Spring naar inhoud

Posts from the ‘Tobermory’ Category

Tobermory 23y 1972, Lombard

Tobermory is de enige distilleerderij op het eiland Mull. Vandaag bottelt Tobermory onder z’n eigen naam niet-geturfde whisky, en geturfde onder de naam Ledaig. Ik proef vandaag een Tobermory 1972, die Lombard bottelde onder z’n Jewels of Scotland label.

 

Tobermory 23 YO 1972, 46%, Lombard Jewels of ScotlandTobermory 23y 1972, 46%, Lombard Jewels of Scotland
De neus start niet al te geweldig op scherpe granen, karamel, overrijpe (maar dan écht wel overrijpe) sinaas, peper, boter, medicinale toetsen en scherpe turfrook. Mosterd ook. Van Dijon. Scherp is het woord, en helemaal niet zo aangenaam. Na enige tijd komt er zelfs wat zeep bij, wat niet echt een verbetering te noemen is. Op de smaak heb ik die zeep vrij meteen (misschien omdat ik er nu op gefocust ben). Er is spijtig genoeg ook een soort van plastic waar te nemen, net als het even geweldige natte karton. Oké, aan de andere kant van het spectrum valt er ook wat sinaas, peper en nootmuskaat te ontwaren, maar daar moet je al moeite voor doen. Soit, het heeft niet veel zin nog verder te zoeken, het is toch al om zeep. De afdronk is gelukkig niet al te lang. Jewels of Scotland… mja. 58/100

Tobermory 15y

In z’n 187-jarig bestaan (oprichting 1823) heeft de productie bij Tobermory exact honderd jaar stilgelegen, van 1837 tot 1978, van 1928 tot 1972 en van 1975 tot 1990. Tobermory is vandaag eigendom van Burn Stewart, die ook Bunnahabhain en Deanston in portefeuille heeft.

 

Tobermory 15y, 46.3%, OB 2010
Lichte sherrytonen in de neus: gedroogde abrikozen, noten, peterselie (vegetaal) en zelfs een klein beetje sulfer. Oké, een heel klein beetje. Gestoofd fruit ook, het maken van confituur. Aardbeienconfituur that is. Vers gemaaid gras ontwaar ik ook nog. De smaak is vol en rond, start zoet met naast het gedroogde fruit van de neus ook wit fruit à la appels en peren. Het vegetale opnieuw (peterselie, kervel), naast best wat kruiden (zoethout, gember, nootmuskaat), mokka, tabak en chocolade. Middellange, licht drogende en vooral kruidige afdronk. Correcte, aangename whisky waar ik evenwel niet echt warm van word. 81/100

Tobermory 13y 1994, Cadenhead

Tobermory werd opgericht in 1823 als Ledaig door John Sinclair, op de plaats waar hij in 1798 een brouwerij bouwde. In de loop der tijden werd de naam gewijzigd in Tobermory. Na een lange sluiting opende het in 1972 echter opnieuw de deuren onder naam Ledaig. Pas sinds 1990 werd dan weer de naam Tobermory aangenomen. Ledaig is heden ten dag de naam voor de geturfde Tobermory.

 

Tobermory 13y 1994, 59.6%, Cadenhead +/- 2007, sherry cask
De neus start weinig aromatisch, enkel wat alcoholisch, wat gezien het alcoholpercentage niet geheel abnormaal is. Ik heb wel wat vers gemaaid gras, daarna compost, kaarsvet, granen, puree en zoethout. Chocolade en kokos ook. Clean meer weinig bekoorlijk. Door water toe te voegen wordt hij mineraliger, zoeter ook en krijgt hij een lichte farmy toets. Ja, water is hier echt wel een toegevoegde waarde. De smaak is meteen een pak prikkelender, de alcohol doet z’n werk met zoete en granige tonen, en een beetje (citrus) fruit ertussendoor. Een beetje. Kokos? Ja, ook wat kokos. Licht zilt. Met water chocolade en de kokos die meer op de voorgrond treedt. Redelijk lange, stevige afdronk op sterke thee. Matige Tobermory die wel wat water nodig heeft. 78/100

Enkele klassiekers – de letter T

Talisker 10y, 45.8%, OB 2002 – Skye – 88/100
Dit is nog de doos met de kaart van Isle of Skye, niet de recentere blauwe doos. Een klassieker onder de eiland whiskies. Let op het alcoholpercentage. Talisker bottelt al z’n standaardwhisky’s op 45,8%. Waarom niet gewoon op 46% (of 43%) vraagt u zich af, wel om dat te begrijpen moet je Marketing gestudeerd hebben.
Stevige neus, lichte turf, zilt, rook, njammie! Smaak van de zee, maar ook fruitig en wat zoet. Kruiden en licht rokerig in de (lange) afdronk. Eén van m’n favorieten! Naar het schijnt is de nieuwe botteling minder. I’ll cherish what’s left!
 
Tobermory 10y, 40%, OB 2006 – Mull – 61/100
Muffe neus met behoorlijk wat rubber. Kruidig ook. Zoethout. Iets medicinaals. Hint van turf, maar zonder de rook. Dit wil zeggen dan de turf van de venen komt en niet van het drogen van de gerst. Peperige smaak met ook hier dat licht medicinale. Niet echt aangenaam.
 
Tomintoul 16y, 40%, OB 2006 – Speyside – 77/100
Zacht zoete, wat belegen neus. Fruitig. Perzik? Ook smaak is fruitig. Mooie balans.