Spring naar inhoud

Posts tagged ‘1989’

26 nov

Blair Atholl 23y 1989, Coopers Choice

Dat is dus Blair Atholl met dubbele ‘l’. Er is een plaats in Schotland met de naam Blair Atholl, maar de distilleerderij gaat door het leven als Blair Athol. Behalve hier dus.
De geschiedenis van Blair Athol gaat terug tot 1798, toen John Steward en Robert Robertson een distilleerderij met de naam ‘Aldour’ uit de grond stampten, op de plaats waar de huidige distilleerderij staat. Dit project was echter geen succes, de heren dienden de deuren van Aldour te sluiten. In 1826 werd de productie nieuw leven ingeblazen door Alexander Connacher. Na een overname in 1933 door Arthur Bell & Sons, is het vandaag eigendom van Diageo.

 

Blair Atholl 23y 1989/2013, 46%, The Coopers Choice, cask 6502, 280 bottles
Niet al te complexe, maar wel erg frisse neus. Veel mineralen, zoals kalk en de geur van vers gemaaid en nat gras. Lichte granen en al even lichte kruiden. Wat kaneel, wat peper, wat munt. Fruit? Wel ja, misschien een beetje citrus (limoen, pompelmoes), meer niet. Voor de rest valt er nog weinig te ontwaren, op de geur van gedroogde bloemen na. Ik vind dit niet echt boeiend. Ook op de smaak valt hij me tegen. Prikkelend en nogal springerig. Springt van de hak op de tak, van granen op marshmallows, van peper op citroen, van amandelen op pompelmoes. Weinig consistent, weinig gebalanceerd. En ook niet geweldig lekker. De afdronk is nog redelijk lang, maar een beetje bitter (peper, eik, granen en pompelmoes). 77/100

2 okt

Clynelish 22y 1989, The Whisky Agency ‘Moody Lions’

Vandaag en morgen twee Clynelishes (twee Clynelishen? twee Clynelish?) van The Whisky Agency, elk van een topjaar, 1989 en 1982. Nu ja topjaar, het zijn vintages waarvan er gewoon wat beschikbaar is gesteld aan onafhankelijke bottelaars (wie er ooit al Clynelish 1981, 1985 of 1986 heeft gedronken, steekt z’n hand op). Clynelish op een bepaalde leeftijd ís gewoon goed. Zeg dat ik het heb gezegd.

 

Clynelish 22 YO 1989, 50.9%, The Whisky Agency 'Moody Lions'Clynelish 22y 1989/2011, 50.9%, The Whisky Agency ‘Moody Lions’, bourbon wood, 267 bottles
Zalige, expressieve Clynelish-neus met veel fruit en bijenwas. Vooral rijp, wit fruit zoals peren, rode sappige appels, witte perziken en lychee. De was is geweldig smeuïg. Pure bijenwas en geboend leder. Warme cake (met appeltjes en kaneel) en vanille maken het nog wat extra romig en zoet. Ronde eik, nat hooi (ja, ook wat farmy is dit) en zachte kruiden zorgen voor extra complexiteit. Zilt vult aan. En een mooie mineraliteit maakt het af. Rond en diep. De smaak is erg zacht en romig. Boterig. Toch gaat er genoeg kracht van uit, perfecte body. Zoet, fruitig en waxy, dat zijn de kernwoorden hier. Opnieuw vooral wit fruit. Vanille, marsepein wat het zoets betreft, gevolgd door kruiden zoals kaneel, peper en zoethout. Behoorlijk wat zoethout. En zilt. Gedroogd gras. Ronde, sappige eik. En een wel zeer subtiele rokerigheid. Lange afdronk op fruit en kruiden in perfecte harmonie. Hopelijk rijpt er hier en daar nog wat Clynelish 1989 om gebotteld te worden op 30, 35 jarige leeftijd. Kijk er al naar uit… 91/100

23 mei

Knockando 18y 1989, slow matured

Knockando, dat is lang geleden. Nog maar m’n tweede op Onversneden. De distilleerderij, die opgericht werd tijdens de whisky-boom eind negentiende eeuw, ligt aan de rivier Spey in Upper Knockando. De naam van de plaats en de distilleerderij verwijst naar het Gaelic voor ‘klein zwart heuveltje’.
Ik proef een 1989 die traag gerijpt is, wat dat ook moge betekenen. 18 jaar, ja, dat kan men traag noemen.

