Twee Glenmorangies

En dat zijn er twee officiële. Wat niet moeilijk is, er zijn erg weinig onafhankelijke Glenmorangies en al helemaal geen (bij mijn weten) die de naam van de distilleerderij dragen.

Glenmorangie ‘Quinta Ruban’, 46%, OB 2009, Port Cask Extra Matured
Frisse, mineralige en florale neus. Licht geparfumeerd maar niks storends. Er komt ook fruit door. Appelmoes heb ik, en mandarijn. Wordt zoeter met de tijd. Vanille en zachte karamel. Aangenaam zoet en sappig op de tong. Perensap, ananassap… fruity! Honing, chocolade, daarna nootmuskaat en kaneel. Hout naar het einde. De afdronk is niet erg lang, wel aangenaam zoet-fruitig. Geen geweldig complexe whisky, wel lekker. 82/100

Glenmorangie ‘Nectar d’Or’, 46%, OB 2008, Sauternes Extra Matured
De geur van kamillethee met honing. Vegetaal en zoet. Gedroogd gras, honing en dan komt het fruit opzetten. Appels, abrikoos, citroencake… alles zijdezacht. Plezante neus. De smaak is zacht en romig. Ik denk aan havermoutpap met suiker (zoete granigheid) en gestoofd fruit. Een lichte kruidigheid ook (gember), maar vooral het zoete domineert. Eerder korte, zoete en kruidge afdronk met hints van sinaas, granen en, o ja, geconfijte gember. Beter dan de Quinta Ruban. 84/100