Spring naar inhoud

Posts tagged ‘1984’

jul 16

Tormore 29y 1984, Archives

De tweede in het rijtje van drie nieuwe Archives bottelingen is een Tormore 1984. Het is niet de enige 1984 die recent op de markt komt, wel de eerste die ik proef. Tormore is redelijk zeldzaam als single malt. Af en toe komt er een onafhankelijke botteling uit, officieel heb je momenteel enkel de 12. De distilleerderij werd in 1958 gebouwd en is sedert 2005 eigendom van Pernod Ricard. Deze Archives kost 145 euro.

 

Tormore 29 YO 1984/2013, 51%, Archives 'The Fishes of Samoa', Whiskybase, cask 3669Tormore 29y 1984/2013, 51%, Archives ‘The Fishes of Samoa’, Whiskybase, cask 3669, 90 bottles
Prikkelende neus met veel alcohol. Eau de vie, thinner, nagelakverwijderaar en ook hars. Vrij scherp. Maar dat scherpe maakt langzaamaan plaats voor citrus. Mandarijnen vooral, en in mindere mate ook appelsienen. Daar komen gele appels bij. Kruiden zwaaien evenzeer de plak, in de vorm van gember, peper en vanille. Een beetje eik ook, alhoewel het wat dat betreft beperkt blijft en vooral om hars gaat. De vanille wordt vervoegd door honing en nougat. Het wordt echt wel zoeter en zoeter. En dat is een pluspunt hier. De smaak zit meteen goed, daar hoef je niet te wachten. Minder dat alcoholische, meer eik, meer kruiden, met de citrus die om de aandacht blijft roepen. Appelsienen en mandarijnen, maar nu ook ananas. Verse ananas, geen blik. Minder scherp dan de initiële neus, maar het blijft wel prikkelen. Honing en peperkoek. Lichte mineralen krijg ik er nu ook plots bij. Best lange, verwarmende afdronk. Kruiden en citrus blijven hangen, en zijn alom tegenwoordig in deze botteling. Bijzondere en bijzonder lekkere Tormore. Knappe selectie. 88/100

Advertenties

apr 18

1 reactie

Talisker ‘Undercover no 2’ 24y 1984, Daily Dram

Terug naar Skye. The Nectar heeft onder z’n Daily Dram label ook enkele ‘anonieme’ whisky’s gebotteld, wat zij Undercover whisky’s noemden. Vaak zijn dat whisky’s waarvan de producent niet wil dat ze onder hun naam door onafhankelijke bottelaars op de markt worden gebracht. Denk aan Glenmorangie of Glenfarclas, maar dus ook Talisker. Deze ‘Undercover no 2’ is een Talisker. Een week of drie geleden gedronken en toevallig maandag op een Fulldram tasting opnieuw.

 

Talisker 'Undercover no 2' 24 YO 1984, 51.9%, Daily Dram, The Nectar‘Undercover no 2’ (Talisker) 24y 1984/2008, 51.9%, Daily Dram, The Nectar, 82 bottles
Zo goed als Talisker kan ruiken… olieachtig, mineralig, zilt en zoet. Olijfolie, lijnzaadolie, natte stenen en vanille. Maar ook wat fruit. Limoen, citroen. Zilt dus ook, we zitten aan de zee. En meer bepaald op de dijk met een plat-de-fruits-de-mer, besprenkeld met citroen. En met peper. Lichte turf. Maar vooral de olie en de mineralen maken het af. Stevig mondgevoel. Olieachtig opnieuw. Kruidig, zilt en zoet zijn hier de eerste sensaties. Peper en zout, nootmuskaat, vanille en melkchocolade. Hoe langer hoe meer fruit. Citrusfruit en wat woudvruchten (bosbessen, frambozen). Zachte turf. Mooi rond en vol. Zéér lange afdronk, zoet, zilt en kruidig. Top! 91/100

mrt 28

Caol Ila 28y 1984, The Whisky Agency ’Sea Life’

Caol Ila, wat voor zinnigs kan ik daar nog over vertellen? Niet veel meer denk ik, ik moet ondertussen al aan vijftig Caol Ila reviews zitten. Meer dan vijftig zelfs. Laat me dus maar snel overgaan tot proeven.

