Spring naar inhoud

Posts tagged ‘Bruichladdich’

10 feb

Port Charlotte ‘An Turas Mor’

De An Turas Mor bevat vijf tot acht jaar oude whisky en is ‘unfinished’. Wat tegenwoordig een kwaliteitsaanduiding is. Voor een goeie 40 euro is hij de jouwe.

 

Port Charlotte ‘An Turas Mor’, 46%, OB +/-2010
Een neus met veel ‘kust’. Zilt, zeewier, een beetje jodium, je kent het plaatje. Zachte rook en veel mineralen. Olijfolie en natte stenen. Fruit in de vorm van citroen en limoen, appels en perziken. Zachte kruiden (munt, kaneel, peper). Een beetje vanille. En, als een duivel uit een doosje, is de boerderij en z’n bijhorende geuren daar. Nat hooi, natte hond en met wat goede wil ook mest. Na enige tijd komt daar oude kaas bij, een beetje zweterig. Maar dat laatste is hier absoluut geen minpunt. De smaak is zoet, met opnieuw de mineralige en medicinale tonen die ik ook in de geur had, samen met zilt, kruiden en turfrook. Die rook doet me ook wat aan een barbecue denken. Het fruit is nu nog enkel citrus. Vol en rond mondgevoel. Lange, kruidige en rokerig afdronk. Complex turfje, behoorlijk naar mijn goesting. 87/100

13 jan

Bruichladdich ‘Scottish Barley’

Bruichladdich (Gaelic voor ‘Heuvel aan de zee’) werd opgericht in 1881, maar sloot doorheen z’n geschiedenis meermaals de deuren en veranderde ook vaak van eigenaar. Vanaf 2001 is het eigendom van Murray McDavid.
Vandaag de ‘Scottish Barley’. Deze standaardbotteling van Bruichladdich draagt de ondertitel ‘The Classic Laddie’ en is onderdeel van een nieuwe reeks bottelingen gemaakt van 100% Schotse ingrediënten. Schots water, Schotse gerst en Schotse gist dus.

 

Bruichladdich ‘Scottish Barley’, 50%, OB 2013 ‘The Classic Laddie’
Matige, lichte en zachte neus op tonen van granen (mash), vanille, honing en fruit. Appelsienen, druiven en kersen zijn dat vooral. Lichte geur van gedroogde bloemen. Wat kruiden ook. Munt en nootmuskaat. Boter. Allemaal nogal licht dus en weinig expressief. Goed dat dit op 50% is gebotteld, de alcohol geeft toch wat karakter aan de whisky. Die biedt op de smaak veel granen (muesli), kruiden (munt, peper), fruit (citrus en gedroogde abrikozen hier), vanille en lichte eik. Misschien wat chocolade ook. Redelijk scherp, het is niet echt rond te noemen. Eerder korte, lichte en zoete afdronk. Karamel nu. Een beetje simpel vind ik dit. Geef mij dan maar de Laddie Ten, die biedt meer waar voor je geld. 79/100

5 dec

Bruichladdich 22y 1991, The Whiskyman

Van de jongste Age Matters gaan we meteen naar de oudste, de Bruichladdich ’22′. Hiervoor betaal je ongeveer 115 euro.

 

Bruichladdich 22y 1991/2013, 51.9%, The Whiskyman ‘Age Matters’
Heel frisse neus, startend op vers gemaaid en nat gras, granen, vanille en mineralen (dat natte gras, maar ook kalk en zilverpoets). Klei. Gevolgd door sprankelend fruit zoals sappige peren, perziken en zoete appels. Eau-de-vie van pruimen in de verte. Een klein beetje zilt ook, en olijfolie. Warme houtkrullen. Heel clean en natuurlijk profiel. Prikkelend mondgevoel, met eerst vooral vanille en fruitige smaken. Rode appels, perziken, maar ook meloen en wat bittere appelsien (of is het de zeste ervan?). En dan zetten er zich plots kruiden en zilt door, wat het een scherp randje geeft. Peper en zout. En mosterd. Opnieuw de eau-de-vie. Of is het tequila? Middellange afdronk, zilt, ‘zesty’ en mooi bitter. Lichte, cleane, frisse en natuurlijke Bruichladdich, die absoluut niet als een 22-jaar oude whisky proeft. Het vat heeft niet zo’n grote invloed gehad, wat zeker geen minpunt is. 85/100

29 mei

Bruichladdich 10y 2002, Malts of Scotland

En dan gaan we nu naadloos over tot de nieuwste batch Malts of Scotland. Deze werden voorgesteld op The Whisky Fair in Limburg, Duitsland en zijn heden te koop bij de gekende verdelers. Ik begin met een Bruichladdich (nu ja) 2002. Kost 75 euro.

