Spring naar inhoud

Posts tagged ‘Signatory’

9 jun

Weedram Masters – Het derde koppel

Laat ons de draad van de Weedram Masters terug opnemen. De derde distilleerderij die aan bod kwam was Isle of Jura, Jura voor de vrienden. De alom gekende Superstition mocht de wat mij betreft beste Jura ever inleiden, de 1966/1998 Signatory 10th Anniversary (bedankt voor de foto Mark).

 
Isle of Jura ‘Superstition’, 43%, OB 2011
Ook deze had ik al een paar keer geproefd, de laatste keer nog geen jaar geleden, maar nooit zo slecht gevonden als nu. Zeer vreemd, dit kan bijna niet anders dan een nieuwe batch zijn. Een neus die muf start maar snel overgaat naar de geur van aangebrande spruiten, groene kool, veel granen en turf. Vegetale turf, wat ik wel vaker heb, maar hier ver van aangenaam. Zoet en vegetaal op de smaak met hier meer turf. Medicinaal. Maar lekker? No way. 68/100
 
 

Isle of Jura 1966/1998, 50.6%, Signatory, 10th Anniversary, cask 1485, 248 bottles
En dan een whisky die mij reeds tweemaal van m’n sokken blies, in Avelgem een derde keer. Wat ben ik blij dat ik deze in alle rust kan herproeven. Superfruitig op neus en smaak, ik ga de soorten niet opsommen, dat is onbegonnen werk. Op de neus doorheen het fruit succulente honing, marsepein, fudge, de geur van een weide (allerlei bloemen, boterbloemen, papavers, gras), heide, boter (echte melkerijboter), lichte zilt, discrete rook, oud geboend leder… goddelijk! Op de tong heb je niet het gevoel iets aan toch nog meer dan 50% alcohol te drinken. Superzacht, romig mondgevoel met ook hier een enorme fruitigheid. Nougat en vanille zorgen voor het zoets, allerlei kruiden en wat eik voor de nodige pit. Bijenwas. En ook hier een heel klein beetje rook. Subliem, ronduit subiem. Afdronk? O ja, van hetzelfde laken een broek. 95/100
 

Niet meer of niet minder dan de bevestiging van de cultstatus die deze whisky voor mij al had. Nu nog een fles zien te vinden…

24 mei

1 reactie

Glenugie 1966, Signatory dumpy

Volgende in het rijtje feestwhisky’s is een Glenugie 1966 van Signatory, een dumpy botteling van 1996. Ik weet niet meer waar ik dit sampletje vandaan heb, maar wat maakt het uit.

 

Glenugie 30y 1966/1996, 58%, Signatory, cask 848, 180 bottles
Fruity! Erg fruitige neus (ik proef de laatste tijd precies niet veel anders dan fruitbommen, watch this space – niet dat ik dat erg vind), heel aromatisch. Appels vooral. Ook wat papaja en ananas. Lichte florale toetsen erdoorheen, net als wat kruiden, wat eik en de geur van aarde. Een heel lichte rokerigheid. En een even lichte farmyness annex waxyness. Subtiel en complex. Perfect drinkbaar op 58%, straf! Ook hier zijn subtiel en complex de kernwoorden. Opnieuw heel veel fruit. De nadruk ligt op perzik hier, maar in het midden en het einde meer tropisch fruit. Honing ook, net als kruiden. Kruidnagel, beetje peper. Eik, maar nooit té. Kandij, dat samen met de honing voor de zoete toetsen zorgt. Met water komt er een heerlijke waxyness bovendrijven. Een hint van turf. Lange, filmende en pittige afdronk met het fruit, de kruiden en de eik die elkaar mooi in evenwicht houden. Prachtig! 92/100

6 mei

1 reactie

Springbank 1969/1995 Signatory

Springbank uit de jaren zestig… we weten dat dat wreed lekker kan zijn. Hoog tijd dus om dat nog eens onder mijn neus en aan mijn lippen te zetten.

 

Springbank 1969/1995, 51.7%, Signatory dumpy, 790 bottles
Ja ja, dit is wat men lekkere whisky noemt. Waxy sherry! De geur van boenwas en antieke meubels vermengd met noten, rood fruit (gestoofd rood fruit), braambessen, tabak en lichte farmy notes. Mosterd in de verte. Duidelijker waar te nemen is marsepein. Eucalyptus ook. Njummie! Deze Springbank voelt erg dik aan, stroperig bijna. Ik heb lichte turf, mandarijn en sinaasconfituur met de sherry die meer en meer naar voor treedt. Chocolade, rozijnen op rum, koffie, eik, wat zilt, peper en hars. Mooie bitterheid. Lange, bitterzoete afdronk op dadels en peper. Erg lekkere oude Springbank. 90/100

15 apr

1 reactie

Glenturret 29y 1979, Signatory

Als ik me niet vergis is met de sluiting van Littlemill in 1997 Glenturret nu de oudste actieve distilleerderij in Schotland. Het werd opgericht in 1775 en een deel van de oorspronkelijke gebouwen is zelfs nog in gebruik. Volgens bepaalde bronnen zou er zelfs al in 1717 gedistilleerd zijn, maar op dat moment dus nog zonder licentie.

