Spring naar inhoud

Posts tagged ‘204 bottles’

17 okt

Elbow & Jura

Elbow

Elbow – een band uit Manchester – heeft met The Seldom Seen Kid een wel erg knappe plaat afgeleverd, een plaat die vorig jaar trouwens de Mercury Price won – niet geheel onterecht als je het mij vraagt. The Bones of You, Grounds for Divorce, Some Riot (die laatste twee minuten!), An Audience with the Pope, The Fix (dat nu speelt), stuk voor stuk ijzersterke nummers. De band viel al langer in de smaak bij critici en collega-bands, maar het is met dit vierde studio-album dat ze ook bij het grote publiek doorbraken.

Goeie muziek noopt tot goeie whisky, dat spreekt. Ik heb me er dan ook een lekkere 35 jarige Isle of Jura bij ingeschonken.

 
Isle of Jura 35y 1966/2001, 47.8%, Douglas Laing Old Malt Cask, 204 bottles – Jura – 88/100
Vrij mineralige neus. De geur na een frisse zomerbui. Rood fruit heb ik ook, en amandel. Beetje zilt, beetje hout en hoe langer hoe meer kruiden. En laat ons de balsamico niet vergeten. Complex! Olie-achtige smaak (boter) met opnieuw het rode fruit, rozijnen, vanille, noten, wat zilt en naar het einde – zoals wel vaker – peper. Tintelende, wat droge en fruitige afdronk. Zalige Jura!

25 aug

Enkele Speysiders

Vandaag maak ik tijd voor enkele Speysiders die ik tot op heden heb verwaarloosd. Soms ten onrechte, soms ook niet zo blijkt.

 
Deanston 12y, 46.3%, OB, 2008 – Speyside – 67/100
Deze whisky hebben ze vóór het bottelen nog enkele weken op nieuwe eiken vaten gestoken, kwestie van het vocht een extra zoete touch te geven. En dat hadden ze beter niet gedaan. De whisky is inderdaad behoorlijk zoet (vanille, honing), maar het hout is te dominant, wat resulteert in een erg droge whisky op hooi, hout, zoethout en andere bittere toestanden. Daarnaast heeft de neus nog wel een beetje fruit en granen, en de smaak fruit (sinaas), suiker en een lichte kruidige touch, maar het geheel is te droog en te bitter. Droge, eerder korte afdronk. Saai allemaal, mist de nodige complexiteit. Toch wel een beetje een teleurstelling, mijn eerste Deanston.
 
Glencraig 33y 1974/2008, 50.5%, SMWS 104.9 ‘Church incense in naughty dungeons’, 204 bottles – Speyside – 87/100
Glencraig bottelingen zijn zeldzaam, om de eenvoudige reden dat de distilleerderij maar een korte tijd actief was, van de jaren zestig tot begin jaren tachtig. Deze 1974 heeft een erg frisse neus met bloesems en fruit. Beetje waxy. Ook de smaak is erg fruitig, evoluerend naar kruidig. Erg lekker.
 
Benrinnes 11y 1996/2008, 46%, Dun Bheagan, cask 91022, Tokay finish, 288 bottles – Speyside – 72/100
Neus: fruit (sinaas) en bloemen. Oeh, na een tijdje ook lijm, wat hier toch wel een storend element is (hoeft niet altijd zo te zijn). Smaak: zoet (vanille), pudding (vanille pudding dus), wijnachtig. Geen al te beste wijn. Middellange zoete finish met citrustonen. Niet bijzonder. Whisky en Tokay, het wil maar niet lukken.