 

Caol Ila 28 YO 1984, 53.5%, The Whisky Agency, Sea LifeCaol Ila 28y 1984/2012, 53.5%, The Whisky Agency ’Sea Life’, bourbon hogshead, 254 bottles
Zoete turfrook en citrusfruit, dat zijn de zaken die eerst opvallen op de neus. Onderliggend wat eik maar vooral veel zilt en andere elementen van de zee (zeewier, oesters). Naast de citrus (mandarijn, limoen), ruik ik nu ook groene appels. Fris (waar ook munt toe bijdraagt). Aangenaam, zeer zeker. Op de smaak groeit het fruit (op de neus wonnen de turf en het zilt het pleit). De turfrook (zelfs licht assig) is aanwezig, net zoals het zilt (een hele plat de fruits de mer), maar het fruit speelt hier toch de eerste viool. Dezelfde variëteiten als in de geur. Citrus dus en harde appels. Maar ook de zoete associaties laten van zich horen. Kandijsiroop, vanille. Lange afdronk, zoet en zilt. Gezouten karamel. Erg lekker maar niet top. De ervaring leert dat Caol Ila uit deze periode immers nog beter kan zijn. 88/100

mrt 27

Highland Park 20y 1984 for Germany

Vandaag een officiële Highland Park voor de Duitse markt, een zustervat van vat 43 uit de Ambassador’s Cask reeks. Deze fles kan je hier en daar nog vinden voor een dikke 200 euro.

 

Highland Park 20 YO 1984/2004, 57.9%, OB for the German market, cask 45Highland Park 20y 1984/2004, 57.9%, OB for the German market, cask 45, 528 bottles
Elegante, zachte geur, ondanks het hoge alcoholpercentage. Subtiele heide, subtiele honing, subtiele sinaas en al even subtiele turfrook. Enkele typische Highland Park elementen dus, maar ze komen pas echt los na wat ademen. Achter deze elementen zit de herfst: natte bladeren, mos, varens. Ook warme appeltaart (met kaneel). Minder zacht op de tong, hier laat het alcoholpercentage zich wel kennen. Maar perfect drinkbaar, daar niet van. Hij is zoet (daar zorgen honing, karamel en sinaas voor), kruidig (in dat compartiment hebben we kaneel, nootmuskaat en zoethout) en rokerig. Gesuikerde noten en praliné vallen er ook nog te noteren. Lange afdronk, zoet, kruidig en rokerig. Mooi in lijn met de smaak dus. Highland Park van die perdiode valt maar heel zelden tegen. Ook deze beantwoordt volledig aan de verwachtingen. 88/100

mrt 6

Highland Park 27y 1984, The Whisky Agency ‘insects’

Highland Park heeft vier distilleerkolven in gebruik, wat resulteert in een productie van ongeveer 2,5 miljoen liter alcohol per jaar. Het water dat men gebruikt, is afkomstig van de Cattie Maggie’s Pool. De whisky van Highland Park wordt onder andere gebruikt voor de samenstelling van de Long John blends. Interessant? Yeah right. Deze 1984 van The Whisky Agency, dat is interessant.

 

Highland Park 27 YO 1984, 52.5%, The Whisky Agency 'insects'Highland Park 27y 1984/2011, 52.5%, The Whisky Agency ‘insects’, bourbon hogshead, 222 bottles
Expressieve, aromatische neus. Zoet, floraal en fruitig tegelijkertijd (het is niet dat het in lagen of in vlagen komt, het is er allemaal meteen). Gedroogde bloemen en heide wat het florale karakter betreft, honing en nougat qua zoets, en een hele fruitsla wat het fruitige betreft. Citroen, sinaas, evoluerend naar tropische toestanden zoals lychee, meloen en ananas. Dat alles ondersteund door sappige eik, zachte munt en rook van het hout. En qua appreciatie: I love it! De smaak is stevig en prikkelend. De heide, de honing, de ronde eik, het fruit, de rook van het hout, het komt allemaal terug. De kruiden zijn hier (zoals wel vaker) wel prominenter aanwezig. Peper, nootmuskaat en munt. Lange afdronk op citrusfruit, kruiden en eik. Heerlijke whisky. En bedankt om deze te delen Gunther. 91/100