 

Glenturret 29y 1979/2009, 48%, Signatory Cask Strength Collection, cask 1440, 163 bottles
Lichte neus op citrusfruit, appel, hout en vanille, associaties waar ik wat moeite voor moet doen, het is allemaal nogal snel weg. Na enige tijd krijgt hij een kaasgeurtje, wat hier toch een beetje misplaatst is. De smaak is licht bitter op hout en kruiden met fruit en vanille die voor wat zoet tegengewicht zorgen. Stevige, eerder bittere afdronk. Niet slecht, maar de kaas op de neus en het wat te bittere op de smaak doen hem onder de tachtig tuimelen. 77/100

14 mrt

3 Reacties

Bezoekje BB

Vrijdag vergastte Bert Bruyneel mij met een bezoekje. Ik had wat flessen klaargezet waarvan ik de meeste hier al eens besproken heb of dat in de nabije toekomst nog wel zal doen, ik ga ze hier niet oplijsten. Het deed me echter plezier dat hij de Fulldram Xmas bottling (Auchentoshan 1999) erg kon smaken, maar dat hij de Laphroaig 10y Cask Strength Batch 001 beter vindt dan de red stripe 2007, kan er bij mij niet in. Ik zou zeggen “Bert B. kent geen kl**ten van whisky”, maar zo ben ik niet.
Nu, Bert had zelf ook wat lekkers bij, en hij had zich niet ingehouden. Van deze whisky’s heb ik notes gemaakt en aan de hand van sampletjes kan ik deze notes vandaag nog wat verder stofferen.

 

Aberlour-Glenlivet 27y 1963/1991, 55.2%, Cadenhead Authentic Coll.
Erg frisse en levendige neus, bijna 50 jaar na distilleren en 20 jaar na botteling. Floraal (bloesems) en vooral erg fruitig. Meloen, banaan, perzik, sinaas, mandarijn… Vanille, zacht waxy en wat heide. Zeer mooie neus. Ook de smaak is fris en fruitig, met hier wat toegevoegde granen en kruiden. Vanille ook. Best lange, romige en vooral fruitige afdronk. Prachtig oud profiel. 91/100

 

Highland Park 26y 1972/1998, 55.7%, Signatory 10th Anniversary, cask 1632, 252 bottles
Volle, smeuïge en zoete neus op honing, vanille en peperkoek. Van die zelf gebakken peperkoek, nog warm. Gaat verder op boenwas, kruiden, eik en gekookt fruit. Lichte rook ook. Puur genieten deze neus! Smaak: van het zelfde laken een broek. Stevig, zoet, fruitig en kruidig, en alles in perfecte harmonie. Honing, gember, peper en zoet fruit. En hij blijft erg lang hangen. Ik zou dit blind nooit Highland Park raden, eerder oude Speyside. Sublieme oude Speyside dan wel. 93/100

 

Glenburgie 1966/1990, 61.2%, G&M Cask, cask 3405/6, 75cl
En het werd verdorie nóg beter. En wel met een Glenburgie 1966 van G&M, vaten 3405 & 3406. Als ik m’n neus nog maar effe in het glas steek… een explosie van de heerlijkste sensaties! Prikkelende kruiden, sappig fruit (aardbeien, rode appels, cassis, braambessensap – zou dat bestaan?), gebakken banaan, romige karamel, rozijnen op rum, chocolade… chocolade die smelt op de tong. Alwaar hij vergezeld gaat van noten (superieure studentenhaver), rijpe sinaas, de braambessen opnieuw, zachte gember en kaneel. Lichte zilt. Och ja, nu je het zegt, dit is whisky op 61.2%… niets van gemerkt. Lange afdronk op sappig fruit en gekonfijte gember. Sherry op z’n absolute best. A propos, deze krijgt op Whisky Fun een score van 81/100. Laat ons zeggen dat ik lichtjes van mening verschil. 95/100

 

A ja, dan waren er ook nog wat Benriach casksamples. Hierover later meer, maar hou je ogen open, er wordt wat dat betreft naar mijn bescheiden mening iets legendarisch klaargestoomd…

 

Bedankt voor het lekkers Bert!