 

Knockando 18 YO 1989, 43%, slow maturedKnockando 18y 1989/2007, 43%, OB ‘slow matured’
Cleane, granige neus op associaties van havermoutpap, bierbeslag, pils. Niet mijn favoriet profiel. Daarachter zit er gelukkig ook wat fruit, citrus vooral. Citroen en witte pompelmoes. Iets vegetaals ook, de geur van noten en van boter. Eik en in de verte een klein beetje rook (van het hout). Zacht en romig in de mond. De granen zijn ook hier prominent aanwezig, maar op de smaak worden deze vergezeld van lichte sherrytonen. Wat zich vertaalt in rozijnen, zachte karamel, noten, appelsienen, kruiden en eik. Maar de granen verpesten toch een beetje de sfeer hier. Eerder korte, licht bittere afdronk. Foutloos maar saai. 77/100

22 mei

Glenburgie 23y 1989, Chester Whisky

We mogen de laatste van de vier Chester whisky’s niet vergeten. Dat is een Glenburgie 1989. Glenburgie is zo één van die minder bekende distilleerderijen waar ik toch wel een zwak voor heb, zowel voor het ouder als voor het recenter spul. Deze kost je een 90 euro.

 

Glenburgie 23 YO 1989/2013, 54.8%, Chester WhiskyGlenburgie 23y 1989/2013, 54.8%, Chester Whisky, bourbon barrel, 212 bottles
Frisse, cleane neus met veel ‘groene’ elementen. Groene thee, planten, nat gras (en z’n mineralen), kruisbessen en nog wat groene bananen. Kaarsvet en schoensmeer brengen de altijd welgekomen was met zich mee. Het geheel wordt daarna wat zoeter, op tonen van suiker en zoete ontbijtgranen. En nog wat later krijgt het een zuur kantje. Een aangenaam zuur kantje. Yoghurt, citroenen. Lekkere neus, zonder super te zijn. Wat trouwens ook gezegd kan worden van de smaak. Fruit (citrus vooral maar ook gele appels), granen, vanille en kruiden (peper, gember… lichte bitterheid), een doordeweeks bourbon-recept. Maar het is allemaal perfect, zonder de kleinste fout. Dat maakt het misschien niet de meest boeiende whisky, maar er valt anderzijds ook niets op aan te merken. De whisky blijft relatief lang hangen, waarbij de balans tussen de zoete en bittere tonen behouden blijft. Goed zonder meer. 84/100

16 jan

Clynelish 21y 1989, The Whisky Agency ‘Insects’

Vandaag heeft Clynelish drie wash stills en drie spirit stills in productie, samen goed voor een jaarlijkse productie van 3,25 miljoen liter alcohol. Het overgrote deel van die productie gaat naar de blends van Diageo, vooral naar Johnnie Walker. Het is pas sedert de jaren negentig dat we Clynelish single malt tegenkomen. In het begin af en toe, de jongste jaren in grotere aantallen, zeker bij onafhankelijke bottelaars. Denk maar aan de geweldige 1982’ers, maar ook 1989 lijkt een zekere cultstatus te krijgen.
Vandaag een 1989 van The Whisky Agency, ondertussen al twee jaar geleden gebotteld. Hij kostte 89 euro, maar spijtig genoeg uitverkocht. Zéér spijtig. Bedankt voor de sample Johan.

 

Clynelish 21 YO 1989/2010, 54%, The Whisky Agency, InsectsClynelish 21y 1989/2010, 54%, The Whisky Agency ‘Insects’, ex-bourbon barrel, 166 bottles
Njummie, heerlijke neus, die alles brengt wat ik kon verhopen. Warm, rijk en complex. Warme appelcake, romige bijenwas, geboend leder, nat hooi en ronde eik. Daarachter zit een geweldige fruitgheid. Sappige peren en al even sappige rode appels. Maar ook perziken en meloenen. Vanille. Lijnzaadolie. Een beetje zilt op de achtergrond. En ook wat mosterd. Maar ondanks die mosterd zit er niks scherps aan, het geheel is erg rond en vol. Perfect gewoon. Romig en rond op de tong, met in het begin toetsen van vanille, kandijsuiker, bijenwas, kaarsvet, leder en gedroogde mango. Daarna zetten er zich kruiden door: peper, zoethout en gekonfijte gember, wat het toch licht prikkelend maakt. Maar de balans tussen de romige, zoetere elementen aan de éne kant en de licht bittere elementen zoals de kruiden en de eik aan de andere, is perfect. Ook hier mag ik het hooi (eerder de droge variant) niet vergeten te vermelden. En – misschien wat verrassend – een beetje rook. Lovely! Lange, wat grassige afdronk met gember en vanille, en die lichte rokerigheid die blijft hangen. 91/100