 

Bruichladdich 10 YO 2002/2013, 55.2%, Malts of Scotland, bourbon barrel #MoS13026Bruichladdich 10y 2002/2013, 55.2%, Malts of Scotland, bourbon barrel #MoS13026, 235 bottles
Hola, zilt en turf, dat had ik niet verwacht. Alhoewel, 2002… er is in het verleden nog Port Charlotte 2002 als Bruichladdich gebotteld. Het is geen stevige turf echter, eerder het zachte, zoete en mineralige type. Het type dat best te pruimen valt, en dat is een licht understatement. Mooi zilt dus ook. Met de jongste zoon spelend aan het strand. In de regen. Niet dat dat al vaak voorgevallen is, maar dat is in deze compleet irrelevant. Houtskool. Een beetje munt. Oud en geboend leder, en zelfs wat nat hooi (ja ja, een beetje farmy that is). Zachte, zoete eik. Prachtige neus vind ik dit. Hij is zachter op de tong dan het alcoholpercentage doet vermoeden. De turfrook blijft daarenboven getemd door de mineralen en de zoete tonen. Nougat, vanillefudge. Kruiden ontbreken niet, hier zijn het vooral de tuinvarianten. Het zilt blijft zich op de voorgrond werken. Aarde. Doorheen dit alles is citrus de rode draad. Die proef je en blijf je proeven. Citroen en limoen. Zowel het sap als de zeste. Mooie bitterheid. Lange afdronk op zilt, citroen en zachte turf. Zesty, prikkelend en toch erg rond profiel. Balans weet je. 89/100

27 apr

Bruichladdich 30y 1968, Signatory 10th Anniversary

En dan nu nog ‘s een whisky die me volledig van m’n sokken blies. Een whisky die weinig bekendheid geniet, en waarover ik eigenlijk beter niets zou schrijven alvorens ik een fles op de kop kan tikken. Maar ach, er is nog genoeg lekkers out there.

 

Bruichladdich 30 YO 1968/1998, 52.9%, Signatory 10th Anniversary, cask 2326Bruichladdich 30y 1968/1998, 52.9%, Signatory, 10th Anniversary, cask 2326, 186 bottles
Wow, wow, wow, wat een neus! Elegant, delicaat, aromatisch en complex. Zijdezachte geur van licht gezoute boter, nat hooi, heide, vanille, honing, zoet fruit (meloen, banaan, kruisbessentaart), zachte peper, kaneel en groene thee. Pollen. Fris en levendig. Ook wat boselementen: mos, natte bladeren. Dat zegt allemaal misschien niet veel, maar ik kan je verzekeren, deze neus is simpelweg subliem. De smaak doet niet onder, zijdezacht vlijt dit goddelijk vocht zich neer op je tong (sorry voor de wat pathetische lyriek, maar je zou voor minder). Meloen, ananas, vanille, allerlei kruidenthees (met honing), prachtige eik, crème brûlée, kandijsuiker, nootmuskaat. Een hint van turfrook. Alsook een hint van zilt. Pfiew, dit is goed spul! Lange, elegante afdronk op gestoofd fruit, kruiden en prachtige eik. By far de beste Bruichladdich die ik al proefde. 93/100

30 jan

1 reactie

Nog Bere

Maar dus niet alleen Arran, ook Bruichladdich heeft experimenten gevoerd met de Bere gerst. Het zaad komt van dezelfde producent, maar de Bruichladdich Bere werd niet op Orkney maar op Islay zelf gekweekt, meer bepaald op de Kynagarry Farm, op velden die de namen Achaba en Achfad dragen. Bijzonder aan deze velden is dat er gedurende meer dan een eeuw niets op geoogst is geweest, en dat ze dus volledig chemicaliën-vrij waren. Het verwerken van de gerst verliep naar het schijnt wel een stuk moeilijker dan bij de modernere variëteiten. Zowel het oogsten als het bewerken was hard labeur, maar de grist zou geconcentreerder en rijker zijn. De Bruichladdich Bere is met een 40 euro goedkoper dan de Arran, maar hij is wel twee jaar jonger.

