Spring naar inhoud

Posts from the ‘Blair Athol’ Category

26 nov

Blair Atholl 23y 1989, Coopers Choice

Dat is dus Blair Atholl met dubbele ‘l’. Er is een plaats in Schotland met de naam Blair Atholl, maar de distilleerderij gaat door het leven als Blair Athol. Behalve hier dus.
De geschiedenis van Blair Athol gaat terug tot 1798, toen John Steward en Robert Robertson een distilleerderij met de naam ‘Aldour’ uit de grond stampten, op de plaats waar de huidige distilleerderij staat. Dit project was echter geen succes, de heren dienden de deuren van Aldour te sluiten. In 1826 werd de productie nieuw leven ingeblazen door Alexander Connacher. Na een overname in 1933 door Arthur Bell & Sons, is het vandaag eigendom van Diageo.

 

Blair Atholl 23y 1989/2013, 46%, The Coopers Choice, cask 6502, 280 bottles
Niet al te complexe, maar wel erg frisse neus. Veel mineralen, zoals kalk en de geur van vers gemaaid en nat gras. Lichte granen en al even lichte kruiden. Wat kaneel, wat peper, wat munt. Fruit? Wel ja, misschien een beetje citrus (limoen, pompelmoes), meer niet. Voor de rest valt er nog weinig te ontwaren, op de geur van gedroogde bloemen na. Ik vind dit niet echt boeiend. Ook op de smaak valt hij me tegen. Prikkelend en nogal springerig. Springt van de hak op de tak, van granen op marshmallows, van peper op citroen, van amandelen op pompelmoes. Weinig consistent, weinig gebalanceerd. En ook niet geweldig lekker. De afdronk is nog redelijk lang, maar een beetje bitter (peper, eik, granen en pompelmoes). 77/100

21 mei

Blair Athol 14y 1998, Asta Morris

Als Bert Bruyneel na zestig, zeventig cask samples te proeven een ‘Eureka’ moment beleeft, dan weten we dat het weerom prijs is, we mogen ons dan opnieuw aan een pareltje van een whisky verwachten. Zijn laatste vondst is een Blair Athol 1998. Op 345 flessen… er is volgens mij niemand anders die zot genoeg is om 345 flessen van een 14-jarige Blair Athol op de Belgische markt te brengen. De timing (vlak voor vaderdag) en de prijs (49 euro) zijn natuurlijk wel troeven. Hopelijk is de inhoud dat ook… Te verkrijgen via drie winkels: QV.ID, Crombé en The Single Malt Whisky Shop.

 

Blair Athol 14y 1998/2012, 47.8%, Asta Morris, cask AM007, 345 bottles
Erg lekkere neus die start op honing en waxy tonen zoals kaarsvet en geboend leder. Daarna warme appeltaart, ahornsiroop en marsepein. Romige, zoete toetsen dus. Rijpe (rode) kruisbessen, hoe langer hoe duidelijker. Ook iets licht mineraligs. Kalk? Wat granen, maar ook deze ver op de achtergrond. Enkele kruiden. Kaneel bijvoorbeeld (van op de appeltaart). Pas na enige tijd natte aarde en allerlei wortels (vers uit de grond getrokken). Mierik, gentiaan… knappe evolutie. Romig mondgevoel, met een smaak die in het verlengde van de neus ligt, maar meer uitgepuurd. De aroma’s zijn gelijkaardig maar geconcentreerder. De ahornsiroop roept weer om de aandacht en de wortels zijn nu van in het begin aanwezig. In het kruidencompartiment wordt de kaneel vergezeld van zoethout en gember. De appels brengen cider naar boven. De gember Canada Dry. Een beetje ananas en Frosties vullen aan. Weer die zoete granen, maar altijd op de achtergrond. Behoorlijk lange, zoete en kruidige afdronk, met die wortels die de rode draad in deze whisky blijken te vormen. Eik zegt u? Nee, niet te bespeuren. Ik vond de neus erg lekker, maar de smaak is nog beter, geconcentreerder (ik bemerk hier een patroon in de bottelingen van Bert). En zo vreselijk drinkbaar ook. En verdacht complex voor z’n leeftijd. Een ideale daily dram me dunkt, zeker gezien z’n prijs. Kopen die handel! 91/100

