Spring naar inhoud

Posts tagged ‘The Nectar’

5 feb

Bunnahabhain 26y 1987, The Nectar of the Daily Drams

Dat Bunnahabhain 1987 lekker kan zijn, weten we ondertussen al. De kleur van deze van The Nectar & La Maison du Whisky is lichter dan de kleur van hun zusterbotteling, deze op 60.3%.

 

Bunnahabhain 26y 1987/2013, 62.5%, The Nectar of the Daily Drams ‘Yin-Yang’, joint bottling with LMdW
Die lichtere kleur kon al doen vermoeden dat deze Bunna op de neus eerder zachte sherry ten toon zou spreiden. En dat doet hij ook. Geen scherpe, bittere tonen, wel associaties van chocolade en praliné, rozijnen en pruimen, koffie en tabak. Lichte mineralen en de geur van de herfst. Natte bladeren, varens… de eik laat zich gelden, zonder schreeuwerig te worden. Zachte kruiden. Een neus om stilletjes van te genieten. Erg prikkelend mondgevoel (je weet wel, zoals cayennepeper het gat van een ezel prikkelt – ik blijf het een goei vinden). Krachtig en kruidig, op smaken van tabak, sterke thee, koffie, noten, chocolade, gember, nootmuskaat en peper. En meer eik dan in de geur. Zilt op de achtergrond. Lange, droge en kruidige afdronk. Minder complex dan de Archives en op de smaak scherper. 87/100

6 jan

Old Pulteney 12y 2001, The Whisky Agency & The Nectar

Pulteney distillery heeft één wash still en één spirit still in gebruik en produceert daar ongeveer 3 miljoen liter alcohol mee. Hiertoe gebruikt het water van het Loch Hempriggs. Het grootste deel van deze productie gaat echter naar de blends van de Inver House groep, zoals Hankey Bannister, MacArthur’s en Catton’s, whisky’s die in onze contreien niet zo gekend zijn. Maar ook in de Ballantine’s blends zou Old Pulteney whisky zitten.
Vandaag een single malt uit de stal van The Whisky Agency, gebotteld samen met The Nectar.

 

Old Pulteney 12y 2001/2013, 49.2%, The Whisky Agency and The Nectar, bourbon cask, 351 bottles
Cleane, zilte en mineralige neus. Het zout dat zo typisch is voor de distilleerderij, vermengd met geuren van natte keien, vers gemaaid gras en gepoetst zilverwerk. Niet veel fruit, enkel een beetje kruisbessen en perziken. Daarnaast ruik ik motorolie en een beetje teer. Na enige tijd wordt de neus wat zoeter. Vanille, honing. Maar helemaal mijn ding wordt het niet. Op de smaak is deze Pulteney kruidig (tuinkruiden zoals tijm), zilt en groene appels. Dat ‘groene’ gevoel wordt nog versterkt door iets van gin. Een ganse botanische kruidentuin. Maar ook op de smaak wordt het na wat ademen zoeter. Honing en vanille. De afdronk is redelijk lang, verwarmend en kruidig, met vanille en zilt. Niet zo typisch Old Pulteney, moeilijk om te scoren ook. Ben in ieder geval niet helemaal overtuigd. 82/100

18 dec

Glen Keith 21y 1992, The Nectar Of The Daily Drams

Glen Keith werd op 14 juni 2013 heropend door eigenaar Pernod-Ricard, na een sluiting van 14 jaar. Het volume alcohol zou in vergelijking met de productie voor de sluiting verdubbeld zijn tot 6 miljoen liter per jaar.

