Spring naar inhoud

Posts from the ‘Glenmorangie’ Category

19 nov

1 reactie

De beste whisky ter wereld (ahum)

Volgens de alom gerespecteerde (ahum) Jim Murray, is de ‘beste whisky van de wereld’ de Glenmorangie ‘Ealanta’ (ahum). In zijn Whisky Bible 2014 geeft Jim deze Glenmorangie een score van 97,5/100 (ahum), de hoogst scorende van de 4500 whisky’s die hij geproefd heeft.
De Ealanta is een 1993 die rijpte op nieuwe vaten, gemaakt van eik uit de Ozark mountains in Missouri (eigendom van LVMH, dat ook eigenaar is van Glenmorangie). Het hout droogde gedurende twee jaar en werd nadien geroosterd. Het is de vierde in de reeks Private Edition (na de Sonnalta, Finealta en de Artein). Hij kost een kleine 100. Of beter kostte.

 

Glenmorangie ‘Ealanta’ 19y 1993, 46%, OB 2013
Frisse, fruitige neus op tonen van mandarijn, ananas, abrikoos en banaan, gevolgd door kaneel, munt, appelmoes (waar ik bij terecht kom dankzij de appelmoes), melkchocolade en warme vanillepudding. Onderliggende eik. Nieuw hout inderdaad. Schrijnwerkerijtoestanden. Speculaas? Het is er alleszins het seizoen voor. Geroosterde nootjes tekenen ook present. De smaak trekt dit patroon door, waarbij het fruit vergezeld wordt van zachte kruiden, vanille, kandijsuiker, noten en eik. Qua fruit vallen abrikozen, perziken, pruimen en ananas op, qua kruiden zachte peper, kaneel, munt en (een heel klein beetje) kruidnagel. Het mondgevoel is zacht, delicaat en elegant. Middellange, lichte droge en al even elegante afdronk. Kruiden en eik, minder fruit hier. Wel, dit is goeie whisky. Meer nog, dat is beter dan ik dacht. Maar de beste van de wereld? Ahum. 86/100

25 apr

Glenmorangie 25y Malaga wood finish

Deze 25-jarige Glenmorangie die gefinished werd op Malagavaten (zoete Spaanse wijnen gemaakt van Pedro Ximénez en Moscatel druiven) is een whisky met status. Hij is zeldzaam en erg gezocht. Je kan ‘m tien jaar na botteling hier en daar nog kopen, maar je moet op 500 euro rekenen, wat vijf keer meer is dan de oorspronkelijke prijs.

 

Glenmorangie 25 YO, Malaga wood finishGlenmorangie 25y ‘Malaga Wood finish’, 43%, OB 2003
Rijke neus op geroosterde noten (brésilienne) en gedroogd fruit (dadels, vijgen), gevolgd door zoets. Kandijsiroop. Vanille. Ronde eik. Bij de gedroogde vruchten komen ook ananas en rode appels bij. En druivensap. Een lichte kruidigheid, waarbij ik vooral aan kruidnagel denk. Zéér lekker vind ik dit. Zacht en elegant mondgevoel. De smaak vertoont een perfect evenwicht tussen zoete en kruidige, drogere elementen. Kruidnagel, nootmuskaat, gember en zoethout wat de kruiden betreft. Amandelen en hazelnoten. Rozijnen, kandij en appelsiroop zorgen voor het zoets. Lange afdronk die de balans bewaart, en waar een heel klein beetje rook bij om de hoek komt kijken. Delicious! 89/100

26 okt

Glenmorangie Lasanta

Even een stapje terug met een standaard Glenmorangie die in de line-up van de Fulldram Halloween tasting stond. Ik nam voor vijf euro de rest van de fles mee naar huis, en proef hem vandaag dus opnieuw. De Lasanta rijpte nog wat na op een oloroso sherryvat. Let op, dit is geen ‘finish’ maar een ‘extra matured’ whisky, wat natuurlijk krak hetzelfde is.

