Spring naar inhoud

Posts from the ‘Bunnahabhain’ Category

27 dec

Bunnahabhain 19y 1991, A. Dewar Rattray

Een andere nieuwe botteling van Dewar Rattray is een Bunnahabahin 1991, gerijpt op sherry butt, die je je kan aanschaffen voor een goeie 70 euro.
Net zoals zoveel andere distilleerderijen is Bunnahabhain een tijd lang gesloten geweest, maar in tegensteling tot meerdere lotgenoten werd de productie in 1983 opnieuw opgestart i.p.v. dat de deuren definitief gesloten werden.

 

Bunnahabhain 19y 1991/2011, 54.3%, A. Dewar Rattray, sherry butt #5447, 328 bottles
Zachte sherryneus op tonen van geroosterde noten, gedroogde vijgen, tabak, koffie en sinaas. Er zit ook een waxy kantje aan, net als een rokerig. Mooi! De smaak gaat verder op deze aroma’s: sinaas, koffie, vijgen, geroosterde noten, tabak en rook (van het hout). Maar ook karamel en rozijnen, vervolledigd door eik (maar niet erg veel) en een aantal kruiden zoals zoethout en kaneel. Eerder lange afdronk op kruiden en zoete tonen zoals honing en kandijsuiker. Knappe en vlotdrinkbare Bunnahabhain, die alle sensaties mooi in balans heeft. 86/100

28 nov

Bunnahabhain 1968, The Whiskyman

De vijfde botteling van The Whiskyman is een Bunnahabhain 1968. 1968, het jaar van de Auld Acquaintance… (sorry, even het kwijl van m’n mondhoeken vegen). Deze botteling werd getiteld ‘Dram together’. Je moest eens weten hoeveel Beatle-songs er zich nog lenen tot een leuke whisky-gerelateerde verbastering. Bring it on Dominiek!
Ik proef ‘m op de tonen van Chet Baker’s Angel Eyes. Oké, dat is niet van hem, het een jazzstandard uit de jaren 1940, maar zijn versie dus. Ah, melancholie…

 

Bunnahabhain 1968/2011 ‘Dram Together’, 46.5%, The Whiskyman, 120 bottles
Bananen! Gebakken bananen. Geflambeerde bananen… zalig gewoon! Niet dat ie nogal ééntonig is, verre van, maar die warme bananen is toch wel het eerste dat opvalt in deze neus. Vijgen, ja ook dat valt op. Maar ook andere soorten fruit laten zich gelden: pruimen, gele rozijnen, aardbeienconfituur. Naast dit (zoete) fruit heb ik honing, antiekwas en (oud) leder. Daarna gember (gekonfijte gember) en zoethout. Dennenhars. Melkchocolade. Subtiele sherrytonen. Eik? Ja, maar heel wat minder dan je zou verwachten op deze leeftijd. Getemde eik. Het zoete en het fruitige halen het op de neus van het bittere, met meerdere fietslengtes. Op de smaak meer eik, zoals wel vaker, maar het wordt nooit drogend. Integendeel, het zoete en vooral het fruit blijven de forcing voeren. De bananen en de vijgen zetten zich door en worden vergezeld van sinaas, sappige peren en zelfs wat mango. Qua zoets heb ik honing en rozijnen. Kaneel, zoethout en nootmuskaat qua kruiden. Tabak noteerde ik nog, net als toast. Meer ‘sherry’ dan op de neus. En een perfect, romig mondgevoel. Lange afdronk op vijgen, zoethout, honing en zachte eik. Het blijft dus tot op het einde zacht en elegant. En dat is de sterkte van deze whisky: 43 jaar oud en nog zo levendig, fris en vol aroma’s. Prachtig! 93/100

17 nov

Bunnahabhain 32y 1979, Duncan Taylor

Vandaag nog een nieuwe botteling van Duncan Taylor, een Bunnahabhain 1979 deze keer. Geen vattype vermeld, maar ik vermoed dat het hier om een bourbonvat gaat.

 

Bunnahabhain 32y 1979/2011, 47.1%, Duncan Taylor Rare Auld, cask 38408, 182 bottles
Zachte zoete neus die het in eerste instantie moet hebben van melkchocolade, marsepein (amandelen, maar dus eerder het zoete en niet het bittere ervan) en sinaas. Ha, van die stammetjes sinaasmarsepein met chocolade rond (denk The Chocolate Line)! Een beetje kokos ook, appel, pistache en weidebloemen. Boter. Erg aangename neus. De smaak is al even zacht als de neus en moet het hebbben van granen (pils), honing, heide en appels. Cider. Wat banaan ook en pompelmoes. Hij wordt hoe langer hoe grassiger. Naar het einde toe doemen nog gember, zoethout en zachte eik op. Wat bitter. Middellange, drogende afdronk op vanille, zoethout en pils. De smaak houdt het niveau van de neus niet helemaal aan, de pils stoort me een beetje. 85/100

