Spring naar inhoud

Posts tagged ‘The Bonding Dram’

21 jan

1 reactie

Clynelish 15y 1997, The Bonding Dram

Blij dat ik deze Clynelish eindelijk kon proeven. Veel over gehoord, veel over gelezen, wat de goesting alleen maar deed toenemen. Het gaat dus om de Clynelish 1997 die The Bonding Dram bottelde voor z’n vijfjarig bestaan.

 

Clynelish 15 YO 1997/2012, 55.7%, The Bonding Dram, 5th anniversary, cask 5733Clynelish 15y 1997/2012, 55.7%, The Bonding Dram, 5th anniversary, cask 5733, 265 bottles
Erg geconcentreerde en rijke neus en heel typisch ook. Wat wil zeggen dat ik veel bijenwas en kaarsvet heb (hoera), vanille, wit fruit (appels, kruisbessen, witte perziken en pompelmoes), zachte zilt en ronde eik. Maar ook warme houtkrullen, dennennaalden en marsepein. En een ronduit heerlijke mineraliteit (natte stenen en een al even natte grasmat). Hopelijk houdt de smaak dit niveau aan, dan hebben we een winnaar. En jawel, op de tong even dik, rijk en geconcentreerd als op de geur. De bijenwas, het fruit (pompelmoes, periken, meloen), de vanille, de marsepein, de mineralen, het zilt, het is allemaal erg aromatisch en perfect met elkaar verweven. Prachtig bitter, door de pompelmoes, de eik en een extra kruidigheid (gember, peper). Lange afdronk, het bittere en het zoete hand in hand. Dit moet mijn beste jaren negentig Clynelish zijn (vanaf nu mijn benchmark). Geweldige selectie Jeroen. 90/100

16 aug

2 Reacties

Bladnoch 21y 1991, The Whiskyman for The Bonding Dram

The Bonding Dram van Jeroen Moernaut brengt zo af en toe een eigen botteling voor z’n klanten op de markt. En de geschiedenis leert dat Jeroen z’n vaten wel weet te kiezen. Ik denk aan de erg lekkere Laphroaigh 1996 en de minstens even lekkere Macduff 2000. Ik kan alleen maar hopen dat de botteling van dit jaar – samen met The Whiskyman deze keer – een beetje in de buurt komt.

 

Bladnoch 21y 1991/2012, 52.9%, The Whiskyman for The Bonding Dram, bourbon barrel, 118 bottles
Cleane neus. Zoet en grassig. Hooi en weide (met z’n boterbloemen en klavers). Boter en karamel (toffee). Rietsuiker (iets wat een typisch element in Bladnoch uit deze periode lijkt te zijn). Wat ananas ook. In blik. Of uit blik eigenlijk. Alleszins een geopend blik. Whatever, ik kan hier erg van genieten. Een unieke, uitgepuurde stijl. Op de smaak heb ik weer dat boterige en dat grassige, samen met de romige karamel. Maar ook veel vanille nu. Vanillefudge. Daarna meer en meer eik en pompelmoes, zorgend voor een aangename bitterheid. Peper en zoethout qua kruiden. Bitter-zoet in evenwicht. Middellange afdronk op citrus, vanille, kandijsuiker en sappige eik. Lang getwijfeld over de score, tot ik er een andere Bladnoch 1991 naast zette die ik 86 punten gaf. Deze gaat er vlotjes over, zeker de neus is nog een stuk beter. Knappe selectie dus. 88/100

23 dec

2 Reacties

Aberlour 1994 & Bowmore 1997 Mac Bolle

Ter ere van 100 jaar Ronde Van Vlaanderen in 2012, verschijnen twee single cask bottelingen, een Aberlour 1994 en een Bowmore 1997. Het label draagt de naam en beeltenis van de legendarische Torhoutenaar Karel Van Wijnendale (alias ‘Mac Bolle’), wielerjournalist, stichter van de sportkrant Sportwereld en geestelijke vader van de Ronde van Vlaanderen.
Beide vaten werden geselecteerd door Whisky Import Belux en The Bonding Dram, de flessen worden verkocht door de stad Torhout, dat in 2012 de titel Dorp van de Ronde Van Vlaanderen mag dragen. De prijs voor een fles is 60 euro, waarvan er 5 euro naar de actie Kom Op Tegen Kanker gaat. Hoe je de flessen kunt bestellen lees je hier.

 

Aberlour 16y 1994/2011 ‘Mac Bolle’, 46%, Whisky Import Belux & The Bonding Dram, Bourbon Hogshead #8825, 279 bottles
Erg aangename, zoete neus die start op vanille en fruit. Sappig wit fruit à la rode appels (oké, het wit slaat dus op de binnenkant), peren, perziken en lychee. Lycheesap. Na enige tijd toast, geroosterde noten, hooi en kruiden. Mooi rond en romig mondgevoel. Vanille, peer, perzik. Best stevig ook wel, lijkt meer dan 46%. Hiervoor zorgen de eik en de kruiden, kruiden zoals peper, zoethout en gember. Middellange, wat droge afdronk op hooi, eik en kruiden. Simpele whisky, maar dat bedoel ik positief. Niet complex, niet super gelaagd, wel makkelijk te benaderen en even makkelijk drinkbaar. Een whisky zonder streken. 84/100
 
 