 

Glenmorangie ‘Lasanta’, 46%, OB 2009, Oloroso sherry Extra Matured
Zoete neus (erg zoet) met wat (opnieuw zoet) fruit erdoorheen. Ik denk aan honing, karamel, rozijnen, pruimencompote, ananas in blik en gekonfijte kersen. Granen ook wel, maar voor de rest niet zo veel meer. Alhoewel, er piept iets licht zwaveligs op de achtergrond. Damn. Ook de smaak is vooral zoet. Honing, melkchocolade, karamel en kandijstroop. Hier geen zwavelassociaties. Dik, stroperig, romig mondgevoel. Lange, zoete afdronk met hier wel opnieuw een beetje zwavel. In de verte, maar bon, eens je het waarneemt, krijg je het niet meer weg. Nogal eenzijdig zoete whisky met de lichte zwavel op neus en afdronk die wat storen. 75/100

20 okt

1 reactie

Fulldram Halloween tasting

Maandag hadden we met Fulldram een Halloween tasting in Tasttoe, Kampenhout, een tasting met als thema finishes. Finishes, altijd tricky natuurlijk. Kan meevallen, kan tegenvallen. En dat laatste valt wel wat vaker voor dan dat eerste, is zo mijn ervaring. Maar bon, het principe van Halloween is mensen eens goed te laten schrikken natuurlijk. Als aperitief dronken we een lekkere zesjaar oude rum, mijn summiere bevindingen van de zes whisky’s en het heerlijk toetje lees je hieronder.

 

Tyrconnell 10y Madeira cask finish, 46%, OB 2010
Vanille en zachte karamel op de neus, wat rozijnen en noten. Warme appelcompot, appelstrudel. Weinig complex, wel aangenaam om ruiken. Nogal licht op de tong, zonder al te veel diepgang. Maar ook hier niets mis mee. Zoet en licht drogend. 79/100
 
Glenmorangie ‘Lasanta’, 46%, OB 2007, Lasanta oloroso sherry extra matured
Deze whisky bespreek ik later. Ik heb immers de rest van de fles mee naar huis genomen. Niet omdat hij zo geweldig lekker is, maar omdat ik dit voor vijf euro (en toch nog 20cl in de fles) didactisch best wel interessant vond.
 
Ballechin 3rd release, port cask matured, 46%, OB 2008, 6000 bottles
Geturfde Edradour dus. Tja, hier waren de meningen stevig over verdeeld. Ik vind dit best lekkere whisky (reeds enige tijd geleden besproken), anderen vonden dit absoluut niet. Turf vermengd met zoete (marsepein) en fruitige (ananas o.a.) tonen. Meer rook en naast het zoete ook kruiden en wat rubber op de smaak. Goede rubber voor mij. Vrij lange afdronk op zoete turf. Bronze medaille op de Malt Maniac Awards 2009 trouwens.
 
Arran ‘Amarone finish’ NAS, 50%, OB 2011
Amarone is een Italiaanse rode wijn, afkomstig uit Veneto, de streek rond Venetië. Dit was een whisky die de meesten nogal koud liet. Niet bijzonder, maar ook niet slecht. Lichte, zoete neus met tonen van vanille, granen, rabarber en hooi. Met water meer fruit (peer ook). Ook de smaak is licht en zoet met honing en fruit en wat peper naar het einde. 77/100
 
Bruichladdich 16y 1992 The Sixteens – Cuvee E’, 46%, OB 2010 First Growth, Sauternes finish, 12000 bottles
De neus start granig en grassig, daarna komt er fruit door. Aardbeien en appels. Op de smaak meteen redelijk wat fruit, voor de rest eerder droog. Met water licht stoffig. De winnaar voor de groep, maar desalniettemin geen grootse whisky. 81/100
 
