Spring naar inhoud

Posts tagged ‘2011’

Brora 30y for The Whisky Show 2011

Tromgeroffel, want vandaag maak ik nog eens tijd voor een top-Brora, de 30y voor The Whisky Show in Londen vorig jaar (geweldig bedankt voor de sample Karel!). Ik zorg voor een waardige sparring partner, want proef ‘m naast de Brora 32, ook een botteling van vorig jaar. Vermits de 32 twee jaar ouder is dan de 30, of de jongste whisky in beide bottelingen zou althans twee jaar verschillen (alhoewel ook dat niet gezegd is natuurlijk, maar alla), zou je verwachten dat de 30 wat meer Clynelish en minder typisch (farmy) Brora is.
Nog te koop via de website van The Whisky Exchange voor 350 pond. Aan de huidige stand van het pond mag je daar in euro nog eens 100 bijtellen.

 

Brora 30y, 52.9%, Speciality Drinks Ltd for The Whisky Show 2011, matured for three decades in oak wood
Die veronderstelling kan dus naar de prullenmand. De 30 is meteen veel meer ‘Brora’ dan de 32. We weten ondertussen natuurlijk wel dat deze laatste veel tijd nodig heeft om open te bloeien en zich dan ontpopt tot een complex juweeltje, de 30 heeft echter helemaal geen tijd nodig. Waar de 32 op de duur wel wat geuren van natte hond en nat hooi vertoonde maar geen geitenstal en mest, heeft de 30 dat wel. Dat kan doen vermoeden dat de 30 meer oudere Brora bevat dan de 32. Het lijkt me niet onlogisch dat de 32 vooral teerde op Brora van eind jaren zeventig (recenter dan 1979 kan al niet). En dat in de 30 dan naast whisky van rond 1980 ook oudere vaten (i.e. van begin jaren zeventig) verwerkt zijn. Of dat de mensen van The Whisky Exchange hun handen hebben kunnen leggen op zwaarder geturfde vaten (denk aan de geweldige Brora 18y 1981 OMC). Soit, genoeg gespeculeer, terug naar de whisky. Zeer herkenbaar Brora dus. Het natte hooi, de stallen met hun mest (dampend, zoet-zurig), zachte turf, veel zoethout, planten, appels, ananas in blik, honing en een beetje bijenwas. Allemaal wat minder subtiel en minder complex – en minder evolutie ook – dan de 32 maar zo f*cking heerlijk om ruiken. Nu ja, niet dat deze niet complex zou zijn, ik dien bij het bovenstaande nog mosterd en zilt toe te voegen. Dezelfde vergelijking tussen de twee whisky’s gaat op voor de smaak. Erg ‘onsubtiele’ Brora. Het mondgevoel is romig, rond en vol. De zee (zilt en zeewier), de zoete turfrook, de honing, de appels, de bijenwas en de boerderijtoestanden die ik ook in de geur had doen hun ding. Misschien iets meer kruiden. En kweepeer. Behoorlijk lange, romige afdronk op zoete turf, zilt en kruiden. Ik scoor dit hetzelfde als de 32. Het is een verschillend profiel, de 32 heeft de complexiteit en subtiliteit als pro, de 30 de uitgepuurde Brora-ness waar ik zo kriekezot van ben. 93/100

Stevige notes. Wat is het toch heerlijk om over Brora te schrijven. En dan is drinken natuurlijk nog een stuk plezanter.

Brora 32

Brora 32, zou dat geen tijd gaan worden? Welaan dan! Al vaak gedronken, maar dus nog niet besproken. Deze recentste release bevat whisky gerijpt op Amerikaanse en Europese eik. Oorspronkelijk te krijgen voor een 350 euro, nu betaal je minstens honderd euro meer.

 

Brora 32y, 54.7%, OB 2011, 10th annual release, 1500 bottles
Delicate en subtiele neus waarvan je de eerste keer ruiken denkt “bwa, niet slecht”, de tweede keer “mja, toch wel lekker”, de derde keer “gho, toch goed hoor”, de vierde keer “mmm, heerlijk eigenljk” en uiteindelijk (twaalfde maal?) simpelweg “wauw!”. Neem er m.a.w. je tijd voor, dan geeft hij zich in al z’n complexe glorie bloot. En die glorie is zoet (honing en vanille, maar ook wat nougat), fruitig (rijpe sinaas, zoete roze pompelmoes, citroensorbet, sappige perzik, ananas, verse gele pruimen), mineralig (natte stenen), zilt (plus het zeewier), matig kruidig (tuinkruiden), waxy (smeuïge bijenwas, van die kaarsen gemaakt van opgerolde bijenwas) en licht gerookt. Die rook is niet zozeer turfrook, alhoewel dat er ook in zit, maar eerder de rook van een houtvuur. En zelfs daarmee stopt het niet, de geweldige natte hond en al even nat hooi zijn ook van de partij, zonder de mest echter. Niet erg. Rond en romig mondgevoel. De smaak start zoet en fruitig: opnieuw dat zoete citrusfruit (roze pompelmoes en rijpe sinaas), ananas en perzik. Melkchocolade en zachte karamel. Vrij snel valt ook de kruidige rook op. Hier niet onmiddellijk tuinkruiden, wel peper, gember, zoethout en nootmuskaat. Hoe langer hoe meer zilt. Het geheel krijgt een zalig droog kantje (altijd het juiste droog), de kruiden worden grootser, er komt wat eik en noten bij, en zelfs wat hars. Knappe evolutie van fruitig zoet naar kruidig droog. Lange afdronk, balancerend tussen de zoete en drogere aroma’s van de smaak. Een whisky waar je tijd voor moet nemen (aan enkele euros per slok doe je dat ook gewoon). Uitzonderlijk complex en erg delicaat. Het niveau van de 2004, 2005 en 2006 release haalt hij voor mij echter niet. Maar erg veel scheelt dat nu ook weer niet. 93/100