 

Glen Keith 21y 1992/2013, 50.9%, The Nectar Of The Daily Drams
Frisse en cleane neus, gedomineerd door fruit, vanille en zachte granen. Muesli. Ook wat marsepein in de verte, en warme cake. Met appeltjes. Dat laatste brengt me bij warme appelmoes. En gekarameliseerde appels. Rijpe kruisbessen. Ananas. Het geheel wordt hoe langer hoe expressiever. Zachte mosterd nu ook. En de geur van gedroogde bloemen. Zacht eik. Op de smaak is die eik iets luider, samen met de mosterd, zoethout, kaneel en gember. Licht prikkelend. Het fruit en de vanille blijven echter prominent aanwezig. Qua fruit noteer ik onder andere ananas (uit blik), appelsien en appels. Lichte tonen van gras en hooi. Geroosterde noten. En croissants. Vers gebakken. Het mondgevoel is romig. Middellange afdronk, kruidig en zoet (vanille, marsepein). ‘Modern’, maar dan in positieve zin (fris en clean). Erg aangename en makkelijk drinkbare whisky. 88/100

8 okt

Glendronach 18y 1995

Deze 1995 voor The Nectar & La Maison du Whisky (foto is van een andere botteling) heeft op korte tijd al een kleine reputatie opgebouwd. Eens zien of hij die reputatie waard is.

 

Glendronach 18 YO 1995/2013, 54.5%, OB for The Nectar & LMdW, oloroso puncheon #1774Glendronach 18y 1995/2013, 54.5%, OB for The Nectar and LMdW, oloroso sherry puncheon 1774, 643 bottles
De neus van deze Glendronach haalt niet helemaal het niveau van de 1992, maar op de smaak en in de afdronk gaat deze er met gemak boven. Met sprekend gemak. Hij is op geen enkel moment te droog of te bitter, en die afdronk is super. In z’n geheel zeker beter dan de 1992. Op de neus vertoont hij niet dat sappig fruit, wel gedroogd fruit zoals pruimen en vijgen. Dadels ook. Geroosterde noten en toast, gevolgd door oud leder. Chocolade. Balsamico? Yep, in de verte. Kruiden ontbreken niet, kruiden zoals kaneel en kruidnagel. Zelfs een klein beetje rook (van het hout). Tabak. En dan, maar dus pas na enige tijd, vlees. Geroosterd vlees. Erg complex. Komt toch in de buurt van de 1992 hoor. De smaak is al even complex als de neus. Erg rijk en zoet. Siroop van appels en peren, rozijnen, chocolade. Fruitig ook, ik proef de smaak van kersen en bramen, van appelsienenconfituur, van gebakken appeltjes. Leder en koffie. Pas daarna treden de kruiden naar voor. Kaneel en peper. En opnieuw die zachte rokerigheid op de achtergrond. Sappige eik. Hij voelt erg stevig in de mond, maar droogt die mond dus nooit uit. Heerlijk. Geweldig lange, fruitige en kruidige afdronk. Het glas ruikt twee uur later nog altijd heerlijk. Een sherrybom die ik beter vind op de smaak dan op de neus, dat heb ik nog niet veel meegemaakt. Lovely! 91/100

19 aug

Glenury Royal 37y 1973, The Whisky Agency & The Nectar

1973 blijkt een geweldig jaar te zijn geweest voor Glenury Royal, één van de drie distilleerderijen die ‘Royal’ voor of na z’n naam mag plaatsen (naast Brackla en Lochnagar). The Whisky Agency bracht in 2010 een heerlijke 1973 op de markt, in 2011 volgde een tweede botteling, samen met The Nectar. Waar hij nog te koop is, betaal je er een 250 euro voor.

 

Glenury Royal 37 YO 1973/2011, 43%, The Whisky Agency & The NectarGlenury Royal 37y 1973/2011, 43%, The Whisky Agency & The Nectar, bourbon hogshead, 146 bottles
Warme, ronde, romige, zoete geur. Hij start op tonen van cake, warme abrikozentaart, honing en vanillefudge. En de geweldige tarte tatin. Hij gaat verder op kruiden zoals kaneel en nootmuskaat. Daarachter schuilt heel lichte rook en sappige eik. Verfijnd en elegant profiel. Heerlijk. Zachte, rijke smaak, zalig zoet en fruitig. Perziken, abrikozen en appelsienen vallen op. De kaneel keert weer, net als de nootmuskaat, de honing en de eik. Met ook hier de lichte rokerigheid. Wat zeste (van de appelsienen). Het geheel is vrij licht, wat het nog wat extra drinkbaar maakt. De afdronk is daardoor misschien niet geweldig lang, maar wel lekker. Mooi drogend op eik en pompelmoes. Een whisky die het moet hebben van z’n elegantie en drinkbaarheid, eerder dan van kracht of complexiteit. 90/100

20 jul

Bowmore 17y 1994, Signatory for The Nectar

Signatory heeft een hele reeks zustervaten Bowmore 1994 gebotteld, allemaal in 2010 en 2011. Eén daarvan werd geselecteerd tijdens een masterclass en gebotteld voor The Nectar.