 

22 nov

Benriach 24y 1985, Signatory

Benriach werd gebouwd in 1898, maar heeft niet lang kunnen genieten van een actief bestaan. Eigenaar John Duff, die ook Longmorn bezat, diende twee jaar later om financiële redenen beide distilleerderijen van de hand te doen. De nieuwe eigenaar besloot daarop één van de twee te sluiten, Benriach dus. Het bleef echter actief als malting plant, maar pas in 1965 werd de productie opnieuw opgestart.


Benriach 24y 1985/2009, 50.6%, Signatory bottled for Vinothek St. Stephan, cask 5500, 218 bottles
Zoete, florale neus met een heerlijke waxy draai. Ik heb hooi, gedroogde bloemen, veel bijenwas en daarna fruit. Zoet fruit. Ananas in blik (op siroop), pruimentaart, perensap. Harde fruitsnoepjes. Erg lekker. Rijke, romige smaak op citrus (mandarijn, limoen), cake en kandijsuiker. Hout en kruiden naar het eind en in de middellange afdronk. Terugkerende citrus (sinaas hier). Zeer geslaagde botteling. Eens te meer bedankt Serge. 88/100

8 nov

Glenlivet 14y 1995, Signatory

George Smith, eigenaar van Glenlivet was de eerste die een licentie aanvroeg onder de Excise Act – uitgevaardigd in 1823 – die het mogelijk maakte legaal whisky te produceren. Hij kreeg z’n licentie in 1824.
Smith kreeg echter heel wat tegenkanting van de illegale stokers en werd zelfs bedreigd met de dood. De Hertog van Gordon, vader van de Excise Act, gaf hem daarop twee geweren, welke vandaag te bezichtigen zijn in het bezoekerscentrum van de distilleerderij.

 
Glenlivet 14y 1995/2009, 46%, Signatory ‘UCF’, cask 144352, 767 bts
Sherryvat, gebotteld onder het ‘un-chillfiltered’ label. Kruidige sherryneus. Peterselie, oxo, kruidenbouillon, lichtjes zilt. Wat hout, karamel, noten, leder en woudvruchten. Ook wat eucalyptus. De smaak is droog en kruidig (zoethout, drop) met stilaan meer en meer fruit. Bessen, sinaas. Best lange, droge en licht fruitige finish. Redelijk complexe whisky, verre van slecht. 84/100

3 okt

Bowmore 19y 1990, Signatory

Bowmore is de hoofdstad van Islay. In het Gaelic verwijst ‘Bow’ naar baai en ‘More’ naar groot, Bowmore ligt inderdaad aan de (grote) baai van het Loch Indaal.

 
Bowmore 19y 1990/2009, 46%, Signatory, casks 653 & 654, 697 bts
Rook en zilt, dat is deze whisky in twee woorden. De neus geeft turfrook, zeelucht (inclusief de iodium) en zilt. Een beetje vanille en citroen laten ook nog van zich horen (t.t.z. ruiken). Geroosterd vlees. De smaak is zacht en romig met buiten de turf en het zout ook hier citrus. Na een tijdje meer zoets. Honing en vanillepudding. Vrij lange, zilte finish met een aangename kruidigheid en terugkerende rook. Lekkere Bowmore. 85/100

29 sep

1 reactie

Het Zesde Metaal & Linkwood 1973

Het Zesde Metaal is van het beste wat West-Vlaanderen de wereld te bieden heeft. Samen met Rodenbach en The Chocolate Line dan. Hun debuut Akattemets heb ik al grijs gedraaid, maar het kreeg – buiten de late uren op Radio 1 – niet geweldig veel airplay. Nochtans schreeuwt deze plaat om bewonderd te worden. Songs als Est Miskien, Keuning van de Jacht, Peis Je Nog Aan Mie en Appartementje zijn echt sterk, maar vooral van Ik Haat U Niet krijg ik kippenvel. Wat een intensiteit! Hoe dat nummer opbouwt, van zacht naar oerend hard en terug gaat, ik krijg het er koud van. En zelfs de teksten zijn relatief verstaanbaar voor de niet-natives (zeker als je Bert Bruyneel al eens in z’n moedertaal hebt bezig gehoord).
Beluisteren van goeie muziek gaat hier ten huize Onversneden meestal gepaard met het drinken van goeie whisky. De keuze viel op een Linkwood 1973 van Signatory.

