Spring naar inhoud

Posts tagged ‘Gordon & MacPhail’

7 dec

St Magdalene 1966/1996, Connoisseurs Choice

Als je ooit de kans krijgt St Magdalene van midden jaren zestig te proeven… doen. Vooral Gordon & MacPhail heeft meerdere bottelingen onder z’n Connoisseurs Choice op de markt gebracht, maar ook Cadenhead had er een paar. En met midden jaren zestig heb ik het over 1963 (één bij G&M), 1964 en 1965 (bij beide bottelaars) en 1966 (enkel bij G&M). Als je een fles wil aanschaffen, let op het niveau van de whisky in de fles. Zeker bij de Connoisseurs Choices (die zijn op 40%) met een laag niveau kan de smaak wel eens flets worden. De neus heeft daar over het algemeen minder last van. Ik ben door de band genomen meer fan van 1966 en 1964 (op sherry) dan van 1965.

 

St Magdalene 1966/1996, 40%, G&M Connoisseurs Choice
Schitterende, zachte, subtiele en complexe neus van ananas, perziken, abrikozen, mandarijn, meloen, lychee (wat een heerlijke fruitigheid), boenwas, lichte mineralen, honing, zoethout, kaneel, zachte eik… zelfs een heel klein beetje turfrook. Elegante, zachte smaak op vanille en honing, veel fruit opnieuw (meloen, ananas, perzik), lichte rook, bijenwas, oud leder, zachte kruiden (heeft iets oosters) en ronde eik. Het is allemaal erg licht, maar geef deze whisky wat tijd, je zal het je niet beklagen. Iets meer eik in de afdronk, wat ik zelfs geen minpuntje kan noemen, integendeel, het fruit en de smeuïge was worden er nog wat langer door gedragen. Complexe, gelaagde, elegante en perfect gebalanceerde whisky uit de oude doos. Simpelweg sbliem. 93/100

11 sep

Glenrothes 1969/2010, MacPhail’s Collection

1969 lijkt me hét topjaar van Glenrothes te zijn. Maar het kan ook zijn dat ik andere jaargangen nog niet voldoende geëxploreerd heb.

 

Glenrothes 1969/2010, 43%, G&M MacPhail’s CollectionGlenrothes 1969/2010, 43%, G&M, MacPhail’s Collection, sherry cask
Zachte, zoete sherry op tonen van geboende meubels, oud leder, gekonfijt fruit, appelsienen, nougat, melkchocolade, praliné, zachte karamel en marsepein. Best wat zoete associaties dus. Mooie tonen van tabak en rook van het hout. Na enige tijd doemen er ook woudvruchten op. Bramen en bosbessen. Zo goed als geen kruiden, wat ik op de smaak wel heb. Nootmuskaat, zoethout en peper. Ook de eik is prominenter aanwezig. Maar ook hier strijden vooral de zoete en fruitige elementen om de aandacht. Karamel, chocolade, praliné. Frambozen, confituur van bramen, siroop van peren en appels. De tabak wil van geen wijken weten. Zacht, boterig mondgevoel, naar het einde toe licht drogend. Middellange, verwarmende en niet al te complexe afdronk. Vooral de neus is geweldig. Glenrothes 1969, dat liegt nooit. 90/100

22 aug

Balblair 1969, G&M Rare Vintage

Vandaag een Balblair uit de Rare Vintage reeks van Gordon & MacPhail. Voor Balblair zou 1969 dus een zeldzaam jaar moeten zijn.

 

Balblair 1969/2008, 43%, G&M Rare VintageBalblair 1969/2008, 43%, G&M Rare Vintage
Mooie, ronde, zoete neus. Vanille, nougat, marsepein, cake… frangipane. Heide en hooi, en ook een hint van leder. Best wat kruiden (kaneel en nootmuskaat) en eik, die voor de nodige body zorgen. Niet zo veel fruit, buiten kruisbessen en meloen. Rook van het hout. Op de smaak meer eik dan in de geur, maar het geheel blijft gebalanceerd. De vanille, de cake, de kruisbessen en het leder zorgen voor het nodige tegengewicht. Middellange afdronk die de balans mooi doortrekt. Had dit iets complexer verwacht, maar dat hoeft geen minpunt te zijn. Lekkere drink-away whisky. 85/100

14 feb

Brora 1972/1997, Connoisseurs Choice

Brora 1972! Geen verder commentaar. Bedankt Dominiek.

