z’n dagboek al de loftrompet over heeft gestoken. Eigenlijk zou ik deze post de titel ‘Bert Bruyneel heeft weer gelijk’ moeten geven, naar analogie met mijn bevindingen van de Benriach 1976 for LMDW, maar ik zou niet willen dat hij naast z’n schoenen gaat lopen. In ieder geval, ik was stevig onder de indruk van deze Belgische whisky. Zeker gezien de reputatie en mijn eigen ervaring met Goldlys, was ik behoorlijk sceptisch voordat ik proefde, maar ik kon m’n verbazing moeilijk maskeren vrees ik, dit is wreed lekker spul man! Echt waar, je houdt het niet voor mogelijk, de inhoud stemt gevoelsmatig niet overéén met het label. Ik heb trouwens met m’n eigen ogen gezien dat Bert de fles opende, hij heeft niks anders in een lege Goldlysfles gekapt (en ja, ik was toen nog bloednuchter, het was amper nummert zes in de line-up).
Om toch in alle objectiviteit te oordelen (voor zo ver dat mogelijk is natuurlijk, het blijft in sé een heel subjectieve bezigheid), vroeg ik of ik een sampletje meer naar huis mocht nemen en nu proef ik ‘m dus nog eens op m’n gemak en los van enige situationele beïnvloeding (ja, ’t was gezellig bij Bert).

 
Goldlys 1994/2009, ‘Limousin Cask’, 55% OB, Filliers, 440 bottles – België
De neus is zalig zoet en fruitig. Ik heb vanille, kandijsuiker, crème brûlée, onrijpe banaan (nog wat groen, maar al wel eetbaar), geconfijt fruit, antiekwas, een fruitgaard in bloei, een beetje hout… erg complex. De smaak is romig en mondvullend, op kruisbessen, meloen, kiwi, vanille, hout, nootmuskaat, peper, gesuikerde lindethee en ook hier een zalig waxy toefje. Wat drogend naar het einde. Lange, droge afdronk op fruit, hout en kruiden. Ja wadde, dit scoort achteraan in de tachtig verdorie. Een Goldlys! Een geweldig lekkere, complexe en mooi gebalanceerde Goldlys dus. En neen, er zit geen fout in deze zin, sinds heden kunnen ‘Goldlys’, ‘lekker’, ‘complex’ en ‘geweldig’ perfect in één zin samengaan.

We hebben er vrijdag de Amrut for Crombé naast gezet, om een eikpunt te hebben. Ik gaf deze laatste 89 punten. Het zijn verschillende profielen maar qua beoordeling komt de Goldlys héél dicht in de buurt, is op de neus misschien een tikkeltje minder complex, maar het scheelt niet veel. Een product om als Belg verdomd trots op te zijn. En dit voor een schamele 30 euro… spread the word! 88/100

30 dec

Drie Longmorns, een oude en twee jonkies

Longmorn-Glenlivet 1963/2003, 40% Gordon & MacPhail – Highland
Deze oude Longmorn is nog erg fruitig, het hout heeft ondanks de 40 jarige rijping niet de overhand gekregen. Mooie balans! Aangenaam bitter, lekkere sherry. Smaak mocht iets meer punch (i.e. alcoholpercentage) hebben, maar is nog steeds erg aangenaam. Middellange, droge finish. 87/100
 
Longmorn 14y 1994/2008, 50%, DL Old Malt Cask, 352 bottles – Highland
Neus startte met een lichte off-note. Waspoeder? Krijt, kalk, dat zeker. Dit verdwijnt na een tijdje en maakt plaats voor fruit en graan. Mineralig ook. Vettige smaak (olie) met honing, fruit en kruiden. Zoete, kruidige afdronk. Mooie bitterheid. 81/100
 
Longmorn 1990/2005, 46%, Berry Bros, casks 30111-30112 – Highland
Superneus. Veel fruit, beetje rook, honing, daarna bloemen… zalig. Erg complex. Ook de smaak is lekker. Fruit, karamel, hout… mmm, wordt mij een ietsje te droog, het hout gaat wat overheersen. Spijtig. Bitter-fruitige afdronk. Verliest enkele punten op de smaak, was anders vooraan in de negentig geëindigd. 89/100

1 nov

Twee Benriachs

Een heerlijke en een zware tegenvaller.
 
Benriach 37y 1968/2006, 48.6%, Duncan Taylor Rare Auld, cask 2597, 262 bottles – Speyside – 91/100
Oude Benriach = zalig fruit. Ook hier, zowel neus als smaak lopen over van het heerlijkste fruit. Vooral allerlei tropische soorten (ananas, mango, banaan…), maar ook abrikoos en perzik. Iets kruidigs ook (gember?) en subtiele rook in de neus. Zalig! Lange fruitige (of wat had je gedacht) afdronk.
 
Benriach 1976/1991, 40%, Gordon & MacPhail Connoisseurs Choice – Speyside – 68/100
Stevige sherryneus, met een beetje fruit en donkere chocolade. Maltig ook, graan. Tot hier gaat het nog redelijk. De smaak is evenwel veel te droog, te bitter en neigt meer naar (kurkdroge) sherry dan naar whisky. Allez, behoorlijk straffe sherry dan. Middellange droge en bittere afdronk. Not my cup of tea.

Nieuwere berichten »