31 jan

1 reactie

Blair Athol 25y 1986, A. Dewar Rattray for Whiskyhuis & The Hebridean Whisky Society

Vandaag een whisky waar ik op heb zitten wroeten. Ruiken aan het sampleflesje overtuigde me niet helemaal en ook toen ik ‘m uiteindelijk in m’n glas goot, was m’n eerste indruk niet geweldig. Maar met ‘m tijd te geven en te laten ademen, kwam hij open, er voltrok zich een mooie transformatie.
Het betreft dus de whisky die Jurgen Van De Wiele selecteerde voor z’n shop en voor z’n Hebridean Whisky Society.

 

Blair Athol 25y 1986/2011, 53.5%, A. Dewar Rattray for Whiskyhuis and The Hebridean Whisky Society, bourbon cask #20076, rum finished, 115 bottles
De neus start vrij gesloten, ik heb enkel lichte florale toetsen en een beetje graan (muesli). Maar zoals gezegd, de whisky tijd geven doet wonderen. Er komt zoet fruit naar de voorgrond. Sappige rode appels, peren en appelsiensap. Daarna ook rozijnen en banaan (de rum die z’n sporen achterlaat?) en wat kruiden (the herbal kind). Vers gemaaid gras. Ja, dat gaat van gesloten naar fris en fruitig. Op de smaak heeft de rum echt wel z’n werk gedaan: banaan, kokos, rozijnen (op rum dus) en veel kruiden vallen op. Daarna ook sinaas. Kandijsuiker maakt het wat zoet. Naar het einde krijg ik nog tonen van zoethout, gember en paprika. Behoorlijk lange afdronk op kandij, bittere sinaas en kruiden. Tja, een whisky die je de tijd moet geven, anders gaat ie volledig aan je voorbij. Maar het wachten loont. 86/100

8 mrt

Blair Athol 1998, Berry Bros & Rudd

Blair Athol, ook dat is weer even geleden. Een distilleerderij die aan de poort van de Highlands ligt, in Pitlochry. Niet echt gekend als single malt, toch niet in officiële bottelingen – alhoewel er onlangs een Manager’s Choice is uitgebracht – maar des te meer als leverancier van malt voor de Bell’s blends, één van de populairste blends in het Verenigd Koninkrijk.

 

Blair Athol 1998/2009, 46%, Berry Bros & Rudd, cask 2157
De neus start lichte granig (ontbijtgranen, muesli) en vermengt zich met een aangename fruitigheid. Wit fruit à la appels en peren. Het geheel is fris, ik heb ook eucalyptus, net als hooi en zachte honing. Aangename neus. Ook de smaak is fris, levendig en romig. Herbal, kruidenthees. Ook hier de granen, de honing en het fruit. Eerder citrus (mandarijn) nu. Lichte woodsmoke? Meer en meer kruiden. Gember, peper. Middellange finish, met een mooi evenwicht tussen fruit en kruiden. Zeker niet slecht. 84/100

12 okt

M&H

M&H is de eerste Belgische onafhankelijk bottelaar en staat voor Mario (Groteklaes) en Hubert (Corman) van Corman Collins uit Battice (in de buurt van Luik). Corman Collins is zo’n beetje de belgische afdeling van La Maison du Whisky.
Mario Groteklaes is ook één van de mensen achter The Nectar. Beide heren zijn erin geslaagd enkele schitterende vaten onder hun label te bottelen, waaronder een Port Ellen van 1982, een 40 jarige Tomatin en een 1971 Clynelish. Ook het onderstaande mag er wezen.

 
Scapa 12y 1993/2005, 46%, M&H, 330 bottles – Orkney – 79/100
Naast Highland Park de enige actieve distilleerderij op Orkney (eiland ten Noorden van het Schotse vasteland). Zoete neus met veel fruit. Geconfijt fruit. Honing ook. Vanille. Appel. Kruidig ook. Peper. Smaak is wat scherp, naar het bittere toe, zonder echt onaangenaam te zijn. Pompelmoes. Fruitige en licht ziltige afdronk. Best wel lekker.
 