 

Brora 1972/1997, 40%, G&M, Connoisseurs ChoiceBrora 1972/1997, 40%, G&M Connoisseurs Choice
Veel typischer kan dit niet ruiken. Benchmark Brora 1972. Farmy that is. Die zoetzure geur van turf en stallen, stallen met hun nat hooi en mest. Ja, ik ben er wild van. Mooie zee-aroma’s zoals zilt en jodium. En pas gepleisterde muren ruik ik hier ook in. Planten en sappige eik. Dan ook leder, oude boeken en warm kaarsvet. En er is ook fruit te ontwaren, in de vorm van appelsienen en de schil van appels. Volle en complexe geur. De smaak is ondanks de 40% aromtisch en helemaal niet vlak of plat. Een beetje vettig op de tong. Zoet (vanille, nougat), rokerig en zilt (de zee, samen met z’n jodium en gerookte vis), met bijenwas, kaarsvet, kolen, thee, jodium en een beetje hars. Zoethout en sappige eik zorgen voor wat gewicht. Citrus en groene appels voor de nodige fraîcheur. Ook op de afdronk doet hij een pak beter dan je op dit alcoholpercentage kan verwachten. Hij is verdacht lang en complex. Zoet, kruidig, zilt en rokerig. Dat ik fan ben, hoef ik hier niet meer te herhalen. 92/100

20 dec

Miltonduff 21y ‘Pluscarden Valley’

Miltonduff distillery ligt op het landgoed van de oude Pluscarden priorij, in de Pluscardenvallei (Glen of Pluscarden), ten zuiden van Elgin. Deze benedictijner priorij bezat een brouwerij en waarschijnlijk ook een distilleerderij, en dat reeds in de 13de eeuw. In die dagen (de Middeleeuwen dus) werden religieuze ordes immers beschouwd als houders van de geheimen van het distilleren.
Vandaag een oude Miltonduff, ergens in de jaren tachtig gebotteld voor Sestante.

 

Miltonduff 21 YO 'Pluscarden Valley', 43% G&M for SestanteMiltonduff 21y ‘Pluscarden Valley’, 43%, G&M for Sestante, 1980’s
Old style sherry op tonen van balsamico, geroosterde noten, rozijnen op rum, pruimen en dadels. Hoe langer hoe meer kruiden. Peterselie, munt en gember. Lichte tonen van boenwas en kaarsvet ook. Ondersteundende belegen eik. Erg mooi toch wel. De smaak ligt in het verlengde hiervan: kruiden (dezelfde als op de neus), noten, rozijnen, pruimencompot, bijenwas, balsamico. Naast het gedroogde fruit ook sinaas. Allemaal erg elegant en subtiel. Middellange, zijdezachte afdronk, waxy en licht kruidig. Een golden oldie. 87/100

11 dec

Linkwood 20y 1991, G&M Private Collection

Vandaag een Linkwood 1991 van Gordon & MacPhail, die na rijping gefinished werd op Côte Rôtie vaten. Côte Rôtie is één van de oudste wijngebieden van Frankrijk, dat zich uitstrekt over de gemeenten Saint-Cyr-sur-Rhône, Ampuis en Tupin-Semons op de rechteroever van de Rhône. Deze whisky kost je 75 euro.

 

Linkwood 20 YO 1991/2011, 45%, G&M, Private Collection, Côte Rôtie finishLinkwood 20y 1991/2011, 45%, G&M Private Collection, Côte Rôtie wood finish, 1900 bottles
Frisse neus, op het zurige af. Niet geheel ongenaam echter. Yoghurt, groene appels, pompelmoes, dat soort zaken. Achterliggend veenbessen en geroosterd graan. Karamel, kandijsuiker en eik vullen aan. De geur van natte aarde meen ik ook nog te ontwaren. Een beetje ongewoon maar verre van slecht. Op de smaak heb ik dat zure minder, daar heb ik eerst wat zoete tonen zoals karamel, kandijsuiker en pruimencompot. Zoete granen en appelsap ook. Maar dan slaat het om naar drogere en bittere elementen. Een behoorlijke hoeveelheid eik, hars en bittere kruiden. En zelfs lichte tannines (wrang). Rauwe kastanjes. In de lange afdronk verdwijnen de tannines, het blijft wel vrij droog maar er is toch opnieuw plaats voor honing en fruit. Het begon goed, en het eindigde ook niet slecht, maar op de smaak verliest hij het pleit en een score boven de tachtig. 79/100