 

Bruichladdich Bere Barley 2006/2012, 50%, OB, Kynagarry FarmBruichladdich ‘Bere Barley’ 2006/2012, 50%, OB Kynagarry Farm, Achaba & Achfad Fields, 7650 bottles
Zoeter dan de Arran, meer vanille, meer kandij en meer fruit. Fruitsap. Sap van peren en van appels. Ingedikt sap bijna (wat stroperig). De granen zijn even zeer aanwezig, eigenlijk nog prominenter. Muesli, havermout. Maar het is alles behalve ééntonig. Het profiel is wel minder prikkelend, hier ontbreken de tuinkruiden, het is allemaal wat ronder. Alhoewel er wel een floraal kantje aan is. Wat ik ook opmerk, zijn noten, gras en hooi. Waar dat bij de Arran naar stro neigde, heb ik hier nat hooi. Ook dit is meer dan gewoon genietbaar. Rond, vol en intens op de tong, startend op granen en vanille. En veel suiker. Suikerspin. Frosties. Merengue. Witte pompelmoes met griessuiker. De peren en de gele appels keren terug. En ook de noten (hazelnoten en cashewnoten). De kruiden groeien. Lichte eik (minder dan in de Arran). Zelfs een beetje boenwas. Maar ook vooral granen. Zoete en prikkelende granen. Middellange afdronk op granen, citrus en kandij. Uniek. Heel dicht bij het graan (en daardoor doet hij minder aan whisky dan wel aan andere graandistillaten zoals jenever denken) maar alles behalve een saaie bedoening. Integendeel, ik vind dit most entertaining. Complex en lekker. Je merkt trouwens dat beide whisky’s familie van elkaar zijn, ze delen dezelfde bijzondere elementen, maar toch zijn het twee verschillende profielen. Na lang wikken en wegen, kom ik tot de conclusie dat ze wat mij betreft elkaar waard zijn. Anders, maar evenwaardig. 86/100

17 jan

Bruichladdich 24y 1988, Malts of Scotland

De eerste Bruichladdich die Malts of Scotland bottelde is deze 1988, op flessen getrokken ter gelegenheid van het Islay Whisky Dinner 2012 dat ik een tijdje geleden kon bijwonen.

 

Bruichladdich 24 YO 1988, 54.3%, Malts of Scotland for Islay Whisky Dinner 2012, MoS12040Bruichladdich 24y 1988/2012, 54.3%, Malts of Scotland for the Islay Whisky Dinner 2012, sherry hogshead #MoS 12040, 188 bottles
Droge sherryneus op tonen van noten, tabak, gedroogd fruit (zoals abrikozen, rozijnen en pruimen), zachte eik, koffie, chocolade en balsamico. Na enige tijd maakt het gedroogde fruit plaats voor een beetje sinaas en iets meer rode vruchten. Rode bessen, frambozen, aardbeien. Een licht waxy toets. Turf en zilt op de achtergrond. Rond en romig mondgevoel. De eerste indruk is zoet: vanille en karamel (sherryvat van Amerikaanse eik veronderstel ik dan), maar ook iets van nougat. De balans met de drogere sherry-elementen zit meer dan oké. Eik, noten en kruiden (de frisse variant), samen met het zoetere gedroogde fruit. En net zoals op de geur, komt er na enige tijd ook rood fruit door (de bessen), net als een klein beetje sinaas en limoen. De turf is op de smaak even discreet als op de neus. De afdronk is niet geweldig lang, en neigt me net iets te veel naar het droge, de balans van de smaak wordt niet helemaal doorgetrokken. Een ander profiel dan dat wat we gewoon zijn van Bruichladdich. Wel lekker. 86/100

1 dec

Bruichladdich 29y 1964, Gordon & MacPhail Cask

Onder zijn Cask label heeft Gordon & MacPhail heel wat lekkers gebotteld, telkens single casks op vatsterkte. Zo ook deze Bruichladdich 1964.