31 aug

Highland Park 23y 1989, Malts of Scotland

De geschiedenis van Highland Park neemt een aanvang eind 18e eeuw, meer bepaald het jaar 1798, toen predikant en Orcadian (inwoner van Orkney) Magnus Eunson illegaal whisky zou gedistilleerd hebben op de plaats waar zich nu de distilleerderij bevindt. Eunson was een notoir smokkelaar en verborg z’n flessen onder de preekstoel van z’n kerk. Desondanks werd hij later heilig verklaard. Officieel echter is het geboortejaar van Highland Park 1826, toen Robert Borwick startte met de bouw van de distilleerderij én het een licentie om te distilleren kreeg.
Vandaag een 1989 van Malts of Scotland

 

Highland Park 23y 1989/2012, 53.2%, Malts of Scotland, bourbon hogshead #MoS12030, 281 bottles
Frisse, mooi gebalanceerde neus. Hij moet het hebben van citrus (pompelmoes, limoen) en sappige rode appels, zoete granen en daaronder heide en hooi. Lichte waxy tonen en vanille. Turf? Misschien, in de verte dan toch. Jodium, ook in de verte. Ik vind dit een zeer aangename geur, doet wat zomers aan. Meer heide en hooi op de smaak, en ook de turf groeit. Maar de granen en het citrusfruit worden niet weggedrukt. Vanille en honing maken het wat zoet. Fris, levendig mondgevoel. De afdronk is eerder kort te noemen, op pompelmoes en zoethout. Licht en aangenaam bitter. Vooral op de neus meer dan geslaagd. 85/100

7 aug

The Littlemill Sessions – part IV

Onze Littlemill Sessions beëindigen we met twee 1989’ers uit de stal van The Whisky Agency, een Liquid Sun en een Perfect Dram.

 

Littlemill 22y 1989/2011, 52.2%, Liquid Sun, refill sherry cask, 255 bts.
De typische Littlemill fruitigheid mooi in balans met de sherry van het vat. Fris citrusfruit (roze pompelmoes, mandarijn), rijpe kruisbessen en verse, sappige abrikozen aan de éne kant, sappige eik, kruiden, tabak en kaneel aan de andere. Nat hooi vervolledigt (altijd een meerwaarde vind ik). Volle, rijke smaak op allerlei gedroogde vruchten (pruimen en vooral dadels vallen op), karamel en kruiden: gember (nog zo’n constante in Littlemill uit deze periode) en munt. Iets subtiel tropisch. Coeur de boeuf, wat ik ook in de Thosop 1989 had. Zoete en kruidige afdronk, die vrij lang blijft hangen. Doet me inderdaad wat aan de Thosop botteling denken. Ook dezelfde score. 91/100

 

Littlemill 22y 1989/2011, 51.5%, The Perfect Dram (TWA), joint bottling with La Maison du Whisky, first fill sherry, 244 bts.
Deze is meteen een stuk kruidiger op de neus. Frisse tuinkruiden, munt en eucalyptus. De Liquid Sun had munt, deze heeft er scheepsladingen van. Vrij droog en een pak minder expressief fruitig dan de Liquid Sun. Mineralen en okkernoten, dat wel. Iets metaligs. Je handen na intensief gebruik van Engelse sleutels. De smaak schreeuwt kruiden: eucalyptus en munt, maar ook veel gember (of course). Koude kruidenthee. Ijzerkruid (nee, geen metalen hier). Behoorlijk drogend, de kruiden worden vergezeld van eik en okkernoten. Lange, droge afdronk waar de kruiden de dienst uitmaken. Zeer (eigenlijk te) actief vatje. 83/100

5 jul

Bowmore 21y 1989, Silver Seal

Nog een recente Silver Seal botteling, is een Bowmore 1989. Bowmore 1989, de ervaring leert dat dat net voorbij de zeepperiode is. Meer nog, Bowmore 1989 is al vaak zéér lekker gebleken.

