Spring naar inhoud

Posts from the ‘Fettercairn’ Category

Fettercairn 22y 1990, Malts of Scotland

Fettercairn kennen we ook onder naam Old Fettercairn, maar deze benamingen worden door elkaar gebruikt en zeggen dus niets over de leeftijd van de whisky. Het is lang geleden dat ik nog eens een onafhankelijke Fettercairn kon proeven. Vandaag dus wel en dit dankzij Malts of Scotland. Deze 1990 kost net geen honderd euro.

 

Fettercairn 22 YO 1990/2013, 51.5%, Malts of Scotland, bourbon hogshead #MoS13004Fettercairn 22y 1990/2013, 51.5%, Malts of Scotland, bourbon hogshead #MoS13004, 242 bottles
Niet al te expressieve neus die start op een grote ‘granigheid’. Granen en gist. Vers gebakken brood en bierbeslag. Havermout en pils. Niet direct mijn favoriet profiel. Pas na enige tijd wordt het wat aangenamer met vanille, honing en appelsap. En amandelnoten. Het geheel doet wel jonger aan dan 22 jaar. Ook de smaak is niet om over naar huis te schrijven. Granen en gist leiden de dans, op de voet gevolgd door noten, kruiden (gember), toast en vanille. Misschien wat sinaas ook. Maar het wordt allemaal overheerst door de granen. Korte, wat bittere afdronk. Granen en eik. Te weinig complex voor z’n leeftijd en voor mijn smaak te gedomineerd door het graan. Voor de liefhebbers van het genre. 78/100

Fettercairn 12y

Er zijn de laatste dagen een aantal schitterende whisky’s de revue gepasseerd, meestal oude en dure en vaak ook ‘usual suspect’ bottelingen. Met usual suspects bedoel ik gekende distilleerderijen (‘namen’) die wel vaker knap uit de hoek komen. Tijd om de balans de komende dagen weer wat meer in evenwicht te brengen met enkele minder bekende en/of betaalbaardere bottelingen. Want ook daar zitten af en toe pareltjes tussen, whisky hoeft immers niet duur of oud te zijn om lekker te zijn. Een aantal van de minder bekende bottelingen ontdekte ik via Peter. Waarvoor dank Peter! We starten met de Fettercairn 12y, die de these dat whisky niet duur hoeft te zijn om lekker te zijn evenwel niet bekrachtigt.

 

Fettercairn 12y, 40%, OB 2010
De neus start niet echt aangenaam, wat stoffig en muf. Granig (ik denk aan havermout) met na enige tijd toch wel wat fruit (kruisbessen en appels) en met wat goede wil een beetje kruiden. Honing, ook een beetje. Vernis, wat ik trouwens ook heb op de smaak. Nog weinig fruit hier, dat is zo goed als afwezig. Karamel, dat wel. Het geheel is vlak, plat en saai. Eerder korte, droge afdronk. Een 10- of 12-jarige whisky kan men over het algemeen beschouwen als het visitekaartje van de distilleerderij, in dit geval is dat een weinig impressionant visitekaartje. Erg lichte, vlakke malt, waarin je de aroma’s echt moet gaan zoeken. Nogal vruchteloos. 68/100

Old Fettercairn 1975, Scotch Single Malt Circle

Een Fettercairn hebben we al gehad, een Old Fettercairn nog niet. Het gaat natuurlijk om dezelfde distilleerderij en ook dezelfde whisky, maar ze hebben onder beide namen geproduceerd.

 
Old Fettercairn 1975/2009, 58.4%, SSMC, cask 2313
Lichte neus met bloesems en een speciaal soort kruidigheid. Maggi? (nee, niet Miller). Iets vlezigs. Kamille en munt ook. Hoestsiroop. Kokos en kruisbessen. Een hint van rook. Speciaal. De subtiele rook zit ook in de zachte smaak, naast kruiden en noten. Best lekker. Na een tijdje komt evenwel iets medicinaals bovendrijven, iets redelijk onaangenaam medicinaals. Kan het moeilijk plaatsen. Middellange, droge finish op kruiden en noten. Wat vreemde whisky als je ’t mij vraagt. 79/100

The Whisky Agency

Het wordt tijd dat ik eens een woordje placeer over deze nieuwe bottelaar, want heb er ondertussen al één en ander van geproefd, meestal tot mijn grote voldoening.
The Whisky Agency (TWA) is een Duitse bottelaar die werd opgericht door de heren Ehrlich en Schneider. Carsten Ehrlich is trouwens ook één van de drijvende krachten achter The Whisky Fair, één van de meest gerenomeerde whiskyfestivals ter wereld, dat jaarlijks plaatsvindt in het Duitse Limburg. Het hoeft geen betoog dat beide oprichters al jaren intensief met whisky bezig waren alvorens ze besloten zelf whisky te gaan selecteren en bottelen. In principe bottelen ze alles wat ze zelf lekker vinden, ongeacht regio, distilleerderij, leeftijd, vattype of wat dan ook. De whisky wordt niet koud gefilterd noch bijgekleurd. TWA bottelt zowel onder z’n eigen naam als onder het label van The Perfect Dram.

Vandaag mijn bevindingen van hun Caol Ila, Fettercairn – ja, die hadden we nog niet gehad – en Longmorn, later deze week gaan we de sherrytoer op met één van hun Bunnahabhains (de 1974) en een spiksplinternieuwe Glenfarclas.

Caol Ila 26y 1982/2009, 63%, The Perfect Dram (TWA), 120 bottles – Islay – 84/100
Door de alcaohol ruik je zoete truf. Met water heel wat meer. Wat? Wel, we hebben o.a. zilt, gerookte vis (heilbot?), appels en vanille. In de smaak zonder water kruiden (nootmuskaat) en rook, met water nog meer rook en ook appels (opnieuw), zoethout en drop. Lange rokerige finish. Heeft absoluut water nodig om open te komen, maar vertoont zich dan een goeie zwemmer.
 
Fettercairn 33y 1975/2008, 58.3%, The Perfect Dram (TWA), 143 bottles – Highland – 80/100
Pfff, dit is een vreemde neus. Er is een hoek af, maar kan niet onmiddelijk associëren. Stoffig? Mmm, zeker geen old bottle toestanden. Nat karton misschien. Iets ranzig in ieder geval. Granen ook, kandij en na een tijdje wat fruit. Appels. Advocado? Moeilijk. Je moet ‘m sowieso wat tijd geven. Smaak is in ieder geval beter. Hout (vrij veel), karamel, fruit (allerlei citrus) en kruiden. Kruidige, licht bittere afdronk. Niet slecht en alhoewel lang getwijfeld over de score toch 80, weliswaar met de hakken over de sloot en volledig op het conto van de smaak.
 
Longmorn 32y 1976/2008, 53%, The Whisky Agency, 120 bottles – Highland – 85/100
Aangename neus met hooi, fruit (perzik, abrikoos, peer), beetje hout, kruiden, lichte rook en tabak. Mondvullende smaak – deels door het hout veronderstel ik – met ook hier fruit en kruiden, wordt vrij bitter naar het einde. Lange, droge en kruidige afdronk. Lekker, maar een beetje te bitter om geweldig te zijn.