19 sep

1 reactie

Bunnahabhain 38y 1973, Malts of Scotland

Ik herinner er graag nog eens aan dat Malts of Scotland recent op de Independent Bottlers’ Challenge 2011 een resem medailles in de wacht sleepte, en dit voor de Old Pulteney 1998 (Highlands, goud), de Ledaig 1998 sherry cask (Island non-Islay, goud), de Highland Park 1986 (Island non-Islay, brons), de Bunnahabhain 1973 sherry (Islay, zilver) en niet te vergeten de Auchantoshan 1999 for Fulldram (Lowlands, goud). En het werd met twee medailles ook nog eens uitgeroepen tot beste bottelaar in de catagorie Island non-Islay. Ik proef m.a.w. vandaag een zilveren medaille winnaar.

 

Bunnahabhain 38y 1973/2011, 50.2%, Malts of Scotland, sherry butt #3463, 216 bottles
Lichte en toch prikkelende neus die start op zachte karamel, zilt, een beetje jodium en mineralige tonen. Natte stenen en zo. Dan, maar pas na enige tijd ademen, zet er zich fruit door (sinaas, citroen en ananas). Na nog wat wachten ook opgelegde peren. Wat honing, net als een weinig turf en eik. Zoethout, mos en kamille komen ook nog om de hoek kijken. Net als wat bijenwas. Licht maar dus best complex deze neus, doet me zelfs wat aan oude Springbank denken. Ook de smaak is zacht, maar heeft toch genoeg ‘body’. Karamel en honing zorgen voor het zoets, ananas, sinaas en sappige rode appels voor het fruit. Daaronder heb ik nog zilt en rook. Best wat eik en kruiden (gember, nootmuskaat) die het geheel een lichte bitterheid geven. Water doet die bitterheid wat naar de achtergrond verhuizen en brengt het fruit meer naar voor. Lange afdronk op eik, kruiden, honing, zilt en een beetje rubber. Hier niet zo veel fruit meer. Lekkere Bunnahabhain die op de smaak een beetje water kan gebruiken. Zilver inderaad, geen goud, maar ook geen brons. 88/100

12 sep

Liquid Sun

Hoog tijd dat ik ook eens een botteling van het nieuwe Liquid Sun label bespreek. Of laat me daar meteen enkele bottelingen van maken. Liquid Sun is een reeks whisky’s met een sprekend en bijpassend label, van het excellente The Whisky Agency.
Ik heb de indruk dat de prijszetting iets onder deze van bv. The Perfect Dram zit. 190 euro voor een 42-jarige Bunnahabhain is in ieder geval best redelijk te noemen.

 

Bunnahabhain 42y 1968/2011, 47.8%, Liquid Sun, refill sherry, 257 bts.
42 jaar op vat gerijpt, maar nog een erg frisse, fruitige neus. Fruit van de boomgaard. Appels, peren, zelfs wat pruimen en kersen in de verte. Niet te verbazen dat er wat eik en hars doorheen priemt. Honing ook, net als antiekwas en oude meubelen. Iets van geroosterde noten. Melkchocolade. En een klein beetje zilt. Zeer mooi. De smaak start even fris en prikkelend, met een goede balans tussen het fruit en de eik, maar is minder complex dan de neus. Achterliggende honing en wat zilt. Na enige tijd gaat de eik wel een beetje domineren. Vrij lange, lichtjes bittere afdronk. Erg lekkere neus, op de smaak naar het einde een beetje te droog om negentig punten te halen. 89/100

10 mei

Bunnahabhain ‘Darach Ùr’

De Bunnahabhain Darach Ùr zou volledig gerijpt zijn op nieuwe eiken vaten uit de States (Darach Ùr is trouwens Gaelic voor ‘nieuw hout’) en werd gebotteld exclusief voor de duty free markt, maar is ook op andere plaatsen verkrijgbaar voor een 50 euro.

 

Bunnahabhain ‘Darach Ùr’, batch No. 1, 46.3%, OB 2009
Zoete neus met best wat fruit. Gekonfijt fruit, perziken, abrikozen en bananen. Groene bananen. Vanille-fudge. Hazelnoten. Iets licht floraals. Erg aangename neus en veel minder woody dan gevreesd. Op de tong ook zoete tonen, net als licht bittere. Kruiden (gember en nootmuskaat – die doemen wel vaker samen op), rozijnen op rum, braambessen en bosbessen. Opnieuw groene banaan en wat meer vanille dan op de neus. Vrij lange, bitterzoete afdronk met het fruit dat aanwezig blijft tot het einde. Een tweede keer proeven geeft wat meer hout, vers geschaafd hout op de neus. Maar in tegenstelling tot sommigen vind ik dit erg lekkere whisky, helemaal niks mis mee. 86/100

17 nov

3 Reacties

Malts of Scotland, Luc’s choice – part I

Maandagavond stond een mooi rijtje Malts of Scotland op het Fulldram programma. Niet zomaar wat nieuwe bottelingen, maar het beste wat ze daar volgens Luc Timmermans in Paderborn in hun pril bestaan op fles getrokken hebben. Een beetje een ‘best of’ dus. Een groot deel kende ik al, wat de line-up alleen maar aantrekkelijker maakte.Vandaag en morgen lees je hier een verslagje van deze Malts of Scotland bloemlezing.