 

Bowmore 21y 1989/2011, 46%, Silver Seal, 565 bottles
Cleane neus die start op zilt, jodium, mineralen en turfrook. Daarna komen daar natte aarde, varens en kamillethee bij. Niet veel fruit, enkel wat citrus. Noten, vanille en marsepein. Wat zoet dus ook. Munt? Ja, een beetje. Mmm, zelfs een lichte ‘farmy’ toets. Geen mest, wel nat hooi bijvoorbeeld. Oesters, jawel. Heerlijk. Ook de smaak is clean en prikkelend, met meer rook dan op de neus. Maar opnieuw de aarde en de citrus. En de perfecte hoeveelheid zilt en jodium. En ook de oesters zijn daar weer. Oké, de smaak ligt dus mooi in het verlengde van de neus. Ah, ook wat ananas in (of beter uit) blik. Peper mag ik niet vergeten te vermelden. Lange, zilte afdronk met citrus en zachte rook. Perfecte, cleane Bowmore. 90/100

14 mei

Clynelish 22y 1989, Thosop Handwritten Label

De recentste Thosop Handwritten botteling is een Clynelish. Het was natuurlijk gewoon een kwestie van tijd vooraleer The Whiskyman, alias Dominiek Bouckaert, een Clynelish zou selecteren om onder Luc Timmermans’ Thosop label gebotteld te worden. Het werd een 1989.
We beleven dezer dagen een golf van Clynelish 1989. Wil dat zeggen dat 1982 uitgeput is? Dat er nog veel 1989’ers gaan volgen? Of dat het hiertoe beperkt zal blijven? Dat er binnenkort een nieuwe vintage in grote getale op de markt gebracht zal worden? Ah, de wondere wereld van brokers en bottelaars… Ik proef ‘m naast de 1989 van Malts of Scotland, die al serieus in de (mijn) smaak viel. Voor een kleine 130 euro is hij de jouwe.

 

Clynelish 22y 1989/2012, 53.5%, Thosop Handwritten Label by The Whiskyman, bourbon barrel, 138 bottles
Ha, de Thosop moet op het eerste zicht (eerste inhalering eigenlijk) niet onderdoen, integendeel. Erg dikke, geconcentreerde en rijke neus. Warme cake, sappige eik (big time), bijenwas en vanille vallen op. Qua fruit noteer ik pompelmoes (de roze variant) en kruisbessen. Daarna zilt en zeewier (we lopen over het strand – Costa Brora) en zelfs lichte rook (we stoken een vuurtje op dat strand). Als je mijn notes van de MoS erbij haalt, lees je dat dit toch een ander profiel is. Minder weide (alhoewel nu ik op let toch ook een beetje grassig), meer zilt, ander fruit. Typischer Clynelish eigenlijk. Ook op de smaak. Romig en zoet: honing, vanille, kandijsuiker. Pompelmoes (hier de witte versie), bijenwas, kaarsvet, schoensmeer, de hele waxy zooi. Meer kruiden dan op de neus (de alcohol doet z’n werk). Vooral gember, en misschien ook wat nootmuskaat. Hooi. Mineralen naar het eind. En ook hier dat klein beetje rook. Lovely. Lange afdronk, waxy en zilt. Tja, de Malts of Scotland was geweldig lekker. Deze is beter. Duidelijk beter. 92/100

9 mei

1 reactie

Clynelish 22y 1989/2012, Malts of Scotland

Malts of Scotland brengt een nieuwe batch whisky’s uit, maar alvorens me daar aan te wagen, publiceer ik vandaag mijn bevindingen van een botteling uit de eerste batch van dit jaar, de Clynelish 1989. Ik kan het gewoon niet over mijn hart krijgen een Clynelish niet te proeven.

