Spring naar inhoud

Posts tagged ‘38 yo’

26 mei

4 Reacties

Intermezzo: Caperdonich 1972, Malts of Scotland #1144

Na de lichtjes geniale Glen Keith proef ik een tweede Malts of Scotland die veelbelovend op m’n bureau stond te blinken, een Caperdonich 1972. Malts of Scotland brengt heden twee 1972’ers uit, ééntje op 52.4% en éénje op 57.4%. Caperdonich en 1972 zijn ‘a match made in heaven’. Maar beter doen dan de Glen Keith, dat is schier onmogelijk.

 

Caperdonich 38y 1972/2011, 57.4%, Malts of Scotland, Sherry Hogshead #1144, 98 bottles
Hu… onmogelijk? Djeezes, die is gewoon nog beter! De neus start even aromatisch als de Glen Keith maar deze gaat dieper, de sherry zorgt voor een extra laag, de complexiteit wordt naar ongekende hoogtes gekatapulteerd. Steady on Johan… Gho, waar beginnen? Met het fruit: perzik, abrikozen, kweepeer, gedroogde pruimen, vijgen. Dan de kruiden: kamille, linde, munt. Vervolgens het zoets: honing, fudge. Fruit, kruiden, zoets, dat had de Glen Keith ook. Maar hier gaat deze verder. Hij is ook erg waxy. Ik denk aan boenwas, oude meubels, geboend leder. Een beetje rook, van het hout neem ik aan. De sherry die nog voor die extra dimensie zorgt. Fenomenaal goede neus. Proeven nu. De whisky explodeert in de mond, mondvullend is een understatement hier, maar toch is hij zeer goed drinkbaar zonder water, alle sensaties barsten meteen open op je tong. En die sensaties zijn: fruit (gekookt fruit, abrikoos, pruimencompot), kruiden (nootmuskaat, kaneel, peper, zoethout), kandij, honing, eik, leder, bijenwas, pollen, noten,… Let op de puntjes. Complex is het woord. Het geheel is licht drogend, toch ook een beetje water proberen. De eik wordt met water wat naar de achtergrond verbannen, het fruit komt nog meer naar voor en de ‘spicy’ kruiden worden vervangen de ‘herbal’ variant. Lange, erg lange bitterzoete, licht drogende afdronk op honing, fruit en zoethout. Op de neus vind ik deze zelfs nog wat beter dan de botteling van The Whisky Agency, op de smaak wint deze laatse nipt het pleit. Zelfde topscore. 93/100

Ook deze kost een 190 euro, maar ook hier lijkt me haast geboden indien je nog een fles op de kop wil tikken.

31 mrt

6 Reacties

Het is allemaal waar wat ze zeggen…

…over de Caperdonich 1972 van The Whisky Agency. Dit is een serieus gehypte whisky, maar ik kan alleen maar zeggen dat dit volledig terecht is. What a dram indeed…

 

Caperdonich 38y 1972/2011, 58.4%, The Perfect Dram (TWA), refill sherry, 145 bottles
En wat een neus om mee te starten! Succulente fruitigheid, de sappigste perziken die je kan hebben (het sap dat van je kin druipt), zowel gele als witte, abrikozen, peer, sinaas, ananas, banaan… hangend over een kom verse fruitsla. Onderliggende zachte eik, heerlijke was (boenwas, kaarsen van bijenwas), lichte hars en honing. Rum-rozijnenvla! Na enige tijd zet er zich een zalige kruidigheid door. Kruidnagel, peper. Zelfs lichte farmy tonen. Natte hond? Man, dit is goed! En wat een complexiteit! De fruitsla-invasie zet zich verder op de smaak, vergezeld van hout en kruiden. Perzik en abrikoos, maar ook vijgen en citrus (mandarijn, bloedappelsien). Qua kruiden denk ik aan kaneel, zoethout en nootmuskaat. Hints van hoestsiroop. Een klein beetje zilt zelfs. Maar vooral super-fruitig dus, en licht bitter. Een heerlijke lichte bitterheid voor wie er aan mocht twijfelen. Wat een sublieme eik! Het mondgevoel is erg stevig en romig, boterig bijna. Ondanks het alcoholpercentage is water niet noodzakelijk. Lange, erg lange afdronk met het fruit, het hout en de kruiden (gember, zoethout) in perfecte harmonie, met nog wat zachte kandij erbij ook. Pure schoonheid! Meer kan je van een whisky niet verlangen. Ronduit fantastisch! En daarmee is de voorraad aan uitroeptekens op. 93/100

P.S.: spijtig genoeg was deze fles uitverkocht nog voor hij goed en wel in de winkel lag.

15 feb

3 Reacties

Clynelish 38y 1972, The Whisky Agency ‘Private Stock’

Clynelish staat bij al enige tijd op de tweede plaats in mijn distilleerderij top-10. Laat me deze plaats vandaag rechtvaardigen met een 1972 gebotteld door The Whisky Agency onder hun ‘Private Stock’ label.

