Spring naar inhoud

Posts tagged ‘56.2%’

10 dec

Royal Lochnagar 30y 1974, Rare Malts

En dan heb ik hier nog een Rare Malts staan, de Royal Lochnagar 1974. De geschiedenis van Royal Lochnagar gaat terug tot 1826, maar de huidige distilleerderij werd gebouwd in 1845, oorspronkelijk onder de naam New Lochnagar. Amper drie jaar later mocht het al het epitheton ‘royal’ voor z’n naam zetten, na een bezoek van Queen Victoria.

 

Royal Lochnagar 30y 1974/2004, 56,2%, Rare Malts Selection
Ook deze Rare Malts is in eerste instantie erg clean, grassig (droog hooi) en alcoholisch. Daarachter gaan wel wat geuren schuil, maar geweldig expressief is dit toch niet. Noten, eik, graan, vanille… pas na enige tijd ook fruit zoals dadels, appels en perziken. Wordt beter en beter. Heel lichte rook. De smaak is stevig en wat scherp. Eik, noten, hooi, peper, gember… maar wordt ook hier snel beter. Zoeter. Perzik, peer, ananas, crème brûlée, karamel, vanille, met net als op de neus een lichte rokerigheid. Redelijk droog mondgevoel. Water toevoegen maakt het geheel sneller toegankelijk, het is minder werken. Lange, droge en prikkelende afdronk op eik en wit fruit. Zoals de meeste Rare Malts kan hij wat water gebruiken, de scherpe kantjes verdwijnen er door naar de achtergrond. Maar dan is deze Lochnagar best genietbaar, maar ook niet meer dan dat. 84/100

25 jun

Laphroaig 16y 1996, Malts of Scotland

Vandaag een mooie Laphroaig uit de recentste batch van Malts of Scotland. Kost je 110 euro.

 

Laphroaig 16 YO 1996/2013, 56.2%, Malts of Scotland, bourbon hogshead #MoS13028Laphroaig 16y 1996/2013, 56.2%, Malts of Scotland, bourbon hogshead #MoS13028, 213 bottles
De neus laat zich kennen als zilte en zoete turf met een medicinaal kantje. De turf is helemaal niet dominant of assig, het gaat hier om balans. Wat ik alleen maar kan toejuichen. Voor het zoete karakter zorgen vanille en zachte karamel, butterscotch. Maar ook marsepein en zoet fruit. Fruit zoals pruimen, perziken en rode sappige appels. Zilt dus ook, samen met zeewier en jodium. En wat nat hooi, altijd een meerwaarde. Na verloop van tijd ruik ik zelfs wat tropisch fruit. Ananas en papaja. Nice! Zoals wel vaker is de turf(rook) grootser op de smaak. Het zilt en de jodium zijn evenzeer aanwezig, het fruit wordt iets meer naar de achtergrond gedrukt maar wijkt nooit. Appels en citrus. De kruiden komen meer naar voor. Het geheel blijft zoet (vanille, zachte karamel, chocolade). Lange, rokerige en zilte afdronk met altijd een beetje citrus. Zoete en zilte Laphroaig, die alle sensaties mooi gebalanceerd weergeeft. 88/100

7 sep

Inchgower 28y 1982, Berry Bros & Rudd

Inchgower, wat kan ik daar nog over kwijt? Niet veel en vooral geen zin eigenlijk. Wel lekkere whisky, deze 1982 van de Berry Brothers.

 

Inchgower 28y 1982/2010, 56.2%, Berry Bros. & Rudd, cask 6968
Frisse en zoete neus. Zowel floraal (bloemen, heide, hooi), fruitig (appels, bananen, dadels, rozijnen) als zoet (zie het fruit, maar ook karamel). Lichte gember en zachte eik. Melkerijboter (een beetje gezouten). Zeer aangenaam om ruiken. Zachte sherrytonen op de smaak (net zoals op de neus, denk de gedroogde vruchten en de karamel) met opnieuw het florale dat opvalt: heide, tuinkruiden, hooi. Ook de gember keert terug, samen met peper. Zonnebloemolie. Het mondgevoel is trouwens ook erg olieachtig. Ook een beetje leder. Mooi. De afdronk is lang en verwarmend. Water is niet nodig, brengt weinig bij. Meer dan lekker zo. 87/100

10 mrt

Port Ellen 1st release

De eerste van de jaarlijkse releases van Port Ellen is een whisky die op tien jaar tijd meer dan vertienvoudigd is in waarde. Indien je deze whisky nu op de kop wil tikken op één of andere veiling, mag je 1200 tot 1500 euro neertellen. En dat louter en alleen omdat het de eerste release is, het is – zoals blijkt – zeker niet de beste.


 

Port Ellen 22y 1979/2001, 56.2%, OB, 1st annual release, 6000 bottles
Hola, krachtig drankje. Veel teer, asfalt, rubber en rook om mee te beginnen, elementen die samen met de alcohol voor de nodige scherpe zorgen, het snijdt echt doorheen de neus. Aarde en mos ook en pas na wat ademen ook zachtere tonen zoals vanille en appel. Maar dan de groene, eerder zure variant. Pfiew, toch een ander profiel dan recentere en dus oudere Port Ellen. Water toevoegen brengt peper en zout naar voor. Ook de smaak is punchy, en prikkelend, de whisky danst op je tong (sommige vlijen zich zijdezacht op je tong, dit is hier dus het tegenovergestelde). De rook, de rubber en de teer zijn ook hier prominent aanwezig, net als het wit fruit. Citroen heb ik nu ook. Veel gember en peper, uitdrogend naar het einde. Scherp als een mes. De afdronk is dat ook, op citroen, rook, zilt, teer en peper. Let op, dit is erg lekkere whisky, maar bij de latere releases zitten er heel wat betere tussen, het mag voor mij allemaal wat ronder. Port Ellen blijkt trouwens een whisky te zijn die erg goed rijpt, er wachten ons ongetwijfeld nog pareltjes. Met een stevig prijskaartje spijtig genoeg. 88/100