 

Bowmore 17 YO 1994/2011, 48.8%, Signatory for The Nectar, cask 570Bowmore 17y 1994/2011, 48.8%, Signatory for The Nectar, cask 570, 227 bottles
De geur wordt gedomineerd door zoete en medicinale turfrook. Jodium, turf, honing en kandij. Deze elementen worden gevolgd door fruit. Maar niet veel. Een beetje ananas, kruisbessen en appel. Wat nog? Wel, eik sowieso. Kaarvet ook. En kruiden zoals zoethout en munt. Een beetje springerig wel, niet helemaal geïntegreerd en rond. Zacht en romig in de mond (laag alcoholpercentage gezien de relatief jonge leeftijd). De turf domineert, de kruiden (peper, gember, zoethout) staan hun mannetje, het fruit (citrus nu) laat zich wat wegdrukken. Zilt vult aan (zoute drop) en kandijsuiker en appelsiroop maken het zoet. Rubber (binnenband van een fiets), wat ik hier een beetje storend vind. Lange afdronk (wat eigenlijk normaal is, ik ken weinig geturfde whisky’s met een korte afdronk, turf heeft nu éénmaal de eigenschap lang te blijven hangen), licht bitter. Zeker niet slecht maar de rubber op de smaak doet ‘m geen goed. 84/100

11 jul

1 reactie

Glenburgie 26y 1983/2010, The Nectar of the Daily Drams

Glenburgie, één van mijn favoriete ‘kleine’ distilleerderijen. Geen grote naam, wel vaak grote whisky. Het merendeel van de productie verdwijnt dan wel in de Ballentine’s blends, wat overblijft aan single malt vind ik vaak top. Zeker Glenburgie gedistilleerd in de jaren zestig, als je ooit de kans krijgt dat te proeven, niet twijfelen. Vandaag een iets recenter product, een 1983 van The Nectar.

 

Glenburgie 26 YO 1983/2010, 48.5%, The Nectar of the Daily DramsGlenburgie 26y 1983/2010, 48.5%, The Nectar of the Daily Drams
Cleane en frisse neus op mineralen, gras, weidebloemen en heide. De buitenlucht. Het heeft ook een vegetale toets, en een granige. En er komt een beetje was bij kijken. Schoensmeer en kaarsvet. Fruit? Jawel, appels en witte perziken. Best genietbaar zonder geweldig boeiend te zijn. Prikkelend en tintelend mondgevoel. De smaken zijn niet geheel geïntegreerd, het springt wat van hier naar daar. Appels en peren, dan gras, dan peper, dan aarde, dan vanille, dan granen, dan gember, dan noten, dan boter… niet slecht hoor, verre van, maar het mankeert hier aan verwevenheid. Het geheel is licht bitter. Geen al te lange afdronk, granig, fruitig en zoet en vooral beter gebalanceerd. Niet makkelijk te temmen, zeker niet op de smaak. 84/100

1 jun

Glen Keith 40y 1970, The Whisky Agency

Geweldig veel Glen Keith 1970 is er niet geweest, maar het was wel allemaal top. Bij mijn weten bestaat er een Malts of Scotland, twee Silver Seals, een botteling voor The Whisky Fair en drie onder de vlag van The Whisky Agency: de Landscapes, een gedeelde botteling met Three Rivers Tokyo en deze, die gedeeld werd met The Nectar. In totaal zeven vaten. Of beter zeven bottelingen, er kan hier en daar nog wat opgesplitst zijn geweest. Een schande dat ik er daar maar één van heb besproken. Dankzij Gunther (geweldig bedankt voor de sample!) maak ik die schande ongedaan.