 

Bruichladdich 29 YO 1964, 50.4%, G&M casks 3673 & 3675Bruichladdich 29y 1964/1994, 50.4%, Gordon & MacPhail Cask, casks 3673 & 3675
Wat een heerlijke geur! Tropisch fruit, en nog niet zo’n beetje, vermengd met oude toestanden (meubels, boeken, leder). Mooie ‘waxyness’. Zachte turfrook op de achtergrond. Qua tropisch fruit noteer ik mango, ananas, guave en coeur de boeuf. Perzik ook. En iets van Kirsch. Lichte zee-elementen zoals zilt en zeewier vullen aan. Prachtige ronde, rijke, volle smaak. Kandijsuiker en honing. Veel fruit, zowel gestoofd (allerlei confituren) als tropisch (mango, ananas). Kruiden zoals gember en zoethout, en zilt. En opnieuw die heerlijke zachte turf. En naar het einde komt daar nog citrusfruit bij, the orange kind, mandarijn en sinaas. Cake mag ik niet vergeten te vermelden, net als de obligate eik. Erg complex. Lange, zoete en fruitige afdronk, met opnieuw de perfecte hoeveelheid eik ter ondersteuning. En die zachte turf niet te vergeten. Een pareltje! 93/100

17 nov

Bruichladdich 28y 1968, Signatory Vintage

Die Signatory Vintage ‘dumpy’ flessen, daar zitten toch wel pareltjes bij. Zeker bij de eerste bottelingen, deze van vóór 1995. Vandaag een botteling van 1996, een Bruichladdich 1968. Signatory heeft heel wat Bruichladdich 1968 op de markt gebracht, de éne al beter dan de andere.

 

Bruichladdich 28y 1968/1996, 49.6%, Signatory Vintage, dumpy, cask 2120, 382 bottles
Frisse, fruitige neus. Meloen, lychee en perzik. Honing en Canada Dry (Ginger Ale) zorgen voor de zoete toets, kaneel, anijs en gember (zie ook de Canada Dry) voor een pittige. Gedroogd gras en mos vervolledigen. Stevig mondgevoel, complexe smaak. Vanille, meloen, lychee en groene appels, met onderliggende eik en kruiden. Peper, kaneel, nootmuskaat. Licht zilt. Lange afdronk op gekookt fruit en kruiden. Die kruiden drogen het geheel wel wat uit. Maar buiten dat bittere naar het einde toe vind ik dit een zeer aangename en elegante whisky. 89/100

15 mei

Bruichladdich 18y 1992 Brunello finish

Een finish? Nee? Toch wel. Het hoeft niet te verbazen dat we bij Bruichladdich uitkomen, en wel bij hun ‘Micro Provenance’ serie ofte ‘Cask Evolution Exploration’. Juist, een ander woord is ‘finish’.

 

Bruichladdich 18y 1992/2010 Brunello finish, 51.2%, OB for Belgium ‘Micro Provenance series’, bourbon cask #004, 288 bottles
Zoete neus op suikerspin en karamel, gevolgd door schoensmeer, kaarsvet en boter. Wat fruit in de vorm van sinaas en ook een beetje zeep. Dat laatste is hier niet op z’n plaats en stoort toch wel. Ook lichte metalige tonen. Matig. Ook de smaak is zoet en licht fruitig (opnieuw sinaas, maar ook wat perzik). Kruiden zoals nootmuskaat en kruidnagel vullen aan. Ik schrijf ook nog eik en noten op, het geheel wordt hierdoor vrij bitter. Ook hier dien ik het woord matig te gebruiken, op z’n best. Middellange en toch voral droge afdronk. Absoluut geen geslaagd huwelijk als je ‘t mij vraagt. 74/100

20 apr

Bruichladdich ‘Sherry Classic’

Morgen vertrek ik richting Schotland, voor een weekje Highlands en Orkney (maar heb voor de komende dagen enkele posts ingepland), vandaag proef ik nog een standaard Bruichladdich: de ‘Sherry Classic’. Anders dan de naam doet vermoeden, is dit geen whisky gerijpt op sherryvaten, maar op bourbonvaten, weliswaar gefinished op sherryvaten. Of ‘extra matured’ of ‘enhanced’, hoe je het ook wil noemen. De vaten komen van hun vaste leverancier, Bodega Fernando de Castilla.