 
Linkwood 31y 1973/2005, 52.6%, Signatory, cask 14072, 191 bottles
Levendige, krachtige en fruitige neus. Ik ruik limoen, abrikoos, pruim. Kandijsiroop en vanille zorgen voor het zoets, het hout countert. Lichte, frisse smaak met ook hier een mooi samenspel tussen fruit, hout en zoets. Hier eerder honing. Qua fruit heb ik vooral perzik en abrikoos. Chocolade en een beetje zilt, en kruiden naar het einde. Die ‘peper en zout’ heb ik ook in de middellange afdronk. Erg lekkere oude Linkwood. 87/100

11 aug

3 Reacties

Mortlach 19y 1988, Signatory

Mortlach is de oudste distilleerderij van Dufftown, een beetje ouder nog dan Glenfiddich. Het kreeg z’n licentie in 1823, maar was al eerder in productie.

 
Mortlach 19y 1988/2008, 59.6%, Signatory, cask 2652, 577 bottles
Rijke, maltige en zoete neus. Ik denk zowel aan perensiroop, karamel, vanille, crème brûlée… stroperig zoet dus. Hij vult de mond met z’n granen en z’n zoete tonen en evolueert van zoet naar bitter. Hier zorgt het hout, het hars en de kruiden voor. Met water komt er citrus bij. Droge, prikkelende afdronk. Lekkere Mortlach. 84/100

8 aug

Een mindere Brora

Het bestaat!

 
Brora 20y 1981/2001, 43%, Signatory, cask 577, 403 bottles
Cleane en mineralige neus met granen, gekookte groenten, olijfolie, vergezeld van bijenwas en een beetje turf. Een klein beetje. Meer turf in de smaak, die trouwens wat punch mist. Metalig, peperig, mineralig en waxy is hij wel. Nogal vlak, niet geweldig boeiend. De afdronk is nog redelijk lang op metalen, hout en was. Alhoewel ik dit absoluut geen slechte whisky kan noemen, denk ik toch dat dit voor mij tot op heden de minste Brora is. 80/100

27 okt

Drie maal Brora 1981

Brora 25y 1981/2007, 56.5%, Duncan Taylor, cask 1423, 682 bottles – Highland – 82/100
Neus: waar zit de turf?? Niet te bespeuren. Wel veel hout. Vanille ook, en iets zoet-zurigs. Groene appels. Ook in de smaak is het behoorlijk zoeken om iets van turf waar te nemen. Hier is het vooral het citrus fruit dat domineert. Niet meer dan een lichte waxyness. Weinig distilleerderijkarakter eigenlijk. Middellange afdronk, beetje bitter. Het bewijs dat het na de jaren zeventig voor Brora toch wat bergaf ging, enkele pareltjes van uitzonderingen zoals deze niet te na gesproken. Pas op, dit is nog altijd lekkere whisky hoor, maar beneden Brora’s standaard.
 
Brora 20y 1981/2001, 43%, Signatory, cask 578, 412 bottles – Highland – 85/100
Mineralige neus. Lichte rook ook, bloemen, amandel (marsepein), zilt en honing. De smaak is vrij droog, met een beetje turf, zoethout en kruiden. Droge, kruidige afdronk. Da’s al wat beter.
 
Brora 22y 1981/2004, 56.4%, Signatory, cask 1561, 611 bottles – Highland – 86/100
Frisse neus met lichte sherryinvloed. Koffie en leder naast rook en zilt. Mineralige smaak moet zoete en fruitige tonen die ik associeer met rozijnen, citrus, appel, zilt, drop en turf. Wordt hoe langer hoe droger, het hout speelt op. Mooie lange en kruidige afdronk. Ook deze is geen grootse Brora, maar desalniettemenin erg genietbaar.

16 feb

Twee puberende Laphroaigs van Douglas Laing

Puberende Laphroaigs??? Stop met drinken Johan!
 
Laphroaig 15y 1982/2003, 50%, DL Old Malt Cask, cask 914 – Islay – 86/100
Een 15-jarige Laphroaig, gedistilleerd in 1982 en gebotteld in 2003, straf! Nochtans staat het zo op het etiket. Is ie nu een goeie 20 jaar oud of gedistilleerd rond 1988? Soit, proeven nu. Vrij typische – en dus best wel lekkere – Laphroaig neus met veel zoete turf en citrus. Ook de smaak is zoet en rokerig. Exotisch fruit en een beetje kruiden. Lange, zoet-rokerige afdronk. Njammie.
 
Laphroaig 17y 1990/2008, 56.1%, Signatory, cask 08/45, 224 bottles – Islay – 90/100
Ook deze is lekker, vooral in de smaak en afdronk. Zoete neus. Iets van amandel. En houtskool. In de mond zalige zoete turf, met voor de rest citrus, peper en een beetje zilt naar het einde toe. Lange, zilte en rokerige afdronk… Lovely!
 
Weerom twee toppers van Laphroaig dus.

Nieuwere berichten »