Spring naar inhoud

Posts tagged ‘Malts of Scotland’

7 jun

Port Ellen 30y 1982, Malts of Scotland

Port Ellen time! Ja, weeral, ik weet het. Malts of Schotland moest ook maar geen Port Ellen in z’n laatste batch steken… Deze 1982 is met z’ dertig jaar één van de oudste Port Ellens die ik al proefde.

 

Port Ellen 30y 1982/2012, 58.6%, Malts of Scotland, sherry hogshead, MoS12017, 298 bottles
Ronde, complexe en elegante neus. Gezien de leeftijd logischerwijze maar matige turf en dito zilt. Wel veel zoets zoals nougat, praliné en mokka-ijs. Kampvuur en lichte turf. Daarna evolueert het richting fruit, gedroogd en vooral gestoofd fruit. Gele rozijnen, pruimencompot en warme rabarbermoes. In de verte toch ook wat zilt, naast zoethout en (gekonfijte) gember. Zeer mooi. Ook de smaak is complex en elegant. Erg romig. Boterig. Opnieuw vallen gezoete mokka, praliné en en nougat op, samen met het gedroogd en gestoofd fruit. Hier gaat dat vergezeld van vlees, zowel geroosterd (barbecuetoestanden) als gerookt (Zware Woudham). Licht zilt dus opnieuw. En die gekonfijte gember van in de geur laat ook hier van zich horen. Lange afdronk, wat zoet maar nu vooral veel zilter dan op neus of smaak. Mooi om te zien hoe goed PE rijpt, deze heeft niets scherps of hoekigs meer. Misschien maakt dit deze whisky ook een beetje tè af en net niet boeiend genoeg om zoals de meeste andere Port Ellens nog wat hoger te scoren. 90/100

28 mei

1 reactie

Glen Moray 34y 1977, Malts of Scotland

Een andere botteling in de nieuw batch Malts of Scotland is een Glen Moray 1977. Glen Moray was sinds 1923 in handen van de Glenmorangie groep, maar in 2008 werd het verkocht aan het Franse La Martiniquaise.

 

Glen Moray 34y 1977/2012, 52.1%, Malts of Scotland, bourbon hogshead #MoS12021, 172 bottles
Geroosterde noten! En nog niet zo’n klein beetje. Daarna – en in het verlengde ervan – marsepein. Best wat fruit ook, diverse soorten: ananas, mandarijn, witte perzik. Geboende oude meubels. Onderliggend mooie, sappige eik. Een neus om van te genieten. Een gelijkaardig patroon op de smaak. Eik, meer dan op de neus maar ook hier sappig, eerder dan drogend. Lichte (antiek)was, kruiden en fruit: pompelmoes en mandarijn. De kruiden groeien, allerlei tuinkruiden. Groene thee. Naar het einde en in de afdronk toch wat drogend. Die afdronk is vrij lang te noemen. De neus alleen is 90 punten waard. 88/100

24 mei

Caol Ila 33y 1979, Malts of Scotland

De start hebben we met de Bladnoch niet gemist. Lekker was dat. Maar we schakelen nu een versnellinkje hoger, en wel met een Caol Ila 1979. Ouder, duurder (195 euro) maar vooral nóg een stuk lekkerder.

 

Caol Ila 33y 1979/2012, 52.3%, Malts of Scotland, bourbon hogshead #MoS12022, 280 bottles
Yeeha, old style Caol Ila! Zoete en olieachtige turf, I just love it. Lijnzaadolie met vanillestokjes. Natuurlijk ontbreekt ook het ‘coastal’ karakter niet: zilt, zeewier, schelpen en oesters. Andere frisse tonen ook: munt, eucalyptus en limoen. Gele appels. Oud leder, licht waxy. Wat mineralen ook, natte stenen. En niet te vergeten het geweldige natte hooi. Ik moet dringend beginnen boeren. De smaak moet niet veel onder doen. Hij start op zoete en fruitige turf: vanille, gele appels, pompelmoes en medicinale turf. Daarna zilt en kruiden: zoethout (big time), groene thee en kaneel. Noten. Opnieuw (oud) leder, en een beetje teer. Olieachtig mondgevoel. Lange, complexe en perfect gebalanceerde afdronk: zachte turf, zilt en citroen. Complexe, elegante oude Islay-whisky. 91/100

23 mei

Bladnoch 21y 1990, Malts of Scotland

Malts of Scotland brengt een nieuwe reeks bottelingen op de markt, whisky’s die ik de komende dagen en weken zal bespreken. Beginnen doe ik relatief laagdrempelig met de Bladnoch 1990. Niet zo lang geleden proefde ik een 1990 van Single Cask Collection, een whisky die me erg kon bekoren. Zustervat? Deze MoS kost je 99 euro.