 

Bruichladdich ‘Sherry Classic’, 46%, OB +/- 2011, Fernando de Castilla Finish
Op de neus is de sherry alvast erg discreet aanwezig. Wat zoete sherrytonen wel, zoals karamel, sinaas en gedroogde vijgen en dadels. Daarnaast denk ik aan perzik en (verse) abrikoos, peer, gezouten boter, zilt, amandelen, granen en melkchocolade. Alles licht en speels. Jong. De smaak is zacht en romig, met zoet, granig en fruitig (niet exhuberant echter) als hoofdtonen. Een beetje peper ook, net als lichte rook. Middellange, prikkelende afdronk, licht bitter. Prikkelende, speelse, jonge whisky, maar absoluut niet slecht. 80/100

8 mrt

1 reactie

Bruichladdich Peat

Over het algemeen is Bruichladdich niet geturfd, maar regelmatig worden er ook geturfde batchen gebotteld. De range moet immers zo breed mogelijk zijn, nietwaar? We kennen de Infinity en de 3D, vandaag maak ik kennis met de ‘Peat’. Een naam die niet veel verhult voor een keer. Het p.p.m.-gehalte aan fenolen is 35.

 

Bruichladdich ‘Peat’, 46%, OB +/-2011
De neus start eh… peaty. Olieachtige turf zou ik het noemen. Zachte turf en zonnebloemolie met daarachter granen, vanille en vegetale toetsen. Oxo en gekookte groenten. Aarde ook wel. Niet slecht, zeker niet, maar een beetje bizar eerlijk gezegd. Op de smaak heb ik die vegetale toetsen niet meer, wel turf, olie, granen, vanille, gele appels, abrikoos en zilt. Gerookte heilbot. Romig maar wat ‘dun’ mondgevoel. Mist ‘body’. Ook in de afdronk, die is verdacht kort (op lichte turf en kruiden en misschien een klein beetje zilt) voor medium geturfde whisky. Foutloze Bruichladdich die me op alle vlakken een beetje te licht uitvalt. 77/100

24 feb

Bruichladdich Black Art

Tijd voor een streepje marketing. En dan komen we toch wel uit bij Bruichladdich zeker… Alhoewel ze o.a. met hun recentste 10y (oké, Laddie Ten klinkt dan weer beter) de echte whiskyliefhebber hebben gecharmeerd, blijven ze langs de andere kant de markt ook overspoelen met allerlei whisky’s die één of andere speciale behandeling hebben gekregen (oké, gefinished zijn, maar bij Bruichladdich heet dat dan Additional Cask Enhancement) en die in de meest spectaculaire flessen aan de man worden gebracht. Vandaag de Black Art (tweede editie), gefinished in allerlei type vaten.

 

Bruichladdich 21y 1989 ‘Black Art edition 2.02’, 49.7%, OB 2010
De neus doet me aan rosé denken, maar dat kan ook aan de kleur liggen. Ik heb rood fruit zoals aardbeien, rode bessen maar vooral kersen. Daarnaast siroop, zoethout, toast en met wat goede wil ook balsamico. Maar vooral wijn-ige tonen. Ook de smaak is dat. Rood fruit, iets van porto, roze pompelmoes (die kleur speelt me echt wel parten), stroop, granen en eik. Het geheel wordt droger naar het einde. Deze whisky heeft een behoorlijk lange afdronk, waar het zoete opnieuw de bovenhand krijgt op het droge. Pfff, dit is ver van slecht maar ik word hier niet warm van. Te veel (zoete) wijn, te weinig whisky. 79/100

8 feb

Bruichladdich 18y

Na de geweldige Laddie Ten, zet ik me aan een officiële Bruichladdich die iets hoger in pikorde staat, de 18y. Deze kost je een 75 euro.