feb 4

2 Reacties

Een straatje Karuizawa

Deze week zal grotendeels in het teken van Karuizawa staan. Karuizawa is goed bezig een cult whisky te worden, voor zover het dat nog niet is. Het stopte de productie immers in 2001 (opgestart in 1956) en sloot definitief de deuren in de herfst van 2011. Karuizawa gebruikte vooral de Golden Promise gerstvariëteit.
De overblijvende stock werd opgekocht door Number One Drinks. Deze stock wordt beetje bij beetje op de markt losgelaten, aan alsmaar stijgende prijzen. We gaan van jong naar oud, van 1984 naar 1969, en dus van duur naar duurder, van 250 naar 750 euro.

 

Karuizawa 28y 1984/2012, 61.6%, Number One Drinks, sherry butt #3692Karuizawa 28y 1984/2012, 61.6%, Number One Drinks, sherry butt #3692, 359 bottles
Eén van de gouden medaille winnaars van de Malt Maniac Awards 2012. Bedankt voor de sample Angelo. Machtige sherryneus. Enorm veel noten, veel eik, veel kruiden, veel gedroogd fruit, maar ook veel vlees. Zowel geroosterd vlees als wild (everzwijn en hert). Bij dat gedroogde fruit denk ik aan vijgen, abrikozen en rozijnen. Ik heb echter ook gestoofd fruit. Confituren (appelsienen, braambessen). Leder, donkere chocolade en koffie ontbreken ook niet. Net als tabak. En wat op de duur ook opvalt is gezouten karamel. Een aantal typische sherry-associaties dus, maar wat hier bijzonder aan is, is de intensiteit en kracht. Big! Onderliggend mag ik zeker ook de lichte turfrook niet vergeten. Die rokerigheid treedt meer op de voorgrond na wat water toe te voegen. Dan dreigt er echter ook een heel licht sulferig kantje om de hoek te komen kijken. Heel licht evenwel en helemaal niet storend. Maar water is m.a.w. overbodig op de neus. De smaak is droog. Erg droog toch wel. In het begin valt het nogal mee, maar na enige tijd trekt m’n mond er van dicht. Stevige eik, dadels, rozijnen, sinaas, tabak(sbladeren), sterke koffie (zéér sterke koffie), donkere chocolade… behoorlijk bitter allemaal. Tonen van praliné ook nog, net als leder. En opnieuw de lichte turfrook. Ook hier is de intensiteit van de aroma’s enorm. Met water vertoont hij een extra fruitigheid. De sinaas komt meer naar voor, vergezeld van bessen (licht zuur). Lange, drogende afdronk op stevige sherrytonen en iets minder stevige turfrook. Een must voor de sherryliefhebber. Als een stevige portie sherry niet je ding is, hou het dan bij de (schitterende) neus, ook als niet-sherryliefhebber is het wat dat betreft puur genieten. 90/100

nov 7

Caol Ila 23y 1984 for The Finest Notes

Ik ben een tijdje geleden via-via in het bezit gekomen van een sample van de eerste clubbotteling voor The Finest Notes, de whiskyclub met uitvalsbasis Zolder. Het betreft een Caol Ila 1984, gebotteld ter ere van hun 5 jarige bestaan.

 

Caol Ila 23y 1984/2008, 52.7%, Duncan Taylor for The Finest Notes, 65 bottles
In de neus zachte zoete turf, fruit (appel, citroenschil, confituur van appelsienen), zilt, zeewier, oesters (de zee dus) en kruiden (kruidnagel, zoethout). Lekker. Een klein beetje eucalyptus ook. En lichte mineralen. Zelfs een licht farmy kantje valt te ontwaren. Het mondgevoel is zacht en romig. In de smaak turf, meer dan in de geur, vanille, zilt en citrus. Allerlei zeevruchten, besprenkeld met citroen. Na enige tijd ook ananas en rode appels. En de zoethout die ik ook op de neus had, hier aangevuld met kaneel. Hoog drinkbaarheidsgehalte. Lange zoete afdronk op turfrook, vanille, zilt en een toefje peper. Een zeer geslaagde selectie van de mannen van The Finest Notes. 89/100

jan 19

Benrinnes 26y 1984, Kintra

Benrinnes is een distilleerderij waar ik nog niet veel bottelingen van geproefd heb. Het is dan ook een typische blenderswhisky, alhoewel er af en toe toch ook single malts van verschijnen, meestal onder onafhankelijke labels.
De geschiedenis van Benrinnes gaat terug tot 1826 en naar goede gewoonte is de distilleerderij doorheen de jaren enkele malen van eigenaar veranderd, om uiteindelijk in de handen van het huidige Diageo terchtgekomen.