 

Clynelish 22y 1989/2012, 53.2%, Malts of Scotland, bourbon hogshead MoS #12012, 235 bottles
Mooie, frisse neus, floraal en zoet. Echt een lentegeur op weidegras en weidebloemen, honing en kandijsuiker. En dan zeer duidelijk (athans voor mij) warme, verse botermelk met siroop, een jeugdherinnering waar ik opnieuw plots zin in krijg. Natuurlijk is er ook bijenwas te ontwaren, net als geboend leder. Een beetje rook van het hout. Of is dat eerder geroosterd eikenhout? Fruit zegt u? Wel ja, maar geen perzik zoals verwacht, wel sinaas en gestoofd fruit. Zilt? Ja, ook dat, maar in zeer beperkte mate. Wat er ook meer en meer doorkomt, is heide. En gember. Complex en erg lekker om ruiken. Even lekker om proeven trouwens, prikkelend zoet en romig. Gesuikerde citroen en witte pompelmoes (je weet wel, met griessuiker), met de perfecte balans tussen zoet en bitter. Lichte granen, zoethout, peper en honing vullen aan. Zonder ook hier de bijenwas te vergeten, en was kaarsvet. En opnieuw heide. Niet geheel verschillend van cleane Highland Park. Lange, complexe, bitterzoete afdronk op zeste (sinaas), kruiden, kandij en bijenwas. En hier wel duidelijk zilt. Toch anders dan Clynelish 1982, minder mineralen, minder perzik en abrikoos, minder zilt (behalve in de afdronk). Het florale (weide, heide) neemt hun plaats in. Wel even waxy. En in z’n geheel even of bijna even aantrekkelijk. 90/100

28 mrt

1 reactie

Littlemill 22y 1989, Archives

Ik put nog even uit klaar-om-te-publiceren proefnotities. Een Archives botteling uit de ‘Inaugural batch’ is een Littlemill 1989. We weten intussen dat Littemill uit die periode bijna altijd een schot in de roos is. Ik keek er dus naar uit deze te proeven. Te koop via de Whiskybase shop voor 120 euro.

 

Littlemill 22y 1989/2011, 48.6%, Archives, refill sherry hogshead #RTN-11-238, 120 bottles
Njummie, wat een krachtige en aromatische neus! En complex, vanaf het begin. Het is niet evident om de evolutie aan associaties te beschrijven, ze zijn er meteen en in grote getale. In willekeurige volgorde dus: aarde en varens, motorolie, opgeblonken zilverwerk (typisch voor oude flessen), bestek (of ijzerwaren in het algemeen), geboend leder, schoensmeer, rozijnen, warme pruimentaart, meloen, diverse tuinkruiden, karamel, tabaksdoosjes, sappige eik… en er is niets dat andere elementen wegdrukt. Knap! Vooral dat ijzer is bijzonder. Prachtig bitter op de tong, vol en romig, nooit drogend. Veel kruiden, zachte eik, cider, tabak, champignons, thee en opnieuw dat metalige (knabbelen op een vork of zoiets). Lijnzaadolie. Naar het einde toch ook nog een beetje fruit: witte pompelmoes en limoen. Lange, kruidige afdronk, ook hier bitter, maar geweldig bitter dan. Bijzonder profiel. 90/100

24 feb

Bruichladdich Black Art

Tijd voor een streepje marketing. En dan komen we toch wel uit bij Bruichladdich zeker… Alhoewel ze o.a. met hun recentste 10y (oké, Laddie Ten klinkt dan weer beter) de echte whiskyliefhebber hebben gecharmeerd, blijven ze langs de andere kant de markt ook overspoelen met allerlei whisky’s die één of andere speciale behandeling hebben gekregen (oké, gefinished zijn, maar bij Bruichladdich heet dat dan Additional Cask Enhancement) en die in de meest spectaculaire flessen aan de man worden gebracht. Vandaag de Black Art (tweede editie), gefinished in allerlei type vaten.

 

Bruichladdich 21y 1989 ‘Black Art edition 2.02’, 49.7%, OB 2010
De neus doet me aan rosé denken, maar dat kan ook aan de kleur liggen. Ik heb rood fruit zoals aardbeien, rode bessen maar vooral kersen. Daarnaast siroop, zoethout, toast en met wat goede wil ook balsamico. Maar vooral wijn-ige tonen. Ook de smaak is dat. Rood fruit, iets van porto, roze pompelmoes (die kleur speelt me echt wel parten), stroop, granen en eik. Het geheel wordt droger naar het einde. Deze whisky heeft een behoorlijk lange afdronk, waar het zoete opnieuw de bovenhand krijgt op het droge. Pfff, dit is ver van slecht maar ik word hier niet warm van. Te veel (zoete) wijn, te weinig whisky. 79/100

27 jan

Linkwood 21y 1989, A. Dewar Rattray

De volgende in het rijtje nieuwe bottelingen van A. Dewar Rattray is een Linkwood 1989. Te koop voor een kleine 80 euro. Ik denk dat dit m’n derde Linkwood 1989 is, na de 12y van Gordon & MacPhail en de 20y van Malts of Scotland.