 

Glen Keith 40 YO 1970/2011, 54.2%, The Whisky Agency with The NectarGlen Keith 40y 1970/2011, 54.2%, The Whisky Agency with The Nectar, bourbon hogshead, 163 bottles
Hèhè, die neus beantwoordt perfect aan mijn (hooggespannen) verwachtingen. Geweldig aromatisch, zoet en super-fruitig. Vanillecrème, smeuïge honing en veel (heel veel) sappig fruit, zoals perziken, rijpe peren, sappige abrikozen, verse ananas, meloen en mango. Zalig! Zelfs een beetje kokos. Zachte kruiden zoals dille en munt, gevolgd door bloemen van de weide. Ondanks de leeftijd maar een heel weinig eik, amper waar te nemen. Op de smaak treedt deze eik iets meer op de voorgrond, zoals wel vaker, maar het blijft allemaal erg binnen de perken. Het fruit speelt duidelijk de eerste viool. Pompelmoes (fantastische bitterheid), mango, abrikozen, ananas, meloen en een hint van passievrucht (fantastische tropische toets). Hooi en heide komen ook nog om de hoek kijken en zorgen samen met de eik en kruiden (zoals daar zijn: peper, nootmuskaat en zoethout) voor wat extra body. Zelfs een lichte rokerigheid helemaal op het einde. Rook van het hout. Lange en vooral fruitige afdronk. Enkel een beetje kruiden mogen nog meespelen met het fruit. Wat een dijk van een whisky! En spijtig dat ik moet teruggrijpen naar bottelingen van twee jaar geleden om dit soort scores te kunnen geven. 93/100

18 apr

1 reactie

Talisker ‘Undercover no 2’ 24y 1984, Daily Dram

Terug naar Skye. The Nectar heeft onder z’n Daily Dram label ook enkele ‘anonieme’ whisky’s gebotteld, wat zij Undercover whisky’s noemden. Vaak zijn dat whisky’s waarvan de producent niet wil dat ze onder hun naam door onafhankelijke bottelaars op de markt worden gebracht. Denk aan Glenmorangie of Glenfarclas, maar dus ook Talisker. Deze ‘Undercover no 2’ is een Talisker. Een week of drie geleden gedronken en toevallig maandag op een Fulldram tasting opnieuw.

 

Talisker 'Undercover no 2' 24 YO 1984, 51.9%, Daily Dram, The Nectar‘Undercover no 2’ (Talisker) 24y 1984/2008, 51.9%, Daily Dram, The Nectar, 82 bottles
Zo goed als Talisker kan ruiken… olieachtig, mineralig, zilt en zoet. Olijfolie, lijnzaadolie, natte stenen en vanille. Maar ook wat fruit. Limoen, citroen. Zilt dus ook, we zitten aan de zee. En meer bepaald op de dijk met een plat-de-fruits-de-mer, besprenkeld met citroen. En met peper. Lichte turf. Maar vooral de olie en de mineralen maken het af. Stevig mondgevoel. Olieachtig opnieuw. Kruidig, zilt en zoet zijn hier de eerste sensaties. Peper en zout, nootmuskaat, vanille en melkchocolade. Hoe langer hoe meer fruit. Citrusfruit en wat woudvruchten (bosbessen, frambozen). Zachte turf. Mooi rond en vol. Zéér lange afdronk, zoet, zilt en kruidig. Top! 91/100

25 mrt

2 Reacties

Ardmore 20y 1992, The Nectar of the Daily Drams

Bij een vorige tasting note schreef ik dat je Ardmore 1992 blind kan kopen. Bij deze The Nectar of the Daily Drams weet ik dus waaraan ik me kan verwachten. Vanaf 85 euro is hij de jouwe.