Bij binnenkomst kreeg ik een glaasje Charlepoeng in de handen geduwd, een bier van de biergilde Dijleland uit Huldenberg. Een erg lekker brouwsel. Fris, hoppig, licht bitter. Ook een ander, donker bier van dezelfde gilde, St. Roch kon gedegusteerd worden. Beide zijn te verkrijgen bij QV.ID van Koen Philips in Huldenberg. Koen z’n populariteit in de club verkent stilaan ongekende hoogtes.

Wat zeker ook niet onvermeld mag blijven bij deze tasting is de voorafgaande opwarmer. Bestuurslid Peter had immers een eigen(zinnige) tasting in elkaar geknutseld. Ieder kreeg een blad met 40 smaken (gaande van Heinz Ketchup over Babi Pangang tot RHAHG, ofte Rudi Heeft Achter de Haag Gekakt), tien (blinde) zakken chips gingen rond, aan ons om beide aan elkaar te linken. Nadien volgde een klassikale verbetering. Boeiend en bij momenten behoorlijk hilarisch. De beste scoorde 5/10, ik deed het met 3/10 nog zo slecht niet. Kebabchips, hoe kom je er op… Soit, na de – soms vrij degoutante – chipssmaken weggewerkt te hebben met brood, water of nog wat bier, was het hoog tijd om ons aan de whisky te zetten.

 
Glen First Class 2000, 50%, Malts of Scotland 2010
Om het pallet juist te zetten, had Luc de Glen First Class bij. Als je dat met een stuk in je voeten tracht uit te spreken, dan heb je meteen de naam van de distilleerderij. Samen met de Glen Peat Class zijn dat de twee instapmalts van Malts of Scotland, op de volgens hen ideale drinksterkte van 50%. De Glen First Class is een vatting van een 40-tal sherryvaten van het jaar 2000, op tienjarige leeftijd gebotteld. Lekkere whisky en voor 36 euro prijs/kwaliteit een koopje. Een ideale daily dram. De neus is zoet en fruitig. Ik schreef ananas, sinaas, amandelen, honing en marsepein op. De smaak is romig en vol, en moet het hebben van fruit, noten, koffie en tabak. Alles vrij zacht en ‘smooth’. Middellange, fruitige afdronk. 83/100
 
Deanston 33y 1977/2010, 43%, Thosop, handwritten label, 205 bts.
De eerste topper was een whisky waarvan maar weinig bottelingen bestaan, zeker onafhankelijk is er niet veel voorradig. En wat opzoekingswerk leert dat enkel James MacArthur en Cadenhead in het verleden Deanston 1977 hebben gebotteld. Nu ook Thosop. Deze werd dus door Luc onder zijn eigen ‘handwritten’ label gebotteld en niet onder dat van MoS. Let op: 43% is hier vatsterkte. De neus deed me denken aan één van de lekkerste taarten van onze bakker: Frangipanetaart met peer. Fris, zoet en zeer fruitig. Lekker! De smaak voegt daar nog wat kruiden, bijenwas en pompelmoes aan toe. Vrij korte, fruitige afdronk. Knappe vatselectie. 86/100
 
Bunnahabhain 43y 1967/2010, 41.1%, MoS, cask 3315, 147 bts.
Vat 3315 is een bourbonvat. En een vat waarvan de inhoud al serieus bejubeld is. Ik proefde hem al eens, maar had hem nog niet besproken. Complexe neus die erg discreet van start gaat en langzaamaan meer en meer prijs geeft. Ik had zowel fruitige, kruidige, florale als zoete toetsen. Ook wat lichte zilt. Mooie evolutie. Ook de smaak is complex, en romig, met fruit (citrus, ananas) en kruiden (zoethout o.a.) die de eerste viool spelen. Alles perfect vermengd met het hout. De afdronk is middellang en kruidig. Zalige, perfect gebalanceerde whisky. 92/100
 
En dan… dan was er nog een Auchentoshan. Een wreed lekkere Auchentoshan. Atypsich, maar bangelijk goed. Hierover echter later meer. Pauze. Morgen deel twee.
 

