Ik heb voor het eerst eens deelgenomen aan één van de beruchte Cask Six Online Blind Sessions, hun zevende ondertussen. We kregen twee 3cl samples toegestuurd en mochten raden naar streek, leeftijd, alcoholpercentage en distilleerderij. Erg leuk om te doen, volgende keer ben ik weer van de partij.
Deze ochtend werd bekend gemaakt wat we geproefd hadden en wisten we dus meteen hoe goed we het gedaan hadden. Of hoe slecht, ahum. Hieronder mijn proefnotities van een whisky die een Amrut bleek te zijn en een Caol Ila die voor een Port Charlotte moet doorgaan. Eronder wat ik dacht te proeven (ja, dit publiceren vergt enig masochisme).
Amrut NAS, 46%, Blackadder, 2009, cask BA 5/2009, 295 bottles – India – 91/100
Neus: veel zoet fruit. Geplette banaan, sappige peer. Een heerlijke waxy touch. Honing ook. Bloemen. Een lichte kruidigheid. Nootmuskaat. Tabak? Zalig, en heel complex. Smaak: filmend met karamel, fruit, confituurtoestanden, hout en kruiden op het einde. Peper vooral. Lekkere, middellange, fruitige en kruidige afdronk. Acaciahoning pops up. Heel mooie balans, geen scherpe kantjes. Vooral de neus is fruitige top. Daarenboven laat ie zich wreed makkelijk drinken.
Wat dacht ik?
Een highlander? Misschien, maar ik denk ook aan Tomatin, wat niet echt rijmt met Highland… Linkwood? Bon, het kan dus evengoed een Speysider zijn. Wordt moeilijk. Toch een lichte voorkeur om de Tomatin piste te bewandelen.
Pas op: het alcoholpercentage had ik juist (een mens moet zich toch aan iets kunnen optrekken niet waar). De bottom line evenwel is dat dit eens te meer een bewijs van de kwaliteit van Amrut is. Heb me meteen een fles besteld, voor 40 euro is dit immers prijs/kwaliteit top.
Port Charlotte 5y 2002/2008, 46%, OB for Nadi Fiori, first fill sherry – Islay – 91/100
Woow, wat een neus! Zoete turf, noten, geroosterde amandel, koffie, subtiele balsamico. Sherryvat? Verbrande cake. Duidelijk zilt en zeewier ook en een lichte medicinale touch. We’re coastal here. Citrus. Peperkoek! Geweldig complex. In de smaak stevige turf, fruit (sinaas, banaan), peper & zout. Heerlijk lange en zoete afdronk op rook en kruiden. Vind de neus beter dan de smaak, maar dat zegt niets over de heerlijke smaak. Wat moet dit kosten?
Wat dacht ik?
Dit is geen geturfde Speysider, we moeten richting Schotse westkust. En dan belanden we onvermijdelijk op Islay, tenzij het een Longrow is natuurlijk. Ik herken in ieder geval geen Ardbeg, noch Laphroaig. Caol Ila daarentegen… mmm, dit zou wel eens een Caol Ila kunnen zijn. Volgens mij is ie gerijpt op sherryvat (of op z’n minst een deel ervan), wat ongetwijfeld wat het distilleerderijkarakter maskeert. Lagavulin kan ook… nee, toch eerder Caol Ila. Yep, laat ik het daar bij houden, op een relatief jonge cask strength Caol Ila.
Vind het toch onverantwoord dat ze Caol Ila bottelen onder het label van Port Charlotte. Tegen dit soort praktijken moet dringend opgetreden worden! Soit, de regio en het vattype – waarom worden hier geen punten voor gegeven??? – had ik dus wel juist.
Weer met beide voeten op de grond dus en twee nieuwe parels ontdekt.
Onversneden 