Blair Athol 12y 1993/2005, 55.7%, M&H Selection, 300 bottles – Highland – 85/100
Dit vat is voor de helft op vatsterkte geboteld, de andere helft is versneden tot 46%. Dit is dus de vatsterkte versie. Heb deze gedronken na de 15 jarige Blair Athol van Blackadder (73/100). Deze ligt me duidelijk beter. Lekkere neus. Ook hier kruiden, maar ook fruit (sinaas, peer). Zelfs een hint van rook. Tabak? Smaak ligt in het verlengde van de neus. Kruiden, fruit, rook. Beetje ziltig ook. Water is niet echt nodig, maar doet zeker geen afbreuk aan het pallet. Relatief lange en aangenaam bittere afdronk. Heel wat beter dan de Blackadder me dunkt.

19 jul

4 Reacties

Kruiden etc. – de smaak van whisky

Woensdag had ik het over turf en de rol die het speelt in het productieproces, vandaag maak ik tijd voor een koppel kruidige whisky’s.
Nu, het kruidig karakter van een whisky heeft niets met kruiden an sich te maken. Het is gewoon zo dat het distilleren en het rijpen van whisky resulteert in verschillende types whisky. Zo kan een whisky zoet zijn, of fruitig, of ziltig, of kruidig…
De smaak van een whisky wordt voor een groot stuk (70% naar men aanneemt) bepaald door het vat waarop het rijpt, het gebruikte hout, de poreusiteit van het vat, de regio waar dat vat ligt te rijpen, enzovoort. De whisky neemt smaken en geuren op uit het vat en uit de lucht die door de poriën van het vat raakt. Een vat dat rijpt aan zee zal een andere whisky geven dan een whisky gerijpt in het binnenland. De zeelucht zal jodium, zilt, zeewier… afgeven. Een dennenbos of de heide zullen andere aroma’s geven. Ook de ligging van een vat in de opslagplaats speelt een rol. Op de grond, zeven, acht rijen hoog, het speelt allemaal een rol.

Niet te onderschatten ook is het blakeren van het vat, het zwart branden van de binnenkant. Dit blakeren en de duur ervan hebben een invloed op de aroma’s die het hout (eik) aan de whisky zal geven. Vanille, tannines, kruidigheid, etc.. Het blakeren van een vat duurt over het algemeen 40 tot 60 seconden, soms ook langer. Suikers uit het hout worden zo ‘gekarameliseerd’, wat ook weer z’n invloed op de whisky heeft.

Soit, Google-gewijze vind je hier heel wat bijkomende technische info over. Soms wordt het wel heel technisch, wanneer het bijvoorbeeld gaat over chemische reacties tussen de vanille in het eikenhout en het koper in de whisky, afkomstig van de stookketels… In ieder geval, er zijn zoveel elementen die meespelen in het ontstaan van een bepaalde smaak, dat er geen twee identiek smakende vaten whisky bestaan. Gelijk smakende whisky kan enkel verkregen worden door de kunst van het blenden, het mengen van whisky uit verschillende vaten.

De praktijk leert dat je vooral in de (noordelijke) Highlands – en in mindere mate ook wel in Speyside – whisky’s met een kruidig karakter vindt.

Twee voorbeelden:
 
Blair Athol 15y 1990, 61.4%, Blackadder Raw Cask, sherry finish, cask 7161, 483 bottles – Highland – 73/100
Erg kruidig, zowel in de neus als in de smaak. Ook behoorlijk wat sherry. Smaak: hier moet water bij! Dan krijg je de kruiden en iets zoets. Bittere chocolade. Relatief korte peperige afdronk. Wat eenzijdig.
 
Glen Garioch 16y 1990/2007, 52.5%, Dewar Rattray, cask 4125, 264 bottles – Highland – 72/100
Spreek uit ‘Glen Gierie’. Fruitge neus (veel citrus, maar ook appel), zoet en kruidig. Mosterd ook. Zachte, licht zoete smaak. Hint van rook. Vrij lange, kruidige afdronk. Voor mij een ‘unusual’ dram, door de mosterd denk ik. Globaal niet slecht, maar word er niet wild van.