Auchentoshan 18y 1992/2011, 54%, Murray McDavid, Mission Gold, Chateau Climens finish, 254 bottles
Gerijpt op bourbonvat en gefinished op een vat Château Climens. Château Climens is een Sauternes Premier Grand Cru Classé. Ik kan me voorstellen dat dit geweldig lekkere wijn moet zijn, de whisky is dit absoluut niet. Een compleet mislukt huwelijk. Ofwel was het distillaat na rijping op bourbonvat al niet te drinken. Bitter, wat sulfer (meer sulfer met water), natte kranten… echt niet lekker. En met nul punten de afgetekende verliezer van de avond. 64/100
 
Laphroaig 20y 1991/2011, 53.3%, Liquid Sun, sherry hogshead, 279 bottles
Halvelings ter compensatie van het voorgaande (we wisten dat we hiermee een risico liepen) werd er als toetje geopteerd voor een zeer lekkere Laphroaig van Luiqid Sun, één van de labels van The Whisky Agency. Perfecte balans tussen turf, eilandassociaties (zilt, zeewier, jodium) en sherry. Dat laatste vertaalt zich in rood fruit, kruiden en barbecue (gerookt en geroosterd vlees). Lange, zoete, zilte en rokerige afdronk. Zeer mooi! 90/100
 
De ranking voor de groep (de Laphroaig buiten beschouwing gelaten) was:

  1. Bruichladdich Sauternes
  2. Tyrconnell Madeira
  3. Arran Amarone
  4. Ballechin Porto
  5. Glenmorangie Sherry
  6. Auchentoshan Château Climens

5 dec

1 reactie

Twee Scotch Malt Whisky Society bottelingen

Ik geraak maar niet door m’n samples (luxeprobleem, I know). Mijn oog viel op twee whisky’s van de Scotch Malt Whisky Society, S.M.W.S. voor de vrienden: een oude Glenrothes en een jongere Glenmorangie. Omdat Glenmorangie niet toelaat dat z’n naam wordt gebruikt bij onafhankelijke bottelingen, is dit wel vrij unieke whisky.

 
Glenrothes 27y 1980/2008, 51.7%, SMWS 30.52 ‘Christmassy sophistication’
De neus is lekker zoet en fruitig. Rozijnen, geconfijt fruit enzo. Denk aan… juist ja, Christmas cake. Een beetje kruiden heb ik ook, net als koffie en sigaren. De smaak is licht bitter, maar zeer aangenaam bitter. Hij start kruidig, gaat over in fruit (pruimen), koffielikeur, menthol. De middellange afdronk gaat hierop door. Erg lekkere Glenrothes. 87/100
 
Glenmorangie 14y 1995/2009, 56.2%, SMWS 125.20 ‘Trap door to another world’, 291 bottles
Frisse en fruitige neus. Wit fruit. Appel, peer, perzik. Honing. Beetje hout. Ook in de smaak een mooie verwevenheid van fruit en hout. Korte, droge maar lekkere afdronk. Aangename en vlot drinkende Glenmorangie. 82/100

17 okt

1 reactie

Twee Glenmorangies

En dat zijn er twee officiële. Wat niet moeilijk is, er zijn erg weinig onafhankelijke Glenmorangies en al helemaal geen (bij mijn weten) die de naam van de distilleerderij dragen.

 

Glenmorangie ‘Quinta Ruban’, 46%, OB 2009, Port Cask Extra Matured
Frisse, mineralige en florale neus. Licht geparfumeerd maar niks storends. Er komt ook fruit door. Appelmoes heb ik, en mandarijn. Wordt zoeter met de tijd. Vanille en zachte karamel. Aangenaam zoet en sappig op de tong. Perensap, ananassap… fruity! Honing, chocolade, daarna nootmuskaat en kaneel. Hout naar het einde. De afdronk is niet erg lang, wel aangenaam zoet-fruitig. Geen geweldig complexe whisky, wel lekker. 82/100

 