 

Benrinnes 26y 1984/2011, 58.3%, Kintra Single Cask Collection, refill sherry butt #2272, 120 bottles
Vrij onaangename neus op tonen van natte kranten, al even nat karton, gekookte artisjok en champignons. Klink niet erg aanlokkelijk, geef toe. Toch nog even zoeken naar wat aangenamere tonen… Schoensmeer misschien? Ja, schoensmeer. En ook iets vlezigs. Ham. En zachte karamel. Oké, misschien niet geheel onaangenaam, maar genieten is er toch niet bij. Krachtig en alcoholisch op de tong. Kirsch. Eau de vie van pruimen. Bitter. Tonic. Water brengt misschien beterschap. Met water wordt het grassiger en komt er fruit door, ik denk aan mandarijn. Maar ook hier komt het niet in de buurt van lekker. Middellange, bittere afdronk. Nope, dit is het niet. 71/100

jan 16

Glen Elgin 26y 1984, A. Dewar Rattray

Het grootste deel van de productie van Glen Elgin wordt gebruikt in de Whitehorse blend. Af en toe verschijnt er ook een single malt op de markt. Het voorbije jaar lag de nadruk op 1984. Zo bracht ook A. Dewar Rattray een distillaat van dat jaar uit. Te koop voor een 85 euro.

 

Glen Elgin 26y 1984/2011, 48.7%, A. Dewar Rattray, bourbon hogshead #2861, 252 bts.
De geur start op olie en gras. Niet zozeer vers gemaaid maar eerder gedroogd gras, richting hooi. Dat evolueert dan verder naar nat hooi. In de verte zelfs wat mest (voor alle duidelijkheid, dat is een plus). Honing en perzik maakt het wat zoet, noten (amandelen – marsepein), kaneel en zoethout zorgen voor de nodige ondersteuning. Wat hier ook opvalt is lichte rook. Geen turf echter, wel haardvuur. Vol en olieachtig mondgevoel, zoet en erg grassig. Veel honing opnieuw, pompelmoes, amandelen, getemde eik en kruiden. Hier eerder tuinkruiden. Malt (iets van Ovomaltine). Middellange afdronk, aangenaam bitter, met veel granen, citrus en een snuifje peper. Puur, erg rechttoe rechtaan, een whisky zonder streken. 86/100

dec 7

1 reactie

Cardhu 27y 1984, The Whisky Agency

We kunnen dus kiezen, want ook The Whisky Agency heeft een Cardhu 1984 gebotteld. Deze is met z’n kleine 150 euro wel iets duurder dan de Duncan Taylor. Geen idee of het een zustervat betreft, maar als hij even lekker is als de DT, kunnen we al meer dan tevreden zijn.

 

Cardhu 27y 1984/2011, 52.6%, The Whisky Agency ‘Funghi’, bourbon cask, 199 bottles
Het profiel van de neus is in ieder geval gelijkaardig. Ook hier heb ik appels (met kaneel) en bijenwas (geboende meubels), en ook de toast met sinaasconfituur heb ik terug. Ha, ook het natte hooi ontbreekt niet. Het geheel is romig, zoet en warm. Hier wel wat meer kruiden, naast de kaneel. Nootmuskaat en gember onder andere. Deze Cardhu is romig op de tong, boterig bijna. En ook hier wat kruidiger dan de Duncan Taylor. De kruiden dus naast het zoets (kandij, rozijnen) en het fruit (sinaas, mandarijn, bramen). En de bijenwas opnieuw en het hooi. Dat laatste zet zich verder in de lange afdronk, samen met sinaas en de gember. Even lekker? Nee, beter, de kruiden geven het geheel extra punch en extra complexiteit. 90/100

dec 6

Cardhu 26y 1984, Duncan Taylor

Een andere nieuwe botteling van Duncan Taylor is een Cardhu 1984. Opnieuw opmerkelijk is dat er jaren zo goed als geen onafhankelijke Cardhu op de markt kwam (ik ken enkele Signatory’s van begin jaren 2000), terwijl we nu kunnen kiezen. De wondere wereld van de brokers…

