Spring naar inhoud

Posts tagged ‘2006’

27 jun

4 Reacties

Brora 30 2006

En vergelijken maar…

 

Brora 30 YO, 55.7%, OB 2006Brora 30y, 55.7%, OB 2006, 2130 bottles
Wat meteen opvalt, is dat deze iets maritiemer is. Ik heb meer zilt en jodium, en wat zeewier. Wat ook opvalt en waarin hij verschilt van de 2004 en de 2005, is een frisse mineraliteit. Kalk en natte keien. De geuren van de boerderij zijn echter even groots, en dat kan ik alleen maar toejuichen. Ook de bijenwas en het geboende leder ontbreken niet. Hetzelfde kan trouwens gezegd worden van de zoete turf (nog wat meer dan in de 2005). Zachte kruiden zoals kaneel en eucalyptus, ook dat is in lijn met de collega’s. Het fruit is iets terughoudender, ik proef ananas en citroen. Hij is dan wel wat olieachtiger. Motorolie, arachideolie. Het geheel is erg rijk, stevig en krachtig. Ook het mondgevoel is dat. Olie en mineralen bepalen het karakter. Turf, zilt, mosterd, ananas, perziken, bijenwas, amandelen, houtskool, lapsang souchong, kaneel, nootmuskaat, peper, en nog heel wat meer, zorgen in willekeurige volgorde voor de inhoud. Alhoewel er eigenlijk geen sprake is van volgorde, alles is er meteen. En hoe. Ook deze is gewoon geweldig. Ellelange afdronk, licht drogend op kruiden, zoete turf en zilt. Na een half uur had ik nog steeds het gevoel deze whisky net doorgeslikt te hebben. Ook deze is een pure beauty, maar in het rijtje moet hij nipt de duimen leggen voor z’n twee voorgangers. 94/100

De 2004 is de meest farmy OB (en samen met enkele 1972’ers van Gordon & MacPhail ook de meeste farmy tout court), de 2005 is de meest complexe, de rijkste. Om even een round-up te maken van alle releases (nog niet allemaal besproken, maar nu wel geproefd):

  1. 2005
  2. 2004
  3. 2006
  4. 2012
  5. 2011
  6. 2002
  7. 2007
  8. 2003
  9. 2009
  10. 2008
  11. 2010

Eind dit jaar kan ik daar dan de 40y ergens tussen plaatsen. Benieuwd waar.

19 jun

Bunnahabhain ‘Mòine’ 5y 2006, Archives Anniversary Release

Ik heb even gewacht met mijn bevindingen van deze whisky te publiceren. Ik vind ‘m dan ook niet echt geweldig. Het betreft een wel erg jonge Bunnahabhain, amper 5 jaar oud. Hij draagt de naam ‘Mòine’, Gaelic voor turf en dus het geturfde product van de distilleerderij.

 

Bunnahabhain 'Mòine' 5 YO 2006/2012, 61.1%, Archives, Whiskybase, Anniversary Release, Bourbon hogshead #800041Bunnahabhain ‘Mòine’ 5y 2006/2012, 61.1%, Archives, Whiskybase Anniversary Release, Bourbon hogshead #800041, 264 bottles
De neus is erg zoet op bubblegum en fruitsnoepjes. Jong dus. Veel granen en gist ook. Nog redelijk ‘new make’ (nog niet gerijpt distillaat). Rokerig natuurlijk, maar niet te assig. Smeulende houtskool. Grassig is het ook, net als ‘notig’. Okkernoten. Fruit zegt u? Amper, in de verte misschien wat citroen. Erg zoete smaak. Naast het granig en zilt karakter. Hier krijg je kruiden als extra. Zoethout en peper. Gist opnieuw. Ah, en nu ook fruit. Aardbeien(snoepjes) en peren. Een stevige portie assen. Lange, zoete en rokerige finish. Dit hadden ze echt nog langer moeten laten rijpen, dit is nog veel te veel new make. Meer educatief dan genietbaar. 60/100

13 jun

Talisker 30y 2006

Lang was de 30y het vlaggeschip van Talisker. Tot de 35y eind vorig jaar gelanceerd werd. Van deze famause 30y kende ik reeds de 2007 en de 2008. Vandaag de botteling van 2006.

 

Talisker 30 YO 2006, 51.9%Talisker 30y, 51.9%, OB 2006, 3000 bottles
Volle, rijke en romige neus. Dat romige vertaalt zich in boter en vanille-fudge. Gezouten boter. En gezouten karamel. Zoete citrus. Citroensnoepjes (van die gesuikerde halve schijfjes) en witte pompelmoes met suiker. Na enige tijd ook koffie en noten. Maar een weinig (turf)rook. Het geheel wordt hoe langer hoe zilter. Samen met de geur van oesters, zeewier en jodium zitten we hier echt wel aan het strand. Op een golfbreker, de haren in de wind. De smaak is stevig en gebald. Meer turf, evenveel ‘zee’ (zilt, jodium, zeewier, een schotel zeevruchten – besprenkeld met citroen), zoete elementen zoals honing, gedroogde vijgen en nougat, meer kruiden (nootmuskaat, peper, zoethout), ronde eik, amandelen en hooi. Die laatste elementen groeien en doen de balans wat naar het droge overhellen. Lange afdronk, kruidig en zilt, met een zoete terugslag helemaal op het einde, wat ik ten zeerste kan appreciëren. De smaak is het minste deel van deze whisky (alhoewel dat dat erg relatief is – dit is ook op de tong erg lekker, mind you), maar neus en afdronk maken dat hij toch nog de negentig haalt. 90/100

