Spring naar inhoud

Posts tagged ‘Laphroaig’

5 okt

1 reactie

Laphroaig Triple Wood

De Laphroaig Triple Wood is in feite een Quarter Cask die nog een extra, derde rijping meekreeg op sherryvat. Hij zat dus eerst het grootste deel van de tijd op bourbonvat, dan op kleinere ‘quarter casks’ en dan nog even op Olorosovat, wat dus eigenlijk een tweede finish is. Benieuwd of dit een meerwaarde betekent voor de whisky.

 

Laphroaig Triple Wood, 48%, OB 2008, 1L
Verrassend zachte neus, het hout dat ik verwachtte, houdt zich gedeisd. De neus is vooral zoet (veel vanille), met lichte turfrook (ook minder dan verwacht), medicinale toetsen en kruiden. Rokerige kruidenthee. Yep, de Lapsang Souchong. Wat fruit erdoorheen. Zoet fruit, banaan, rijpe (rode) kruisbessen. Een beetje peper en een beetje zout. Subtiele en erg lekkere neus. Meer rook op de smaak met het zoete en de ‘herbal’ kruidigheid van de neus die ook hier meespelen. Vanille, zachte karamel (vanille fudge eigenlijk), zoethout, kaneel. Sinaas. Niet direct veel hout, wel veel vanille dus. En kruiden. Het hout heeft op een bepaalde manier dus wel z’n werk gedaan. En dan heb ik het zowel over de quarter casks als over de Europese eik, ze drukken beide een eigen stempel op deze whisky. Gedroogde bloemen. Deze Laphroaig blijft lang hangen, de finish is romig, zoet en rokerig met assen (maar zeker niet teveel), vanille, melkchocolade en hooi. Ik vond de neus geweldig, op de smaak en in de afdronk spelen de assen net iets teveel op om negentig te scoren. Vergeleken met de Quarter Cask heb ik bij deze laatste meer rook op de neus dan op de smaak, hier is het omgekeerd. In ieder geval, voor mij is hij beter dan de Quarter Cask, maar ik ben blijkbaar een uitzondering. 88/100

3 sep

1 reactie

Laphroaig 1998, Jean Boyer

Vandaag proef ik een 10-jarige Laphroaig van Jean Boyer, gebotteld op 43% en dus ideaal om naast de officiële 10y te zetten.

 
Laphroaig 1998/2008, 43%, Jean Boyer, Best Casks, 1300 bottles
Zoet-zilte geur met zachte rook erdoorheen. Ik heb fudge, vanille, citrus en snoepgoed genoteerd. Een licht florale toets niet te vergeten. De smaak is rokerig, ziltig (zeewier, oesters, zout…), fruitig (citrus) en ook hier licht floraal. Gesuikerde infusiethee. Drop. Lange afdronk, rokerig met ook hier drop. Zoute drop. In vergelijking met de OB is deze steviger, ondanks hetzelfde alcoholpercentage en ook wat complxer. Lekkere Laphroaig zonder super te zijn evenwel. 85/100

25 aug

Laphroaig ‘Philo Raga’ 1998, Daily Dram

De Philo Raga past in het rijtje Hag Rap Oil en de lichtjes geweldige Aloha Grip. Een vierde anagram diende niet meer gezocht te worden, het concept werd immers begraven en een nieuwe Laphroaig mag bij de jongens van The Nectar weer gewoon Laphroaig heten.


Laphroaig ‘Philo Raga’ 11y 1998/2009, 57.5%, Daily Dram, The Nectar
Veel rook en assen op de neus, samen met de schil van witte pompelmoezen, citroen, donkere chocolade, hazelnoten en medicinale toetsen. Rokerig en bitter zijn de hoofdkenmerken. Met water komt er wat zilt bij, maar wordt vooral de rook versterkt. Invasief en droog in de mond met veel rook, gele appels, zilt, munt, noten, zoethout en peper naar het einde. Lange, assige afdronk met teer, zilt en citroen. Niet slecht, verre van, maar te veel assen, te scherp, te agressief om in de buurt van de Aloha Grip te komen. Dit is eerder een Laffie in de stijl van de nieuwe OB’s 10y CS. 84/100

26 jun

Laphroaig ‘Lp1’, Elements of Islay

Ik zie dat ik nog geen enkele Elements of Islay heb besproken, tijd om daar verandering in te brengen. Dit weekend kreeg ik immers een sample met op het etiket ‘Lp1’ in het oog, dit is de eerste Laphroaig in deze reeks van Speciality Drink Ltd., de firma van Sukhinder Singh achter o.a. The Whisky Exchange.