 

Cardhu 26y 1984/2011, 54.4%, Duncan Taylor Rare Auld, cask 2873, 222 bottles
Zeer mooie neus op tonen van toast met sinaasconfituur, vanille, sappige eik, appel-kaneel (warme appelstrudel), geboende eikenhouten meubelen en kandij. Nat hooi ook. Niet supercomplex maar erg lekker om ruiken. Prikkelend en mondvullend. De smaak is zowel zoet (chocolade, rozijnen en kandij), fruitig (mandarijn en pompelmoes) als licht kruidig (kaneel). Bijenwas erdoorheen, net als amandelen en hooi. Erg lekker. Lange afdronk waar het zoete en het bittere elkaar perfect in evenwicht houden, én met een zalig tropisch kantje als bonus. Knappe, prikkelende en aromatische whisky. 88/100

Watch Cardhu 1984! Kom morgen bv. eens terug.

okt 12

Nog een Glen Elgin

Ik proefde een tweetal weken geleden al twee Glen Elgins, waaronder een bijzondere Thosop botteling. Vandaag nog eentje, ook een 1984, van The Nectar deze keer. Het label vermeldt geen vattype, maar ik ga ervan uit dat het een bourbonvat is. Nog op meerdere plaatsen te koop voor een 100 euro.

 

Glen Elgin 25y 1984/2010, 43.8%, The Nectar of the Daily Drams
Lichte neus die start op florale tonen, granen, olijven en vanille. Daarna zet er zich fruit door (abrikoos, perzik en peer) en na enige tijd ook wat kruiden. Eerder tuinkruiden (kamille bv.), in lijn met het eerder florale karakter van deze neus. Zacht en boterig op de tong, erg genietbaar en al even erg drinkbaar. Fruit, maar hier eerder citrusfruit. Suikerspin ook, net als kaneel, munt en eik. Die eik groeit en maakt het geheel licht drogend. Een klein beetje zilt op de achtergrond. Geen al te lange afdronk op granen, florale tonen en eik. Wat simpel misschien, maar aangenaam om drinken. Een typische 85/100

okt 5

3 Reacties

Linkwood 1984, The Whiskyman

Naast die heerlijke Port Ellen 1983 heeft The Whiskyman aka Dominiek Bouckaert nog twee andere bottelingen op de markt gebracht: een Linkwood 1984 en een Glenlivet 1973. Ik proefde ze naast elkaar (en ja hoor, zzzzing, opnieuw tweemaal bingo). Vandaag mijn bevindigen van de Linkwood (‘Eleanor Whisky’), morgen deze van de Glenlivet.

 

Linkwood 26y 1984/2011 ‘Eleanor Whisky’, 49.2%, The Whiskyman, 88 bottles
Mmm, heerlijke zachte neus in de stijl van Clynelish 1982. Van de betere Clynelish 1982 dan nog. Zoet, fruitig en wreed waxy. Bijenwas, antiekwas, geboend leder. Peer en perzik. Dan ook sinaas. Licht grassig, alhoewel niet zozeer gras, eerder heide. En honing. Clynelish meets Highland Park. Dan aarde en humus. En dennennaalden. Yep, een wandeling door een (nat) naaldbos. Evolueert zeer mooi. Doet me wat denken een zoete witte wijn (en ik heb het dus niet over goedkope liebfraumilch). Een beetje zachte eik, puur ondersteunend, dragend. Ronduit prachtige neus. De smaak is zijdezacht en boterig. Eerst abrikoos, sinaas, honing, kandijsuiker, bijenwas en pollen. Dan wat eik en kruiden (nootmuskaat, zoethout en munt), maar ook hier als extra dimensie, het komt er naast, het gaat er nooit over. Hé, zelfs een beetje tropisch fruit… meloen, ja, duidelijk wat meloen op de achtergrond. Water? Nhaaa. Lange, ronde, zoete afdronk met een heerlijke prikkelende kruidigheid. Zalige Linkwood, en vreselijk drinkbaar. Na de Port Ellen 1983 opnieuw een geweldige vatselectie van Dominiek. 91/100

okt 3

2 Reacties

Glen Elgin 1984, Thosop Handwritten Label

Het staaltje dat ik nog had staan van de Glen Elgin 1991 Murray McDavid vormde eigenlijk niet meer dan de aanloop naar een andere Glen Elgin, nl. de nieuwe Thosop Handwritten Label.

