Spring naar inhoud

Posts tagged ‘oud naar nieuw’

26 dec

Oud naar Nieuw

Vol Kerstkalkoen en bubbels, slepen we ons naar het jaareinde, de overgang van Oud naar Nieuw. Oud naar Nieuw was ook het thema van de Fulldram tasting van vorige week. Bij deze klassieker zetten we van enkele whisky’s zowel een oude als een nieuwe botteling naast elkaar. Hieronder een summier verslagje.

 
Spirit of Unity, 46%, 2000 bottles, blended malt, for Japan
Het aperitiefje. For Japan is hier dus voor de slachtoffers van de aardbeving & tsunami van begin dit jaar en voor de heropbouw, het betreft geen botteling voor de Japanse markt. Deze blended malt bevat whisky van zeven distilleerderijen, Arran, Bladnoch, Glendronach, Glengyle, Kilchoman en Springbank, whisky uit alle hoeken van Schotland dus. Billy Walker stond in voor het blenden. Het resultaat is ver van slecht, maar nogal licht. Wat citrus en vanille op de neus, vergezeld van lichte zilt en dito turf. Op de smaak diezelfde citrus, amandelen, leder en ook hier zachte turf. Eerder korte afdronk. Mooi geblend, vlot drinkbare malt, maar ook niet meer dan dat. 78/100
 

Het eerste koppel dan, twee Cragganmore’s 12y met een twintig jaar verschil in botteldatum.

 
Cragganmore 12y, 40%, OB 2010
Eerder zoete, granige en wat duffe start. Muesli, honing, daarna een beetje wit fruit. Boter. Een klein beetje kruiden. Nogal saai. Ook op de smaak niet echt boeiend te noemen. Granen, gedroogd gras en vanille. Korte, granige afdronk. Zeer matige whisky. 74/100
 
Cragganmore 12y, 40%, OB +/- 1990, 75cl
75cl, dus vóór 1992 gebotteld. Met vermelding ‘Classic Malts’ op het label, dus na 1988. Beter en complexer dan de jonge versie. Olieachtig, grassig en fruitig. Dat grassige gaat gepaard met bloemen, qua fruit denk ik aan pruimen en peren. Leder heb ik ook, net als honing. Op de smaak komen daar nog wat kruiden bij. Middellange afdronk. Het effect van rijping op de fles? Of toen gewoon beter dan nu? 81/100
 

Bij het tweede koppel, Glen Elgin 12y, zit er nog meer tijd tussen, een dertig jaar.

 
Glen Elgin 12y, 43%, OB 2011
Zachte en aangename neus op rozijnen, noten, honing en Europees fruit. Zoete smaak met karamel, koffie, granen, wat fruit en kruiden. Middellange, licht droge afronk. Best lekker. 83/100
 
Glen Elgin 12y ‘Pure Highland Malt’, 43%, OB +/- 1980, White Horse, Carpano Import
Oud zwart-goud label. Mmm, erg lekkere neus op noten, kruiden, balsamico, turfrook, geroosterd vlees, koffie, antiekwas, hars en zilverpoets. Typisch oude sherry profiel (lang geleden gebotteld sherryvat bedoel ik dan). Stevig op de tong, kruidig (peper, zoethout), fruitig, met daardoorheen eik, sinaas, karamel en geroosterde noten. Lange afdronk op kruiden, een beetje boenwas en zachte rook. Zeer lekkere oldie. Let op, hier bestaan meedere batchen van (de ‘Carpano Import’ is belangrijk). 88/100
 

Het derde en laatste koppel werd gevormd door de Singleton of Dufftown 12y en een Dufftown 8y, gebotteld rond 1980 voor de Italiaanse markt.