 

Bladnoch 21y 1990/2012, 54.4%, Malts of Scotland, bourbon barrel #MoS12019, 115 bottles
Lichte en delicate neus, zoet en floraal. Vanille, honing, weidebloemen en gras. Eerder gedroogd gras, hooi. Daarna appels, gele en rode, maar ook ananas. Een beetje peterselie en dan ook nog marshmellows. Wordt hoe langer hoe beter. Stevig en prikkelend op de tong. Honing, cake, hooi en heide om te beginnen, pompelmoes en citroen daarna en tenslotte kruiden (peper, gember en zoethout), groene thee, noten en lichte eik. Knappe balans tussen zoete en bittere toetsen. Middellange, bitterzoete afdronk op kruiden, groene thee en honing. Ik weet niet of het een zustervat van de Single Cask Collection is, hij moet in ieder geval niet onder doen. Integendeel. 87/100

9 mei

1 reactie

Clynelish 22y 1989/2012, Malts of Scotland

Malts of Scotland brengt een nieuwe batch whisky’s uit, maar alvorens me daar aan te wagen, publiceer ik vandaag mijn bevindingen van een botteling uit de eerste batch van dit jaar, de Clynelish 1989. Ik kan het gewoon niet over mijn hart krijgen een Clynelish niet te proeven.

 

Clynelish 22y 1989/2012, 53.2%, Malts of Scotland, bourbon hogshead MoS #12012, 235 bottles
Mooie, frisse neus, floraal en zoet. Echt een lentegeur op weidegras en weidebloemen, honing en kandijsuiker. En dan zeer duidelijk (athans voor mij) warme, verse botermelk met siroop, een jeugdherinnering waar ik opnieuw plots zin in krijg. Natuurlijk is er ook bijenwas te ontwaren, net als geboend leder. Een beetje rook van het hout. Of is dat eerder geroosterd eikenhout? Fruit zegt u? Wel ja, maar geen perzik zoals verwacht, wel sinaas en gestoofd fruit. Zilt? Ja, ook dat, maar in zeer beperkte mate. Wat er ook meer en meer doorkomt, is heide. En gember. Complex en erg lekker om ruiken. Even lekker om proeven trouwens, prikkelend zoet en romig. Gesuikerde citroen en witte pompelmoes (je weet wel, met griessuiker), met de perfecte balans tussen zoet en bitter. Lichte granen, zoethout, peper en honing vullen aan. Zonder ook hier de bijenwas te vergeten, en was kaarsvet. En opnieuw heide. Niet geheel verschillend van cleane Highland Park. Lange, complexe, bitterzoete afdronk op zeste (sinaas), kruiden, kandij en bijenwas. En hier wel duidelijk zilt. Toch anders dan Clynelish 1982, minder mineralen, minder perzik en abrikoos, minder zilt (behalve in de afdronk). Het florale (weide, heide) neemt hun plaats in. Wel even waxy. En in z’n geheel even of bijna even aantrekkelijk. 90/100

13 apr

1 reactie

Clynelish 28y 1982, Malts of Scotland

Eind vorig jaar bracht Malts of Scotland opnieuw een Clynelish 1982 uit. Op het eerste zicht is het geen zustervat van de 2010 bottelingen (vaten 5894 en 5895), maar vatnummers zijn niet meer wat ze geweest zijn natuurlijk. Zo vermeldt deze fles een eigen Malts of Scotland referentie en verwijst het spijtig genoeg niet meer naar het oorspronkelijke vatnummer.