 

Ardmore 20YO 1992/2012, 47.8%, The Nectar of the Daily DramsArdmore 20y 1992/2012, 47.8%, The Nectar of the Daily Drams
Mineralige turf, jawel. Dat is het herkenbare vertrekpunt bij Ardmore 1992 blijkbaar. De turf is echter discreet, discreter dan bij andere bottelingen heb ik de indruk. Mineralen dus, natte aarde, olijfolie, zilt en cashewnoten. En veel citrusfruit. Mandarijn, limoen, citroen… citrus dus. Maar ook kersen. Honing zorgt voor een zoete toets. Nat hooi geeft het een ‘farmy’ kantje. Ik vind het geweldig. Op de smaak is de turf al even discreet en subtiel. Zoete elementen zoals vanille en honing, en fruitige zoals sinaas, citroen en ook meloen spelen de eerste viool. Het is pas na enige tijd dat de turf meer op de voorgrond treedt, samen met het zilt en het hooi, zaken die ik ook al op de neus had. Kruiden zoals peper en gember zijn ook te ontwaren. Eigenlijk ligt de smaak mooi in het verlengde van de neus. Olieachtig mondgevoel. Lange afdronk, waarbij het fruit, de mineralen, het zilt en de turf elkaar ondersteunen. Perfect gebalanceerde whisky en voor mij samen met de Peat Fighting Man van The Whiskyman de beste die ik al kon proeven. Deze laatste heeft trouwens een tweede Ardmore 1992 gebotteld, met een wat minder typisch profiel. Bespreking hiervan volgt. 90/100

31 jan

2 Reacties

Highland Park 1968, DT for The Nectar

In 2006 nam Highland Park een nieuw PR bureau onder de arm. De vertrouwde ‘dumpy’-look van de flessen werd vervangen door een hoger, platter en strakker design. Het nieuwe PR bureau liet zich ook opmerken in de reclame, de nieuwe website en andere communicatiekanalen. “The Best Spirit in the World”, straffe claim, maar het zal ongetwijfeld z’n vruchten afwerpen.
Vandaag echter een onafhankelijke botteling, een 1968 van Duncan Taylor, gebotteld voor The Nectar. Niet meer te koop in de reguliere handel, reken op 300 euro op veilingen.

 

Highland Park 39 YO 1968/2007, 41.8%, Duncan Taylor for The Nectar, cask 3460Highland Park 39y 1968/2007, 41.8%, Duncan Taylor for The Nectar, cask 3460, 183 bottles
Wat een prachtige neus! Aromatisch, expressief, elegant en complex. Zo’n neus waarbij je niet goed weet waar te starten. Het fruit vind ik altijd een mooi vertrekpunt. En dat is hier in al z’n glorie aanwezig. Ananas en banaan, overgaand in sappige rode appels, witte perziken en sinaas, om dan terug de tropische kant op te gaan met meloen, papaja en mango. Een succulente fruitsla. Het fruit wordt ondersteund door ronde eik, heerlijke bijenwas, zachte kruiden en al even zachte rook. Eerder de rook van een houtvuur of kampvuur dan wel turfrook. Rozenbottelthee. De smaak is minder expressief, daar is het wat meer zoeken. Of beter gezegd wat meer tijd geven. Want het komt allemaal wel, maar geleidelijkaan, en in lagen. Het fruit bovenaan (de perziken en de appels vooral, en nog een beetje van de tropische soorten), daaronder vanille en honing, gevolgd door bijenwas en tenslotte de kruiden (kaneel, gember en nootmuskaat) en de eik. En ook hier de zachte rook. Behoorlijk korte en lichte afdronk (dat zal aan het alcoholpercentage en de – bijna – afwezigheid van turf liggen), met nog maar weinig fruit, maar wel kruiden en eik. Ondanks de tegenvallende afdronk en wat minder aromatische smaak, toch nog negentig. Die neus hé. Puur op de neus scoor ik dit 93, maar een whisky moet ook gedronken worden natuurlijk. 90/100

17 apr

Glen Grant 35y 1974, Duncan Taylor

In de negentiende eeuw bestonden er even twee Glen Grant distilleerderijen tegenover elkaar, Glen Grant en Glen Grant 2, het huidige Caperdonich. Tussen beide gebouwen liep er een pijplijn waardoor de spirit werd gepompt. Volgens de overlevering hadden enkele inwoners van Rothes, waar Glen Grant zich bevindt, een manier gevonden om spirit van deze pijp af te tappen.
Onderstaande Glen Grant werd gekozen door de bezoekers van het Spirtits in the Sky festival als single cask botteling voor België.