15 okt

1 reactie

Bunnahabhain ‘Toiteach’

Toiteach is Gaelic voor rokerig. Deze whisky is dus een geturfde whisky, wat we van Bunnahabhain niet gewoon zijn. Uit het recente verleden herinner ik me nog de Moine voor het Feise Isle 2004. De Toiteach vermeldt geen leeftijd. De gebruikte turf is trouwens mainland turf, anders dan de Islay turf die medicinaler en zilter is.

 

Bunnahabhain NAS ‘Toiteach’, 46%, OB, 2009
Zoete, granige en florale neus met een vegetaal kantje. Oxo. Gedroogde bloemen. Honing. Misschien wat noten. Turf erdoorheen, welke met de tijd meer op de voorgrond treedt. Matig, ben hier niet geweldig zot van. Op de smaak is de turf meteen daar, samen met de honing, sinaas en kruiden. Rokerig, zoet en kruidig dus. Het geheel is een beetje ruw. De finish is behoorlijk lang, zoet en rokerig. Correcte whisky met groeipotentieel zonder echt geweldig te zijn. 80/100

11 okt

Dave Broom

Dave Broom, whiskyjournalist en vooral gekend van Whisky Magazine, is de Billy Connolly van de whisky. Die kop, die moves, dat gevoel voor humor… Gekoppeld aan een massieve whiskykennis was hij de ideale ceremoniemeester bij deze tasting ter ere van de restyling van Tasttoe, Kampenhout, de moeder der Belgische whiskywinkels. Donderdag verzorgde hij er een tasting, vrijdag één bij Broekmans. Ik moet toegeven dat de line-up bij Broekmans mij de ogen uitstak, maar Kampenhout is een stuk dichterbij en uiteindelijk ga je voor Broom, veel meer dan voor wat je te drinken krijgt. Daarenboven was de line-up in Kampenhout ook erg sterk, een top drie samenstellen was onbegonnen werk. Enkele whisky’s kende ik al, enkele nog niet, maar waren verdomd aangename verrassingen. Het thema van beide tastings was turf. En ik die dacht dat ik ondertussen al heel wat wist over turf. Quod non.
Ik heb zoveel mogelijk neergepend van wat we dronken – hieronder lees je wat ik er van vond – maar ook enkele opvallende uitspraken genoteerd, zoals daar zijn “age means nothing” of “p.p.m. is bollocks”.

 
Longrow 18y, 46%, OB 2010
185 euro voor een 18-jarige standaardbotteling op drinksterkte… alleen maar omdat het de oudste Longrow is die ze hebben. Maar, ik moet toegeven, hij is fantastisch lekker. Zalige zoete en fruitige neus met mooi geïntegreerde rook. Eerder rook die aan een houtvuur doet denken dan aan turf. Het fruit dat ik had, was pompelmoes, meloen en peer. Dave sprak zelf van zwarte olijven (inderdaad). Boter. Noten. Olieachtig mondgevoel, zacht en ’briny’. Zilt dus, met andere zee-elementen, fruit (citrus), chocolade, kruiden en pas daarna de rook. Lange, fruitige afdronk. Complexe, subtiele, prachtige whisky deze Longrow. 91/100
 
Bunnahabhain ‘Toiteach’, 46%, OB 2010
De turf die voor deze Bunnahabhain gebruikt werd, is mainland turf, wat een heel ander effect heeft op de whisky dan eilandturf. De Islay-turf is maritiemer, bevat ook zo goed als geen materiaal van bomen (te winderig op de meeste westelijke eilanden). Ik vond dit geen bijzondere whisky. Droge turf, vegetaal, herbal, hooi… Voorlopig geen score, ik proef deze whisky immers later deze week nog eens opnieuw.
 
Bowmore 15y 1995/2010, 46%, Daily Dram, The Nectar, sherry butt
Van Bowmore 1995 kunnen we de laatste tijd niet genoeg krijgen. Ook dit Oloroso vat is een schot in de roos en een bewijs dat Bowmore de vermaledijde jaren tachtig de rug heeft gekeerd. Expressieve neus op sherry, zilt en tropisch fruit (de sixties zijn terug). Ik heb passievrucht, ananas en peer genoteerd. Peperkoek en buskruid (neen, geen sulfer). Op de tong lijkt hij sterker dan 46%. De start is maritiem (zilt, zeewier, iodium), dan zet de rook door, sigaren en dan krijg je het fruit (sinaas vooral). Ook wat chocolade. Pim’s cakes zei Dominiek. Erg lange, fruitige en ziltige afdronk met de zoete rokerigheid die zich niet laat wegdrummen. Een topper. 90/100
 
