Spring naar inhoud

Posts tagged ‘beste whisky’

20 feb

3 Reacties

Whisky Top 20

Vandaag vieren we één jaar Onversneden. Allez, ik toch. Met een Brora in de hand, dat spreekt. Dé gelegenheid om mijn Whisky Top 20 te publiceren me dunkt. Van sommige heb ik nog geen proefnotitie op het net gezet, maar wees gerust, die komen er nog aan.

 
Vandaag ziet mijn Top 20 er zo uit:
 
1. Bowmore 18y 1966/1984, 53%, Samaroli ‘Bouquet’, 720 bottles (99)
2. Brora 22y 1972/1995, 58,7%, Rare Malts (97)
3. Ardbeg 32y 1974/2006, 52,5%, OB for LMDW, cask 3309, 109 bottles (97)
4. Caol Ila 15y Manager’s Dram, 63%, OB bottled 1990, dark sherry (96)
5. Laphroaig 31y 1974/2005, 49,7%, OB for LMDW, 910 bottles (96)
6. Benriach 30y 1976/2006, 53%, OB for LMDW, cask 3557, 222 bottles (96)
7. Glen Garioch 8y 1971, 59.6%, OB for Samaroli, 2280 bottles (96)
8. Brora 30y 2004, 56,6%, OB, 3th release, 3000 bottles (95)
9. Clynelish 33y 1973/2006, 54.3%, Prest. for LMDW, cask 8912, 405 bttls (94)
10. Ardbeg 25y 1975/2001, 58%, John Milroy’s selection, sherry but (94)
11. Caol Ila 12y, 43%, OB for Italy, Bullock Lade & Co, bottled +/- 1957 (94)
12. Brora 30y 1972/2002, 46,6%, DL OMC for Germany, 204 bottles (94)
13. Ardbeg 9y 1974, 59%, Samaroli, 2400 bottles – Islay – (94)
14. Brora 1972/1993, 40%, G&M Connoisseurs Choice, old map label (94)
15. Springbank 35y 1971/2007 TWF, sherry wood, 239 bottles, 59% (93)
16. Talisker 30y, 49.5%, OB, 2008, 2970 bottles (93)
17. Ord 16y Manager’s Dram, 66,2%, OB bottled 1991 (93)
18. Springbank 22y 80° proof, 46%, Cadenhead Dumpy, sherry, late 1970’s (93)
19. Port Ellen 20y 1978/1998, 60,9%, Rare Malts (93)
20. Brora 29y 1971/2000, 50%, DL OMC, 210 bottles (93)
 
Close, but no cigar:

21. Brora 1972/1996, 40%, G&M Connoisseurs Choice (93)
22. Brora 30y 2007, 55,7%, OB, 6th release, 2958 bottles (93)
23. Laphroaig 30y, 43%, 2003 (93)
24. Brora 21y 1977/1998, 56,9%, Rare Malts (93)
25. Clynelish 32y 1974/2006, 58,6%, TWF, 266 bottles (92)
26. Macallan 37y 1969, 44,6%, Duncan Taylor, cask 8373 (92)
27. Aberfeldy 19y Manager’s Dram, 61,3%, OB bottled 20/10/1991 (92)
28. Saint Magdalene 19y 1979/1998, 63,8%, Rare Malts (92)
29. Bowmore 32y 1968, 45,5%, OB, 1860 bottles (92)
30. Benriach 30y 1976/2007, 52%, OB for The Nectar, cask 8080, 151 bttls (92)
31. Laphroaig 10y Cask Strength, 55,7%, OB 2007 (92)
32. Brora 18y 1981/1999, 50%, DM OMC, 335 bottles (92)
33. Aberfeldy 25y 1975/2001, 57%, Cadenhead, 228 bottles, 750 ml (91)
34. Benriach 37y 1968/2006, 48.6%, DT Rare Auld, cask 2597, 262 bottles (91)
35. Yamazaki 1993/2008, 62%, OB, cask 3Q70048, 503 bottles (91)
36. Glengoyne 32y 1972/2005, 48,7%, White Rioja cask, 328 bottles (91)
37. Glen Garioch 1971/1997, 43%, Samaroli, cask 1239, 300 bottles (91)
38. Glenburgie 1966/2005, 45%, G&M for LMDW, cask 11693, 150 bottles (91)
39. Pittyvaich 26y 1974/2000, 55,8%, Kingsbury, cask 3498, 514 bottles (91)
40. St. Magdalene 1965/1993, 40%, Connoisseurs Choice (91)
41. Port Ellen 19y 1970/1989, 40%, Sestante for Gallo, 75cl (91)
42. Linkwood 16y 1990/2006, 45%, Samaroli Coilltean, cask 4205, 780 bttls (91)
43. Aberlour – Glenlivet 8y (cube bottle small cork 75 cl), 50%, +/- 1965 (91)
44. Ardbeg 25y ‘Lord of the Isles’, 46%, OB, 2003 (91)
45. Springbank 12y 100 proof (for Europe) (91)
46. Glenfarclas 50y 1956/2006, 50%, OB For Friends II, cask 1779, 96 bttls (91)
47. Port Ellen 24y 1982/2007, 58,2%, DR, sherry cask 2463, 467 bottles (91)
48. Laphroaig ‘Aloha Grip’ 16y 1992/2008, 58%, Daily Dram, 180 bottles (91)
49. Brora 20y 1975/1995, 59,1%, Rare Malts, 75cl (91)
50. Lagavulin 16y, 43%, OB 2002 (91)
51. Brora 25y 2008, 56.3%, OB, 7th release, 3000 bottles (91)
52. Port Ellen 24y 1982/2007, 57.8%, DR, sherry Cask no 2464, 168 bottles (91)