 

Clynelish 28y 1982/2011, 53,7%, Malts of Scotland, MoS 11015, 275 bottles
Expressieve fruitige en waxy neus, zo kennen we Clynelish 1982. Het fruit, dat is perzik, peer, banaan, roze pompelmoes, meloen en ananas. Licht tropisch dus na enige tijd. De waxyness dat is smeuïge bijenwas en kaarsvet. Daarnaast is de neus zoet (honing en vanille) en een beetje zilt. Het geheel wordt ondersteund door eik en kruiden (kaneel en zachte peper). Die kruiden zijn prominenter aanwezig dan in andere 1982’ers. Stevig en mondvullend op de tong, fruit en kruiden in perfecte harmonie. Fruit: pompelmoes, limoen en ananas. Kruiden: munt, peper en kaneel. Ook hier zorgt het zilt, de vanille en de eik voor extra complexiteit. Lange verwarmende afdronk, met de honing, citrus en kruiden die de dienst uitmaken. Opnieuw een zeer mooie en mooi gebalanceerde Clynelish. I just love it. 91/100

9 apr

Longmorn 19y 1992, Malts of Scotland

Een andere nieuwe Malts of Scotland is een Longmorn 1992. Ik proefde hem naast de zeer lekkere Glen Scotia 1991 MoS. Deze kost ongeveer 90 euro.

 

Longmorn 19y 1992/2012, 52.6%, Malts of Scotland, Bourbon hogshead #MoS12011, 205 bottles
Frisse, prikkelende en mineralige neus. Erg mineralig is dit. Daarnaast vallen vanille, amandelen, abrikoos en cider op. Een beetje gekonfijt fruit ook en cake. Gras. Tabak in de verte. Maar vooral die mineralen dus. Op de smaak is het de cider die nadrukkelijk op de voorgrond treed. Gele appels. Granen, vanille, sinaas en kruiden vullen aan. Gember, nootmuskaat. De abrikoos doemt ook weer op. Best lange, kruidige afdronk. Kaneel en nootmuskaat. Ook wat granen blijven hangen. Lekkere whisky, met mineralen op de neus en cider op de smaak. Oké, heel wat meer dan dat, maar het geeft een idee. 86/100

2 apr

2 Reacties

Glen Scotia 20y 1991, Malts of Scotland

Ik heb dit weekend het proeven en bespreken hervat, aan de hand van enkele recente samples van verschillende bottelaars. Daaronder o.a. deze Glen Scotia 1992 van Malts of Scotland. Een 1992 MoS, een jaar eerder gebotteld, kon me niet echt bekoren. Maar dit is een bourbonvat, dat wordt dus sowieso een heel ander profiel. Hij kost je een 100 euro.

 

Glen Scotia 20y 1991/2012, 54.5%, Malts of Scotland, bourbon hogshead #MoS12009, 158 bottles
Mmm, waxy! Oud, geboend leder, geboende planken vloer, oude boeken… aangename verrassing, had ik niet verwacht in Glen Scotia van die leeftijd. Bij die was komt eerst fruit bij, in de gedaante van roze pompelmoes en rode appels. Rozijnen ook. Gele rozijnen. Van die grote. Daarna de geur van natte stenen (mineralig), gevolgd door munt en tijm. Ronde, volle witte wijn (muscat). Licht zoet dus, ook door de vanille die opduikt. Complexe en klassevolle neus. De smaak is wat minder rond dan de neus, wat scherper. Licht bitter. Krachtig mondgevoel. Wat opvalt zijn tuinkruiden en een stevige schep zout. Eik ook wel, zoethout en gember. Bittere appelsien. Dat bittere wordt in balans getrokken door vanille en gele appels (cider). Wat hebben we nog? Pruimtabak onder andere en ook wat mokka. Lange, droge afdronk, waar de kruiden en de vanille van de smaak ten dans spelen. Een whisky die zeker op de neus een pak ouder overkomt. Knappe selectie. Die neus verdiende trouwens een nog hogere score. 88/100

13 mrt

Glenallachie 38y 1973, Malts of Scotland

Voor ik enkele nieuwe Malts of Scotland bespreek, laat ik eerst nog even een botteling uit de batch van eind vorig jaar aan bod, de Glenallachie 1973. Eentje die links en rechts al bejubeld werd. En nu ook hier.

