Spring naar inhoud

Posts tagged ‘Saint Magnus’

24 jan

Highland Park 18y ‘Earl Haakon’

En nu we toch bezig zijn, hierbij mijn bevindingen van de derde in de Saint Magnus trilogie, de 18-jarige ‘Earl Haakon’, genoemd naar de moordenaar van de heilige Magnus. Nogmaals bedankt voor de sample Marc.

 

Highland Park 18y ‘Earl Haakon’, 54.9%, OB 2011, 3.300 bottles
De neus heeft wat tijd nodig om open te komen. Hij start ‘groen’ (planten en tuinkruiden), gevolgd door kandijsuiker en bananen. Doet me wat aan rum denken. Kaneel ook en warme appelsmoes. Daardoorheen ‘herfst’: natte bladeren en mos. Maar een heel weinig turfrook. Stevig op de tong, mondvullend. Hier vallen de kruiden eerst op: gember, nootmuskaat, peper en zoethout . Ook hier rozijnen en bananen, groene bananen (lichte taninnes). Vanillefudge en nougat maken het geheel zoet. Lichte rook. Middellange, bitterzoete afdronk. Niet erg complex, wel lekker. Maar hoeft het gezegd, te duur voor wat het is. 86/100

23 jan

Highland Park 12y ‘Saint Magnus’

Met de Magnus Editions trilogie heeft Highland Park eer betoond aan Saint Magnus, de eerste graaf van Orkney, en ook wel een beetje aan z’n stichter Magnus Eunson (1798), genoemd naar deze heilige. Saint Magnus was een Noorman (Orkney was in die tijd Noors grondgebied) die leefde van 1075 tot 1116 of 1117, toen hij door z’n neef en rivaal, Earl Haakon, werd vermoord. Z’n verhaal wordt verteld in twee sages (Magnus’ saga) en een legende (Legenda de sancto Magno).
De drie whisky’s in deze reeks zijn de 15y ‘Earl Magnus’, de 12y ‘Saint Magnus’ en de 18y ‘Earl Haakon’. Ze werden gebotteld in een hand-geblazen bruine fles en kregen een retro-label mee dat gebaseerd werd op een 150 jaar oude fles Highland Park.

De Saint Magnus die ik vandaag proef, is een vatting van whisky gerijpt op sherryvaten, voor het grootste deel van Europese eik. De jongste whisky werd gedistilleerd in 1998.

 

Highland Park 12y ‘Saint Magnus’, 55%, OB 2010, 11.994 bottles
Krachtige en zoete neus op tonen van honing en hooi (of wat had je gedacht?), karamel, leder, gedroogde vruchten, geroosterd vlees, kaneel en zoethout. En dat alles vermengd met eik en wat rook. Op zich allemaal aangename associaties, maar het geheel is vrij scherp: de karamel doet wat verbrand aan, het leder is nieuw en ruw, de eik en de kruiden zijn best dominant. Dus al bij al niet zó geweldig aangenaam. De smaak is al even krachtig en ja, ook scherp. Bitter. Daar zorgen kruiden, karamel, eik en noten voor. Wat rook ook, en teer. Water helpt wel, het brengt honing, sinaas en bijenwas naar voor. Lange droge afdronk op kruiden en turf. Zonder water zou ie onder de tachtig zijn geëindigd. Niet makkelijk meer te krijgen, maar zo erg is dat nu ook weer niet. 82/100