Spring naar inhoud

Posts tagged ‘51.6%’

Macduff 12y 2000, The Whiskyman for Pin’Art

Vandaag een Macduff 2000. Niet de eerste Macduff 2000 die verschijnt natuurlijk, wel één van de eerste drie bottelingen onder het Classic Label van The Whiskyman, naast de Clynelish 1997 en de Bowmore 2000 voor Whiskysite.nl.

 

Macduff 12y 2000/2012, 51.6%, The Whiskyman for Pin’Art, refill sherry hogshead, 109 bottles
Zachte en wat droge sherryneus die langzaamaan omslaat in zoet-fruitig. Warme appelmoes, appelsienenconfituur en abrikozencompot krijg je dan. Allez, ik toch. Rozijnen. Gekonfijte gember (prikkelend kruidig en toch ook zoet). Onderliggend leder en zachte eik. Niet complex, wel aangenaam. Op de smaak bittere en zoete tonen, mooi in evenwicht. Rozijnen, gedroogde abrikozen, kruiden, eik, okkernoten… drogend naar het einde. Lange, eerder droge afdronk. Het fruit dooft vrij snel uit. Mocht op de smaak iets voller en ronder zijn, maar lekkere whisky is dit zeker wel. 85/100

Jack Wiebers

Jack Wiebers is het geesteskind van Lars-Göran Wiebers en is dus geen Britse maar Duitse whiskyimporteur, gevestigd in Berlijn. In 1998 begon het zelf whisky te bottelen.
Dit bottelen doet het onder verschillende labels. The Cross Hill, Old Train Line en de Auld Distillers collection zijn misschien wel de bekendste reeksen. Daarnaast heb je nog de Prenzlow Portfolio Collection, Premier Malts, Scottish Castles (de goedkoopste reeks) en de recente Gentle Nose range.
Alle reeksen bevatten een beperkt aantal bottelingen, meestal single casks, vaak op vatsterkte en op een gelimiteerd aantal flessen gebotteld. Nooit koud gefilterd of gekleurd.
Als je in Berlijn bent, moet je zeker eens in Jack Wiebers’ bar binnenstappen. Je kan er een groot deel van de Jack Wiebers bottelingen proeven.

By the way, Wiebers was in het verleden met het platenlabel Jack Wiebers Records één van de drijvende krachten achter de Neue Deutsche Welle. Doens’t ring a bell? De namen Nena, Rheingold, Nina Hagen en het onvolprezen Einstürzende Neubauten doen dat ongetwijfeld wel. Zoniet ben je waarschijnlijk nog niet op alcoholdrinkende leeftijd – ksj, ksj, van mijn blog! – of ben ik het misschien die ouder word?

 
Glen Scotia 16y 1992/2008, 51.6%, Jack Wiebers Auld Distillers Collection, 174 bottles – Campbeltown – 79/100
Mijn eerste Glen Scotia. Frisse fruitige neus. Wat zoet ook. Karamel. Zilte ‘coastal’ smaak met weerom de karamel. Vrij droge en zilte afdronk. Best wel ok.
 
Longmorn 1975/2007, 53.2%, Jack Wiebers, The Cross Hill, 130 bottles – Highland – 86/100
Stevige en complexe neus met veel fruit (perzik, abrikoos, appel, banaan), subtiele waxyness (boenwas, schoensmeer, kaarsvet, dat soort zaken), munt? Beetje kruidig, zoethout. Honing en wat hout ook. De smaak is van hetzelfde laken een broek. Zelfde fruit, zelfde waxyness, de honing, de kruiden (peper), maar ook een beetje zilt en wat citrus op het eind. Lichte bitterheid. Lange afdronk op citroen en peper. Wat kunnen oude Longmorns toch lekker zijn!