 

Glen Grant 35y 1974/2009, 55.2%, Duncan Taylor for The Nectar, cask 16582, 168 bottles
Fruitige en zoete neus, in eerste instantie op appel-kersensap (maar dan iets sterker), gevolgd door meloen, perzik, honing, vanille, een beetje kruiden en mooie eik. De smaak is zijdezacht en zoet. Vanille, honing, marsepein en opnieuw veel fruit (perzik, appel, sinaasconfituur). Naar het einde meer en meer kruiden: kaneel (appel-kaneel that is) en gember. Eik, maar niet dominant. Middellange en eerder droge afdronk. Wordt na verloop van tijd redelijk droog, was anders een punt of twee meer geweest. 86/100

31 mrt

1 reactie

‘Oat Mint’ – Tomatin 43y 1965, The Nectar

Vandaag een oude Tomatin, een distillaat uit 1965, twee jaar geleden door The Nectar gebotteld. En dit nog onder het vorige label, dat met de anagrammen. Tomatin werd hier Oat Mint. Nog te koop voor een 180 euro.

 

Tomatin 43y 1965/2009 ‘Oat Mint’, 47.1%, The Nectar, Daily Dram, 210 bottles
Frisse en fruitige neus op appel en peer, gevolgd door onrijpe banaan, heide, kruiden en hooi. Die heide valt hoe langer hoe meer op. Munt (maar geen haver – oat). Een lekkere waxyness. Wat eik erdoorheen. Complex en zalig om ruiken. Op de smaak meer eik, resulterend in een stevig mondgevoel. Maar deze eik gaat nooit domineren, het ondersteunt, het draagt. Ook meer kruiden (munt, peper, kaneel), maar het fruit blijf aanwezig. Aardbeiconfituur, appel, banaan. Het blijft ook op de smaak fris en levendig, met een mooie balans tussen het fruit en de eik. Lange, aangenaam bittere afdronk, met wat fruit dat doorheen de eik en de kruiden priemt. Knap! 91/100

22 feb

1 reactie

Ledaig 8y 2001, The Nectar of the Daily Drams

Ledaig (niet ‘ledijg’ maar ‘letsjik’ uitgesproken) is voor Tobermory wat Port Charlotte voor Bruichladdich is, nl. de geturfde variant van de distilleerderij. Vandaag een botteling van The Nectar die samen met de 2005 van Berry Bros meteen hoge toppen scheerde. Ik proefde deze een jaar geleden en heb nu de kans ‘m wat beter te leren kennen.

 

Ledaig 8y 2001/2010, 61%, The Nectar of the Daily Drams
Erg frisse, mineralige neus. De zomerse regenbui, de natte stenen, je kent het, maar ook wat kaarsvet en citroen op een onderlaag van turf en teer. Prikkelend allemaal. Daarnaast noteer ik nog zilt, vanille en zoethout. Niet erg complex, wel lekker om ruiken. Krachtig op de tong maar best drinkbaar en erg clean, ook hier niet echt complex. Wat opvalt zijn turfrook en citroen(schil), veel meer komt daar niet bij. Het hoeft niet te verbazen dat water het geheel zoeter maakt, dan krijg ik er tonen van suiker en vanille bij. De citrus en de turf blijven echter domineren, ook in de lange afdronk. Simpele en jonge, maar evenzeer lekkere en levendige Ledaig. 85/100

11 feb

Highland Park 24y 1986, The Nectar of the Daily Drams

De winnaar van de Fulldram Class ’89 tasting was deze Highland Park 1986 van The Nectar. Zoals ik al vermeldde, ging voor mij de Glen Moray 1973 Perfect Dram daar nog een ietsje boven. Maar ik begrijp perfect waarom er meer mensen waren die deze beter vonden. Het is dan ook een schitterend whisky. Als je ‘m nog vindt, reken op een dikke 100 euro.