Bowmore 14y 1997/2011 ‘Mac Bolle’, 46%, Whisky Import Belux & The Bonding Dram, Bourbon Hogshead #800029, 303 bottles
Uitzonderlijk zachte, zelfs wat delicate neus, wat natuurlijk aan het alcoholpercentage ligt (de meeste jonge Bowmores die ik proefde, zijn vatsterktes, en dat betekent vaak 60% en meer). Geen rookbom, de (turf)rook is licht en laat veel ruimte voor ‘zee’: jodium, zeewier, zilt en een heuse plat de fruits de mer. Dat laatste besprenkeld (stevig besprenkeld) met citroen. Vanille en zachte nougat maakt de neus wat zoet. Zachte, cleane smaak. Rook, vanille, kaneel, citroen en opnieuw een stevige ‘coastal’ toets (zilt). Mineralig ook wel. Geen al te lange afdronk, zilt en rokerig met citroen ertussendoor. Cleane, zilte en net zoals de Aberlour vlot drinkbare en dus erg toegankelijke whisky. 86/100
 

10 feb

3 Reacties

Macduff 2000 for The Bonding Dram

Na een Laphroaig 1996 heeft The Bonding Dram – ondertussen een gevestigde waarde in het Belgische whiskylandschap – een tweede eigen botteling uit, dit keer een Macduff 2000. Deze Macduff werd door Jeroen en aanhang geselecteerd uit een reeks vatstaaltjes van de Creative Whisky Company, onafhankelijke bottelaar en geesteskind van David Strik (ex-Whisky Magazine en al even ex-Cadenhead). Exclusive Malts is één van de reeksen van de CWC.

 

Macduff 10y 2000, 56.5%, Exclusive Malts (CWC) for The Bonding Dram, sherry cask #3525, 200 bottles
Mooie zoete en fruitige sherryneus. Het eerste waar ik aan denk is warme appelmoes met kaneel. Mijn jongste zoon is er zot van. Ik heb ‘m dan ook aan mijn glas laten ruiken… blijkbaar denkt hij er anders over. Vers gebakken speculaas en peperkoek. Er zijn dus ook kruiden te ontwaren. Gebakken banaan doemt op. Nogal wat gebakken en ‘warme’ associaties als ik het zo bekijk. Appelstrudel. Uit de oven, inderdaad. Een heel klein beetje rubber, juist genoeg om alleen maar een meerwaarde te zijn. Ha, iets licht floraals ook. Rozenbottel denk ik. Yep, that’s it, rozenbottel. Laat me wat water toevoegen, dit is uiteindelijk whisky op meer dan 56%. Mmm, het geheel wordt stroperiger, de kruiden verhuizen wat naar de achtergrond, maar voor mij wordt het niet beter, integendeel. Het was trouwens al goed genoeg. Proeven nu. Stevig, rond, romig mondgevoel. Bitterzoet is de teneur. Veel kruiden à la peper, nootmuskaat en gember, gekonfijte gember. O ja, duidelijk. Wat nog? Honing, wat hout, cassis en vijgen. Licht drogend. Hier is water wel een optie, alhoewel zeker niet noodzakelijk, ik vind hem niet per se beter mét. Anders, dat wel. De balans tussen het zoete en het fruitige aan de éne kant en het bittere en kruidige aan de andere kant slaat met een beetje water wat meer door naar het eerste. Het is maar wat je wil. Dus: onversneden – toch een mooi woord – ruiken en al dan niet licht versneden drinken al naargelang je smaak, dat is de boodschap. Best lange, kruidige afdronk, met het zoete dat aanwezig blijft. Zeer lekkere whisky, en voor 50 euro… wel, kopen die handel! 89/100

15 jun

2 Reacties

Laphroaig 1996, Malts of Scotland ‘Clubs’

The Bonding Dram viert z’n derde verjaardag met een eigen botteling, een Laphroaig 1996 van de Malts of Scotland in de ‘Clubs’ reeks. De eerste ‘Clubs’ was de Bowmore 1995 voor de Maltisten uit Wesfalen, deze Laphroaig is de derde. Wat was dan de tweede Clubs vraagt u zich af? Wel, daarover later meer.

 

Laphroaig 13y 1996/2010, 57.3%, MoS ‘Clubs’ for The Bonding Dram, cask 7313, 102 bottles
Vat 7313 was – en is dat eigenlijk nog steeds – een bourbonvat. De neus start zoet. Zoete jonge turf, helemaal niet droog of assig, dat is meteen al een stevige plus. Vanille, fudge (oké, vanille fudge), appelsap/compote. Hij is daarnaast redelijk medicinaal (mercurochroom ofte ‘rood’, terpentijn) en er priemt ook zilt, zeewier en ‘meaty’ tonen doorheen. Een hammetje aan het spit. Wat nog? Wel, er is ook citroen te ontwaren en zure room. Ja, een aangename lichte zurigheid. Clean, geconcentreerd en vooral meer dan lekker deze neus. Water maakt ‘m misschien toegankelijker maar wijzigt het profiel niet echt. Nat stro en dito hooi, dat is wel een extraatje, en – niet onlogisch – iets meer rook. Op de tong olieachtig en erg stevig – mondvullend – zoals het alcoholpercentage al kon doen vermoeden. Zoet, ziltig en rokerig zijn ook hier de dominante smaken, met wel een beetje assen maar niet genoeg om te gaan storen. Citroen, zoethout, peper (de alcohol), amandelen en okkernoten (licht bitter) maken het plaatje af. Minder complex en meer recht voor de raap dan de geur. Lange, medicinale afdronk op rook, teer, citroen, peper en zout. Deze jonge stevige Laphroaig is niet over-complex maar wel zéér lekker en mooi gebalanceerd. Knappe selectie Jeroen! 88/100