Glenmorangie ‘Nectar d’Or’, 46%, OB 2008, Sauternes Extra Matured
De geur van kamillethee met honing. Vegetaal en zoet. Gedroogd gras, honing en dan komt het fruit opzetten. Appels, abrikoos, citroencake… alles zijdezacht. Plezante neus. De smaak is zacht en romig. Ik denk aan havermoutpap met suiker (zoete granigheid) en gestoofd fruit. Een lichte kruidigheid ook (gember), maar vooral het zoete domineert. Eerder korte, zoete en kruidge afdronk met hints van sinaas, granen en, o ja, geconfijte gember. Beter dan de Quinta Ruban. 84/100

15 sep

2 Reacties

Battle of the Stunners


 

Het nieuwe Fulldram seizoen werd dit jaar afgetrapt door Bert Bruyneel, notoir levensgenieter uit Ingooigem. Het beproefde concept dat de naam Battle of the Stunners draagt, vormde een ideale opener voor zowel anciens als nieuwe leden. In vijf categorieën voerden Bert en het Fulldrambestuur een strijd om wie de beste ‘stunner’ meehad. Een stunner – term indertijd door Luc Timmermans gelanceerd – is een bangelijk lekkere whisky die minder dan 50 euro kost. Alle whisky’s werden uiteraard blind geproefd – jawel, er was iemand die een blinddoek bijhad. Hieronder een verslag van een leuke avond – gelardeerd met de nodige hilarische anekdotes – waar het wedstrijdelement ondergeschikt was aan het plezier. Om één of andere reden was het vooral Bert die dit laatste meermaals benadrukte. De uitslag zie je bovenaan – voor alle duidelijkheid, dat leest als Fulldram-Bert en niet omgekeerd. Let op, de winnaar voor de groep was niet altijd mijn winnaar.

 

Categorie 1: super-stunner (minder dan 25 euro)

Goldlys Rye & Malt 1988, 46%, Filliers 2010
Twee graandistillaten, rogge en gerst, 22 jaar samen gerijpt op bourbonvaten. Erg granig met een beetje fruit. Wordt hoe langer hoe zoeter. Veel vanille. Ik was hier niet echt wild van. Bijlange niet het niveau van de Limousin als je het mij vraagt.

Fighting Cock 103 proof, 51.5%, Heaven Hill 2010
Een Bourbon die ik ook bij een vorige proefbeurt niet echt geweldig vond. Zoet, granig, verbrande karamel, leder, iets geroosterd en veel kruiden.

Voor mij twee tegenvallers.
Winnaar: Goldlys, Fulldram. I disagree (lichtjes).

 

Categorie 2: Niet-geturfd, geen vatsterkte

Arran 14y, 46%, OB 2010
Vrij complexe, frisse en fruitige whisky. Redelijk zoet ook, wat hout en een aangename kruidigheid op de smaak.

Amrut 2004/2009, 52%, OB for Crombé, cask 2930, 221 bottles.
Moeilijke whisky. Start wat vreemd, niet gemakkelijk om te associëren. Grassig, floraal, kruiden. Een bijzondere bitterheid.

Winnaar: Arran, Fulldram. I agree.

Hier moet ik ootmoedig toegeven dat ook bij mij de Arran de winnaar was alhoewel ik de Amrut indertijd een hogere score gaf dan onlangs de Arran. Dit toont nogmaals de relativiteit aan van scores. Omstandigheden, line-up, stemming, het speelt allemaal een rol. Maar als ik er mijn oorspronkelijke notes bijhaal, merk ik dat ik ook toen wel wat worstelde met deze Amrut maar er uiteindelijk wel volledig voor viel. Misschien heeft deze Amrut gewoon meer tijd nodig.

 

Categorie 3: Geturfd, geen vatsterkte

Lagavulin 16y, OB 2010
Zachte, zoete, ronde turf met fruit en kruiden erdoorheen. Redelijk complexe, subtiele en mooi gebalanceerde whisky. Herkenbaar Lagavulin 16y.

Laphroaig Quarter Cask, 48%, OB 2009
Medicinaler en meer rook dan de Lagavulin. Meer zilt ook. Kruidigheid van het hout, vooral op de smaak. Voor mij iets ééndimensionaler, minder complex.

