Brora 30y for The Whisky Show 2011
Tromgeroffel, want vandaag maak ik nog eens tijd voor een top-Brora, de 30y voor The Whisky Show in Londen vorig jaar (geweldig bedankt voor de sample Karel!). Ik zorg voor een waardige sparring partner, want proef ‘m naast de Brora 32, ook een botteling van vorig jaar. Vermits de 32 twee jaar ouder is dan de 30, of de jongste whisky in beide bottelingen zou althans twee jaar verschillen (alhoewel ook dat niet gezegd is natuurlijk, maar alla), zou je verwachten dat de 30 wat meer Clynelish en minder typisch (farmy) Brora is.
Nog te koop via de website van The Whisky Exchange voor 350 pond. Aan de huidige stand van het pond mag je daar in euro nog eens 100 bijtellen.
Brora 30y, 52.9%, Speciality Drinks Ltd for The Whisky Show 2011, matured for three decades in oak wood
Die veronderstelling kan dus naar de prullenmand. De 30 is meteen veel meer ‘Brora’ dan de 32. We weten ondertussen natuurlijk wel dat deze laatste veel tijd nodig heeft om open te bloeien en zich dan ontpopt tot een complex juweeltje, de 30 heeft echter helemaal geen tijd nodig. Waar de 32 op de duur wel wat geuren van natte hond en nat hooi vertoonde maar geen geitenstal en mest, heeft de 30 dat wel. Dat kan doen vermoeden dat de 30 meer oudere Brora bevat dan de 32. Het lijkt me niet onlogisch dat de 32 vooral teerde op Brora van eind jaren zeventig (recenter dan 1979 kan al niet). En dat in de 30 dan naast whisky van rond 1980 ook oudere vaten (i.e. van begin jaren zeventig) verwerkt zijn. Of dat de mensen van The Whisky Exchange hun handen hebben kunnen leggen op zwaarder geturfde vaten (denk aan de geweldige Brora 18y 1981 OMC). Soit, genoeg gespeculeer, terug naar de whisky. Zeer herkenbaar Brora dus. Het natte hooi, de stallen met hun mest (dampend, zoet-zurig), zachte turf, veel zoethout, planten, appels, ananas in blik, honing en een beetje bijenwas. Allemaal wat minder subtiel en minder complex – en minder evolutie ook – dan de 32 maar zo f*cking heerlijk om ruiken. Nu ja, niet dat deze niet complex zou zijn, ik dien bij het bovenstaande nog mosterd en zilt toe te voegen. Dezelfde vergelijking tussen de twee whisky’s gaat op voor de smaak. Erg ‘onsubtiele’ Brora. Het mondgevoel is romig, rond en vol. De zee (zilt en zeewier), de zoete turfrook, de honing, de appels, de bijenwas en de boerderijtoestanden die ik ook in de geur had doen hun ding. Misschien iets meer kruiden. En kweepeer. Behoorlijk lange, romige afdronk op zoete turf, zilt en kruiden. Ik scoor dit hetzelfde als de 32. Het is een verschillend profiel, de 32 heeft de complexiteit en subtiliteit als pro, de 30 de uitgepuurde Brora-ness waar ik zo kriekezot van ben. 93/100
Stevige notes. Wat is het toch heerlijk om over Brora te schrijven. En dan is drinken natuurlijk nog een stuk plezanter.
Glen Grant 34y 1972, 54.9%, Single Malts of Scotland, Speciality Drinks, sherry butt #2380, 447 bottles
Die neus is zalig. Veel fruit, zoet en sappig fruit. Ik denk aan peer, banaan, meloen, druiven, limoen en nog heel wat andere soorten. Dit succulent fruit gaat vergezeld van rook, bijenwas en honing. Zachte karamel (vanille fudge?) dien ik nog te vermelden, alsook mokka. Gianduia-chocolade! Daarna komen er bloemen opzetten… zalig. Erg complex, doet me denken aan (veel oudere) Clynelish. Op de tong heb ik gelijkaardige aroma’s. Fruit (pompelmoes, limoen), honing, florale elementen en karamel. Daarna wordt hij wat droog: noten, sterke thee, hout… Spijtig. Lichte zilt en nog lichtere turf. Bitter-fruitige afdronk met witte pompelmoes, hout en kruiden. Louter op basis van de neus zou ik ‘m 93 scoren, omwille van de licht storende bitterheid in de smaak en afdronk valt het eindoordeel iets lager uit. 91/100
De neus is zoeter dan die van de Berry Bros, wat minder fruitig en natuurlijk ook een pak krachtiger. Het fruit is hier perzik en abrikoos, evoluerend naar banaan en ananas. Geconfijte ananas. Veel vanille, wat hout en gesuikerde amandelen. Latte Macciato (met veel suiker), kandij, munt… ook deze neus is om van te smullen! Complexe, zoete smaak en verdacht drinkbaar op dit percentage. Wit fruit (meloen, peer), mokka, peper, nootmuskaat, hout (maar hier stoort dit niet). Met wat water worden de zoete en fruitige tonen nog versterkt. De afdronk is lang en kruidig. De neus van de Berry Bros vond ik beter, qua smaak prefereer ik de SMoS. Globaal genomen zijn ze evenwaardig, geen reden dus om deze anders te scoren. 91/100
Rokerige neus op houtvuur, woodsmoke en assen, gevolgd door kruiden (kaneel is het eerste waar ik aan denk), gedroogd gras, heide, citroen en zure appels. Op de tong krijg je eerst turf en kandij, dan zilt, kruiden (peper) en medicinale tonen, eindigend in rook en assen. Echt een turfbom. Afdronk: erg lang op turf, rook, assen en toch ook nog wat kruiden. Ah ja, water. Water maakt vooral dat de kruiden meer op de voorgrond treden, de rest van het profiel blijft grotendeels gelijk. Een erg stevige Laphroaig (‘big’), maar enkel voor hevige peat lovers. Voor mij mocht ie iets gebalanceerder zijn, zoals de ‘Clubs’ voor The Bonding Dram bv.. 85/100
Onversneden 