30 jan

1 reactie

Nog Bere

Maar dus niet alleen Arran, ook Bruichladdich heeft experimenten gevoerd met de Bere gerst. Het zaad komt van dezelfde producent, maar de Bruichladdich Bere werd niet op Orkney maar op Islay zelf gekweekt, meer bepaald op de Kynagarry Farm, op velden die de namen Achaba en Achfad dragen. Bijzonder aan deze velden is dat er gedurende meer dan een eeuw niets op geoogst is geweest, en dat ze dus volledig chemicaliën-vrij waren. Het verwerken van de gerst verliep naar het schijnt wel een stuk moeilijker dan bij de modernere variëteiten. Zowel het oogsten als het bewerken was hard labeur, maar de grist zou geconcentreerder en rijker zijn. De Bruichladdich Bere is met een 40 euro goedkoper dan de Arran, maar hij is wel twee jaar jonger.

 

Bruichladdich Bere Barley 2006/2012, 50%, OB, Kynagarry FarmBruichladdich ‘Bere Barley’ 2006/2012, 50%, OB Kynagarry Farm, Achaba & Achfad Fields, 7650 bottles
Zoeter dan de Arran, meer vanille, meer kandij en meer fruit. Fruitsap. Sap van peren en van appels. Ingedikt sap bijna (wat stroperig). De granen zijn even zeer aanwezig, eigenlijk nog prominenter. Muesli, havermout. Maar het is alles behalve ééntonig. Het profiel is wel minder prikkelend, hier ontbreken de tuinkruiden, het is allemaal wat ronder. Alhoewel er wel een floraal kantje aan is. Wat ik ook opmerk, zijn noten, gras en hooi. Waar dat bij de Arran naar stro neigde, heb ik hier nat hooi. Ook dit is meer dan gewoon genietbaar. Rond, vol en intens op de tong, startend op granen en vanille. En veel suiker. Suikerspin. Frosties. Merengue. Witte pompelmoes met griessuiker. De peren en de gele appels keren terug. En ook de noten (hazelnoten en cashewnoten). De kruiden groeien. Lichte eik (minder dan in de Arran). Zelfs een beetje boenwas. Maar ook vooral granen. Zoete en prikkelende granen. Middellange afdronk op granen, citrus en kandij. Uniek. Heel dicht bij het graan (en daardoor doet hij minder aan whisky dan wel aan andere graandistillaten zoals jenever denken) maar alles behalve een saaie bedoening. Integendeel, ik vind dit most entertaining. Complex en lekker. Je merkt trouwens dat beide whisky’s familie van elkaar zijn, ze delen dezelfde bijzondere elementen, maar toch zijn het twee verschillende profielen. Na lang wikken en wegen, kom ik tot de conclusie dat ze wat mij betreft elkaar waard zijn. Anders, maar evenwaardig. 86/100

9 sep

1 reactie

Airigh Nam Beist revisited

Net nog eens de Ardbeg ‘Airigh Nam Beist’ 1990 (46%, OB 2006) geproefd. Wat een geweldige whisky is dat toch. Complex, perfect gebalanceerd en vooral fantastisch lekker. Ik had die op 90 punten staan. Ik doe er een puntje bij. Gewoon omdat ie het verdient.

5 sep

1 reactie

Full House!

Auchentoshan 16y 1988/2005, 58.9%, OB, cask 4445 – Lowland – 78/100
Subtiele neus met granen, hout, peer en na een tijdje een lichte rokerigheid. Best lekker. Frisse smaak van munt, beetje kruiden en fruit, maar minder dan in de neus. Middellange, fruitige afdronk op appel en peer. Vooral de neus maakt ‘m het proberen waard.
 
Auchentoshan 25y red ceramic, 43%, OB 2006 – Lowland – 75/100
Lelijke keramieke fles, waar je wel een kleine 200 euro voor moet neertellen. Hopelijk kan de inhoud me meer bekoren. Mmm, de neus doet dat alvast niet. Die is erg zacht en licht met granen, een beetje fruit (peer vooral), hout en al even lichte sherrytonen. Mist de nodige panache. Smaak is zoet en bitter op sherry, karamel, hout, pompelmoes. Echt slecht kan ik ‘m niet noemen, maar geef me voor dat geld toch maar iets anders.
 
Glenfarclas 10y 1994/2005, 46%, OB for Switzerland, cask 3979, 402 bottles – Speyside – 81/100
Sherryneus met koffie en rubber. Zwavel? Misschien, maar dan toch wel heel licht en absoluut niet storend. Smaak van bittere karamel, hout… beetje wrang. Na een tijd wordt ie toch iets zoeter en komen er wat fruittonen door. Best wel lekker eigenlijk, maar heeft wat tijd nodig. Redelijk lange droge finish.
 
Glenfarclas 19y 1988/2007, 46%, Cadenhead, 306 bottles – Speyside – 72/100
Neus: eerst zoet (karamel, honing, vanille), dan floraal. Bloesems. Smaak: eerst zoet en dan bitter. Olieachtig ook. Boter. Vlot drinkbare whisky, maar niets bijzonders.
 
Glenfarclas 36y 1966/2003, 50.5%, SMWS 1.103 ‘Hymn books and morello cherries’, 496 bottles – Speyside – 89/100
Fruit, veel fruit heeft deze Glenfarclas. Ook wat waxy toestanden in de neus. En vanille. In de smaak wat hout naast de lekkere fruitigheid. Peper naar het einde. Middellange, fruitige afdronk. Wreed lekkere oude Farclie.