Twee erg lekkere whisky’s, maar ik vond de Lagavulin iets beter.
Winnaar: Laphroaig, Fulldram. I disagree.

 

Categorie 4: Niet-geturfd, vatsterkte

Westport (Glenmorangie) 9y 2000/2010, cask 800104, 644 bottles
Lekkere sherry! Zoet (geconfijt en gedroogd fruit) en aangenaam bittter. Koffie, noten, hout… Droog, maar nooit té.

Glenfarclas 105, 60%, OB 2010
Ook dit is lekkere sherry. Meer op kruiden wel. En ook eerder rood fruit. Stevig! De Westport is echter beter, complexer.

Winnaar: Westport, Fulldram. I agree.

 

Categorie 5: Geturfd, vatsterkte

Laphroaig 10y Cask Strenght, 57.8%, OB 2009, Batch 001
Erg rokerig. Medicinaal, houtskool, een beetje fruit, peper. Voor mij teveel rook, te ééntonig.

Bowmore 10y ‘Tempest’, 56.3%, OB 2010, 12.000 bottles
Dit is beter, de rook zit ook hier maar wordt vergezeld van zilt, veel fruit (sinaas vooral), vanille, bloemen… een pak complexer dan de Laphroaig en alles perfect in balans. Deze bespreek ik later deze week meer in detail, flesje staat klaar.

Winnaar: Bowmore, Fulldram. I fully agree.

 

Conclusie: afgedroogd. Nu is het wel zo dat het Fulldrambestuur ondertussen goed weet wat het gemiddelde lid lekker vindt. Bert had daar misschien een lichte handicap. Maar desalniettemin, 5-0… het staat daar wel mooi te blinken bovenaan.

 

19 apr

4 Reacties

Westport

Eén van de jongste telgen van de Malts of Scotland is de op de meeste plaatsen reeds uitverkochte Westport. Westport zegt u? Niet echt een bekende distilleerderij, toch? Niet echt nee, Westport is gewoon de naam die deze whisky heeft meegekregen. De inhoud bestaat voor 99,99% uit Glenmorangie en voor 0,01% uit Glen Moray. Vreemde manier van bottelen? Niet als je weet dat Glenmorangie niet onafhankelijk mag gebottled worden – op de SMWS bottelingen na, maar die vermelden geen distilleerder – is dit een manier om als bottelaar toch Glenmorangie op de markt te brengen.

 
Westport 9y 2000/2010, 58.2%, Malts of Scotland, #800104, 644 bttls
Djee, dit is goed! Zalige bitterzoete neus met tonen van geconfijt fruit, zoethout, eucalyptus, munt, sinaas, gedroogde abrikoos, noten en lichte rokerigheid. Stevige, mondvulllende smaak op gedroogd fruit, espresso, noten, balsamico, kastanjes, hout… wat drogend maar zonder er over te gaan, echt een mooie bitterheid. Eens zien wat een beetje water met de whisky doet. Het gedroogde fruit komt meer naar voor en wordt vergezeld van bosbessen en een aangename kruidigheid. Slotsom: krachtig, complex en perfect gebalanceerd, en dit kost nog geen 40 euro! Kopen als je nog kan. 89/100

25 feb

2 Reacties

En nog twee nieuwe OB’s

Twee betere als je ’t mij vraagt.
 
Glenmorangie 10y ‘Original’, 40%, OB 2009 – Highland
Neus: fruit, zijnde appel, peer en perzik. Cake. Rozijnen. Appelstrüdel. Beetje munt, eucalyptus. Redelijk complex. Smaak: ook hier veel fruit. Groene appels vooral. Noten, en naar het einde toe kruiden. Nootmuskaat. Aangename fruitige en kruidige finish. Een duidelijke vooruitgang ten opzichte van vorige batches. 81/100
 
Glenlivet ‘French Oak Reserve’ 15y, 40%, OB 2009 – Speyside
Neus: sappige peer, njummie! Puur perensap. Stroop. Geconfijt fruit. Iets waxy ook. Smaak: de peren weer. Maar ook banaan. En vanille. Amandelspijs. Franchipane. Middellange, fruitige en zoete finish. Knap! 84/100

