Cairdeas – het proeven

Gisteren stonden ze op mijn terras, de Laphroaig Cairdeas flessen! Allez, toch twee van de drie. Voor m’n eigen gemoedsrust ga ik er maar van uit dat de derde nog onderweg is en dat ze ondertussen niet in de barkast van één van m’n buren is beland.

Na fase I – het bestellen – volgde gisterenavond dus de onvermijdelijke fase II – het proeven. Want het karakter de fles nog enige tijd gesloten te houden, heb ik niet…

Aangezien deze whisky £40 koste, £10 minder dan de 17y 1989 Feis Ile 2007 had ik zo m’n reserves, maar na het proeven schat ik de Cairdeas zelfs een ietsje hoger in. Het prijsverschil zal ‘m liggen in de leeftijd van de whisky. De 2007 was een vintage van 1989 op 17 jaar oud, de 2008 Cairdeas bevat ook wel 17 jarige Laphroaig, maar daarnaast ook jongere quarter cask whisky. Quarter casks zijn kleinere vaten, waarbij het hout een belangrijkere rol speelt in het rijpen.
Binnenkort zet ik beide FOL bottelingen eens naast elkaar, benieuwd of ik vasthoud aan dat puntje extra voor de Cairdeas.
 
Laphroaig Cairdeas, 55%, OB, Feis Ile 2008 – Islay – 91/100
Neus is alvast zalig. Geen zware turf, maar subtiel aanwezig onder de voor de rest erg fruitige tonen. Citrus vooral. Daarnaast ook behoorlijk zoet. Vanille. Suikerspin? Smaak: de citrus en de turf, maar ook iets ziltigs. Hout (de quarter casks niet waar) en naar het einde toe ook peper. Alles erg mooi in balans. Zoete, zilte afdronk, blijft erg lang hangen. My kinda dram!