Laphroaig 21y 1989/2010, 53.1%, The Perfect Dram (TWA), 197 bts
Deze Laphroaig was voor velen de beste whisky van de avond, zo ook na lang wikken en wegen voor mij (een tikkeltje beter dan de Longrow). Weer een ander type turf. Zoet en herbal. Grassig. Eucalyptus merkte iemand op. Maar ook fruit (banaan, perzik). Vanille. Gerookte ham. Een ziltige toets dus. De kruidigheid en de fruitigheid van de neus zitten ook op de smaak. Eerst het fruit (en vanille), op het einde de kruiden. In het midden, mooi ingekapseld, de turf. Een lichte waxyness niet te vergeten, altijd een meerwaarde. In de mond toont deze Laphroaig zich erg romig en ‘dik’. Lange kruidige, rokerige finish. O ja, ‘erg lang’ schreef ik tien minuten later op. What a cracker! 92/100
 
Caol Ila 26y 1982/2008, 54.6%, DT for The Nectar, cask 2738, 279 bts
Het niveau van deze tasting blijft geweldig hoog liggen, ook deze Caol Ila 1982 for The Nectar II is een zalige whisky. Zeer fris en fruitig voor z’n leeftijd, dit was dus een reatief inactief vat (vandaar de “age means nothing”). De neus is daarnaast grassig en erg mineralig. Natte steen, nat gras, de schil van sinaas en turfrook op de achtergrond. Dat laatste zit wat prominenter op de smaak, meer vooraan. Daarna komt het fruitige-zoets er door, gevolgd door wat zilte tonen. Lange, fruitige en zilte afdronk. 90/100
 
Highland Park 20y 1988, 46%, Murray McDavid
Eén van de betere HP’s die ik al dronk. We vergeten even enkele wonderbaarlijke distillaten uit de jaren vijftig. In deze turf ruiken en proeven we de heide van Orkney (ook hier geen bomen). Delicate rook, gaat richting haardvuur. Veel sappig fruit, mooi gelaagd. Citrus. Honing. Dave sprak van honinggraten (honeycomb). Onderliggende kokos. Erg fris en clean. Ook de smaak is dat. Veel citrus met mooi geïntegreerde subtiele turf. Een klein beetje zilt. Zesty! Geen al te lange maar wel frisse afdronk. 88/100
 
Slotsom: dit was een erg mooie line-up en vooral een leuke ervaring om Broom eens in levende lijven bezig te zien en te horen. Bijzonder man met een bijzonder indrukwekkende kennis over de door ons zo geliefde drank.
 

18 sep

1 reactie

Bunnahabhain ‘Auld Acquaintance’

Dit is zonder enige twijfel de beste Bunnahabhain die ik ooit gedronken heb. En ik ben in goed gezelschap, ook John MacLellan, de vorige distillery manager en Serge Valentin beschouwen dit als de beste Bunna ever. Ik dronk ‘m voor het eerst in de legendarische whiskybar Duffies in hartje Bowmore. Nu eindelijk de kans om dat in alle rust nog eens over te doen en er een tweede keer van genieten. En dit is genieten met volle teugen, hij is even fantastisch als in m’n (springlevende) herinnering.

 

Bunnahabhain 34y 1968 ‘Auld Acquaintance’, 43.8%, OB 2002, 2002 bts
Zalige complexe en delicate neus met fruit (sinaas vooral maar ook pruimen), zachte zoete turf, zilt, gember, boenwas, evoluerende naar geroosterde noten, melkchocolade, de geur van een antiekshop en een lichte stoffigheid die hier een absolute meerwaarde is… prachtige subtiele sherrytonen. En wat een balans! Sublieme neus. De smaak doet echter niet onder. Hij is romig, hij is zoet, hij is fruitig en hij is kruidig. Een beetje hout erdoorheen, niet teveel, niet te weinig. De balans tussen bitter, zoet en zelfs een klein beetje zuur is gewoon perfect. Lange verwarmende afdronk met chocolade, sinaas en hout. What an acquaintance! 94/100

29 jul

Bunnahabhain 18y 1991, A.D. Rattray

Gelegen aan de noordoostkust van Islay biedt de distilleerderij een prachtig uitzicht over zowel de Sound of Islay, de smalle strook water tussen de eilanden Islay en Jura, als over de Paps of Jura, de twee majestueuze tie… euh bergen op Jura.

 
Bunnahabhain 18y 1991/2010, 53.7%, Dewar Rattray, first fill sherry #5448, 647 bottles
Zoete, stroperige neus. Kandijsiroop, perensiroop, smeuïge karamel, dat soort zaken. Toast, lichtjes verbrande toast. Geroorsterde en gesuikerde noten, honing, sigarenkistje, wood smoke, brandende kaarsen, kamperfoelie, een licht geparfumeerde toets, zoethout. Hij is zelfs wat stoffig, niet erg maar toch. Met water komt er sinaas en een beetje tropisch fruit door. De smaak is dik, je kan er bijna op kauwen, en zoet. Nougat, praliné, zoethout, gezoute nootjes, hout, kruiden. Gaat van zoet meer en meer naar droog. Hars. Ja, droogt nogal uit. Spijtig (hier toch). Met water komt er fruit bovendrijven en meer karamel. Middellange finish op donkere chocolade, zoethout en zilt. Lekkere Bunna. 84/100

20 jun

3 Reacties

Bunnahabhain 1992, Malts of Scotland

De voorlaatste Malts of Scotland is een Bunnahabhain gedistilleerd op 25 mei 1992 en in april dit jaar gebotteld. Het vat met nummer 1419 is een sherryvat.