 

Linkwood 21y 1989/2011, 55.8%, A. Dewar Rattray, sherry butt #7322, 522 bottles
Erg mooie neus die zoet en kruidig start, om daarna over te gaan in fruitige tonen. De kruiden vinden we in de afdeling van de tuinkruiden, samen met allerlei planten en gras. Bladeren, varens en aarde ook. Wat het zoete betreft, denk ik vooral aan honing, maar ook aan kandijsuiker. Het fruit dat in tweede instantie naar boven komt, is gedroogd fruit (rozijnen en pruimen). Heerlijke bijenwas en geboend leder zorgen voor een smeuïge toets. De honing groeit en het gras neigt op de duur meer naar nat hooi. Ja ja, farmy. Ook de smaak is meer dan gewoon aangenaam. Stevig, maar niks scherps. Vol en rond. Romig en zoet. Zoete appels, rijpe kruisbessen, honing, een beetje nougat en suiker. Melkchocolade ook. Daarna zet er zich een beetje eik door, gevolgd door de bijhorende kruiden. Kaneel, kruidnagel en anijs. Middellange, grassige en zoete finish. Complexe en verrassend lekkere whisky. 88/100

3 jan

Miltonduff 21y 1989, Kintra Single Cask Collection

Miltonduff is met een jaarlijkse productie van 5,5 miljoen liter een vrij grote distilleerderij. Tot 1981 was het ook verantwoordelijk voor de in Lomond stills geproduceerde Mosstowie whisky. Vandaag een 1989 van Kintra, die je zowat 75 euro kost.

 

Miltonduff 21y 1989/2011, 50%, Kintra Single Cask Collection, sherry wood #13, 120 bottles
De neus start al best aangenaam, maar groeit nog met tijd te geven. Eerst heb ik ontbijtgranen, chocolade, praliné, zachte karamel en rozijnen (op rum), daarna gaat hij over op fruit (zoals daar zijn druiven en ananas). Leder en bloemen (vraag me niet welke) vullen aan. Zachte, olieachtige smaak, licht bitter. Donkere chocolade, noten, dadels, eik, amandelen, dat zijn zowat de zaken waar ik in eerste instantie aan denk. Koffie volgt, net als enkele kruiden (nootmuskaat en kruidnagel). Ook de middellange afdronk is vrij droog. De neus verdient beter dan 84/100

22 dec

Littlemill 22y 1989, Kintra Single Cask Collection

Littlemill is dus één van de oudste distilleerderijen van Schotland, opgericht in 1772. Doorheen z’n geschiedenis stopte het de productie meermaals, om in 1994 definitief de deuren te sluiten. Veel meer dan een ruïne blijft er niet over, na een alles verwoestende brand in 2004.

 

Littlemill 22y 1989/2011, 55.2%, Kintra Single Cask Collection, Bourbon Hogshead #k003, 90 bottles
Zachte, zoete en fruitige neus. Voor het fruit zorgen mandarijnen, abrikozen en peren. Voor het zoets amandelspijs, cake en frangipane. Wat eik, een beetje boter en een even weinig bijenwas vullen aan. Aangename neus, maar de sterkte van deze whisky is z’n smaak. Prikkelend en erg fruitig. Roze pompelmoes en mandarijn, naar het einde evoluerend naar licht tropische toetsen. Wat rietsuiker, eik en zoete granigheid. Hier meer kruiden dan op de neus. Gember, peper en zoethout. Zeer mooie bitterheid. Lange, bitterzoete afdronk in het verlengde van de smaak. Weerom een erg mooie Littlemill. 89/100
 

Bij publicatie van deze post zit ik met een aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid in Mortsel voor de rituele Kersttasting ofte Hoogmis ten kelder Luc Timmermans, een tasting die zich ook dit jaar aandient als behoorlijk legendarisch. Ondanks uitputting van het lyrisch en dramatisch vocabularium, en het feit dat ik dit jaar Bob ben (zucht, inderdaad), zal ik aan de hand van een hoop sampleflesjes de whisky’s van de line-up hier volgende week hun verhaal laten doen.

