Spring naar inhoud

Posts tagged ‘58.9%’

4 apr

Port Ellen 28y 1983, Malts of Scotland

Port Ellen, waar blijven ze ze halen? Ondertussen al dertig jaar geleden gesloten, maar er blijken (voorlopig) nog genoeg vaten 1982 en 1983 beschikbaar te zijn om gebotteld te worden. Port Ellen van eind jaren zeventig zie je echter bij geen enkele onafhankelijke bottelaar meer verschijnen, die stock zal volledig door Diageo zijn opgekocht voor hun jaarlijkse releases. Vandaag een Port Ellen die een goed jaar geleden op de markt werd gebracht door Malts of Scotland.

 

Port Ellen 28 YO 1983/2011, 58.9%, Malts of Scotland, bourbon hogshead #MoS11011Port Ellen 28y 1983/2011, 58.9%, Malts of Scotland, bourbon hogshead #MoS11011, 267 bottles
Typische zilte en zoete Port Ellen neus. Zout, oesters, gerookte vis, vermengd met zoetere elementen zoals vanille en gesuikerde citrus (citroen, pompelmoes). Ronde turfrook en een mooie mineraliteit. Natte stenen, nat gras. Nat gemaaid gras (niet goed voor de grasmaaier, maar we wijken af). Gezouten boter schrijf ik ook nog op. Stevig en tintelend mondgevoel. Zilt, zoet en rokerig met een extra kruidigheid. Peper, zoethout. Wat samen met de citrus voor het prikkelend gevoel zorgt. Noten, eik en hars maken het wel wat bitter, maar echt storen doet dat niet. Lange afdronk, zilt, zoet en rokerig. Erg lekker maar voor mij niet écht bijzonder. Daarvoor gaat hij niet diep genoeg, is hij niet gelaagd genoeg. Voor een Port Ellen een lichte teleurstelling. De Laphroaig 2000 van maandag doet voor mij niet onder. 89/100

5 sep

1 reactie

Full House!

Auchentoshan 16y 1988/2005, 58.9%, OB, cask 4445 – Lowland – 78/100
Subtiele neus met granen, hout, peer en na een tijdje een lichte rokerigheid. Best lekker. Frisse smaak van munt, beetje kruiden en fruit, maar minder dan in de neus. Middellange, fruitige afdronk op appel en peer. Vooral de neus maakt ‘m het proberen waard.
 
Auchentoshan 25y red ceramic, 43%, OB 2006 – Lowland – 75/100
Lelijke keramieke fles, waar je wel een kleine 200 euro voor moet neertellen. Hopelijk kan de inhoud me meer bekoren. Mmm, de neus doet dat alvast niet. Die is erg zacht en licht met granen, een beetje fruit (peer vooral), hout en al even lichte sherrytonen. Mist de nodige panache. Smaak is zoet en bitter op sherry, karamel, hout, pompelmoes. Echt slecht kan ik ‘m niet noemen, maar geef me voor dat geld toch maar iets anders.
 
Glenfarclas 10y 1994/2005, 46%, OB for Switzerland, cask 3979, 402 bottles – Speyside – 81/100
Sherryneus met koffie en rubber. Zwavel? Misschien, maar dan toch wel heel licht en absoluut niet storend. Smaak van bittere karamel, hout… beetje wrang. Na een tijd wordt ie toch iets zoeter en komen er wat fruittonen door. Best wel lekker eigenlijk, maar heeft wat tijd nodig. Redelijk lange droge finish.
 
Glenfarclas 19y 1988/2007, 46%, Cadenhead, 306 bottles – Speyside – 72/100
Neus: eerst zoet (karamel, honing, vanille), dan floraal. Bloesems. Smaak: eerst zoet en dan bitter. Olieachtig ook. Boter. Vlot drinkbare whisky, maar niets bijzonders.
 
Glenfarclas 36y 1966/2003, 50.5%, SMWS 1.103 ‘Hymn books and morello cherries’, 496 bottles – Speyside – 89/100
Fruit, veel fruit heeft deze Glenfarclas. Ook wat waxy toestanden in de neus. En vanille. In de smaak wat hout naast de lekkere fruitigheid. Peper naar het einde. Middellange, fruitige afdronk. Wreed lekkere oude Farclie.

23 apr

2 Reacties

Een vracht nieuwe bottelingen (part I)

Gisteren mooi concert van Bonnie Prince Billy in de AB meegepikt. Een mix van nummers uit z’n nieuwe plaat Beware en ouder werk, vaak in moeilijk herkenbare uitvoeringen. Een aantal nummers kon ik enkel plaatsen aan de hand van de tekst. Soit, het was dus weer laat gisteren. Idem dito voor maandag trouwens, toen we een reeks spiksplinternieuwe bottelingen hebben geproefd, waaronder enkele aangename verrassingen. Vanaf vandaag een verslagje daarvan.

 

De eerste in de rij was meteen een schot in de roos. Het was de Arran die in februari op het Whisky Festival Gent door enkele Belgische malt heads werd geselecteerd voor de Belgische markt.

 
Arran 1998/2009, 53.5%, OB bottled for The Nectar, cask 353, 283 bottles – Arran – 87/100
Sherryvat. Lekkere fruitige neus. Peer, appel. Honing. Bloemen ook. Heel mooi. Ook in de smaak veel fruit en honing. Lichtjes bitter, een aangename bitterheid welsiwaar. Mijn beste Arran tot op heden. Well done guys.
 

Tweede was iets helemaal anders, en dat is een understatement. De Ardbeg Supernova zag een maand of twee geleden het licht via een limited committee botteling. Als ik wat sneller was geweest, had ik er één in m’n kast staan (of had ik ze tegen het viervoud verkocht). Maar het was dus wachten op de officiële release. Wel vrij gewaagd om dit turfkanon (100 ppm!) meteen als tweede te geven, maar vermits nummer drie stevige sherry bracht, was dat misschien nog niet zo slecht bekeken.

 
Ardbeg Supernova, 58.9%, OB 2009 – Islay – 80/100
Met 100 ppm is deze één van de zwaarst geturfde whisky’s. Als ik het goed heb, is de nieuwe Octomore met 131 ppm recordhouder. Neus van een (volle) asbak. Pfffoe, toch wel wat erover vind ik. Rook, turf, as, teer… en jawel, ook nog een beetje citrus. Vanzelfsprekend ook veel en stevige turf in de smaak, met ook hier wat citrus. Wordt hoe langer hoe medicinaler. Beetje peper. Lange afdronk op… juist ja. Slecht is dit niet, verre van, maar dit is geen whisky voor elke dag.
 

Derde was dus opnieuw iets helemaal anders, één van de nieuwe Glendronach bottelingen onder de nieuwe eigenaars en het management van Billy Walker, een sherry oloroso vatting.

 
Glendronach 15y ‘Revival’, 46%, OB 2009 – Speyside – 81/100
Stevige, vettige sherry. Neus van bittere chocolade en koffie. Neus wordt hoe langer hoe zoeter. Subtiele rook. Toch een beetje zwavel ook, kost ‘m punten. Smaak gaat voort op de sherry. Rozijnen, geconfijt fruit, donkere chocolade, karamel… zoete bitterheid. En, ja, ook hier wat zwavel. Kruidige afdronk. Zonder de zwavel achteraan in de tachtig, nu – en omdat het zwavelgehalte nog best ‘doenbaar’ is – vooraan.
 

Extraatje: de Glendronach 18y ‘Allardice’ (46%, OB 2009). Ook op sherry, ook gedronken, in de lijn van de 15y maar nóg meer sulfer. Zonde.