9 nov

Lochside 1991/2008, Connoisseurs Choice

Lochside 1981 kent iedereen ondertussen wel, maar ook de andere jaren werd daar gedistilleerd natuurlijk. Zo ook in 1991, een vintage waarvan Gordon & MacPhail blijkbaar een groot deel heeft opgekocht. Deze botteling van 2008 is één van de vele 1991’ers van hun hand.

 

Lochside 1991/2008, 43%, Gordon & MacPhail Connoisseurs Choice, bourbon barrels
Frisse, mineralige geur. Natte stenen, natte gazon, de geur na een zomerse regenbui. Pas daarna zet het fruit zich door. Roze pompelmoes, limoen en mandarijn. Citrus dus. Maar ook ananas na enige tijd. Honing en nougat maken het zoet. En een beetje zout maakt het… eh, zout. Een beetje dus. Op de smaak wordt dit patroon verdergezet. Veel pompelmoes en mandarijn, maar ook het mineralige en het grassige komen terug. Vanille. Misschien wat noten en groene thee als extra. Met de eik erbij maakt dit dat het naar het einde vrij droog wordt, maar nooit storend. De afdronk is niet echt lang en mooi drogend. Witte pompelmoes, bittere sinaas, eik en peper. Verfijnde, elegante whisky. Wordt 1991 met tien jaar extra rijping het nieuwe 1981? Time will tell. 86/100

18 okt

Benrinnes 1993/2011, Connoisseurs Choice

Benrinnes werd gebouwd in 1826 maar werd amper drie jaar later al vernietigd door een overstroming, komende van de berg Ben Rinnes. Onmiddellijk werd overgegaan tot het bouwen van een nieuwe distilleerderij, vlakbij de eerste, op de gronden van de Lyne of Rutherie boerderij, de naam waaronder de distilleerderij in het begin ook opereerde. In 1864 werd het opnieuw Benrinnes distillery.

 

Benrinnes 1993/2011, 43%, Gordon & MacPhail, Connoisseurs Choice
Frisse, cleane neus op vers gemaaid gras, allerlei noten, hars en florale tonen. Bloemen in het gras. Daarna krijg ik de geur van sinaas, van koffie met (veel) melk en uiteindelijk zelfs ook een beetje rook. De smaak is rond en vrij stevig. Noten en melkchocolade vallen op, net als het hars dat ik ook in de geur aantrof. Deze Benrinnes wordt langzaamaan zoeter, de chocolade wordt vervoegd door nougat en honing. Sinaas ook. Het zoete groeit echt, en verdrukt op de duur de rest. DE afdronk is niet erg lang en vooral zoet. Best lekker, maar op de duur gaan de ééntoning zoete tonen toch wat vervelen. 83/100

10 sep

Caol Ila 1999, Asta Morris

Ook voor Asta Morris van Bert Bruyneel start het nieuwe whiskyseizoen, en wel met een Caol Ila 1999, dertien jaar gerijpt op een refill sherryvat. Naar het schijnt komt er binnenkort nog iets anders uit de Asta Morris stal aan. Benieuwd. Maar dus eerst de Caol Ila, deze kost kost je 65 euro.

 