 

Glenallachie 38y 1973/2011, 44%, Malts of Scotland, bourbon hogshead, MoS 11018, 125 bottles
Aromatische neus met veel fruitige tonen: sappige appels, peren, lychee, ananas, perziken… succulent. Suikerspin en honing zorgen voor een zoete toets, weidebloemen en gras voor een florale. Na enige tijd gaat dat richting vegetaal. Planten, groenten. Zeer mooie neus. Zo goed als geen eik, iets wat ik op de smaak wel heb, samen met kruiden en okkernoten, wat het geheel licht drogend maakt, maar er is nog meer dan genoeg fruit (wit fruit en pompelmoes) en zoete tonen (vanille, honing) om de balans te vrijwaren. Middellange, mooi drogende afdronk met eik en fruit in balans en ook iets aangenaam zurigs. De smaak haalt niet helemaal het niveau van de neus, maar dan nog is dit een absolute winnaar. 91/100

1 mrt

2 Reacties

Thierry Segers en andere

Jullie weten ondertussen dat ik graag eens een muzikaal zijsprongetje maak. Vandaag doe ik dat in de vorm van de persoon in titel. Thierry Segers, dat is wat mij het meest is bijgebleven van de Fulldram whiskykwis in Leuven maandag jongstleden. Het is de naam (waar het eigenlijk een begrip zou moeten zijn – ik durf zelfs een concept te vermoeden) van de man die voorheen door het leven ging als Thierry Vankerrebroek. Maar als eerbetoon aan z’n grote voorbeeld Yves Segers (bekend van de klassieker ‘Ik schreeuw het van de daken’), heeft hij zich de naam van deze levende legende eigen gemaakt. Ik zou in verschillende paragrafen kunnen uitweiden over de levensloop van deze artiest, maar waarom zou ik dat doen als Thierry het zelf zo veel beter kan. Lees dus hier meer over dit in mijn ogen zwaar miskend talent.

 

Maar genoeg ernst, Thierry Segers was dus het antwoord op één van de vragen uit de voor de rest leutige whiskykwis. Deze kwis werd door ons aller Peter vakkundig in elkaar gebokst en op onnavolgbare wijze gepresenteerd. En aangezien Peter enkel diende bijgestaan te worden door een bevallige (nu ja) assistente, kon de rest van het bestuur deelnemen. De vragen waren nogal, eh, divers. Vlaamse zangers kwamen aan bod, dat had u al begrepen, maar ook plaatsen in Schotland, bekende figuren uit de whiskywereld en daarbuiten, ontbrekende distilleerderijen in een alfabetisch rijtje en dergelijke meer.

Tijdens de kwis werden zeven whisky’s geschonken. Bedoeling was telkens het alcoholpercentage, leeftijd en vattype te raden en er op het einde de twee koppels (tweemaal twee whisky’s van dezelfde distilleerderij) uit te halen. Elke ploeg zou na de kwis beloond worden met een flesje bier, gaande van een Orval met vervaldatum ergens in 2008 voor de laatste ploeg tot de Cuvée Delphine van de Struise Brouwers voor de ploeg die eerste zou eindigen.

De whisky’s die geschonken werden:

  • Vintage Choice 10y ‘Speyside blended malt’, 40%, OB +/-2010
  • Miltonduff 30y 1980/2011, 44.5%, A. Dewar Rattray bourbon cask #12427, 240 bottles
  • Ledaig 2005/2010, 62.7% Berry Bros & Rudd, sherry butt #900008
  • Tomatin 33y 1976/2010, 51.6%, Duncan Taylor Rare Auld, cask 6816, 264 bottles
  • Dailuaine 27y 1983/2011, 50%, Asta Morris, refill sherry hogshead AM004, 248 bottles
  • Tomatin 34y 1976/2011, 51.3%, The Whisky Agency ‘Grotesque Crocs’, refill sherry butt, 309 bottles
  • Ledaig 12y 1998/2010, 61.8%, Malts of Scotland, sherry butt #800025, 256 bottles

 
Resulterend in volgende top drie:

  1. Tomatin 34y 1976 TWA
  2. Tomatin 33y 1976 DT
  3. Ledaig 12y 1998 MoS

Niet helemaal mijn top drie, maar die wordt in de loop van de komende dagen wel duidelijk. De whisky die derde eindigde, was de Ledaig 1998 van Malts of Scotland. Dankzij het hoogste bod nam ik de rest van de fles mee naar huis en proef ik ‘m nog een tweede keer. Mijn bevindingen hieronder. Beide Tomatins bespreek ik samplegewijze binnenkort.