 

Clynelish 38y 1972/2010, 45.8%, TWA Private Stock, sherry, 134 bts.
Whoehaa, wat een super-fruitige neus! Vermengd met de typische Clynelish waxyness, heerlijk! Bijenwas, mandarijn, limoen, zelfs wat tropisch fruit. Dat alles overgoten met florale elementen, honing, kruiden en heel klein beetje rook. Top! De smaak gaat hier grotendeels op verder (waxy, fruity, lovely), maar voegt meer kruiden en ook hout toe. Een beetje zilt en noten maken het plaatje af. Lange, fruitige en kruidige afdronk met ook weer dat toefje turf. Subtiel, complex, groots. 92/100

15 dec

3 Reacties

Glendronach 1972, oloroso cask #718

En dan beginnen we vandaag met het serieuze werk. Niet dat ik de vorige vintages niet serieus nam, maar alleen al het jaartal 1972 doet me watertanden. Morgen publiceer ik mijn bevindingen van de 1971 en een extraatje.

 

Glendronach 38y 1972/2010, 51,5%, OB, oloroso cask #718, 396 bts.
O, wat een zalige neus is dit! Fruity! Echt enorm fruitig, op het sappige af. We starten op rijpe sinaas en mandarijn, we gaan naar tropisch fruit à la passievrucht, papaja en overrijpe ananas (aangenaam zurig) en eindigen met verse pruimen. Het is dus het fruit dat de eerste viool speelt. Voor de achtergrondmuziek zorgt de sherry. Zachte karamel, oude balsamico (nee, geen goedkope brol) en een klein beetje rubber. Schitterende neus! Eens zien of de smaak dit niveau kan volhouden. Zo ja, gaan we stevig boven de negentig eindigen. Wel, hij doet het niet helemaal, hier haalt de bitterzoete sherry het van het (tropische) fruit, op de neus was het omgekeerd, zoals wel vaker. Eerst krijgen we noten, kruiden (kaneel, kruidnagel) en hout, en pas daarna het fruit. Zowel gedroogde vruchten als vers zoetzuur fruit. Droog, maar nooit té droog. Het bittere, het zoete en het zure houden elkaar perfect in evenwicht. De afdronk is lang en droog op fruit, kruiden en noten. Lekker op de tong, subliem op de neus. Wat was dat toch in Schotland in 1972? Ledaig, Brora, Longmorn, Glenronach… allemaal op hun top in dat magische jaar. 92/100

26 sep

2 Reacties

Mijn beste Caperdonich tot op heden

En dat kan dan bijna niet anders dan een 1968 of een 1972 zijn (alhoewel er recent ook enkele 1970’ers gebotteld werden). Het is een 1968 geworden, ééntje op sherryvat. En dat het een onafhankelijke botteling is, mag nog minder verbazen. Er bestaan immers zo goed als geen officiële Caperdonichs, de eigenaars stuurden bijna altijd hun volledige productie naar de blenders. Enkel onafhankelijk bottelaars slaagden er af en toe in een vat op de kop te tikken, vooral na de definitieve sluiting in 2002, toen kwamen er meer en meer onafhankelijke Caperdonichs op de markt. En wij weten ondertussen dat dit een zegen is.

 
Caperdonich 1968/2006, 49.5%, M&H Cask Selection, sherry, 131 bts
De kleur verraadt het vat. De neus en de smaak nog meer. Zachte, zoete en waxy sherrytonen met amandel, marsepein, veel chocolade (gianduja, die amandelen weer), mokka, eucaluptus, oud leder, antiekwas, balsamico, enzoverder enzomeer. Een klein beetje turfrook ook. Zalig, een neus om in alle stilte en rust van te genieten, je vult er je avond mee. De smaak is zowel bitter als zoet-fruitig. Het éne ogenblik overweegt het bittere, het andere het zoete fruit. Sinaas, abrikoos, pruim. Zowel gestoofd als gedroogd fruit. Dat bittere vertaalt zich in koffie, noten, donkere chocolade, kruiden, hout en wat rubber, maar wordt nooit te wrangs of te droog, de balans blijft perfect behouden. Lange, bitterzoete afdronk. Schitterende whisky! 93/100

17 jul

Caperdonich 1968, Duncan Taylor for The Nectar

Oude Caperdonich kan verdorie lekker zijn. De laatste jaren komen veel Caperdonichs van rond 1970 op de markt, vooral van 1968 en 1972 blijkt er serieus wat voorraad te zijn.

 
Caperdonich 38y 1968/2007, 54.2%, DT for The Nectar, c2609, 130 bttls
Caperdonich van eind jaren zestig, begin jaren zeventig dat is fruit, fruit en nog ’s fruit. Het fruit dat ik hier heb is vooral gestoofd fruit. Het geur van het maken van confituur. Daarnaast ook banaan en ananas. Yep, het fruit verschuift een beetje van gestoofd naar tropisch. Door al het fruit heen heb ik ook wat vernis, hout, amdandelspijs en munt. Erg lekker en mooi gebalanceerd. Op de smaak toont hij zich nog erg stevig na 38 jaar op vat gelegen te hebben. Kruidiger dan op de neus evenwel, en minder fruit. Vrij zoet ook. Honing vooral. Lange, zachte afdronk op fruit en bloesems. Iets minder dan enkele 1972’ers die ik al proefde, maar toch weer smullen geblazen. 88/100