Caol Ila 13y 1999/2012, 50%, G&M Exlusive for Asta Morris, refill sherry hogshead #305341, 350 bottles
Prikkelende neus, behoorlijk medicinaal. Ik moet denken aan ether en mercurochroom (wat velen als ‘rood’ uit hun kinderjaren zullen herinneren). De turf is niet al te scherp (perfect alcoholpercentage wat dat betreft), ik heb weinig assen, en dat is absoluut een pluspunt. Wat ook een plus is, is het fruit (weer het perfecte alcoholpercentage): rijpe sinaas, even rijpe ananas en kokos. Zilt is deze neus ook. En wat hebben we nog? Kandijsuiker bijvoorbeeld, en een klein beetje teer. Misschien ook wat kruiden, maar niet veel. Op de smaak iets meer van dat (kaneel, nootmuskaat). En ook de turf is iets prominenter aanwezig. Het zilt komt terug, net als de sinaas. Ook wat citroen nu. En de kandijsuiker, wat het geheel best zoet maakt. Een lichte mineraliteit doemt op. En dan dient ook olijfolie nog vermeld te worden, wat me naadloos bij het olieachtig mondgevoel brengt. Lange, ietwat droge afdronk op zoete turf, peper en zilt. Je merkt dat Bert z’n best gedaan heeft deze whisky op het juiste percentage te versnijden, zodat de turf nog voldoende aanwezig is, maar niet té dominant, te scherp is. En dat het fruit net genoeg naar voor wordt gebracht. Mooi gedaan. 87/100

3 jul

1 reactie

Old Pulteney 15y 1997/2011, G&M for ALS-liga

Onafhankelijke Pulteney, dat kom je niet zo vaak tegen. En toch viel de keuze voor deze botteling voor de ALS liga op een Old Pulteney. ALS is een zeldzame maar wrede neurologische ziekte. Weet dat van de 65 euro die je voor deze whisky betaalt, er 4 naar de liga gaat. Meer motivatie heb je toch niet nodig? Of toch? Wel, je krijgt er een Glencairn blendersglas bij. Nog niet overtuigd? Shame on you, maar als het kan helpen, hij is nog lekker ook. Erg lekker.
Te koop via de website van The Bonding Dram of bij De Clercq in Lochristi.

 

Old Pulteney 15y 1997/2012, 57%, Gordon & MacPhail for ALS-liga, first fill bourbon barrel #1199, 224 bottles
Sobere, cleane neus. Alles behalve exuberant, maar dat vinden we niet erg. Groene harde appels, een lichte granigheid, amandelen en zilt vallen op, met daarachter aardse tonen: natte aarde, wortels, gevallen bladeren. Zeer genietbaar. Pas na enige tijd zorgt vanille voor wat zoets. Mooie evolutie. Ronde, volle smaak op vanille, appels, perzik en zilt, snel gevolgd door heel wat kruiden: zoethout, peper, gember. Hazelnoten. Iets van één of andere eau-de-vie. Pruimen? Mmm, kersen misschien. Is dat daar turf dat op het eind om de hoek komt kijken? Ik denk het. Lekker in ieder geval. Middellange afdronk, zoet en zout. Cleane, gebalanceerde whisky. Mooie selectie vind ik dit, en alhoewel ik al wel eens betere Pulteney heb gedronken (Pulteney op actief – let wel, actief – sherryvat, moet je zeker ’s naar op zoek gaan), zowaar de hoogst scorende Pulteney op deze pagina’s. 87/100

22 jun

Caperdonich 1972/2010, Connoisseurs Choice

Ik blijf vandaag bij het Connoisseurs Choice label, en wel met een Caperdonich 1972. O yes! Het zou echter een wat ander profiel kunnen worden dan dat ik gewoon ben bij Caperdonich ’72… first fill sherry, erg donkere kleur, een sherrybom?

 

Caperdonich 1972/2010, 43%, G&M Connoisseurs Choice, first fill sherry butt
Stevige en volle sherryneus op sappige eik, noten (amandelen, cashew- en hazelnoten), rozijnen, pruimen, wat tabak, koffie, sinaas en kruidnagel. Ook licht florale aroma’s, bloemen en bloesems. Naast het gedroogd fruit en de sinaas toch minder fruit dan verwacht. Maar so far so good. Op de smaak is hij wel erg droog. Zware eik, tabak, gedroogde vijgen, veel kruiden (peper, zoethout, kruidnagel), ook veel noten, karamel, bittere chocolade… enkel voor de fanatieke sherry heads. Best lange, kruidige afdronk, maar ook hier voor mij wat te droog. Weer zo’n whisky die het pleit op de smaak verliest omwille van de té zware sherry. Van de neus kan ik echter erg genieten. 85/100

21 jun

Port Ellen 1982/2006, Connoisseurs Choice

Vandaag nog maar eens een Port Ellen, nu een 1982 gebotteld in 2006 door Gordon & MacPhail in z’n Connoisseurs Choice reeks.