 

Laphroaig ‘Lp1’, 58.8%, Elements of Islay, Speciality Drinks 2008, 50cl
Rokerige neus op houtvuur, woodsmoke en assen, gevolgd door kruiden (kaneel is het eerste waar ik aan denk), gedroogd gras, heide, citroen en zure appels. Op de tong krijg je eerst turf en kandij, dan zilt, kruiden (peper) en medicinale tonen, eindigend in rook en assen. Echt een turfbom. Afdronk: erg lang op turf, rook, assen en toch ook nog wat kruiden. Ah ja, water. Water maakt vooral dat de kruiden meer op de voorgrond treden, de rest van het profiel blijft grotendeels gelijk. Een erg stevige Laphroaig (‘big’), maar enkel voor hevige peat lovers. Voor mij mocht ie iets gebalanceerder zijn, zoals de ‘Clubs’ voor The Bonding Dram bv.. 85/100

15 jun

2 Reacties

Laphroaig 1996, Malts of Scotland ‘Clubs’

The Bonding Dram viert z’n derde verjaardag met een eigen botteling, een Laphroaig 1996 van de Malts of Scotland in de ‘Clubs’ reeks. De eerste ‘Clubs’ was de Bowmore 1995 voor de Maltisten uit Wesfalen, deze Laphroaig is de derde. Wat was dan de tweede Clubs vraagt u zich af? Wel, daarover later meer.

 

Laphroaig 13y 1996/2010, 57.3%, MoS ‘Clubs’ for The Bonding Dram, cask 7313, 102 bottles
Vat 7313 was – en is dat eigenlijk nog steeds – een bourbonvat. De neus start zoet. Zoete jonge turf, helemaal niet droog of assig, dat is meteen al een stevige plus. Vanille, fudge (oké, vanille fudge), appelsap/compote. Hij is daarnaast redelijk medicinaal (mercurochroom ofte ‘rood’, terpentijn) en er priemt ook zilt, zeewier en ‘meaty’ tonen doorheen. Een hammetje aan het spit. Wat nog? Wel, er is ook citroen te ontwaren en zure room. Ja, een aangename lichte zurigheid. Clean, geconcentreerd en vooral meer dan lekker deze neus. Water maakt ‘m misschien toegankelijker maar wijzigt het profiel niet echt. Nat stro en dito hooi, dat is wel een extraatje, en – niet onlogisch – iets meer rook. Op de tong olieachtig en erg stevig – mondvullend – zoals het alcoholpercentage al kon doen vermoeden. Zoet, ziltig en rokerig zijn ook hier de dominante smaken, met wel een beetje assen maar niet genoeg om te gaan storen. Citroen, zoethout, peper (de alcohol), amandelen en okkernoten (licht bitter) maken het plaatje af. Minder complex en meer recht voor de raap dan de geur. Lange, medicinale afdronk op rook, teer, citroen, peper en zout. Deze jonge stevige Laphroaig is niet over-complex maar wel zéér lekker en mooi gebalanceerd. Knappe selectie Jeroen! 88/100

4 jun

Laphroaig Quarter Cask

De Quarter Cask van Laphroaig is een vatting van whisky van verschillende – relatief jonge – leeftijden die na hun klassieke rijping ‘afgewerkt’ wordt in kleinere vaten (quarter casks), vooral met de bedoeling het rijpingsproces te versnellen. Kleinere vaten = meer contact met het hout = snellere rijping. Maar ook de stijl van de whisky zou logischerwijze wat moeten verschillen van de volledig klassiek gerijpte Laphroaig. Effe uitzoeken of dat effectief ook zo is.

 
Laphroaig Quarter Cask, 48%, OB 2009
De neus is aangenaam op vooral rook en zilt. Minder hout dan verwacht. En meer zoets. Vanille, cake, banaan. Net als wat medicinale tonen. Jodium. Zeelucht. Turf. Met water komt er een aangename kruidigheid bij. Linde. Minder rook en turf op de smaak, hier zijn het eerder kruiden die de dienst uitmaken. Kruidnagel en kaneel. Dat zal dan wel de invloed van quarter casks zijn zeker? Pas op, de turf is aanwezig, maar minder prominent dan in de neus. Er is tevens vanille, sinaas en zilt te ontwaren. Lange, zoet-rokerige afdronk, met een licht bittere touch. Lekkere Laphroaig, zeker beter dan de standaard 10y. 86/100

7 mrt

Laphroaig 10y Cask Strength First Edition

Vandaag maak ik een sampleflesje soldaat dat ik al lang eens moest proeven maar waarvan ik het proeven om één of andere reden altijd voor mij bleef uitschuiven. Het is geen whisky die ik snel tussendoor wou achteroverslaan, maar waarvoor alle omstandigheden (tijd, rust, neus, goesting – euh, ‘zin’ voor de Nederlandse lezers) optimaal moeten zijn. In dat flesje zit Laphroaig. Maar niet zomaar Laphroaig.