 

Highland Park 24y 1986/2010, 51.8%, The Nectar of the Daily Drams
Expressieve neus met veel fruitaroma’s zoals daar zijn: rode appels, sappige perzik, sinaas, ananas in blik. Naast het fruit noteer ik vanille, munt, rook en wat mineralige tonen (natte keien). Een beetje bijenwas merk ik ook op, net als honing. Zalig om ruiken in ieder geval. Deze Highland Park is romig en boterig op de tong, maar ook stevig en mondvullend. Qua associaties denk ik opnieuw in eerste instantie aan fruit (kruisbes, kiwi en de schil van sinaas), honing en vanille, maar ook aan zilt, zachte turfrook en zoethout. Curry? Toch iets dat in die richting gaat. Een klein beetje eik, maar niet veel. Vrij lange afdronk op zoet fruit, zilt en lichte rook. Complexe en aromatische whisky. En vreselijk drinkbaar. 91/100

18 jan

Bunnahabhain 36y 1975, The Nectar of the Daily Drams

Bunnahabhain is één van de weinige distilleerderijen die gedurende het grootste deel van z’n geschiedenis eigendom is gebleven van dezelfde groep, nl. de Highlands Distillers Group. Gebouwd tussen 1881 en 1893, kwam het in 1887 in handen van de groep en bleef dat tot 2003, toen de groep Bunnahabhain verkocht aan Burn Steward Distillers, dat op z’n beurt overgenomen werd door CL Financial.

 

Bunnahabhain 36y 1975/2011, 58%, The Nectar of the Daily Drams, joint bottling with LMdW, fino sherry, 258 bts.
Aangename neus, maar wat aan de droge kant. Wat niet abnormaal is natuurlijk, de fino zal z’n werk gedaan hebben. De associaties waar ik aan denk, zijn grassig (hooi), noten, natte bladeren, aarde (natte aarde), een beetje boenwas en dadels. Met water treedt er fruit op de voorgrond. Rode appels en sinaas vallen me dan op. Ook de smaak is droog, maar complexer dan de neus. Okkernoten, natte bladeren, mos en zoethout als start, in lijn met de neus dus. Daarna gevolgd door balsamico en zilt, en door heel wat fruit. Sinaas, bramen, kersen, bosbessen… Lange, droge afdronk met toch voldoende fruit om het lekker te houden. Op de neus vond ik ‘m niet super, misschien wat te weinig aromatisch, op de smaak won hij enkele punten, vooral dankzij de extra complexiteit en de prominentere aanwezigheid van het fruit. 87/100

17 jan

2 Reacties

‘Jag Loan Needed’ wedding dram, Cooley

’Jag Loan Needed’, dat kan bijna niet anders dan een botteling van The Nectar zijn, onder hun vorige anagram label. Maar deze is geen gewone botteling, hij heeft volgens mij ook nooit in de winkels gelegen. Deze whisky werd gebotteld voor het huwelijk van Jan Broekmans. Meer nog, hij werd gedistilleerd op 24 maart 1999, de dag dat hij zijn echtgenote voor het eerst ontmoette, en gebotteld op de dag van hun huwelijk, 11 november 2008.

 

‘Jag Loan Needed’ wedding dram 9y 1999/2008, 59.6%, The Nectar, Cooley Distillery
Mmm, lekkere neus. Prikkelend en levendig. Zoet (vanille, butterscotch en marsepein), granig en fruitig (appels, perziken en peren). Daarna ook een beetje kruidig (kaneel en gember). En dat alles op een tapijtje (om geen ‘bedje’ te gebruiken) van zachte turfrook. Rond en vol mondgevoel waar de zoete turf de eerste viool speelt. Honing en vanille ronden de scherpe kantjes van de turf af. De gember zit ook hier, maar is gekonfijt. Peper en kaneel heb ik ook nog. En daaronder priemen fruitige tonen. Warme appels, banaan (misschien nog wat groen, maar zo heb ik ze het liefst) en ananas in blik. Licht drogend, maar nooit storend, alhoewel water het geheel nog wat zoeter maakt (en zoals even vaak ook de rook meer naar voren brengt). Vrij lange afdronk op kruidige en zoete turf. Knappe vatselectie van de heer Broekmans. 88/100