Malt Maniac Awards 2011

Zonet zijn de resultaten bekend gemaakt van de Malt Maniac Awards 2011. Veertien maniacs proefden en scoorden in totaal 171 whisky’s, blind. Dat zijn er merkelijk minder dan de 263 van vorig jaar, wat de opdracht ongetwijfeld een stuk aangenamer maakte. De scores vind je hier, het volledige jury rapport hier. De acht gouden medailles gaan naar:

  • Glendronach 39y 1972/2011, 49.9%, OB, Oloroso Butt #712, 466 bts.
  • Karuizawa 1981/2011, 55.2%, OB, cask 2634
  • Glendronach 39y 1972/2011, 54.7%, OB for Taiwan, PX cask 2033
  • Lochside 46y 1965/2011, 52.3%, Adelphi, Blended, 499 bts.
  • Strathisla 1970/2011, 43%, G&M Licensed Bottling, 514 bts.
  • Strathisla 1965/2011, 48%, G&M for LMdW, 1st Fill sherry, cask 3473
  • Port Ellen 28y 1982/2011, 60%, Wilson & Morgan, cask 2011, 534 bts.
  • Glen Grant 59y 1952, 49.2%, G&M Book of Kells, cask 1134

Weinig bekende bottelingen, maar anderzijds ook geen echte verassingen. Het overwicht van sherry-gerijpte whisky’s, La Maison du Whisky, Glendronach 1972, Port Ellen, Karuizawa… het zijn stilaan usual suspects geworden.

Spirits in the Sky revisited

Een geslaagde editie van Spirits in the Sky achter de rug, zaterdag vier uur gewerkt en twee uur (redelijk geconcentreerd) geproefd. Daarna een gezellig etentje in restaurant Bleu Noir in Leuven met de rest van de organisatie en de standhouders, gevolgd door enkele bijzonder bieren in café De Metafoor.
Van enkele whisky’s van het festival heb ik een sample mee naar huis genomen, die ik binnenkort zal bespreken. Van de nieuwe bottelingen zijn me bijgebleven:

  • Strathmill 37y 1974 The Nectar of the Daily Drams: succulent fruitige whisky.
  • Glen Grant 1972 The Whisky Agency Private Stock: erg lekkere Glen Grant.
  • Glenallachie 1973 Malts of Scotland: ook zéér lekker.
  • Clynelish 1982 Malts of Scotland: Clynelish 1982, geen verdere commentaar nodig.
  • Bunnahabhain 1968 The Whiskyman (nog niet gebotteld, bespreking volgt).
  • Highland Park 30y 1981 The Whisky Agency (nog niet op de markt maar al wel uitverkocht, ik proefde reeds twee maanden geleden een cask sample, bespreking volgt).
  • The Balvenie Tun 14.01: vatting van tien sherry- en bourbonvaten van verschillende leeftijden, hoed af voor de blender.

En natuurlijk een aantal oude bottelingen bij de Dutch Connection waaronder een lekkere Royal Lochnagar Selected Reserve, een zeer lekkere Lagavulin 1988 (die ook op de Happy Masterclass geschonken werd) en een indrukwekkende Brora 1971 (bespreking volgt uiteraard).

Ardbeg 1998 for Feis Ile 2011

Tijd voor een hype. De Ardbeg 1998 voor het Feis Ile festival dit jaar was in een mum van tijd uitverkocht en wordt nu voor zotte prijzen op veilingen verhandeld. Het is een vatting van twee vaten Ardbeg 1998, beide gerijpt op Pedro Ximenez sherry butts, resulterend in botteling van 1200 flessen.

 

Ardbeg 13y 1998, 55.1%, OB for Feis Ile 2011, Pedro Ximenez sherry casks, 1200 bottles
Lekkere, ronde en zoete neus op gekonfijt fruit, orangettes, peren- en appelsiroop, gedroogde vijgen en chocolade. Dat alles doorweven met turf en zilte aroma’s. Tabak ook, en koffie. Erg lekker om ruiken. Smeuïg, stroperig mondgevoel, de whisky plakt zich echt tegen je gehemelte en tong. Stroop, allerlei bessen (braambessen, rode en zwarte bessen), rozijnen, gedroogde pruimen, dan wat zilt en daarna de rook die langzaamaan opzet. Een beetje rubber. Eik. Toch wel wat bitter, maar de balans bitter-zoet zit een stuk beter met wat water toe te voegen. Lange, licht drogende afdronk op de sherrytonen van de smaak en turf. Dikke, stropige Ardbeg die een beetje water kan gebruiken. Best een uniek profiel. 88/100

Op een geestrijk nieuw jaar

Voor we morgen het feestgedruis achter ons laten, wens ik jullie allen een inspirerend, gelukkig, zorgeloos en geestrijk 2011. Een jaar vol liefde, vriendschap en een gezonde portie onversneden whiskywaanzin.