 
Bunnahabhain 17y 1992/2010, 54.4%, MoS, cask 1419, 603 bottles
Ah, dit is lekkere sherry zie, heel wat anders dan die Ballindalloch. Bitterzoete neus met associaties van geroosterde en gesuikerde amandelen, kandijsuiker, lichte zilt, sinaas, schoensmeer, gedroogde vijgen, Campari, gember, espresso, enzovoort enzoverder. Een aangename stoffigheid. Oude boeken, sigaren, rook van het hout. Lekker! Op de tong is hij olieachtig en romig, met ook hier bitterzoet als kernwoord. Fruit (bessen vooral), kandij, praliné, noten, tamme kastanjes, zoethout, wat munt, evolueert richting hars. Middellange, droge afdronk met zoethout en honing. Bitter en zoet dus. En wat meer is, mevrouw Onversneden vindt dit lekker… Dit is de eerste keer dat ze een whisky die ik haar voorschotel lekker vindt. Zowaar een mijlpaal. Of een bedreiging. 86/100

27 mei

1 reactie

Bunnahabhain 18y

De nieuwe 18-jarige Bunnahabhain is een whisky die bij mij moest groeien. Een eerste maal proeven was “bwa, slecht is dit niet”, een tweede maal “mmm, toch wel een lekkere whisky” en een derde maal “ja, dit is echt wel goed verdorie”.

 

Bunnahabhain 18y ‘XVIII’, 43%, OB 2009
Neus: asperges! Peterselie. Vers geknipte peterselie. Asperges met versnipperde peterselie dus. Vorig weekend nog gegeten maar zelden in een whisky tegengekomen. Daarna geroosterde granen, gedroogde bloemen en banaan. Vooral bij de herkansingen komen de zeer lekkere sherrytonen naar voor (zal wel aan mij gelegen hebben). Karamel, kruiden, bosvruchten… complex. Genieten! Mondvullende zachte smaak op… jawel, peterselie. Maar ook nog heel wat meer. Ik denk aan granen, pompelmoes, een beetje hars, kruiden, honing en meer en meer fruit, gedroogd fruit vooral. Lange afdronk met zoet (honing) en kruidig (nootmuskaat en kaneel) als dominante smaken. Op basis van de neus zou ik ‘m 89 gescoord hebben, maar de smaak kan dit hoge niveau niet (helemaal) aanhouden. Blijft echter een dijk van een whisky, een conclusie waar ik dus pas na herproeven toe ben gekomen, moet ik toegeven. 87/100

25 mei

Drie SMWS bottelingen

Vandaag drie whisky’s van de Scotch Malt Whisky Society op een drafje, drie Islay’s. Een Bunnahabhain, een Caol Ila en een Laphroaig. Bedankt voor de samples Danny.

 
Bunnahabhain 11y 1997/2009, 57.3%, SMWS 10.67 ‘Dreams are made of this’, 283 bottles
Lekkere Bunnahabhain. Zachte, zoete en licht granige neus met wat sherrytonen. Turf? Ja, maar heel licht. Balsamico. Stevige smaak. Zoet, fruit (sinaas). Subtiele rook, ook hier. Vrij lange afdronk. 85/100
 
Caol Ila 19y 1989/2009, 56.1%, SMWS 53.128 ‘Isle-la-la’, 279 bottles
Rook en zilt in de neus. Gerookte heilbot! Ook heel wat zee associaties in de smaak, naast de turf. Beetje fruit ook. Peer? Mooie afdronk. 83/100
 
Laphroaig 19y 1990/2009, 51.5%, SMWS 29.75 ‘Light shining from a croft window’, 295 bottles
Neus: zoet (karamel), turf, kruiden. Smaak: rook, barbeque, kampvuur, zoet ook. Lekker maar minder complex dan ik gewoon ben bij Laphroaig. Middellange afdronk. 84/100

24 feb

Enkele nieuwe officiële bottelingen

Drie naar mijn smaak matige standaardbottelingen.
 