 

Port Ellen 1982/2006, 40%, G&M Connoisseurs Choice
Lichte en zachte neus op schuwe tonen van zilt, wit fruit (appels, peer), citrus en turf. Misschien wat jodium en zeewier in de verte, maar dat is maar omdat ik er op lette. Licht en delicaat, maar dat delicate is hier geen pluspunt. De smaak is wat steviger en moet het hebben van grosso modo dezelfde associaties als op de neus: lichte turf, zilt, zeewier, (rode) appels, aangevuld met wat peper. De (turf)rook groeit naar het einde en in de eerder korte afdronk, waar het vergezeld wordt van het zilt. Helemaal niets verkeerds mee, maar deze whisky mist de nodige punch en expressie om hoger te scoren. Vrij uitzonderlijke score voor een PE… 84/100

5 mrt

Glenrothes 13y 1998, G&M Reserve for Maltclan

Maltclan is een whiskyclub uit Halle en net zoals andere clubs werden ook zij geconfronteerd met de onweerstaandbare drang om een eigen whisky de bottelen. Bij hen viel de keuze op een Glenrothes 1998 van Gordon & MacPhail. Te koop aan 55 euro, maar ik heb begrepen dat de Maltclanners bijna door hun voorraad heen zijn.

 

Glenrothes 13y 1998/2012, 56.4%, Gordon & MacPhail Reserve for Maltclan, bourbon cask #11383, 231 bottles
Mmm, lekkere en levendige neus, waarbij geel het trefwoord lijkt te zijn. De eerste associaties die in me opkomen, hebben immers een gele kleur: geel fruit (gele appels, gele pruimen, abrikozen), vanille en gele bloemen (paardenbloemen, boterbloemen enzo). Honing ook, hooi en amandelen. Dat laatste neigt naar marsepein. Onderliggend een klein beetje eik en zelfs wat rook van het hout. Nog iets? Wel ja, een zoete granigheid. En wacht eens, is dat leder? Niet normaal voor een whisky op deze leeftijd, maar inderdaad wat leder in de verte. Erg complex, zeker voor z’n leeftijd. Een neus waar ik enorm van kan genieten. Ook in de mond is hij levendig, prikkelend zelfs. Dansend op je tong. Hetzelfde gele fruit en dezelfde florale aroma’s, maar hier met meer eik en een stevige portie kruiden (de alcohol doet z’n werk): gember (enorm) en zoethout vallen het meest op. Kandijsuiker en honing zorgen ervoor dat de balans niet te veel naar het droge trekt. Water? Eh, vergeten. Nooit behoefte aan gehad. Niet zo complex als de neus en misschien iets minder expressief, maar nog steeds zeer aangenaam. Ook in de afdronk trouwens, die is best lang, en het zijn vooral kruiden en honing die hier de dienst uitmaken. Volgens mij hebben ze de heren van Maltclan in het zak gezet, ze dachten een dertienjarige whisky te kopen maar hebben een twintigjarige gekregen. In ieder geval, een uitzonderlijk vatje. Knappe selectie! 88/100

25 feb

Longmorn 12y G&M white label

Van deze Longmorn bestaan er meerder batchen, de deze vermeldt ‘pure malt’ op het label en zou gebotteld zijn midden de jaren tachtig van vorige eeuw (dat klinkt ouder dan het is).

 

Longmorn 12y, 40%, Gordon & MacPhail licensed bottling, white/red label, +/-1985
Frisse en aromatische neus op honing, bloemen, sinaas, appel, limoen, verse pruimen, bijenwas en noten. Zachte, ronde en boterige smaak op cake, florale toetsen, honing, granen, bananen, abrikozen, sinaas en… jawel, een toefje rook. Rook van het hout, geen turf. Behoorlijk lange afdronk op sinaas en honing. Deze Longmorn is niet echt complex te noemen, maar wel erg genietbaar. En dat kap je binnen alsof het limonade is. 85/100

25 nov

5 Reacties

Longmorn 23y 1969, G&M Cask

Bert Bruyneel bottelt niet alleen lekkere dingen, hij heeft daarnaast ook nog heel wat lekkers staan. Zo ook deze Longmorn 1969 van Gordon & MacPhail. 1969 is hét topjaar voor Longmorn en G&M heeft er heel wat gebotteld. Bedankt Bert!