 

Glen Elgin 1984/2011, 46.1%, Thosop Handwritten Label, selected by The Whiskyman, Bourbon Hogshead, 213 bottles
Deze Glen Elgin is toch een stuk beter dan de 1991 van Murray McDavid. Mooie ronde, olieachtige (lijnzaadolie) en grassige neus met een zoete toets en lichte rook van het hout. Het grassige vertaalt zich de geur van nat hooi, het geheel heeft zelfs iets licht farmy. Het zoete in honing, nougat en bananen. Bijenwas ook, geboend leder en mineralen. Rond dus en perfect gebalanceerd. Ook de smaak is rond en olieachtig, wat vettig. En mooi in lijn met de neus. Het natte hooi opnieuw, de bijenwas, het licht mineralige, het zoete (suikerspin), het zit allemaal ook hier. Een zeer aangename bitterheid in de vorm van eik, tuinkruiden en witte pompelmoes geeft het geheel wat extra karakter. Sinaas ook, meer fruit dan in de geur in ieder geval. Zoethout. Lekker! Best lange afdronk, kruidig en zesty (de schil van allerlei citrusfruit). Een Glen Elgin met een erg clean, natuurlijk profiel. Prikkelende, complexe en erg boeiende whisky. Knappe vatselectie. 89/100

mrt 19

Caol Ila 21y 1984, Dewar Rattray for The Nectar

We gaan enkele jaren terug in de tijd voor een Dewar Rattray botteling van een kleine vijf jaar geleden, een Caol Ila 1984. Zoals al vaak gezegd, moet je heel veel moeite doen om een matige, laat staan slechte Caol Ila te vinden. Caol Ila is bijna altijd goed tot zeer goed. Het nadeel is dat het dan ook zelden verrast, ik kan op voorhand al vermoeden dat ik een volgende Caol Ila een score tussen 85 en 90 zal geven. Er zijn natuurlijk uitzonderingen, maar dat zijn… euh ja, uitzonderingen.

 

Caol Ila 21y 1984/2006, 58.5%, Dewar Rattray for The Nectar, cask 6266, 251 bottles
Erg frisse, prikkelende en mineralige neus. Flinty! Turfrook, vrij veel fruit (citrus, bramen en kruisbessen) en zoethout zijn de eerste associaties die me te binnen schieten. Daarna zilte aroma’s (gerookt vlees) en erdoorheen een zalige lichte farmyness. Wandelen op het erf. De smaak is stevig en vol aroma’s. Echt een complexe whisky. Ik som enkele smaken op: turf, zilt, sinaas, peer, rode zoete appels (ook hier best veel fruit dus), zoethout, kaneel, mineralige toetsen, enzovoort enzoverder. In de afdronk zit minder fruit, maar stevige turf en zilt die wel erg lang blijven hangen. 89/100

dec 7

Caol Ila 24y 1984, Bladnoch Forum

Caol Ila is Gaelic voor “Sound of Islay”, de naam van de strook water tussen Islay en Jura, waaraan Caol Ila gelegen is. Mooi gelegen is.

 
Caol Ila 24y 1984/2009, 55%, Bladnoch Forum, cask 5381, 290 bts.
Neus op zilt en citrus. Een ‘plat de fruits de mer’ besprenkeld met citroen. Oesters, iodium, maar ook eucalyptus en munt, en turf natuurlijk. Vrij mineralig allemaal. Meer turf op de tong, naast het zilt en de citroenen. Zacht en romig mondgevoel. Wat vanille en hoe langer hoe meer fruit. Naast de citroen krijg je dan ananas, groene appels en kweeperen. Confituurtoestanden. Een beetje hars. Lange afdronk op turf, vanille, citrus en een beetje peper. Nog maar ’s een lekkere Caol Ila. 86/100

sep 20

Caol Ila 25y 1984, Cadenhead

Het dorpje Caol Ila werd in 1846 zo goed als letterlijk uit de grond gestampt door de oprichter van de Caol Ila distilleerderij, Hector Henderson, op dat moment ook de eigenaar van Littlemill. Samen met de bouw van hun werkplek bouwde hij immers huisjes voor z’n werknemers.

