Spring naar inhoud

Posts tagged ‘Daily Dram’

7 mei

Undercover no. 4, The Nectar

De vierde Undercover van Daily Dram is een Speysider ‘in disguise’. Glenfarclas? Balvenie? Wie zal het zeggen.

 
’Undercover no. 4’ 19y 1990/2009, 48%, The Nectar, Daily Dram
De neus is smeuïg met veel fruit, bloemen, vanille en honing. Een beetje hars en een mineralige toets. Qua fruit denk ik aan perzik, abrikoos en allerlei confituren. De smaak is krachtig en een beetje vettig. Olie-achtig. Gedroogd fruit, sinaas, honing, eucalyptus en kruiden. Peper, gember… Vrij lange finish op perzik en kruiden. Mmm, zou wel eens een Balvenie kunnen zijn. Vlot en plezant drinkende whisky in ieder geval. 85/100

2 feb

1 reactie

Wait La Mazurka

Hoog tijd dat ik deze proefde. Wait La Mazurka is een Karuizawa die door menig liefhebber de hemel ingeprezen is. Neem bijvoorbeeld eens een kijkje op WhiskNotes.

 
Karuizawa ‘Wait La Mazurka’ 31y 1977/2009, 62.7%, Daily Dram, The Nectar, cask 6994, 200 bottles – Japan
Whow, dit is krachtig spul! En ik bedoel niet alleen het alcoholpercentage. In de neus vette, stevige sherry op tonen van pure chocolade, tabak, okkernoten, espresso, rozijnen en ander gedroogd fruit. Teer ook, verse asfalt. Op de tong een sherry-explosie met bittere tonen van rode bessen, tamme kastanjes en straffe koffie. Misschien toch maar wat water toevoegen… O ja, dat helpt. De neus wordt wat zoeter, meer rood fruit en er komt ook een lekkere kruidigheid door, de smaak wordt zonder meer toegankelijker. Meer fruit (rood fruit, maar ook kruisbessen), chocolade, rozijnen op rum (ja, daar ben ik behoorlijk zot van), gedroogde pruimen, Irish coffee, peper. Lange, droge en kruidige afdronk. Een sherrymonster, maar wel een toegankelijk sherrymonster. Met water welteverstaan. 87/100

2 okt

Royal flush!

Ok, ok, de jaartallen volgen elkaar niet op, zo royal is deze flush dus ook niet…
 
Highland Park ‘High Dark Plan’ 10y 1998/2009, 46%, Daily Dram – The Nectar – Orkney – 85/100
Herkenbare bitterzoete HP neus met fruit (citrus), honing en (lichte) turf. Ook de smaak is fruitig (appel) en zoet (vanilla, honing) en vermengt zich mooi met de turf. Na een tijdje kruiden. Zoete en kruidige finish. Peper. Klassieke en dus aangename Highland Park.
 
Highland Park 11y 1997/2008, 57.6%, Gordon & MacPhail, sherry cask 5820, 298 bottles – Orkney – 62/100
Wow, dit is speciaal! En niet in positieve zin. Neus is erg scherp, met veel zwavel. Toch is ie ook zoet, mierzoet zelfs. Karamel, maar dan verbrande karamel, zwaar verbrande karamel. Chicorei. En iets van gerookte bacon. Maar de zwavel is veel te dominant. Ook de smaak is erg aggressief. Droog, wrang en scheepladingen zwavel. Water helpt iets, maar niet veel. Doet ook hier chicorei naar boven komen. Afdronk? Welke afdronk? M’n zintuigen zijn KO.
 
Highland Park 12y 1989/2001, 56.5%, Caledonian Selection, cask 1897 – Orkney – 83/100
Elegante sherryneus met fruit en honing. Krachtige, wat zoete smaak. Sinaas en bittere chocolade. Orangettes, jawel! Lichtjes rokerig. Lange droge afdronk. Een lekkere malt.
 
Highland Park 19y 1986/2005, 55.3%, OB for Maxxium Holland, cask 2793, 1120 bottles, 35 cl – Orkney – 90/100
Schattig flesje! En lekkere whisky dat daar in zit! Subtiele en zoete sherryneus op honing, kandijsiroop, rozijnen, rum (en de combinatie van deze laatste twee), hout, koffie, rubber, leder, lichte rook,… zalig complex. Hetzelfde kan gezegd worden van de stevige, ronde smaak. Sinaasschil, bittere karamel, noten, rozijnen (studentenhaver toestanden), beetje turf, hout, chocolade. Mooie bitterheid. Middellange, bitterzoete afdronk. Top-notch HP!
 