30 jan

Glenmorangie 10y

Glenmorangie 10y, 40%, OB 2007 – Highland
Lichte zilt in de neus, met wat zeepondertonen. Of is het ‘bloemig’? Fruitig ook. Rijpe perzik, abrikoos. Vanille. Smaak is zoet en licht kruidig. Wordt zoeter en zoeter. Korte zoete afdronk. Beter dan de 2000 botteling die ik al eens besprak, maar bijlange nog niet écht lekker te noemen. 72/100

25 okt

Glenmorangie 1971

Glenmorangie 1971, 43%, OB 1993 – Highland – 87/100
Gebotteld op 30/8/1993. Oude Glemorangies zijn zeldzaam, deze batch voor de Belgische markt is dat dus eens te meer. Duidelijke sherry in de neus, maar zeker niet te scherp. Fruitig (wit fruit – appel, peer), lichtjes zoet (donkere chocolade) en lekkere subtiele rook. Balsamico? Ja, inderdaad ook balsamico. Droge smaak, licht bitter. Sterke thee. Het zoete is verdwenen, maakt plaats voor kruiden. Blijft erg aangenaam. Middellange droge finish. Lekkere oude Glenmorangie.

10 okt

Glen

Het woord Glen verwijst naar een dal/vallei. Van distilleerderijen waarvan de naam met ‘glen’ begint, mag je dus aannemen dat ze in één of ander dal liggen. Het tweede deel van de naam verwijst soms naar de rivier die door dat dal stroomt. Zo ligt The Glenlivet in het dal van de Livet en Glenlossie in dat van de Lossie. Maar soms heeft de – keltische – naam een heel specifieke betekenis. Glenfarclas bv. betekent ‘vallei van het groene gras’, Glengoyne ‘vallei van de wilde ganzen’, Glenfiddich ‘vallei van de herten’…

Dit gezegd zijnde, hier een paar glennekes:
 
Glenmorangie 10y 100 Proof ‘Traditional’, 57.2%, OB 2005, 1 liter – Highland – 78/100
Spreek uit ‘Glenmóran’. Neus is zoet: caramel, vanille, zoethout. Ook wat bloemen. Of is het gras? Lichte turf. Met water wordt ie fruitiger. Krachtige smaak met fruit (appels, ananas), karamel en beetje kruiden. Vrij lange afdronk met granen en een hint van rook. Best ok, maar kan wel wat water verdragen.
 
Glenlivet Minmore 19y 1988/2008, 56.7%, Cadenhead, port wood – Speyside – 70/100
Zoete, fruitige neus met ook iets zurigs. Citrus. Ananas. Ja, duidelijk ananas. Idem dito voor de smaak, zoet en fruitig. Zachte, middellange finish. Niet slecht, maar ook niet echt goed te noemen.
 
Glengoyne 17y, 43%, OB 2007 – Highland – 76/100
Vanille, hout en appel in neus en smaak. Eerder korte, ietwat droge afronk. Niet slecht, maar Glengoyne heeft al beters op de markt gebracht.

30 mrt

Enkele klassiekers – de letter G (bis)

Vandaag nog enkele Glens.
 
Glengoyne 10y, 40%, OB 2006 – Highland – 67/100
Neus: rubber, nat hout, kruiden, zoethout en zilt. Smaak: zoet en peperig. Droge, wat scherpe afdronk met veel alcohol, ondanks laag percentage. Beetje een tegenvaller.
 
Glenlivet 12y, 40%, OB 1999 – Speyside – 59/100
Fruitig, maltig. Kan er mee door, maar daarmee is ook alles gezegd. Te vlak, te weinig complex.
 
Glenmorangie 10y, 40%, OB 2000 – Highland – 67/100
Zacht, moutig, fruitig, licht zoet. Honing. Vanille. Geen bijzondere whisky, wel een frisse en aangename all-rounder.