 

Longmorn 23y 1969/1993, 61.2%, G&M Cask, cask 3721 & 5297
Complexe, volle en ‘diepe’ neus. Met diep bedoel ik dat je vele lagen hebt, geuren die niet zo zeer naast elkaar (en tegelijk) maar onder of achter elkaar naar boven komen. Een whisky om bijna letterlijk in te graven. De start is alvast zoet. Fudge, honing en praliné. Dat zoete krijgt daarna een fruitige toets. Gedroogde abrikozen en ananas. Dan volle eik en kruiden, die het geheel dragen. Daarna was. En niet een beetje… dit is de heerlijkste bijenwas met associaties van geboende meubelen en dito leder. Een vage rokerigheid ook. Alles erg krachtig natuurlijk, maar absoluut geen behoefte om water toe te voegen, deze neus is perfect zo. Zelfs op de smaak is water niet echt nodig. Je proeft weinig alcohol, de smaken barsten meteen open op je tong. Vooral het fruit dan. Nog meer tropisch fruit dan op de neus. De ananas, maar ook meloen, passievrucht, papaya, you name it. Mandarijnen ook. Praliné opnieuw. De eik en de bijhorende kruiden geven stevigheid, het fruit en de bijenwas elegantie, en ronden alle scherpe kantjes af. Lange afdronk, eerder droog maar met het tropische fruit dat lang blijft hangen. Misschien niet de beste Longmorn 1969 die ik al proefde (dat is een andere uit dezelfde reeks), maar veel scheelt het niet. Wat kan Longmorn 1969 toch lekker zijn. 93/100

21 okt

Highland Park 12y 1982, G&M Cask

Highland Park is een distilleerderij met een rijke geschiedenis, een geschiedenis die officieel teruggaat tot 1825 en officieus tot eind achtiende eeuw. Een zekere Magnus Eunson, predikant en smokkelaar (ook vandaag zijn er mensen die religieuse met criminele activiteiten combineren) zou op de plaats waar nu de distilleerderij staat reeds in de tweede helft van de achtiende eeuw whisky gedistilleerd hebben. In 1825 werd dan de huidige distilleerderij gebouwd door Robert Borwick, die spoedig vervoegd werd door John Robertson, de man die Magnus Eunson achter de tralies stak.

 
Highland Park 12y 1982/1994, 56.9%, G&M Cask Selection, casks 784-786 & 788
Volle, aromatische neus op fruit, hooi, sappige eik, kruiden (veel zoethout) en zoete tonen. Vanille en honing. En dan die herfstgeur waar ik zo wild van ben (natte bladeren en zo). Very nice! Zacht (jawel, ondanks het alcoholpercentage) en romig op de tong, fris en fruitig. Peren, appelen en wat sinaas. Mooie eik, zoethout, kaneel (appel-kaneel, strudeltoestanden), honing ook, net als een beetje heide. Perfecte balans. Middellange, mooi bittere en fruitige afdronk. Niet erg complex, maar lekker seg! En vreselijk drinkbaar. En dat is dus gewoon 12 jaar oude Highland Park hé! Nu ja, gewoon is dit niet. 89/100

21 sep

Glenlochy 1974, Connoisseurs Choice

Glenlochy Distillery werd opgericht in 1898 (jawel, de whisky-boom) door David McAndies, die op dat ogenblik directeur was van de Glenlochy Fort William Distillery Co. Hieruit kan je afleiden dat Glenlochy in Fort William lag, aan de voet van de Ben Nevis in de Highlands. Ik schrijf ‘lag’ want Glenlochy werd definitief gesloten in 1983 (jawel, de sluiting-boom).

 

Glenlochy 1974/1991, 40%, G&M Connoisseurs Choice
Pfff, die neus is wel erg granig. Muesli, malt… Wat kruiden ook, hooi en lichte zilt. Rather boring. Ook op de tong veel graan, noten, wat hout, vanille, zoethout, druivenpitten… dat laatste wijst op een wat wrang mondgevoel. Droge, bittere afdronk. Een korte beschrijving, maar veel meer valt er over deze whisky niet te vertellen. 74/100

19 jun

Miltonduff 1991, G&M Reserve

Miltonduff ligt in de Pluscarden regio, genoemd naar de gelijknamige vroegere 13e eeuwse abdij, een regio die omwille van het vele beschikbare water van perfecte distilleerkwaliteit heel wat distilleerderijen telt.