Highland Park 24y 1981/2005, 52.3%, Dewar Rattray, cask 6061, 263 bottles – Orkney – 86/100
Zalige zoet-zilte neus. Honing, zee en lichte turf. Appels ook. En na een tijdje krijgt ie iets bloemigs. Erg complex allemaal. Smaak ligt mooi in het verlengde hiervan. Zoet en zilt hand in hand. Ook wel wat hout op het einde en in de lange, zoete afdronk.

13 sep

3 Reacties

Four of a kind!

Laphroaig 10y, 40%, OB 2007 – Islay – 81/100
Neus van zoete turf, rook, zilt en citrus. Ook smaak is redelijk zoet, met turf en kruiden. Cayennepeper? Naast de 2004 botteling gezet die ik thuis had openstaan. Deze vind ik een ietsje minder.
 
Laphroaig 16y 1992/2009, 50%, DL OMC, cask 4825, 691 bottles – Islay – 81/100
Herkenbare Laphroaigh neus. Zoet, ziltig ook, maar minder complex dan ik gewoon ben van Laphroaig. Smaak is wat droog, met turf, teer en wat zoets. Niet slecht hoor, maar te weining complex dus in vergelijking met andere Laffies van die leeftijd en distillatiejaar.
 
Laphroaig ‘Aloha Grip’ 16y 1992/2008, 58%, Daily Dram, The Nectar, 180 bottles – Islay – 91/100
Oh, dit is heerlijk! Zalige, zoete turf in neus en smaak. Vanille, beetje citrus, beetje zilt… Erg lange afdronk, mooie balans tussen zoet en zilt. Moest nog een uur rijden nadat ik deze dronk, maar bij thuiskomst had ik nog steeds de smaak ik m’n mond. Schitterende Laphroaig en weerom een knappe vatselectie van Mario Groteklaes.
 
Laphroaig 18y 1989/2008, 53.7%, SMWS 29.66 ‘Maritime and sweet’, 542 bottles – Islay – 89/100
Aangename neus op zilt en rook (kampvuur, gerookt spek), met karamel en wat koffie erdoorheen. Sherry? Rubber, euh ja dus. Ook in de mond erg lekker. Stevig, zoet, zilt en rokerig. Gerookte zalm (grappig: vlees in de neus en vis in de smaak). Nog: zoethout, koffie en kruiden. Lange, rokerige afdronk. Eén van die vele lekkere Laphroaigs van eind jaren tachtig, begin jaren negentig.

28 feb

1 reactie

Twee Daily Drams

Daily Dram is de naam van een reeks whisky’s gebotteld door The Nectar – Belgische whiskyinvoerder en verdeler – samen met de Nederlandse invoerders Bresser & Timmer. De deskundige neus van Mario Groteklaes (The Nectar) is bepalend bij de selectie van de vaten. En gezien de reputatie van Mario’s neus hebben deze whisky’s over het algemeen dan ook een erg goeie prijs/kwaliteitverhouding.
Vermits dit Belgisch bottelingen zijn, heeft ons land meteen een stevig aantal flessen ter beschikking, waar dat bij bv. Britse onafhankelijke bottelingen meestal maar enkele zijn.
De reeks bestaat ondertussen al enkele jaren (zie o.a. de Rosebank 25y 1981/2006), maar kreeg recent een facelift. Deze facelift ging gepaard met de invoering van het whiskyanagram. Ik denk spontaan aan de Mad Glance, de Local Ai, de Feral Clangs, de Long Red en de lichtjes fantastische Aloha Grip. Een tasting note van deze – jawel, u hebt het juist – Laphroaig volgt later, er zijn hier de laatste tijd al genoeg Laphroaigs de revue gepasseerd me dunkt, je zou nog gaan denken dat ik een boontje heb voor dat spul. Soit, op deze manier is elke botteling dus – even – een puzzel.

 
Glen Keith ‘Keen Light’ 30y 1978/2008, 46%, The Nectar, Daily Dram – Speyside – 88/100
Erg lekkere nieuwe botteling van The Nectar. Zachte, frisse neus met veel (wit) fruit, veel hout en lichte rook. Balsamico! Ook de smaak is erg zacht. Zoet, noten, fruit en weer die lichte rokerigheid. Ook de afdronk is lekker, fruitig.
 
Cooley ‘The Mad(eira) Angel’ 15y 1993/2008, 46%, The Nectar, Daily Dram, Madeira finish, 370 bottles – Ireland – 83/100
Whisky gefinished op een Madeiravat. Aiai… Zowel de neus als de smaak zijn zoet en fruitig (citrus, appel). Ook wat kruiden, vooral in de smaak dan. Andere kernwoorden zijn ‘vettig’ (boter), ‘karamel’ en ‘lichte rook’. Lange fruitige afdronk. Mijn reserves blijken ongegrond, dit is een meer dan lekkere whisky.

Nieuwere berichten »