Welke ploeg uiteindelijk tot winnaar van de kwis werd uitgeroepen, is van geen tel, het ging immers puur om het plezier. Wel een dikke pluim aan de Struise Brouwers, hun Cuvée Delphine is werkelijk voortreffelijk.

 

Ledaig 12y 1998/2010, 61.8%, Malts of Scotland, sherry butt #800025, 256 bottles
Ha, de balans tussen de turf en de sherry zit goed, mooi zo. Eigenlijk moet ik zeggen de balans tussen de turf, de sherry en het zilt. Dit is echt ‘coastal’, kustig, of zoiets. Zout en zeewier. De turf is zoals wel vaker bij jonge Ledaig mineralig van aard. Minder clean echter dan deze op bourbonvaten of dan jongere op sherryvaten, waar de sherry dus minder z’n stempel op gedrukt heeft. Maar ik vind het prima zo. Nu zijn het leder, tabak, tamari (natuurlijk gefermenteerde sojasaus), dadels en rozijnen die de dienst uitmaken. Aarde ook nog. Complex. Deze neus kan perfect doorgaan voor deze van een Port Ellen 1982/1983 op sherryvat. No kidding. Krachtig maar goed drinkbaar, op dezelfde hoofdtonen als de geur: zilte, rokerige en sherry-aroma’s. Meer bepaald zoethout, eik, bloedappelsien, leder, teer, medicinale turf, tabak, rozijnen, pruimencompot, stroperige karamel en zo kan ik nog even doorgaan. Complex, ook op de smaak dus. Water maakt het geheel zoeter maar is ondanks de 62% niet nodig. Erg lange afdronk, zoet, zilt en rokerig met wat peper erdoorheen. Prachtige whisky die ik blind een pak ouder zou schatten en waar de sherry perfect z’n werk heeft gedaan, niet te weinig maar ook niet te veel. Dat vat moest geen jaren meer blijven liggen. 91/100

1 feb

Port Charlotte 2002, Malts of Scotland, cask #1172

En dan nu een whisky die ook hoog scoorde op de Fulldram Class of ’89 tasting. Zowel voor de groep als voor mij viel hij net buiten de top-3. Alhoewel ik whisky één en twee 91 punten gaf en whisky drie en vier 90 (de andere tussen 86 en 89), het verschil tussen beide koppels was voor mij dus zo miniem dat ik na de komma zou moeten scoren.

 

Port Charlotte 2002/2010, 64.2%, Malts of Scotland, bourbon hogshead, cask #1172, 306 bottles
Voor meer dan 64% alcohol te zijn, ruik ik meteen heel wat meer dan de alcohol. Echt een levendige en aromatische neus. Sinaas, zilt, karamel, turfrook, leder en gember vallen op. Nat hooi ook. Ook op de tong is het meer dan te doen. Sterk, natuurlijk, mondvullend, natuurlijk, alcoholisch, natuurlijk… maar ook zonder water al heel wat meer dan dat. Zoet vooral. Karamel, honing, gekonfijte gember. Veel rook, net als peper en een beetje rubber. Met water erbij zilt en opnieuw het natte hooi. Lange afdronk op zoete turf en zilt. Sprankelend en levendig, met de nadruk op zoete en farmy turf, een profiel dat me wel ligt. 90/100

24 okt

2 Reacties

Ardbeg 1991 for Hotel Bero

Bon, vandaag een whisky die op korte tijd een redelijke cultstatus heeft verworven. Het feit dat Geert Bero (Mister Ardbeg) voor het eerst een eigen Ardbeg selecteert (voor z’n hotel), het feit dat je de whisky enkel kan kopen als je in Hotel Bero overnacht, gecombineerd met de geruchten dat het echt wel een top-Ardbeg is… tja, dan krijg je een hype natuurlijk.
225 euro is misschien niet goedkoop voor een 20-jarige onafhankelijke botteling, maar anderzijds wel zéér correct geprijsd voor een 20-jarige Ardbeg Single Cask gerijpt op sherryvat. Zeker als je kijkt naar vergelijkbare bottelingen. Niet dat die er veel zijn, Ardbeg verkoopt geen vaten meer aan bottelaars.
We proefden deze whisky al op de weg naar het Lindores Whiskyfest vorig weekend en hadden allen iets van “wow, dit is goed man!” Eens zien of ik vandaag even zeer onder de indruk ben.