Aberfeldy 12y, 40%, OB 2009 – Highland
Zoete neus met de geur van bloemen, gedroogd gras en kruiden. Aangenaam zonder meer. Ananas heb ik ook. Op de tong heb ik honing, kruiden (gember) en lindethee. Middellang en kruidige (herbs) afdronk. Lekker zonder echt stunning te zijn. 79/100
 
Isle of Jura 10y, 40%, OB 2009 – Jura
Neus: acaciahoning, granen en hars. Sober (‘austere’). Dennennaalden ook. Lichte vernis-touch. Smaak: licht en beetje bitter. Witte pompelmoes, hout en hars. Afdronk: kort en drogend. Licht bitter. Ik kan dit niet slecht noemen, maar mijn ding is het toch niet. 74/100
 
Bunnahabhain 12y, 40%, OB 2009 – Islay
Neus: yoghurt, granen, muesli. Ontbijtwhisky? Wat vanille ook en bodding. Smaak: granen, beetje hout, peper, beetje gember en een lichte tabaktoets. Korte, granige afdronk. Saaie, weinig uitgesproken whisky. Niet beter dan de 2006 batch die er van proefde. 72/100

13 feb

Bunnahabhain 1976, Malts of Scotland

Bunnahabhain 33y 1976/2010, 52%, Malts of Scotland, sherry butt 6388/2, 275 bottles – Islay
Gedistilleerd 25/11/1976, het eerste deel van het vat gebotteld in maart 2009, het tweede deel vorige maand. Subtiele neus met enerzijds een aangename kruidigheid (drop, munt, zoethout, peper) en anderzijds veel zoet fruit. Banaan, rijpe banaan. Geplette banaan met suiker (ja, ook ik ben kind geweest). Er doemt een mooie zurigheid op. Balsamico. Opgelegde peren. De smaak is wat droog, op kruiden, vanille en de zoete banaan weer. Geen al te lange, zoete en fruitige afdronk. Je proeft het hout, maar altijd op de achtergrond. Zeer mooie Bunnahabhain op een niet al te actief sherryvat. 88/100
 
De komende dagen volgen nog enkele nieuwe Malts of Scotland.

22 nov

Dez Mona & Bunnahabhain

Nu de jongens van Dez Mona met Hilfe Kommt een nieuwe plaat hebben uitgebracht, grijp ik graag nog eens terug naar het vorige, Moments of Dejection and Despondency (ja, pak dat woordenboek maar vast). Voor mij is dit één van de beste Belgische platen ever. Arid Song, Forgive My Tears, Red Light, The Guy… stuk voor stuk pareltjes. De muziek is een mix van pop, jazz, tango en klassiek (eclectisch inderdaad), de dramatische zang van Gregory Frateur snijdt door merg en been.
Frateur – ook achtergrondzanger bij Daan en in 2005 genomineerd voor de Zamu awards in de categorie Beste Zanger – richtte zes jaar geleden samen met bassist Nicolas Rombouts Dez Mona op. De naam van de groep verwijst naar Desdemona, het personage uit Othello van Shakespeare.
Zij waren de eerste groep die optrad in de Ancien Belgique zonder een plaat uitgebracht te hebben, weliswaar als voorpramma bij Zita Swoon en Mauro. Het debuutalbum Pursued Sinners verscheen in 2005 en kwam tot stand in samenwerking met trompettist Sam Vloemans en accordeonist Roel Van Camp van DAAU. In de aanloop naar hun tweede plaat Moments of Dejection and Despondency (op het Radical Duke label) werd de band versterkt met Bram Weijters op piano, Steven Cassiers op drums (beide uit de jazzwereld) en Roel Van Camp op accordeon. Vorige maand verscheen dan hun derde, Hilfe Kommt. Naast albums maken en optreden, verzorgen ze ook performances bij theaterstukken, live soundtracks, modeshows, enz..
De muziek van Dez Mona zou je kunnen omschrijven als een kruising tussen Anthony & The Johnsons, John Cale en Tom Waits… niet toevallig drie van m’n favorieten.

Ja, dit is genieten, er gaat niet veel boven luisteren naar deze ‘moments’. Of toch wel, luisteren naar deze plaat met een lekkere whisky in de hand. Een oude Bunnhabhain bijvoorbeeld.

 
Bunnahabhain 31y 1976/2008, 47.3%, Duncan Taylor for Falster, Denmark – Islay – 88/100
Deze whisky werd vorig jaar gebotteld voor Falster, een Deens hotel. Spectaculair metalen label. Heel lekkere neus met karamel, appel, peer, kruisbessen (stekebezen!), cake… Smaak: opnieuw in de roos. Het witte fruit mooi verweven met kruiden en lichte rook. Lange, kruidige afdronk. Zalige Bunna.

12 jul

Nog twee Perfect Drams, twee op sherryvat

Terug van een weekendje Brussel. Mevrouw Onversneden werd heden vandaag 40 en de bijhorende tristesse diende gecounterd te worden. Beetje shoppen, tafelen bij Bruneau, overnachten in Hotel Metropole, matineeconcertje in het koninklijk park en bezoek aan het Magrittemuseum, I hope it did the trick.