 

Bruichladdich 18y, 46%, OB +/- 2011
Noten! Veel noten, dat is het eerste wat opvalt in deze neus. Okkernoten, cashewnoten en hazelnoten. Vanille, ook in grote hoeveelheden, en daarachter (maar dat is al wat meer zoeken) abrikozen, perziken, pruimen, wat gedroogd gras, kruiden en een beetje zilt. O wacht, ook een klein beetje rook, ver op de achtergrond, maar het komt toch even piepen. Zacht, romig op de tong met in eerste instantie dezelfde sensaties als in de geur, vanille en noten, gevolgd door perzik en abrikoos. Een beetje pompelmoes ook nog. Meer kruiden naar het einde en in de middellange, wat droge afdronk. Dit is geen slechte whisky, maar geef mij toch maar de nieuwe 10, pakken beter en maar de helft van de prijs. 77/100

3 feb

4 Reacties

Bruichladdich 10y ‘The Laddie Ten’

Vandaag een standaardbottelingen die links en rechts hoge ogen gooide, de Bruichladdich 10 of The Laddie Ten voor de vrienden. Het is een vatting van vooral bourbonvaten, maar ook enkele sherryvaten.

 

Bruichladdich 10y ‘The Laddie Ten’, 46%, OB 2011
Hola, dit is een wel zéér aangename neus. Aromatisch, met veel fruit. Fruit dat zich vermengt met zilt en zoete tonen (kandijsuiker en honing komen in me op). Qua fruit denk ik aan citroen, limoen en ananas. Wat gras ook (de vers-gemaaide variant), zoethout en een klein beetje rook. Maar dat alles erg expressief dus. De smaak is zacht, romig en fruitig: banaan, ananas, mandarijn. Licht tropisch zelfs. En ook hier gaat het fruit vergezeld van zilt. Zachte karamel en enkele kruiden vullen verder aan: kaneel, peper en gember. Mooi! Lange afdronk op fruit en kruiden. Ja, ik vind dit een indrukwekkende standaardbotteling, niet super-complex, maar voor een dikke 30 euro prijs/kwaliteit top me dunkt. 88/100

20 okt

1 reactie

Fulldram Halloween tasting

Maandag hadden we met Fulldram een Halloween tasting in Tasttoe, Kampenhout, een tasting met als thema finishes. Finishes, altijd tricky natuurlijk. Kan meevallen, kan tegenvallen. En dat laatste valt wel wat vaker voor dan dat eerste, is zo mijn ervaring. Maar bon, het principe van Halloween is mensen eens goed te laten schrikken natuurlijk. Als aperitief dronken we een lekkere zesjaar oude rum, mijn summiere bevindingen van de zes whisky’s en het heerlijk toetje lees je hieronder.

 

Tyrconnell 10y Madeira cask finish, 46%, OB 2010
Vanille en zachte karamel op de neus, wat rozijnen en noten. Warme appelcompot, appelstrudel. Weinig complex, wel aangenaam om ruiken. Nogal licht op de tong, zonder al te veel diepgang. Maar ook hier niets mis mee. Zoet en licht drogend. 79/100
 
Glenmorangie ‘Lasanta’, 46%, OB 2007, Lasanta oloroso sherry extra matured
Deze whisky bespreek ik later. Ik heb immers de rest van de fles mee naar huis genomen. Niet omdat hij zo geweldig lekker is, maar omdat ik dit voor vijf euro (en toch nog 20cl in de fles) didactisch best wel interessant vond.
 
Ballechin 3rd release, port cask matured, 46%, OB 2008, 6000 bottles
Geturfde Edradour dus. Tja, hier waren de meningen stevig over verdeeld. Ik vind dit best lekkere whisky (reeds enige tijd geleden besproken), anderen vonden dit absoluut niet. Turf vermengd met zoete (marsepein) en fruitige (ananas o.a.) tonen. Meer rook en naast het zoete ook kruiden en wat rubber op de smaak. Goede rubber voor mij. Vrij lange afdronk op zoete turf. Bronze medaille op de Malt Maniac Awards 2009 trouwens.
 