 

Ardbeg 20y 1991/2011, 48,4%, Malts of Scotland for Hotel Bero, sherry hogshead #11003, 240 bottles
Mmm, die neus is toch al fantastisch hoor. Sherry en turf… als de balans tussen beide goed zit, is het bingo. En dat is hier dus absoluut het geval. Aan de éne kant rook, teer en smeulend kampvuur, en aan de andere kant een erg breed scala aan sherry-associaties: noten, appelsiroop, vijgencompote, warme – net gemaakte – aardbeienconfituur, balsamico crème, tabak, geboend leder, enzoverder. Daaronder wat natte aarde en mos. En dan nog iets vlezigs. Sappig, zoet en zilt vlees. Zalig. Ha, ook wat kruiden merk ik op: eucalyptus en een klein beetje tijm. Erg complexe, grootse neus. Op de smaak valt de turfrook als eerste op, maar dat zit heel mooi ingekapseld in zowel zoete (karamel, kandij), zilte als drogere aroma’s. Onder die laatste categorie vallen allerlei kruiden, eik en noten. Amandelen. Toch ook wat fruit: citroen en ananas. Het zoete, het zilte en het rokerige blijven hangen in de erg lange afdronk. Oké, dit is dus effectief een top-botteling, en voor mij merkelijk beter dan de 1998 voor Feis Ile dit jaar. Prachtige whisky Geert! 91/100

8 okt

Glen Grant 38y 1972, Malts of Scotland

De nieuwe batch Malts of Scotland besluit ik in schoonheid met een Glen Grant 1972, die 38 jaar op sherryvat rijpte.

 

Glen Grant 38y 1972/2011, 48.2%, Malts of Scotland, sherry hogshead #8235, 148 bottles
O ja, heerlijke neus! Start op zoet, gestoofd fruit, kweeperengelei en sinaasconfituur, gaat verder op marsepein en honing. Vervolgens komen er kruiden bij: munt, kaneel. Mos ook en noten. Best complex. Op de smaak iets meer eik en noten. De marsepein blijft aanwezig, net als het fruit. Hier is het echter meer gedroogd fruit dat de dienst uitmaakt (abrikozen en vijgen), de sherry laat zich gelden. Sinaas ook nog wel. Mooie balans echter tussen de aangename bittere tonen en de eerder zoete fruitige tonen. De munt zit ook hier, net als wat anijs. Koffie erdoorheen. De afdronk is niet erg lang, licht drogend op kruiden en amandelen. Zeer lekkere en vooral zeer drinkbare oude Glen Grant. 90/100

4 okt

Longmorn 36y 1975, Malts of Scotland

Vandaag nog een Malts of Scotland, de op één na laatste in mijn rijtje van de nieuwe release, een Longmorn 1975 die rijpte op bourbonvat. Ook hier moeten we vaststellen dat het niet de eerste Longmorn 1975/1976 is die deze dagen op de markt komt. Maar anderzijds is het natuurlijk een profiel waar er niet genoeg van gebotteld kan worden.

 

Longmorn 36y 1975/2011, 46.4%, Malts of Scotland, bourbon hogshead #3977, 122 bottles
Aangename neus, fruitig en zoet. Ananas uit blik, harde appels en peren. Veel vanille en wat honing. Een klein beetje eik, en lichte tonen van gedroogd gras. Niet echt complex deze neus, wel lekker om ruiken. Zacht en romig op de tong, ook hier niet al te veel houtinvloeden. Nougat, vanille, tuinkruiden (gezoete kruidenthees), het gedroogde gras opnieuw, en wat tropisch fruit erdoorheen. Middellange afdronk, fruit en kruidig. Mist wat complexiteit om hoger te scoren. Lekker, absoluut, maar anderzijds niet de beste Longmorn uit deze periode. 88/100