Zoals beloofd hieronder mijn notities van nog twee whisky’s van The Whisky Agency, twee op sherryvat

 
Bunnahabhain 34y 1974/2008, 59.3%, The Perfect Dram (TWA), Oloroso, 300 bottles – Islay – 90/100
Hele mooie sherry. Geen wham-bam sherry, maar verweven met zoete en fruitige tonen. Zeker met wat water komt er meer fruit door. Rozijnen hebben we ook, naast wat balsamico en een zalige chocoladetoets. Ook de smaak kan een beetje water hebben (een klein scheutje volstaat), en dan krijg je noten, koffie, pruimtabak en fruit… njam njam. Middellange, droge en filmende afdronk. Sherry zoals ik ‘m graag heb.
 
Glenfarclas 39y 1970/2009, 54.4%, The Perfect Dram (TWA), First Fill Oloroso, 240 bottles – Speyside – 86/100
Volle sherry. Neus is krachtig en vertoont pure sherry met rozijnen, okkernoten en bittere chocolade. Heel bittere chocolade that is. In de smaak naast de usual suspects (rubber, hout, fruit, kruiden) ook propolis, straffe thee en perensiroop. De thee blijft hangen in de vrij lange afdronk. Voor sherry lovers, maar voor mij net wat té ‘sherry’. De Bunna is meer mijn ding.

22 mei

Een mélangeke

Hieronder enkele whisky’s die ik op diverse gelegenheden heb gedronken, en dus meestal maar van summiere notities heb kunnen voorzien.

 
Bunnahabhain XVIII, 43%, OB 2005 – Islay – 79/100
Fruitige neus, met wat hout. Ik smaakte fruit, beetje zoet en granen. Lichte bitterheid in smaak en afdronk. Lekker maar had hier toch iets meer van verwacht.
 
Auchentoshan Three Wood, 43%, OB 2008 – Lowland – 74/100
Neus is lekker maar smaak is me te wrang. Te droog, te veel hout. Two wood was genoeg geweest. Ook heel veel drop. Ben nooit z’n drop-fan geweest. 74 (voor de neus).
 
Glenturret 12y, 40%, OB 2003 – Highland – 73/100
Granige neus met zoet fruit. Gestoofd fruit. Honing. En een beetje kruiden. De granen ook in de smaak, van die muesli toestanden. Wit fruit en wat zilt. Korte, ziltige afdronk. Aangename whisky zonder meer. Vooral zonder meer.
 
Strathisla 8y ’70 proof’, Gordon & MacPhail, bottled mid 1970’s – Speyside – 75/100
Dit moet dus whisky van de tweede helft van de jaren 1960 zijn. Ter info, 70° proof is ongeveer 40%. Fruit, karamel, wat platte smaak. Te vroeg gebotteld? Te fel versneden?
 
Talisker 10y Cask Strength, 58.1%, OB 2006, only available at the distillery – Skye – 78/100
Niet gecommercialiseerd, gedronken tijdens ons Skye-reisje (november 2006) op de distilleerderij zelf. Viel wat tegen, miste de finesse van de versneden 10y. Maar moet wel zeggen dat ik geen water bij de hand had.
 
Bruichladdich 16y 1990/2007, 46%, Duncan Taylor NC², sherry Cask – Islay – 62/100
Neus van een witte wijn. Slap, zonder veel associaties. Wat bittere en droge smaak met ook hier weinig boeiends. Korte, wijnige finish.

15 mrt

1 reactie

Enkele klassiekers – de letter B

En vandaag diepen we proefnotities van enkele klassiekers met de letter B op.

The Balvenie 12y ‘Double Wood’, 40%, OB 2001 – Speyside – 81/100
Sherry, zoetig (marsepein?) en licht maltig. Fruit ook. Ben geen Speyside fan, maar deze is een aanrader! Stevige, mooi gebalanseerde malt met een lange, kruidige afdronk.
 
Bowmore 12y, 40%, OB 1999 – Islay – 62/100
Rook, beetje zilt, bloemen en… zeep. Lavendelzeep. Zowel in de neus, de smaak als in de afdronk. Zonder die zeepsmaak zou dit best een lekkere whisky zijn, want heel wat aangename elementen, alle mooi de das om gedaan door de zeep. Wat heeft men op Bowmore in de jaren 80 toch z’n best gedaan z’n whisky te verkrachten!
 
Bruichladdich 10y, 46%, OB 2005 – Islay – 79/100
Licht geturfd. Beetje ziltig. Beter dan de 12y, complexer en meer body. Wat zoet (honing). Lekkere afdronk.
 
Bunnahabhain 12y, 40%, OB 2006 – Islay – 71/100
Een buitenbeentje onder de Islay’s. Hoegenaamd geen turf. Licht rokerig in de neus & afdronk. Neus wat peperig ook. Smaak maltig, bourbon, wat bitter. Haalt de 70 punten, maar met de hakken over de sloot.

Nieuwere berichten »