25 okt

Littlemill 1989, Thosop

Littlemill 1989, twee woorden die me doen watertanden. En als de heren Timmermans en Bouckaert er eentje gevonden hebben die ze goed genoeg achtten om onder Luc’s Thosop label te bottelen, moet ik m’n zakdoek nemen om het opkomend kwijl tegen te gaan.

 

Littlemill 22y 1989/2011, 55.4%, Thosop Handwritten label, distributed by The Whiskyman, refill sherry, 227 bottles
Zeer mooie, frisse, kruidige neus met doorheen de kruiden kruisbessen (big time), warme abrikozen (vers gebakken abrikozentaart) en perziken. Wat de kruiden betreft, denk ik aan kaneel, eucalyptus en vooral veel gember. Afrikaanse gemberdrank. Rozijnen ook. De neus is ook wat grassig, richting nat hooi… Mineralig ook. Geweldig lekker om ruiken in ieder geval. Stevig, vol mondgevoel. Krachtig op de tong met eerst kruiden (nootmuskaat en de gember opnieuw) en eik, dan gedroogd fruit en noten, en dan… tropisch fruit. Papaya, roze pompelmoes, mandarijn en coeur de boeuf. O ja, die smaak doet me enorm aan coeur de boeuf denken, en ik heb het dan voor alle duidelijkheid niet over de tomatenvariant, maar over het tropische fruit (wit vruchtvlees met zwarte pitten). Prachtig hoe dat fruit zich eerst gedeisd houdt om pas na enige tijd los te barsten. Lange, mooi bittere afdronk op kruiden, pompelmoes, coeur de boeuf en rozenbottel. Pfiew, dit is goed! 91/100
 

En het is nog niet gedaan met geweldige nieuwe bottelingen… er volgt deze week nog meer van dattum.

30 sep

Littlemill 22y 1989, Malts of Scotland

Laat ons de nieuwe batch Malts of Scotland verder overlopen. Ik heb hier nog een Littlemill 1989 staan, een Longmorn 1975 en een Glen Grant 1972. Littlemill van rond 1990 is echt wel mijn meug, ik keek dus wel wat uit naar deze botteling. Vermits hij uit een butt komt, ga ik er van uit dat dit een split cask is…

 

Littlemill 22y 1989/2011, 52.8%, Malts of Scotland, sherry butt #2511, 325 bottles
De neus vermengt de typische fruitige Littlemill-elementen met duidelijke sherryinvloeden. Qua fruit denk ik vooral aan perzik en abrikoos, rijpe kruisbessen, alsook warme appeltaart met kaneel (ook niet de eerste keer dat ik dit in Littlemill op sherryvat ruik). Met een korstje op (op die appeltaart dus). De sherry vertaalt zich in rozijnen op rum, noten en wat eik. Een beetje bijenwas, wat boter en nat hooi maken het plaatje af. Zeer mooie neus. Stevig mondgevoel, licht drogend. Daar zorgen de eik, de kruiden (peper en nootmuskaat) en de noten voor. Maar dan zet er zich fruit door, en hoe. Mandarijn, roze pompelmoes, meloen en rijpe ananas. Ook wat gedroogde abrikoos. Lang leve het fruit! Wat rozenbottel nog en gedroogd gras. Best lange, droge afdronk, eerder kruidig. Op het einde verliest het fruit alsnog het pleit, daardoor net geen negentig punten, maar dit blijft een erg lekkere whisky. Voor 120 euro is hij de jouwe. 89/100

23 jul

Littlemill 21y 1989, The Whisky Agency

Littlemill 1989, 1990 en 1991 blijkt vaak verrassend – alhoewel hoe langer hoe minder verrassend natuurlijk – lekker te zijn. Ik kijk dan ook uit naar deze 1989’er van The Whisky Agency, te meer omdat deze op sherryvat rijpte. Binnenkort volgt nog een 1990 van First Cask. En wat zetten we ernaast? De Littlemill 1990 voor Fulldram? You bet!