29 okt

4 Reacties

Samaroli tasting – het verslag

Vandaag stuur ik zoals beloofd mijn verslag van de nu al legendarische Samaroli tasting van vorige vrijdag de wereld in. Voor diegenen die rechtstaan achter hun computer stel ik voor even te gaan zitten.

 

De eerste whisky die Silvano Samaroli inschok – ’t is te zeggen, liet inschenken, dit soort man heeft daar personeel voor – was een jonge Glen Garioch. Een schitterende jonge Glen Garioch.

Glen Garioch 8y 1971, 59.6%, Samaroli, 2280 bottles – Highland – 96/100
Een neus met een erg hoge ‘wow’ factor. De heerlijkste sherry gemixt met de heerlijkste turf. Koffie, tabak, rubberen banden… voor een highlander behoorlijk medicinaal ook. Na een tijdje ook wat farmy notes. Geitenstal, merkt iemand op. Geitenstal? Mmm, om dat onderscheid te kunnen maken, moet ik mijn kinderen toch nog eens bewegen tot een boerderijbezoek. Immers, zo alleen op een boerderij toekomen met de vraag de stallen eens te mogen ruiken, komt misschien wat vreemd over. We wijken af. Heb ik al fruit vermeld? Perzik that is. Bon, proeven nu. Oh boy, dit is van hetzelfde kaliber als de neus. Massive! Schitterende, subtiele turf… rook, zilt, hout, koffie, karamel, zoet fruit… Perfecte balans tussen de sherry en de jonge turf. Hoe kan in godsnaam een 8 jarige whisky dit ten toon spreiden? Naar het einde beetje (aangenaam) bitter en kruidig. Is het woord complex hier al gevallen? Wel, dit is een ongelooflijk complexe whisky. Sublieme afdronk op rook en vanille. Veruit de beste -10 jarige die ik ooit gedronken heb. 96 punten. Punt.
 

Nummer twee was een Ardbeg uit het magische Ardbeg jaar 1974. Weliswaar ook een erg jonge, maar gezien de lofbetuigingen die over deze whisky de ronde doen, denk ik niet dat dat hier een probleem vormt. Deze Ardbeg heeft zowat dezelfde reputatie opgebouwd als de Glen Garioch. Een stevige.

Ardbeg 9y 1974, 59%, Samaroli, 2400 bottles – Islay – 94/100
Misschien wel de krachtigste neus die ik ooit heb waargenomen! Zo één die je benen onder je lijf maait. Gelukkig zat ik. Als de eerste alcohol en scherpe turf (en zelfs vers gelegde asfalt) wat is weggetrokken, krijg je rook en houtskool. Typische barbeque toestanden. Maar daar blijft het niet bij. De neus wordt langzaamaan zoeter en fruitiger (appel?) en daarna komt er ook balsamico door. Complex, maar vooral indrukwekkend krachtig. Hetzelfde kan gezegd worden van de smaak. Die wordt enerzijds gekenmerkt door veel turf en rook, maar is anderzijds ook behoorlijk zoet, met vanille en zoethout. Het is een botteling op 59%, dus het klinkt misschien een beetje lullig om dit een straffe whisky te noemen, maar toch is het zo en niet zozeer omwille van het alcoholpercentage maar wel omwille van de ongelooflijke intensiteit en kracht. En dan hebben we de afdronk nog niet gehad… lang, ik bedoel héééél lang, rokerig… zalig! Ja wadde, dit is dus echt een whiskybom. Geweldige whisky zoals ie spijtig genoeg niet meer wordt gemaakt, resulterend in een verdiende 94 punten. En dan moest het beste nog komen…
 