30 sep

Littlemill 22y 1989, Malts of Scotland

Laat ons de nieuwe batch Malts of Scotland verder overlopen. Ik heb hier nog een Littlemill 1989 staan, een Longmorn 1975 en een Glen Grant 1972. Littlemill van rond 1990 is echt wel mijn meug, ik keek dus wel wat uit naar deze botteling. Vermits hij uit een butt komt, ga ik er van uit dat dit een split cask is…

 

Littlemill 22y 1989/2011, 52.8%, Malts of Scotland, sherry butt #2511, 325 bottles
De neus vermengt de typische fruitige Littlemill-elementen met duidelijke sherryinvloeden. Qua fruit denk ik vooral aan perzik en abrikoos, rijpe kruisbessen, alsook warme appeltaart met kaneel (ook niet de eerste keer dat ik dit in Littlemill op sherryvat ruik). Met een korstje op (op die appeltaart dus). De sherry vertaalt zich in rozijnen op rum, noten en wat eik. Een beetje bijenwas, wat boter en nat hooi maken het plaatje af. Zeer mooie neus. Stevig mondgevoel, licht drogend. Daar zorgen de eik, de kruiden (peper en nootmuskaat) en de noten voor. Maar dan zet er zich fruit door, en hoe. Mandarijn, roze pompelmoes, meloen en rijpe ananas. Ook wat gedroogde abrikoos. Lang leve het fruit! Wat rozenbottel nog en gedroogd gras. Best lange, droge afdronk, eerder kruidig. Op het einde verliest het fruit alsnog het pleit, daardoor net geen negentig punten, maar dit blijft een erg lekkere whisky. Voor 120 euro is hij de jouwe. 89/100

26 sep

Macallan 21y 1990, Malts of Scotland, Oloroso Sherry

Na de fino #1135, vandaag het zustervat met referentie 1134, een oloroso hogshead vat dus.

 

Macallan 21y 1990/2011, 49.1%, Malts of Scotland, oloroso sherry hogshead #1134, 184 bottles
De neus van deze whisky start meteen een stuk aromatischer, expressiever en voller dan de fino. Karamel, gesuikerde en geroosterde noten, rozijnen, cake, gekonfijt fruit (Christmas cake inderdaad), noten, dadels, tabak en chocolade. Volle, romige en bitterzoete smaak op gedroogd en gestoofd fruit, noten, eik, gember en nootmuskaat. In tegenstelling tot bij de fino zit hier de balans tussen de bittere en zoete tonen beter me dunkt. Lange bitterzoete afdronk. Het is niet dat ik een voorkeur heb voor oloroso gerijpte whisky, maar bij deze Macallans gaat mij voorkeur toch uit naar deze botteling. 86/100

24 sep

Macallan 21y 1990, Malts of Scotland, Fino Sherry

Vandaag en maandag twee Macallan’s 1990 van Malts of Scotland. Zustervaten, dus waarschijnlijk hetzelfde distillaat. Beide rijpten ze op sherryvaten, maar het profiel is gans anders. Het vattype (de éne rijpte op fino, de andere op oloroso) drukt hier echt wel z’n stempel op de uiteindelijke whisky, iets wat ons ondertussen niet meer zou mogen verbazen.

 

Macallan 21y 1990/2011, 51.5%, Malts of Scotland, fino sherry hogshead #1135, 254 bottles
De neus start wat gedempt op gekookte groeten en zilt. Ook wat bostoestanden: mos, varens, gevallen bladeren. Maar met wat ademen, komt hij open. Dan krijg ik fudge, vanille (american oak?), kruiden (zoethout onder andere) en meer en meer fruit. Pompelmoes, kruisbessen. Wordt aangenaam om ruiken. Stevig op de tong en licht drogend. Veel noten hier, honing, eik, kruiden, dezelfde vegetale toets van de neus, net als florale tonen. Hooi en heide. Lange, eerder bittere afdronk op eik, pompelmoes en kruiden. Lekkere neus die tijd nodig heeft, een ietsje te droog op de tong echter om hoger te scoren. 84/100

19 sep

1 reactie

Bunnahabhain 38y 1973, Malts of Scotland

Ik herinner er graag nog eens aan dat Malts of Scotland recent op de Independent Bottlers’ Challenge 2011 een resem medailles in de wacht sleepte, en dit voor de Old Pulteney 1998 (Highlands, goud), de Ledaig 1998 sherry cask (Island non-Islay, goud), de Highland Park 1986 (Island non-Islay, brons), de Bunnahabhain 1973 sherry (Islay, zilver) en niet te vergeten de Auchantoshan 1999 for Fulldram (Lowlands, goud). En het werd met twee medailles ook nog eens uitgeroepen tot beste bottelaar in de catagorie Island non-Islay. Ik proef m.a.w. vandaag een zilveren medaille winnaar.