 

Miltonduff 1991/2009, 60.9%, G&M Reserve, selected by Van Wees, cask 26594 257 bottles
Deze whisky start erg ruw en wild, zowel op de neus als op de smaak. Het alcoholpercentage zal daar wel voor iets tussen zitten. Hij evolueert echter mooi. De geur van sherry, koffie, pollen, honing, ananas, yoghurt (aangename zurigheid), wood smoke, geroosterde noten… en de balans zit goed. Mondvullend en ‘dik’ op de tong met lekkere sherry, honing, gestoofd fruit en hout. Water maakt het geheel kruidiger. Zoethout, kruidnagel, nootmuskaat. Lange bitterzoete afdronk op noten en hout. 85/100

7 jun

Weedram Masters – Het tweede paar

Voor het tweede koppel zorgde Longmorn (eigenlijk Bert, maar soit): de standaard 16y zij aan zij met een vrij legendarische 1969/1991 van Gordon & MacPhail, waarvan er trouwens twee versies bestaan. Wij kregen de G&M Cask white label ingeschonken, er bestaat ook een G&M for Intertrade (Highlander Label, Turatello). Verschillende bottelingen, dezelfde whisky. Reken op 300, 350 euro op veilingen of bij verzamelaars.

 
Longmorn 16y, 48%, OB 2011
Deze besprak ik eerder al, ik ga er van uit dat dit dezelfde batch is. Frisse, fruitige whisky, niet echt complex maar foutloos.
 
 

Longmorn 22y 1969/1991, 61%, G&M Cask, White Label
Yééhaa, dit noemt men een stevige neus. Punchy! Alcoholisch, ja, maar de schitterende sherry laat zich meteen kennen. Veel rood fruit, noten, kruiden, koffie en tabak. Dat fruit krijgt op de duur zelfs een tropisch karakter. Iets zalig zurigs zit er ook in, iets wat ik niet onmiddellijk kan thuisbrengen. Limoen, dat in ieder geval wel. Pollen en bijenwas. Zachte rook. Die rokerigheid wordt nog versterkt met wat water toe te voegen. Alhoewel water, ondanks het alcoholpercentage niet noodzakelijk is. Deze whisky is inderdaad perfect drinkbaar op 61%. Krachtig, dat spreekt. Mondvullend, brandend. Opnieuw veel fruit: roze pompelmoes, sinaas, frambozen, perzik, meloen. Noten, karamel, espresso, eik. Een afdronk op het fruit van de smaak, peper, vanille en eik, blijft lang hangen. Best veel eik in deze Longmorn, maar op geen enkel moment storend, de andere smaken krijgen vrij spel. Een dijk van een whisky. 93/100
 

Blij deze eens geproefd te hebben, stond al lang op m’n verlanglijstje. I get the fuss…

23 mei

Bowmore 18y 1971, Sestante

De volgende ‘feest’ sample is een Bowmore 1971 van Sestante. Er is heel wat Bowmore 1971 gebotteld voor Sestante (meestal door Gordon & MacPhail), van midden tot eind jaren tachtig. Sommige op drinksterkte, andere op vatsterkte. Ik proef vandaag één van de vele 18-jarigen, deze op 57.3%.

 

Bowmore 18y 1971, 57.3%, G&M for Sestante
Ja ja, tropisch fruit op een bedje zachte turf… I like. Passievrucht, mango, banaan. Wat hout en de bijhorende kruiden erdoorheen. Jodium ook en zilt, het coastal karakter van Bowmore dus. Voor z’n alcoholpercentage vlot drinkbaar, niet geweldig complex maar wel geweldig lekker. De zachte zoete turf, het fruit (minder dan op de neus), de kruiden, het zilt, het zilt, ik heb het ook hier. Fruitige en zoete afdronk met de zachte turf die lang blijft hangen. Een beauty! 92/100

« Oudere berichten