Laphroaig bracht rond 1995 een eerste versie van z’n 10 jarige cask strength op de markt. Er zouden er nog vele volgen. De eerste droegen een groene streep (Green Stripe), latere versies een rode (Red Stripe). Hun meest recente (2009 – Batch 001) kreeg opnieuw een facelift (stempel). Van de meeste batches bestaan zowel 70 cl flessen voor de reguliere handel en 100 cl of 1 liter flessen voor duty free. De allereerste batch – die een ondertussen legendarische status heeft verworven en die ik dus vandaag proef – bestond evenwel enkel in duty free 100 cl versie. Maar als je een 100 cl fles Green Stripe in handen hebt, is de kans erg klein dat het die bewuste eerste botteling betreft. Er zijn nadien immers nog vele, uiterlijk identieke bottelingen op de markt gebracht. Er is maar één manier waarop je de ‘legend’ kan herkennen en dat ga ik hier mooi niet uit de doeken doen. Maar iemand die al wat ervaring heeft met het onderscheiden van batchvariaties weet waarop hij of zij dient te letten.

 
Laphroaig 10y CS, 57.3%, OB +/- 1995, First Edition, 100 cl – Islay
Ik zit rustig, alle tijd van de wereld, mijn erfgenamen het huis uit, de neus in optimale conditie, de goesting groot. Erg groot. Niet-te-houden groot. En ik ruik… ooooh ja, die reputatie heeft ie niet gestolen. Succulent fruit en dito zachte turf. Qua fruit heb ik (onder andere) roze pompelmoessap (véél), kruisbessen en passievrucht. Daarnaast turf, zeewier, jodium, rozebottel en wat hout. Niets scherps, niets storend, perfecte balans. De smaak is euh… nogal stevig. Djee, wat een explosie in de mond! Een kopstoot van turf en zilt met ertussen citrus, mango, perzik, abrikoos, rabarber, hout, kruiden… nogal complex, pfiew! Minder zoet dan ik gewoon ben bij Laphroaig, en meer soorten fruit dan de typische citrus. Ellenlange, complexe afdronk of turf, zilt, fruit en kruiden.

Een formidabele whisky, maar om de score mee te helpen bepalen, heb ik er de Port Ellen 19y 1970 voor Sestante – die ik 95 punten gaf – naastgezet. De Port Ellen is voor mij net nog een tikkeltje beter (die neus!). 94/100

Bedankt voor de sample Luc.

15 dec

2 Reacties

Laphroaig 1990, Malts of Scotland

Een andere recente botteling van Malts of Scotland is een Laphroaig 1990. Deze werd gedistilleerd op 18 juni 1990 en vorige maand gebotteld.

 
Laphroaig 19y 1990/2009, 53.2%, Malts of Scotland, cask 6463, 154 bottles – Islay
Mmm, zalige neus! Zachte, zoete en fruitige turf. Ik heb kruisbessen, rijpe sinaas, marsepein, turf, zilt. Een beetje hout. Paraffine? Menthol zeker wel. Gerookt vlees ook. Spek, of eerder een hammetje aan ’t spit. Meer rook in de smaak, assen, wat medicinaal. Punchy! Citrus, zilt, zoethout en peper zorgen voor het nodige tegengewicht. Lange ziltige finish met terugkerende rook. Complexe en perfect gebalanceerde laffie. 90/100

9 jun

1 reactie

Head to head Laphroaig Feis Ile 2007 – Feis Ile 2008

Heb gisteren de Cairdeas naast de vintage 1989 van vorig jaar gezet. In mijn eerste tasting note heb ik de Cairdeas 91 punten gegeven, de 1989 kreeg er 90. Maar ik moet bekennen dat in deze head-to-head de Cairdeas toch wel wat verbleekt. Het blijft een erg lekkere dram, maar vooral de smaak (wat vlak) moet toch een ietsje onder doen voor de Feis Ile 2007 botteling. Ik hou de 1989 op 90 punten, maar dien de Cairdeas wat naar onder te herzien. 88 is echter nog steeds een mooie score.

Nieuwere berichten »