 

Bunnahabhain 38y 1973/2011, 50.2%, Malts of Scotland, sherry butt #3463, 216 bottles
Lichte en toch prikkelende neus die start op zachte karamel, zilt, een beetje jodium en mineralige tonen. Natte stenen en zo. Dan, maar pas na enige tijd ademen, zet er zich fruit door (sinaas, citroen en ananas). Na nog wat wachten ook opgelegde peren. Wat honing, net als een weinig turf en eik. Zoethout, mos en kamille komen ook nog om de hoek kijken. Net als wat bijenwas. Licht maar dus best complex deze neus, doet me zelfs wat aan oude Springbank denken. Ook de smaak is zacht, maar heeft toch genoeg ‘body’. Karamel en honing zorgen voor het zoets, ananas, sinaas en sappige rode appels voor het fruit. Daaronder heb ik nog zilt en rook. Best wat eik en kruiden (gember, nootmuskaat) die het geheel een lichte bitterheid geven. Water doet die bitterheid wat naar de achtergrond verhuizen en brengt het fruit meer naar voor. Lange afdronk op eik, kruiden, honing, zilt en een beetje rubber. Hier niet zo veel fruit meer. Lekkere Bunnahabhain die op de smaak een beetje water kan gebruiken. Zilver inderaad, geen goud, maar ook geen brons. 88/100

18 sep

Benriach 20y 1991, Malts of Scotland

Een gunstige wind bracht samples van de nieuwe batch Malts of Scotland ten huize Onversneden. Het betreft weer een erg gevarieerde reeks, zowel qua regio, leeftijd als type vat. Beginnen doen we met een Benriach 1991 op bourbonvat.

 

Benriach 20y 1991/2011, 51.6%, Malts of Scotland, bourbon barrel #32283, 251 bottles
Frisse, grassige neus met een licht mineralige toets. Vers gemaaid gras, afgereden toen het nog wat nat was (ja, probeer deze zomer maar eens je gras af te rijden als het volledig droog is). Honing, kruisbessen, frambozen, abrikozen, boter en wat munt. Hooi (het gras raakt stilaan droog), heide en op de achtergrond zelfs heel lichte rook. Heide en lichte rook, een combinatie die je wel vaker tegenkomt. Erg genietbaar. Stevig, romig mondgevoel. Fruitige smaak (mandarijn, limoen), met ook hier de honing en het grassige. Die heide opnieuw. Meer eik, licht drogend. Gember. Middellange afdronk op citrusfruit en kruiden. Ik vind dit verrassend lekkere whisky, zeker op de neus. 87/100

23 jun

1 reactie

Speyside Class, Malts of Scotland

Eén van de nieuwe zogenaamde ‘steady crackers’ van Malts of Scotland (scherp geprijsde kwaliteitsmalts) is de Glen Speyside Class, een vatting van achtienjaar oude Glenrothes, gerijpt op bourbonvaten.

 

Glen Speyside Class 18y, 50%, Malts of Scotland ‘Steady Crackers’
Aangename, zachte en zoete neus. Honing. Lichte grassige tonen zoals hooi en heide. Geroosterde kastanjes, net als geroosterde noten. Een mooie granigheid. Appelmoes ook en daarna praliné. Al even aangenaam mondgevoel. Romig, zacht en zoet. Honing, melkchocolade, gevolgd door fruitige en florale toetsen. Kweepeer en allerlei confituren. Kirsch. Suikerspin. Fris. Ha, zelfs een klein beetje rook van het hout op het einde. Prikkelende, middellange afdronk op het florale en het fruitige van de smaak met ook hier zeer lichte rook. Nice! Meer dan correcte instapmalt, je krijgt hier echt wel waar voor je geld. 84/100

« Oudere berichten
Nieuwere berichten »