 
Singleton of Dufftown 12y, 40%, OB for Duty Free, 1L
De neus start olieachtig (visolie) en grassig (hooi, maar ook bladeren), en gaat over in geroosterde noten, granen, leder en een beetje fruit (appel en meloen). Te weinig fruit echter om de wat duffere aroma’s te counteren. Dezelfde visolie op de smaak, het hooi en de (natte) bladeren ook, met daarnaast vanille en munt. Karton? Mmm, in de verte. Het is zeker geen frisse en levendige whisky, ben er niet echt fan van. Korte, droge afdronk. 75/100
 
Dufftown 8y 70 proof, OB +/- 1980, Italbell import, 75cl
Hier is de start echt ‘duff’: stof, champignons, karton… Maar het goede nieuws is dat dit wegtrekt en plaats maakt voor frissere sensaties. Rijpe vijgen merkte Dominiek op, zoethout en vanille noteerde ik nog. De smaak heeft niet dat duffe. Noten, karamel en kruiden maken de dienst uit. Middellange afdronk. Dit is geen slechte whisky, helemaal niet, maar er zijn betere Dufftowns 8y uit die tijd, ik denk maar aan de Ghirlande import van begin jaren zeventig. 81/100
 
En dan het toetje:
 
Bowmore 12y 1999/2011, 57.6%, Fulldram Whisky Club, matured in oloroso sherry cask, 190 bottles
Niet slecht :-) Een uitgebreide bespreking volgt.
 
 
De top drie voor de groep (voor alle duidelijkheid, dit is zonder het toetje) was:

  1. Glen Elgin oud
  2. Glen Elgin nieuw
  3. Dufftown oud

19 jan

1 reactie

Oud naar nieuw – een klassieker

Maandag stond de tasting van onze club in het teken van een ondertussen klassiek thema, van oud naar nieuw. We proefden van drie whisky’s telkens de recentste versie en een oudere. De whisky’s die aan bod kwamen, waren de Springbank CV, de Talisker 10y en de Macallan 12y. Deze zes proefden we blind. Ik heb niet geweldig veel genoteerd en ook de setting – veel discussiëren en raden – was niet van aard om te scoren.

 

Als welkomdram kregen we 2 van de 300 cl Robert Watson of Aberdeen ‘Imperial’, rotation 1967 ingeschonken. Een blend van meer dan veertig jaar oud dus. Hierbij ging het misschien meer om het gebaar – je opent niet elke dag een 3-liter fles – dan om de inhoud, maar het dient gezegd dat het absoluut geen slechte whisky is.
De neus start zoet en herbal en evolueert richting floraal. Bij mij balanceerde hij wat op het randje van zeep, maar zonder te storen, laat het ons op ‘floraal’ houden. Lekker op de tong, zonder echt diep te gaan, op granen, het florale van de neus en iemand merkte ook nog witte chocolade op. Maar ik weet niet meer of dit op de neus of op de smaak was. Whatever, dit is een lekkere blend.

 
Eerste koppel
Springbank CV, 46%, OB 2010
Op de neus startte deze wat vreemd. Mineralig én stoffig. Natte steen, iemand aan onze tafel merkte natte muren op. Ik had een beetje rook, neigend naar farmy notes. De combinatie van dat laatste en de natte muren deed me aan oude vochtige stallen denken. Niet geheel onaangenaam. De smaak is zoet en mineralig.

Springbank CV, 46%, Green Thistle, OB rotation 1996
Erg frisse neus, maar alle whisky’s die na de vorige gezet zouden worden, zouden fris overkomen. Veel wit fruit en lychees, wat eigenlijk ook wit fruit genoemd kan worden. De smaak is fris, clean en fruitig, in het verlengde van de neus dus.

Ik gokte correct op Springbank. Je zal zien dat ik bij de volgende twee paren niet vermeld waar ik op gokte, zoek daar vooral niets achter. Geen van beide Sprinkbanks vond ik echter écht lekker, de oude wel wat beter dan de nieuwe. Of CV nu staat voor Curriculum Vitae of Chairman’s Vat (Springbank houdt beide theses in stand, kwestie van het debat levendig te houden), geen van beide vlaggen dekken echter hun lading.

