Spring naar inhoud

Posts tagged ‘Manzanilla’

3 aug

Glenfarclas 1968, sherry cask #697 by Luc Timmermans

Luc Timmermans kan het niet laten, zo af en toe selecteert hij een Glenfarclas uit z’n geboortejaar. En wat hij selecteert is meestal… euh, niet slecht. Z’n recentste 1968’er is een whisky gerijpt op Pedro Domecq Manzanilla sherryvat. Dit is een Fino sherry gemaakt van de Palominodruif, welke geteeld wordt nabij de Spaanse kust. Het is een droge en delicate sherry met een licht zilte toets. De naam Manzanilla verwijst naar het Spaans voor kamille, een smaak die in deze sherry terug te vinden zou zijn.

 

Glenfarclas 43y 1968/2011, 47.5%, Family Cask Special Release, selected by Luc Timmermans, Manzanilla sherry cask #697, 133 bts.
Ja, bingo! M’n neus een fractie van een seconde het glas in en meteen een smile op m’n gezicht. Alles wat je kan verwachten van perfect gerijpte whisky op sherryvat, maar met een stevige nadruk op fruit. En dat fruit laat zich niet vangen in één of twee associaties, o nee. Ik verwachtte vooral gedroogd fruit, wat er zeker in zit (denk vijg en abrikoos), maar dat is maar een fractie, ik heb ook druivensap (blauwe druiven), bitterzoete appelsien, meloen (cavaillon), rijpe ananas, papaya. Behoorlijk tropisch inderdaad. En dan, wat buiten dit fruit? Wel, allereerst gebak (tarte tatin en abrikozentaart), vervolgens antiekwinkel-toestanden à la oud leder, antiekwas, oude boeken, tabak, sigarendoos. Een heerlijke lichte rokerigheid. Een kampvuur waar je dennennaalden en denappels op gooit. Zoethout en zoute drop. Complex, elegant en stijlvol. En dan hebben we nog niet geproefd. Het mondgevoel is zacht en romig, en toch stevig. Meer zilt dan op de neus, en ook meer kruiden, maar het fruit blijft prominent aanwezig. Sinaas, braambessenconfituur en een licht tropische toets. Qua kruiden denk ik aan kruidnagel, peper, wat eucalyptus en gember. Ginger Ale in de verte. Koffie en kandijsuiker. Onderliggende eik en geroosterde noten geven het geheel een aangename bitterheid. De lichte ziltigheid blijft een tijdje hangen. Lange, elegante en gebalanceerde afdronk. Een whisky met klasse. Grote klasse. 93/100

27 aug

Twee Bruichladdichs, een lekkere nieuwe en een héél lekkere oude

Bruichladdich 1998 ‘Manzanilla’, 46%, OB, 2008, sherry wood, 6000 bottles – Islay – 80/100
Dit is een Bruichladdich op Manzanillavat gerijpt. Manzanilla is een lichte, droge sherry afkomstig van San Lucar de Barrameda, gelegen aan de Atlantische oceaan. Het heeft een kruidige en licht zilte smaak. Andere bekende sherry variëteiten zijn Fino, Oloroso, Pedro Ximénez en Amontillado. Eens zien wat de sherry met deze spirit heeft gedaan. Frisse neus met zilt, honing, veel citrus, maar ook abrikoos en appel. En de sherrykenmerken zoals koffie, hout en noten, maar die gaan nooit overheersen. Mooie balans. Zoete smaak, veel zoet fruit. Kokos. Karamel, vanille, beetje kruiden (een zeer herkenbaar kruid, maar kom er niet op). Vrij korte maar lekkere, licht rokerige en fruitige afdronk.
 
Bruichladdich 1966/1983, 53.5%, OB, Moon Import, Riserva Veronelli, 2400 bottles – Islay – 90/100
Frisse neus met veel rijp, sappig fruit (peer, perzik, appel), granen en lichte rook. Stevige, zoet-zilte smaak met duidelijke sherry en weerom wit fruit. Peper & zout finish. Erg lekkere, fruitige oude Bruichladdich.