 
Caol Ila 25y 1984/2010, 55.2%, Cadenhead Authentic Collection, 250 bts
Gebalanceerde neus op turf, appelsienconfituur, appel, zilt, kruidnagel en kaneel. Op de tong is hij zoet en zilt met ook hier de turf, net als citrus en vanille. De afdronk is redelijk droog, rokerig en ziltig. Lekkere whisky, kapt makkelijk binnen. En ik moet verdorie nog altijd mijn eerste slechte Caol Ila tegenkomen… 85/100

apr 22

Yamazaki 25y 1984

Een flesje van 550 euro, benieuwd of ie z’n geld waard is.

 
Yamazaki 25y 1984, 48%, Suntory 2009, matured in Mizunara oak
Vette sherry met rood fruit (woudvruchten à la frambozen, bosbessen, braambessen – ja vooral bramen), hout, hars, vanille, leder en kruiden op de neus. Alles mooi in balans moet ik zeggen. Het rode fruit en het hout zitten natuurlijk ook in de smaak, naast pruimen, munt, noten, geroosterde kastanjes en karamel. Krachtig! Middellange, kruidige afdronk met een beetje hars en munt erdoorheen. Dit is lekkere whisky, maar voor dat geld koop ik me toch liever iets anders. 86/100

feb 6

Macduff 1984, Thosop

Macduff 1984/2009, 54.9%, Thosop import, bourbon cask, 120 bottles – Speyside
Cleane neus met hout, vers gezaagd hout that is, bloesems, granen en honing. Evolueert richting hars en vernis. Zelfs wat nagellakverwijderaar. Zure groene appels. Mmm, mixed feelings bij deze neus. De smaak is vrij scherp op peper en Jägermeister (da’s lang geleden!). Toch effe water proberen. Ja, dat is beter, zachter vooral. In de neus komen de bloesems en de honing nog meer naar voor, in de smaak eucalyptus, kamille en andere planten. Een toefje zout. Middellange, kruidige afdronk. Geen makkelijke whisky, maar met water best genietbaar. 82/100

jan 10

1 reactie

Nog twee Malts of Scotland

Glenglassaugh 25y 1984/2009, 54.7%, Malts of Scotland, cask 186, 213 bottles – Speyside
Zachte neus waarbij het fruit en het hout om beurten strijden om de aandacht. Het hout wint evenwel, de balans is zeker niet perfect. Qua fruit denk ik aan abrikozen, perzikken en pruimen. Gedroogde pruimen. Dadels ook. Karamel en cake geven het een zoete touch. Met enkele druppels water komt het zoete meer op de voorgrond. Kaarsvet? Ja, en ook heel wat kruiden na enige tijd. Zachte rook. Zoet en bitter domineren op de tong. Karamel, hout, kruiden en gedroogd fruit. Bittere chocolade. Middellange, kruidige afdronk die toch vrij snel uitdroogt, ondanks het beetje water dat ik toevoegde. 84/100
 
Glengoyne 11y 1998/2009, 55.9%, Malts of Scotland, cask 1133, 321 bottles – Highland
Zustervat van vat 1130, dat de hemel ingeprezen is. Op de neus stevige sherry met associaties van espresso, gedroogd fruit (rozijnen in de eerste plaats maar ook abrikozen en vijgen), noten, hout, verbrande cake, verbrande karamel en tabak. Sulfer? Misschien, vaag in ieder geval. Heavy! Hetzelfde geldt voor de smaak. Zware sherry. Bitterzoet en drogend, op okkernoten, geconfijt fruit, zoethout en bittere chocolade. Rauwe kastanjes ook. Eerder lange, droge en bittere finish met terugkerende kruiden. Sherryheads gaan dit geweldig lekkere whisky vinden, voor mij was ie er net over, net. 85/100

« Oudere berichten