 

Littlemill 21 yo 1989/2011, 51,3%, The Whisky Agency, refill sherry hogshead, 239 bottles
Smeuïge zoete en fruitige neus. Perzik en abrikoos vooral, warme abrikozentaart. Appelmoes ook (met kaneel), cake met appeltjes, rijpe kruisbessen, sinaasconfituur, pruimencompot… dat soort zaken. De waxyness die ik ook in andere bottelingen had, heb ik ook hier. Bijenwas, zelfs iets licht farmy. Nat hooi en dito hond. Wat eik. En een erg aangename mineraliteit erbovenop. De zomerse regenbui. Stevig, fris en olieachtig in de mond. Veel fruit met hier meer kruiden dan op de neus. Qua fruitigheid enerzijds de gedroogde variant (abrikoos vooral, maar ook pruimen) en anderzijds de tropische (meloen, roze pompelmoes en mandarijn). Eik. Karamel. Qua kruiden denk ik aan peper en kruidnagel. Lange afdronk, vooral zoet en kruidig, het fruit geeft er vrij snel de brui aan. Bon, het niveau van ons aller Fulldram botteling haalt hij niet, die gaat nog dieper en evolueert meer, maar dit is wel erg lekkere whisky. 89/100

14 jun

Bowmore 21y 1989 for QV.ID & Whiskysite.nl

Met een Bowmore 1989 brengt QV.ID, de speciaalzaak uit het Vlaams-Brabantse Huldenberg, een derde botteling onder eigen label uit. De eerste was een geweldig lekkere Caol Ila, de tweede een nu al legendarische Port Ellen. Net als bij de Port Ellen is ook dit trouwens een split cask met Whiskysite.nl.

 


Bowmore 21y 1989/2011, 51.2%, selected by Luc Timmermans and The Whiskyman for QV.ID/Whiskysite.nl, Bourbon Hogshead, 233 bts.
Erg cleane, mineralige (natte stenen) en grassige (versgemaaid gras) neus met de typische ‘eiland’ associaties zoals zilt, zeewier, oesters (besprenkeld met citroen), jodium enzomeer. Daarnaast ook de geur van boter (melkerijboter), net zoals deze van vanille en hazelnoten. Zachte turf. Na enige tijd zet er zich fruit door. Vooral veel kruisbessen. Mooie en complexe neus. Op de tong is de turf(rook) prominenter, vergezeld van citroen, hetzelfde grassige karakter van de neus, zilt en butterscotch. Clean, droog en scherp. Dat laatste in de positieve betekenis van het woord, ‘gefocust’ zou je ook kunnen zeggen. Minder complex dan de neus evenwel. Middellange afdronk op rook, zilt, peper en citrus, een klassieke Islay-combinatie. Dit is een erg lekkere whisky die in niets meer doet denken aan die typische jaren-tachtig Bowmore. Ook de derde in de rij is dus een zeer geslaagde botteling. En voor 95 euro is hij de jouwe. 89/100

26 apr

Blairfindy Moor

Blairfindy Moor is een stuk heide tussen de rivieren Avon en Livet en is onderdeel van het Cairngorms National Park. Blairfindy is ook de naam van een single malt van Blackadder, meer bepaald van een familiale distilleerderij uit Ballindalloch wiens naam niet het etiket mag staan. Rarara. Blairfindy is trouwens de naam van de boerderij waar de familie vandaan kwamen, men noemt hen dan ook de Blairfindy Grants. Toch is niet elke Blairfindy van Blackadder een Glenfarclas, zo werd er in 2007 een Mortlach 1989 gebotteld voor Whisky Live Brabant, welke de naam Blairfindy Moor meekreeg.

 
Blairfindy Moor 1989 (Mortlach), 60.5%, Blackadder for Whisky Live Brabant 2007, 99 bottles
De neus is erg krachtig en alcoholisch, wat niet mag verwonderen. Hars, hout, de schil van appelsienen, graan, chocolade. Met water krijgt hij iets geparfumeerds, zonder te storen evenwel. Al even krachtig op de tong, laat zich moeilijk drinken zonder water. Met water zoet. Bananenlikeur, appelsien, karamel, aardbeien, gember… ja, versneden is hij best aangenaam. Middellange, fruitige finish (met water dus). 83/100

« Oudere berichten