Arran ‘Amarone finish’ NAS, 50%, OB 2011
Amarone is een Italiaanse rode wijn, afkomstig uit Veneto, de streek rond Venetië. Dit was een whisky die de meesten nogal koud liet. Niet bijzonder, maar ook niet slecht. Lichte, zoete neus met tonen van vanille, granen, rabarber en hooi. Met water meer fruit (peer ook). Ook de smaak is licht en zoet met honing en fruit en wat peper naar het einde. 77/100
 
Bruichladdich 16y 1992 The Sixteens – Cuvee E’, 46%, OB 2010 First Growth, Sauternes finish, 12000 bottles
De neus start granig en grassig, daarna komt er fruit door. Aardbeien en appels. Op de smaak meteen redelijk wat fruit, voor de rest eerder droog. Met water licht stoffig. De winnaar voor de groep, maar desalniettemin geen grootse whisky. 81/100
 
Auchentoshan 18y 1992/2011, 54%, Murray McDavid, Mission Gold, Chateau Climens finish, 254 bottles
Gerijpt op bourbonvat en gefinished op een vat Château Climens. Château Climens is een Sauternes Premier Grand Cru Classé. Ik kan me voorstellen dat dit geweldig lekkere wijn moet zijn, de whisky is dit absoluut niet. Een compleet mislukt huwelijk. Ofwel was het distillaat na rijping op bourbonvat al niet te drinken. Bitter, wat sulfer (meer sulfer met water), natte kranten… echt niet lekker. En met nul punten de afgetekende verliezer van de avond. 64/100
 
Laphroaig 20y 1991/2011, 53.3%, Liquid Sun, sherry hogshead, 279 bottles
Halvelings ter compensatie van het voorgaande (we wisten dat we hiermee een risico liepen) werd er als toetje geopteerd voor een zeer lekkere Laphroaig van Luiqid Sun, één van de labels van The Whisky Agency. Perfecte balans tussen turf, eilandassociaties (zilt, zeewier, jodium) en sherry. Dat laatste vertaalt zich in rood fruit, kruiden en barbecue (gerookt en geroosterd vlees). Lange, zoete, zilte en rokerige afdronk. Zeer mooi! 90/100
 
De ranking voor de groep (de Laphroaig buiten beschouwing gelaten) was:

  1. Bruichladdich Sauternes
  2. Tyrconnell Madeira
  3. Arran Amarone
  4. Ballechin Porto
  5. Glenmorangie Sherry
  6. Auchentoshan Château Climens

4 jul

Bruichladdich 28y 1970, Old Malt Cask

Het wordt tijd dat ik eens de Bruichladdich 1970 OB (44.2%) proef, volgens velen de beste Laddie ever. Maar intussentijd moet ik het doen met een andere 1970’er, eentje gebotteld door Douglas Laing in z’n Old Malt Cask reeks. Ook niks mis mee.

 

Bruichladdich 28y 1970/1999, 50%, DL Old Malt Cask, 199 bottles
Dit is een erg complexe en subtiele Bruichladdich. Op de neus kruiden en fruit, vermengd met zachte rook en een lichte farmy toets. Nat hooi en zo. Qua fruit denk ik aan perziken, abrikozen, peren en meloenen. Maar zoals gezegd zeer subtiel allemaal. Super! De smaak is romig en zoet op de abrikozen en de perziken van de neus maar ook banaan. De kruiden komen vooral naar het einde en in de afdronk opzetten. Nootmuskaat. Een topper deze Bruichladdich. 90/100

7 mei

Bruichladdich Organic

De Bruichladdich ‘Organic’ is een 100% organische whisky. Dit wil zeggen dat de ingrediënten op bio-dynamische wijze geproduceerd werden én van Schotse oorsprong zijn. Het graan komt van vijf Schotse boerderijen. De whisky is gecertifieerd door de Bio Dynamic Agricultural Association. De naam die deze botteling meekreeg is Anns an t-seann doigh, ofte ‘zoals het vroeger was’.

