Spring naar inhoud

Archief voor

6 apr

Twee Singletons

Vorige week kwam de Singleton of Glendullan aan bod, vandaag proef ik de Dufftown en de Glen Ord. Singleton is dus een label van Diageo voor de duty free markt.

 
Singleton of Dufftown 12y, 40%, OB 2009, for duty free 1 liter
Lichte neus op honing, bloemen, sinaas en noten. Gerookte ham? Ook de smaak is licht en wat stoffig. Ik heb zoethout, karton, een klein beetje fruit… niet geweldig eigenlijk. Droge finish op zoethout en sinaasschil. 71/100
 
Singleton of Glen Ord 12y, 40%, OB 2009, for duty free, 1 liter
Lekkere zoete neus. Ik denk vooral aan cake, geconfijt fruit en chocolade. Appel en peer ook. Een beetje kruiden. Licht maar aangenaam. Ook de smaak is aangenaam. Wat krachtiger dan de neus en de 40% doen vermoeden. Granen, honing, lindethee, sinaas, zoethout, nootmuskaat. De afdronk is middellang, granig en kruidig. Niet slecht deze Glen Ord, verre van. 79/100

4 apr

Brora 1972, Connoisseurs Choice 1992

Brora 1972? Daar kan ik er niet genoeg van proeven. Gordon & MacPhail heeft er in z’n Connoisseurs Choice reeks bij mijn weten vier gebotteld. De 1993 en de 1996 hebben we reeds gehad, vandaag volgt de 1992. Er is ook nog een 1995 die m’n pad nog niet gekruist heeft, maar laat dat een objectief zijn. In 1997 heeft G&M ook een Brora 1972 onder z’n Rare Old label gebotteld, ook op 40%.

 
Brora 1972/1992, 40%, G&M Connoisseurs Choice
Neus: yeehaaa! Wat blijf ik toch fan van dit soort profiel! Zacht en subtiel complex op de typische ‘farmy’ turf. Rook, geitenstal, nat hooi, natte hond en andere boerderijtoestanden. Dit alles mooi vermengd met fruit (mandarijn, ananas, papaya, eerder tropisch bij deze dus), bijenwas, zoethout en kruiden. De smaak is voor z’n alcoholpercentage erg geconcentreerd. Fruit (citrus), droog hooi, turf, was, veel zilt en ook wat kruiden. Drop. Eucalypthus. En dat alles erg subtiel en toch krachtig. Lange, nee, zeer lange afdronk op turf, fruit en zilt. Ook dit is dus een topper, zeker op de neus, maar ik had niet anders verwacht. 92/100

De 1993 blijft mijn favoriet (die complexitieit!), op de voet gevolgd door deze 1992 en de 1996. De 1997 is iets minder (amper 90 punten, stel je voor).

2 apr

Een nieuwe Dez Mona en een oude Craigellachie

Dez Mona heeft met Hilfe Kommt eind vorig jaar een nieuwe plaat uitgebracht. Hun vorig album, Moments Of Dejection Or Despondency was wat mij betreft één van de beste Belgische albums ever. Maar ook deze is sterk. Misschien niet helemaal het niveau van Moments maar er staan toch weer enkele juweeltjes van songs op. Ik denk aan nummers à la Beyond Redemption, Carry On, Get out of Here, In the Yard en Jack’s Hat.
Dez Mona, toch wel van het boeiendste wat de Belgische muziekscène heden ten dage te bieden heeft als je ’t mij vraagt. Ik beluister hun nieuwe nog een keer, vandaag in het gezelschap van een oude Craigellachie. Eéntje uit 1962, in 1987 gebotteld door Moncreiffe.

 
Craigellachie – Glenlivet 25y 1962, 46%, Moncreiffe & Co for Meregalli ’87
Een Craigellachie, dat is weer even geleden. 23 jaar geleden op flessen getrokken, dat zou wel eens wat old bottle toestanden kunnen opleveren. En inderdaad, in de neus oude kleren (een koffer op zolder met oude kledij van één of andere overleden groottante), oude boeken, de geur van een antiquariaat, antiekwas, zilverpoets. Dit alles vermengd met gedroogd fruit, zoethout en noten. Lekkere hoor! De smaak is zoet (honing) en kruidig. Het zoethout, wat peper en nootmuskaat ontwaar ik. Wat grassing ook wel. Licht mineralig. Redelijk lange, krudige afdronk. Ongetwijfeld niet meer hetzelfde als bij botteling, maar misschien wel beter. 87/100

1 apr

Lochside 28y 1981, Blackadder

De Lochside distilleerderij, gelegen aan de Schotse Oostkust tussen Aberdeen en Dundee, werd gesticht in 1957 en sloot z’n deuren in 1992. In 2005 werden de gebouwen met de grond gelijk gemaakt om plaats te ruimen voor een tuincentrum. Tot begin jaren zeventig produceerde het zowel malt als grain whisky – een schitterend huwelijk tussen beide was de 42 jarige Single Blend. Lochsides zijn over het algemeen erg fruitige whisky’s. Blackadder bottelde vorig jaar een 1981’er onder z’n Raw Cask label.

 
Lochside 28y 1981/2009, 56%, Blackadder Raw Cask, cask 617, 202 bttls
Mmm, niet de verwachte fruitexplosie… pas op, de neus biedt best wat fruit, maar niet zo overweldigend als bij andere Lochsides vaak wel het geval is. Muesli, sinaas, vanille, smeuïg… doet me wat denken aan die Danio ontbijttoestanden. Een lichte kruidigheid ook. Hooi. Ook de smaak geeft sinaas, maar ook lychee, munt, kokos en zachte karamel (fudge that is). Middellange finish, beetje drogend. Citrusschil. Erg aangename Lochside zonder het ‘wauw’ effect van een aantal soortgenoten. 86/100

Nieuwere berichten »