13 jan

1 reactie

Strathmill 37y 1974, The Nectar of the Daily Drams

Strathmill, één van de vele distilleerderijen opgericht tijdens de whisky-boom eind 19e eeuw, is zo’n typische blenderswhisky die je zelden tegenkomt als single malt. Officieel ken ik enkel een Flora & Fauna botteling en een Manager’s Choice. Deze 1974 was voor mij één van de hoogtepunten op het voorbije Spirits in the Sky festival. Eens kijken of dit in andere omstandigheden nog zo is. Een fles kost ongeveer 150 euro.

 

Strathmill 37y 1974/2011, 44.4%, The Nectar of the Daily Drams, joint bottling with The Whisky Agency
Oh ja, pure Clynelish-stijl. Erg fruitig en ‘waxy’ that is. Mandarijn, peer en meloen wat het fruitdepartement betreft, bijenwas, boenwas en schoenpoets wat de waxyness betreft. Dat alles vermengd met honing, melkchocolade en zoethout. Heerlijk om ruiken. Zacht en romig op de tong, op tonen van abrikoos, citrus, honing (veel), romige melkchocolade en kruiden. Het zoethout opnieuw, maar ook kaneel, curry en peper. Succulent en smeuïg. Middellange, kruidige afdronk met hints van gekonfijt fruit. Niet de meest complexe whisky, maar wreed lekker! 92/100

2 nov

Daintier Bull

Vandaag een Tullibardine van The Nectar en Bresser & Timmer onder het oude Daily Dram label. Niet het eerste label, maar het vorige, dat met de anagrammen. Tullibardine wordt hier Daintier Bull. Hier en daar nog te krijgen voor een 60 euro.

 

Tullibardine 16y 1992/2008 ‘Daintier Bull’, 54.8%, Daily Dram, The Nectar, 120 bottles
Lekkere, aromatische neus op granen (pils), fruit (kruisbessen en pompelmoes) en zachte rook. Eucayptus ook, net als vers gemaaid gras. Wat kaarsvet heb ik nog. En warm zaagsel. Boeiende neus vind ik. Stevig mondgevoel, kruidig en fruitig. Eik, munt, peper en gember. Qua fruit is het hier vooral ananas en peer dat ik heb. Wat vanille en hooi vullen aan. Vrij lange en aangename afdronk op eik, kruiden en hooi. Eerder droog dus. Een meer dan aangename verrassing deze Tullibardine. Mijn beste tot op heden trouwens. 85/100

12 okt

Nog een Glen Elgin

Ik proefde een tweetal weken geleden al twee Glen Elgins, waaronder een bijzondere Thosop botteling. Vandaag nog eentje, ook een 1984, van The Nectar deze keer. Het label vermeldt geen vattype, maar ik ga ervan uit dat het een bourbonvat is. Nog op meerdere plaatsen te koop voor een 100 euro.

 

Glen Elgin 25y 1984/2010, 43.8%, The Nectar of the Daily Drams
Lichte neus die start op florale tonen, granen, olijven en vanille. Daarna zet er zich fruit door (abrikoos, perzik en peer) en na enige tijd ook wat kruiden. Eerder tuinkruiden (kamille bv.), in lijn met het eerder florale karakter van deze neus. Zacht en boterig op de tong, erg genietbaar en al even erg drinkbaar. Fruit, maar hier eerder citrusfruit. Suikerspin ook, net als kaneel, munt en eik. Die eik groeit en maakt het geheel licht drogend. Een klein beetje zilt op de achtergrond. Geen al te lange afdronk op granen, florale tonen en eik. Wat simpel misschien, maar aangenaam om drinken. Een typische 85/100

« Oudere berichten