 

Bruichladdich ‘Organic’ 2003/2009, 46%, OB, 15000 bottles
Maltige en granige neus. Bierbeslag, gist, ontbijtgranen. Wat gele appels erdoorheen, maar weinig andere elementen. Misschien een beetje aardbei op de achtergrond. Saai. Ook de smaak is vooral granig. Pils (goedkope pils), wort, wat florale toetsen, schil van sinaas… vrij bitter en niet echt lekker te noemen. Middellange, licht bittere afdronk op granen en kruiden. Een dag later een tweede keer proeven geeft een gelijkaardig oordeel, echt appreciëren kan ik deze whisky niet. 73/100

8 feb

1 reactie

Bruichladdich 15y Samaroli ‘Mayflower ‘80’

Bon, tijd voor een klepper. En daar mag de heer Samaroli nog eens voor zorgen. Ik heb hier een stenen kruikje staan met daarin Bruichladdich die minstens vijftien jaar oud was toen hij in 1980 gebotteld werd, whisky van de eerste helft van de jaren zestig dus. Met kruiken is het altijd opletten geblazen, die zijn immers niet altijd even luchtdicht, maar bij deze blijkt er wat dat betreft geen enkel probleem te zijn.

 

Bruichladdich 15y ‘Mayflower ’80’, 43%, Samaroli 1980, ceramic decanter, 1000 bottles
O ja, dit zit snor. Dit zit meer dan snor. Heerlijke, subtiele, zoete sherryneus. High-end balsamico is het eerste waar ik aan denk, perensiroop ook, oxo, peterselie, oud leder, geboend leder, oude boeken… yep, we evolueren richting antiekshop. Wijlen mijn grootvader lurkend aan z’n pijp (het is dus die pijp eerder dan mijn grootvader an sich die ik hier wens te evoceren). Wat waxy tonen mag ik niet vergeten te vermelden, net als een lichte rokerigheid die het allemaal nog wat complexer en vooral lekkerder (nóg lekkerder) maakt. Genieten in overdrive. In de mond is hij zacht, vol en romig. Mooie, zijdezachte sherry (zoals ik het prefereer – watje, I know) met maar een klein beetje hout en kruiden, voor de rest blijft hij doorgaan op het subtiele zoete, stroperige. Donkere chocolade die je dipt in koffie en die dan verder smelt op je tong (kwijl kwijl), rozijnen op rum, pruimenkompot… De balsamico zit ook hier, net als het leder en de turf die zich ergens op de achtergrond blijft manifesteren. Smullen! Lange afdronk die het bittere en het zoete perfect in evenwicht weet te houden. Een zalig en uniek profiel. 93/100

21 dec

1 reactie

Octomore 5y, Edition 03.1

Vandaag draaien we de turfkraan helemaal open met de nieuwe Octomore. Hoeveel ppm? 152? Who cares, dat zegt toch niets over het turfgehalte van de whisky, enkel iets over het turfgehalte van de gebruikte malt. De Edition 01.1 kon mij al bekoren, in de zin dat hij complexer was dan ik vreesde. Benieuwd of dit hier bij de 03.1 ook het geval is. Let op, deze fles vermeldt dat het om een Limited Edition gaat. En inderdaad, blijkbaar is deze op ‘amper’ 18.000 flessen gebotteld. Als je je deze fles aanschaft, weet dan dat je iets unieks in handen hebt.

 

Octomore 5y ‘Edition 03.1’, 59%, OB 2010, 18000 bottles
Op de neus veel (turf)rook (of wat had je gedacht), maar ook heel wat coastal aroma’s. Zilt, jodium, zeewier. Citroenen ook, net als groene appels. Daarna wordt hij wat vegetaal. Groenten à la broccoli, kool. De rokerigheid domineert maar overschaduwt de rest niet. De smaak is romig, olie-achtig en clean. Ook hier heb je meer dan rook. Hij start vrij droog en wat assig, maar hij wordt (gelukkig) zoeter met de tijd. Vanille en van die harde citroensnoepjes. Zout en kruidig. Gember, peper en munt. Lange, en hier toch vooral rokerig afdronk. Wat peper en zout. Water is ondanks het alcoholpercentage niet nodig, het accentueert de assen alleen maar. Gho ja, ook deze biedt heel wat meer dan turf en is gewoon lekker om drinken. Misschien niet als dagelijkse dram, maar als je eens zin hebt in een portie turf is dit een goeie keuze. 86/100

« Oudere berichten