 
Tweede koppel
Talisker 10y, 45.8%, OB end 1980’s, pre-classic malts
Een klein beetje turf, herbal notes, fruit (banaan). De smaak is zoet en fruitig. Een lichte kruidigheid en dito rokerigheid.

Talisker 10y, 45.8%, OB 2008
Een neus op fruit en lichte rook. “Cuberdons!” riep er iemand. Neuzekes in de volksmond. Voor de Nederlandse lezers: van die paarse kegelvormige snoepjes, hard aan de buitenkant, zacht en stroperig van binnen. Ik weet zelfs niet of ze in Nederland te krijgen zijn, in ieder geval een aanrader als je eens de grens oversteekt. Soit, de neus is ook licht waxy. De smaak romig, fruitig en zoet met zeer lichte rook. Wat kruiden naar het einde en in de afdronk.

Hier vond ik de oude wel duidelijk beter. Na beide whisky’s raadde trouwens niemand Talisker. Highland Park was de gok van Kristof, een gok die ik onderschreef, maar het bleek dus een ander eiland te zijn. Vreemd dat iedereen hier fout zat.

 
Derde koppel
Macallan 12y ‘Sherry Oak’, 40%, OB 2010
Wat gedempt op de neus. Sherry, maar belegen. Ik bedoel met belegen… euh ja, wat bedoel ik daarmee? Gedempt ja, niet echt levendig of prikkelend. Wat vegetaal (peterselie, heb dat tegenwoordig vaak in whisky op sherryvat). Op de smaak ook zachte karamel. Fudge.

Macallan 12y, 43%, OB end 1990’s
Hola, dit is helemaal anders, een veel uitgesprokenere neus, aromatischer. Goeie, expressieve sherry that is. Meer kruiden, meer fruit. Rood fruit vooral. Bosvruchten.

Hier was het verschil ook duidelijk, de oude was beter, expressiever vooral. ‘Levendiger’, ‘prikkelender’ ‘virieler’, ik zou bijna ‘jonger’ zeggen.

 

Conclusie: net zoals bij vorige oud-naar-nieuw sessies, wint ook hier ‘oud’ het pleit. Maar ik kan het toch niet nalaten te vermelden dat dit niet altijd zo is of hoeft te zijn, ik heb al best wat oude whisky’s geproefd die mij tegen vielen en nieuwe batchen die ik beter vond dan oude(re). Het is zeker niet zo dat omdat een whisky oud is dat hij ook beter is, alhoewel het bij instap-malts (officiële 10/12 jarige) wel vaak het geval blijkt te zijn.

 

Voor de volledigheid, de eindrangschikking:

  1. Macallan oud
  2. Talisker oud
  3. Springbank oud
  4. Macallan jong
  5. Talisker jong
  6. Springbank jong

Daarna volgden nog twee toetjes, een nog-niet-gebottelde Port Ellen van Luc en een al-wel-gebottelde Bunnahabhain die Reinhard voor z’n verjaardag mee had, beide ronduit schitterende whisky’s. Applaus.

 
Port Ellen 27y 1982/2010, 57.5%, ‘not available in the market’ as they say. Eén van de beste jaren tachtig Port Ellens die ik al kon proeven, met een afdronk van hier tot op Islay. Indien dit ooit gebotteld wordt, I wante die bottle.
 
Bunnahabhain 33y 1976/2010, 49%, Celtic Heartlands (Jim MacEwan), 465 bottles. Fruit, zilt, kruiden, honing, licht rokerig (fascinerend dat ik dat nog genoteerd heb). Erg complex en vooral overheerlijk.
 

Voila, dat was weer een gezellige avondbezigheid zie. Natuurlijk volgde een nabespreking die zoals altijd veel te lang uitliep, met een stukgeslagen radiowekker als collateral damage. Soms is zeven uur gewoon te vroeg.