En dit beste was de 18 jarige Bowmore uit de Bucket, euh Bouquet reeks. Volgens sommigen die de eer hadden deze whisky reeds eerder te proeven zonder meer de beste whisky ooit. Zo hebben zowel Luc Timmermans als Dominiek Bouckaert – twee heerschappen die toch al ’t één en ’t ander gedronken hebben – deze Bowmore gewoonweg 100/100 gescoord. Laat ons zeggen dat mijn verwachtingen hoog gespannen waren…

Bowmore 18y 1966, 53%, Samaroli ‘Bouquet’, 720 bottles – Islay – 99/100
Gho, waar begin je met zo’n overweldigende neus? Ik stel voor bij het fruit, want dat is wel erg prominent aanwezig. Het bij een oude Bowmore verwachte tropische fruit, maar ook peer, zo’n goei sappige… ananas (euh, dat is tropisch zeker?), citroen, pompelmoes… een behoorlijk superieure fruitsalade als het ware. En wat naast al dat fruit? Wel, heel wat. Om te beginnen de oh zo geweldige ‘boerderij’ sensaties: subtiele geur van stallen, van hooi, tot de mest toe. Hu, kunnen we dat spreken van fruitsalade met een toefje mest? Soit, zilt ook, wat zoets, rook… en dan mis ik ongetwijfeld nog een groot deel. Onvoorstelbaar complex en vooral intergalactisch lekker. Nu de smaak. Ook hier veel fruit, allerlei citrus (nota voor mezelf: dit kan in het vervolg als ‘agrum’ omschreven worden), naar het einde meer neigend naar (bittere) pompelmoes. Heerlijk. Kamille ook. Peper en zoethout. Schitterende balans tussen zoet en bitter. En zilt. Geweldig lange, intense, fruitige, licht rokerige afdronk. Man man, moeilijk om op zo’n tasting objectief te blijven zoeken naar geur- en smaaksensaties. Dit is dus echt wel hemels.
Maar nu de score. Is deze whisky 100 punten waard? Misschien wel, maar mijn hoogste score tot op vandaag is 97 (voor een Brora en een Ardbeg). Ok, deze ís ook wel nog dat ietsje beter – dit klinkt te eufemistisch, ik bedoel deze is absolute top in whisky – maar meteen de sprong naar de 100 is me wat gewaagd. Indien ik deze Bowmore 100 punten geef, eindigt het hier wel. Dan ontneem ik mezelf immers de hoop ooit nog iets beters te proeven. En neen, die hoop wens ik levend te houden. 99 wordt het dus. Ook niet slecht en by far het beste wat ik ooit in m’n glas heb gehad. Punt. Zucht. Punt.

Laat het een kadotip zijn, ik verjaar op 23 januari. Nu ja, je moet naast erg veel geld ook veel geluk hebben, heb het laatste jaar nergens een fles te koop zien staan. En als er al één te koop zal worden aangeboden, is Dominiek er geheid me aan de haal.
 

Ze bottles

Ze bottles


 

Zie zo, tot zover een avondje in het gezelschap van fijn volk en dito whisky. Ik begin me zo stilaan bewust te worden van het feit dat het leven er zonder whisky voor mij toch een pak minder interessant zou uitzien.

 

19 jun

4 Reacties

Kleppers – Brora 22y 1972/1995 Rare Malts

Zet je schrap! Vandaag maak ik tijd voor de tot op heden beste whisky die ik geproefd heb. Het hoeft niet te verbazen dat dit een Brora is.
 
Brora 22y 1972/1995, 58.7%, Rare Malts – Highland – 97/100
Op het Lindores Wiskyfest 2007 kon ik nog net de laatste 2 cl bemachtigen uit deze ondertussen erg zeldzame en vooral erg dure fles. Op eBay is er onlangs nog een goeie 1.200 euro voor geboden. De prijs van het sampletje was dan ook navenant, maar elke cent meer dan waard! Deze botteling heeft alles van een goede Brora, maar dan in de overtreffende trap. Neus: complex en krachtig met zoete turf, rook, ‘farmy’ notes, zilt, kruiden, fruit (appel)… subliem gewoon, olfactorisch orgastisch! Euh, steady on Johan, it’s only whisky. Only whisky? Nee, dit is meer dan gewoon whisky… Heb hier zeker een halfuur gewoon aan zitten ruiken. Genieten! Smaak: heaven! Weer die heerlijk zoete Brora turf met zalige zilt en kruiden (peper vooral). Wat citrus ook. God, I love Brora! En de afdronk kan geen puntje afdoen van de 97 die ik ‘m wil geven op basis van geur en smaak. Vreselijk – ik bedoel fantastisch – lang op tonen van rook en zilt. Zonder enige twijfel de ster aan de top van mijn track record!